ผมมีเพื่อนคนนึงซึ่งประสบผลสำเร็จในหน้าที่การงานค่อนข้างสูง
อยู่มาวันนึงเกิดอุบัติเหตุทำให้ต้องเป็นอัมพาตครึ่งตัว
แต่เพื่อนก็พยายามต่อสู้และฝืนเพื่อให้สามารถทำงานและอยู่ในโลกต่อไปได้มากว่า 2 ปีแล้ว
ทุกวันนี้ก็ยังเป็นแบบนั้น แต่ปัจจุบัน (ได้ซักระยะนึงแล้ว)
เพื่อนผมคนนี้ร่ำร้องแต่จะให้หายาให้เค้าเพื่อจะฉีดเข้าร่างกายให้จากไปอย่างสงบ
อยากเรียนถามว่า เราจะมีวิธีช่วยหรือแนะนำเพื่อนได้อย่างไรบ้าง
เพื่อนผมคนนี้เป็นระดับดอกเตอร์ และปฏิเสธการเข้าใจ เห็นอกเห็นใจ สงสารอย่างสิ้นเชิง
ร่ำร้องแต่จะให้หายาเพื่อฉีดฆ่าตัวเองตาย

ผมอยากช่วยเพื่อนคนนี้มาก แต่พยายามแล้วก็ดูจะทำได้ยากครับ

รบกวนด้วยครับ

ขอบพระคุณมากครับ

เอาใจช่วยครับ

คงมีบางท่านที่จะแนะนำได้ดีกว่าวรานนท์ครับ

เพราะ



น่าจะเข้าใจชีวิตได้ดี

อดทน ต่อสู้มาตั้ง 2 ปี ทำไมตอนนี้ถึงได้มีความคิดจะจากโลกนี้ไป
คุณน่าจะต้องค้นหาสาเหตุ อย่างหนักละค่ะ
เพราะการจะแก้อะไรต้องทราบสาเหตุซะก่อน

สงสัยจะท้อและหมดความหวังที่จะกลับมาเป็นปกติ
ก็เลยอยากจะจากไปครับ

ไม่รู้ว่าจะไปหาสาเหตุได้อย่างไรจริงๆครับ

ขอบพระคุณทุกท่านมากนะครับที่ได้กรุณาและช่วยแนะนำ
ต้องหาทางช่วยเพื่อนคนนี้ต่อไปครับ
อย่างน้อยก็รับฟังและสนใจครับ

ขอบคุณครับ

งั้นคงต้องเริ่มจาก
คุณหรือคนรอบข้างควรจัดสรรเวลามาอยู่เป็นเพื่อนเขาให้มาก ๆ
พูดถึงสิ่งดี ดีที่เขาสามารถทำได้ด้วยตนเอง ตลอด 2 ปีที่ผ่านมา
พยายามบอกเขาว่าเขามีความสำคัญกับคุณ เพื่อน ๆ ญาติ ๆ ของเขาอย่างไร
ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่จะพาเขาไปชมธรรมชาติ ก็ดีนะค่ะ
อีกวิธีที่ใช้ได้ดีในคนไข้ที่หมดหวัง คือ ลองหา VCD หรือข่าว
เกี่ยวกับคนที่ตกทุกข์กว่าเขา มาให้เขาดู ว่าพวกเขาเหล่านั้นยังต้องต่อสู้เพื่อการมีชีวิตอยู่
แล้วคุณจะไม่สู้เหรอ วิธีที่แนะนำเป็นวิธีทั่ว ๆ ไปนะค่ะ ถ้าจะให้ดี
หากรู้ได้ถึง สาเหตุจะแนะนำได้เจาะจงกว่านี้
คุณเป็นเพื่อนที่ดี ลองฟัง จับใจความจากคำพูดที่เขาบอกคุณ
ก็อาจจะพอทราบสาเหตุ นะ

การสอนให้รู้ถึงธรรม รู้จักข่มใจ ยอมรับสภาพที่เกิดขึ้นก็เป้นอีกทางที่ช่วยได้
ทุกสิ่งเกิดจากกรรมที่เราทำไว้ไม่รู้ชาติภพไหน
เกิดมาชาตินี้ก็ควรชดใช้ให้หมด จะได้ไม่ต้องเก็บไปชดใช้ในชาติต่อ ๆ ไป
อีกอย่างการฆ่าตัวตายเป็นบาปหนัก ต้องชดใช้อีกใหญ่หลวง
หากชาติหน้าไม่อยากเกิดมาแล้วมีวิบากกรรมอีก แนะนำเพื่อนว่าอย่าทำเลย
หมั่นประกอบกรรมดี ทำบุญ ฟังธรรม สวดมนต์ ทำสมาธิ ก็เป็นการสร้างบุญให้ตนได้นะ

