ขอให้สุ้ ๆ ไว้นะครับ
ชีวิตไม่ได้เกิดมาเพื่ออุทิศชัยชนะให้กับยาเสพติดนะครับ

สวัสดีค่ะทุกท่านดิฉันไม่มีไครเลยและไม่มีไครให้พึงพาอาศัยได้ด้วยเนื่องจากพ่อแม่ญาติพี่น้องของดิฉันเขาเกียจสามีดิฉันมากเพราะสามีดิฉันเขาเป็นคนเจ้าชู้และทำล้ายจิตใจดิฉันมานานมากพวกเขาบอกให้ดิฉันเลิกตั้งนานแล้วแต่ดิฉันเห็นแก่ลูกๆๆพวกท่านทั้งหลายเลยตัดขาดจากดิฉันพวกท่านบอกว่าเขารับว่าสามีฉันเป็นคนเก่งที่ทำมาหากินเลี้ยงครอบครัวไม่เคยให้ครอบครัวลำบากกายแต่พวกท่านย่อมรับไม่ได้กับความเจ้าชู้และเอาแต่ใจตัวเองที่มาทำร้ายดิฉันกับลูกและสามีดิฉันก็เอ่ยวาจาไว้ว่าถ้าใครยุ่งกับลูกเมียเขาเขาจะเผาบ้านเลยดิฉันคิดผิดเองดิฉันมันไม่รักดีพ่อแม่ส่งให้เรียนดีๆๆไม่เรียนหนีตามผู้ชายคนนี้มาตั้งแต่อายุ14ปีหน้าอายไหม่ค่ะยังไม่รู้จักใช้ชีวิตเลยและฉันก็อยู่กับเขามาจนทุกวันนี้ประมาณ28ปีแล้วเขาไมเคยให้ดิฉันออกไปไหนเลยดิฉันไม่มีเพื่อนไม่มีสังคมทุกวันนี้ก็อยูแต่กับบ้านไม่เคยออกไปไหนเพราะไปไม่ถูกและก็ไม่กล้าไปด้วยดิฉันบอกตรงๆๆว่าดิฉันกลัวโลกภายนอกมากค่ะสามีดิฉันจะบอกกับดิฉันเสมอว่าเธอเป็นคนหัวอ่อนหลอกง่ายถ้าออกไปไหนคนเดียวเธอจะโดนเขาหลอกเอาและลูกชายเขาก็ไม่ให้ออกไปไหนไปเทียวกับเพื่อนๆก็ไม่ได้ถ้าเขาโทรมาถามหรือกลับมาไม่เจอะลูกชายเขาก็จะด่าและโทรตามให้กลับบ้านเดียวนี้เลยเวลาสามีดิฉันถามลูกชายว่าเคยคิดว่าอนาคตจะเป็นอย่างไรลูกชายก็ตอบว่าเขาไม่เคยคิดและไม่กล้าคิดเพราะว่าเขาไม่ได้เป็นตัวของเขาเพราะว่าพ่อเป็นคนที่ลิขิตชีวิตเขามาตลอดตั้งแต่เล็กจนโตต้องทำอย่านี้ต้องเรียนอย่างนี้ต้องกินอย่างนี้ต้องเล่นอย่างนี้ต้องอยู่อย่างนี้ตามที่เขาต้องการสามีดิฉันเขาบอกว่าที่เขาสร้างอนาคตทุกวันนี้เพื่อไครก็เพื่อพวกลูกๆๆทำไม่ไม่ดูแลของเขาต้องอยู่ดูของเขาห้ามออกไปไหนสว่นลูกสาวดิฉันอายุ26ปีแล้วเขาแต่งงานและมีลูกแล้วและเขาก็ทนไม่ได้เลยย้ายออกไปอยูกับแม่สามีและทุกวันนี้ถ้าลูกสาวคิดถึงดิฉันก็จะต้องแอบมาเพราะถ้าพ่อเขาอยูพ่อเขาจะไม่คุยด้วยคือเขาไม่ต้อนรับลูกเลยเขาบอกว่าถ้าลูกออกไปแล้วไม่ต้องกลับมาเหยียบบ้านเขาอีกเลยแต่ลูกสองคนจะรักดิฉันทุกวันนี้ลูกสาวเขาทำงานเขาก็จะออนmคุยกับดิฉันทุวันถ้าวันไหนพ่อเขากลับเขามาบ้านดิฉันก็ต้องรีบปิดทันที่ดิฉันไม่อยากให้ลูกๆๆเดือดร้อนเพราะดิฉันค่ะเวลาเขาด่าลูกๆดิฉันจะเจ็บปวดทุกที่เลยดิฉันเป็นคนที่แย่มากเลยใช้ไหม่คะไม่มีที่ยืนไม่มีอนาคตไม่กล้าตัดสินใจอะไรจะกลัวไปหมดและอีกอย่างญาติพี่น้องพ่อแม่สามีดิฉันก็ไม่ได้อยู่กับดิฉันนะค่ะเขาอยู่ที่พิษณุโลกแต่เขาจะโทรมาเป่าหูสามีดิฉันทุกวันเลยไม่ว่าเรื่องลูกเรื่องอะไรสารพัดที่ไม่ดีเกียวกับลูกดิฉันเมื่อก