คุณเป็นเพื่อนที่ดีมาก ผลบุญที่คุณทำนี้จะส่งผลให้คุณมีความสุข เจริญรุ่งเรืองต่อไป
สวดมนต์ให้เพื่อนบ้างก็ได้นะค่ะ หรือสวดให้ฟังซะเลยก็ดี

เข้าใจคุณนะคะ ที่อยากช่วยเพื่อน

เพื่อนเป็นระดับด๊อกเตอร์ ความรู้แน่นด้วยวิชาการ

แต่ปรัชญาชีวิต...สู้ไม่ไหว เพราะเค้าเจอกรรมค่ะ เข้าใจเค้าเช่นกันค่ะ

สิ่งที่คิดว่าน่าจะช่วยเค้าได้คือธรรมมะ ค่ะ ให้เค้าอ่านบ่อยๆ

ธรรมจะซึมเข้าในจิตเรื่อยๆ ค่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้เค้ามีสุขภาพกายและใจดีขึ้นค่ะ

อนุโมทนาคำตอบของคุณเพชรด้วยครับ

อัธยาศัยของคนที่เคยฆ่าตัวตายนั้น ใจที่เคยทำการทำลายชีวิตตนเอง ย่อมก่อให้เกิดความชำนาญ ทำให้ผลคือ จะต้องฆ่าตัวตาย ท่านแสดงไว้ว่า ห้าร้อยชาติทีเดียว
พึงทราบว่า ห้าร้อยชาตินั้น ไม่ได้นับกันจริงๆ... แต่หมายความว่า นับไม่ถ้วน.... อาจจะหลายพันชาติก็ได้
เพราะบาปคือความเศร้าหมองที่หมักหมมจิตใจ ย่อมก่อวิบากในอัตภาพต่อๆมาให้ได้รับความทุกข์ ที่ไม่ได้ดั่งใจ เสียใจ น้อยใจเนืองๆ
หากในบุคคลผู้เคยฆ่าตัวตายแล้ว ครั้นในชาติใดชาติหนึ่งได้ฟังธรรมของพระพุทธเจ้า ยังสติให้เกิดขึ้นแล้วก็ย่อมเป็นปัจจัยให้ตนเองตั้งตนไว้ชอบ หยุดยั้งระงับความเคยชิน เพราะรู้แล้วว่า กรรมและวิบากไม่ได้สิ้นสุดที่ “ความตาย” รังแต่จะกลับกลายเป็นการสร้างเหตุใหม่ที่เสียหายไปอีก ชาติแล้วชาติเล่า หาความสุขไม่ได้เลย ....วังวนนี้ก็ย่อมถูกปกปิดมิดชิด..พวกเขาย่อม เอาใจตนเอง เอากายตนเองออกจากความคุ้นเคย คือ การฆ่าตนเองนั้น ไม่ได้เลย

หากเพื่อนคนนี้มีบุญเก่ามาดี สนับสนุนให้เขาได้สติจากการพยายามช่วยของคุณและสามารถ"วาง"อัตตามานะทิฏฐิเสียได้เขาจะสามารถมีชีวิตต่อไปได้อย่างมีความสุขและเป็นประโยชน์แก่สังคมแวดล้อมได้..

ขออนุญาตเสนอแนะให้คุณหาหนังสือกรรมกับอดีตแห่งกาลมรณะ ของหลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม ราคาเล่มละ๑๕๐บาท ไปฝากเพื่อน..

หรือ..

ดาวน์โหลดหนังสือกฎแห่งกรรม
ของหลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม
วัดอัมพวัน อ.พรหมบุรี จ.สิงห์บุรี
จาก

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=4441

ให้เพื่อน..

เอาไปวางในที่ๆ เพื่อนผู้นี้เขาเห็นได้โดยสะดวก ไม่ต้องแนะนำ ไม่ต้องขอร้องให้อ่าน...ตั้งใจให้ดีว่าขอให้บุญของเขามี... ขอจงหยิบอ่านแล้ว เป็นปัจจัยให้เกิดสติ รู้เหตุรู้ผลขึ้นมา ตั้งตนไว้ชอบกับธรรมด้วยเถิด..นี่เป็นเหตุที่ข้าพเจ้าจะสามารถทำได้ดีที่สุด เพียงแค่นี้...ทำได้แค่นี้

เพราะคนที่เชื่อตนเองอย่างนั้น ท่านผู้ถามยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ..ยิ่งแนะนำยิ่งปฏิเสธ
ใครๆในโลกนี้จึงไม่อาจจะสอนใครได้ เว้นเสียจากคนๆนั้น จะมีปัญญาขึ้นมาสอนตนเองเท่านั้น
ปัญญา เกิดได้เพราะได้ปัจจัยเหมือนกัน บางทีหนังสือเล่มเล็กๆ ก็ทรงคุณค่ามาก..หากเพื่อนของท่านผู้นี้ มีบุญเก่าแต่ปางก่อนมา

เมื่อเขาได้เหตุผลแล้ว เขาจะได้รับรู้เหตุผลมากมายที่จะอุปการะปัญญาของเขาให้สามารถดำรงตนไว้ในความชอบธรรมได้.....เขาจะเป็นสุขกับชีวิตที่ก่อนหน้านี้ เห็นว่าเป็นชีวิตที่ไร้ค่า..... แต่ความจริงแล้วมีค่ามาก ....นับเป็นอัตภาพที่ได้มาแสนยาก และเขาสามารถทำให้ชีวิตนี้ เป็นชีวิตที่ประเสริฐได้..
. ทำได้เพราะได้ฟังธรรมขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ถูกนำมากล่าวอย่างง่ายๆ ทำได้จริง ดูเหมือนจับต้องได้อย่างนั้นทีเดียว... แล้วเขาจะไปต่อยอดเพิ่มความรู้ของเขาเองในโอกาสอื่นๆ

ขอให้เจตนาที่ดีของท่านผู้ถาม ที่ปรารถนาให้เพื่อนพ้นภัยครั้งนี้ จงเป็นปัจจัยให้ท่านผู้ถามได้กระทำเหตุถูกต้องแล้ว ยังผลที่ถูกต้องติดตามมาได้ด้วยนะครับ ขอเอาใจช่วยครับ..

บอกเขาว่า ด็อก มันยังรักชีวิต ไม่คิดฆ่าตัวตายหรอ ไม่งั้ยอายหมามัน ก็เขาสำคัญตนตลอดว่ามีความรู้และความสามารถ เมื่อมีภาวะอย่างนี้ ก็ปฏิเสธความเป็นจริง ว่าง่ายๆคือ ไม่ปลง กาย ปลงใจ รวมถึงเวทนาที่รุมเร้า ไม่มีว่า สักแต่ว่า ของธรรมชาติมัน มีเป็น เสื่อมเป็น ปลงแล้วปลง ไม่อะไรกับอะไร
อีกอย่างเขาคิดว่าฆ่าตัวตายแล้วพ้นทุกข์ แต่ไม่รู้ทาง ก็บอกเขาไปใม่ใช่ทาง มีแต่สร้างกรรม มันไม่จบ
เขามีครอบครัว มีลูกปะ มีคนดูแล ก็บอกนี้ละอยู่ให้เขาได้สร้างบุญแทนคุณ ไม่ใช่จะไม่ดีเสียอย่างเดียว

ลองบอกให้เพื่อนสร้างบุญให้เยอะที่สุดก่อนได้ไหม ก่อนที่จะจากไป
ลองพาเขาไปช่วยเหลือคนที่เป็นเหมือนเขาน่ะ การเงินเขาคงไม่ลำบากใช่ป่ะ?
บางทีเขาเห็นคนที่เหมือนเขา เห็นการดิ้นรนของคนอื่น ๆ อาจทำให้เขาเย็นลงได้นะ

การที่จะได้เกิดเป็นคน และได้นับถือศาสนาพุทธนั้น
สุดแสนจะวิเศษ
เพื่อนคุณไม่ได้พิการคนเดียวหรอก
ยาเม็ดสุดท้ายคือการปฏิบัติธรรม

ธรรมโอสถ

คาดว่าคุณก็คงอยู่ข้าง ๆ เขาและคอยคุยคอยหว่านล้อมเขาตลอด...น่ะนะ
คือคนแบบนี้ ถ้าสะกิดโดนต่อมสักหน่อยเดียว ได้เรื่องเลยนะ...

เผลอ ๆ ลองแอบเล่นอะไร หวาดเสี๋ยว ๆ กับเขาบ้าง...

คนอยากตาย อาจจะแค่เพราะอารมณ์หดหู่เข้าแทรก...
แต่ไม่ได้หมายความว่าจะต้องอยากตายจริง ๆ
เพราะการตายจริง ๆ จิตใต้สำนึกมันจะมีแรงต้านอยู่...ซึ่งมันจะทำงานเองโดยอัตโนมัติ...
หาเรื่องเสี๋ยว ๆ มาเล่นกับเขาอย่างแนบเนียน...
มันมีเทคนิคมากมาย ที่ให้ต่อมกลัวตายทำงาน ...
ถ้าเขาสังเกตเห็น ความกลัวตายฉายอยู่ในจิตใจเมื่อไร นั่นคือจะจุดประกายให้เขารู้ว่า
ไอ้อารมณ์อยากตายน่ะ มันไอ้ตัว ตอแหล๋...
แต่ไอ้ความกลัวตายที่ปรากฎน่ะ มันตัวกรู...
ถ้าเขายังแสดงความกลัวออกมาให้เห็น แสดงว่าเขาไม่ได้อยากตายจริง ๆ หรอก...
แค่อารมณ์หดหู่...ที่เขาต้องรู้ให้ทัน...

อุตส่าห์เป็น ดร.
(อย่าให้พูดมากกว่านี้เลย เดี๋ยวจะเผลอด่า )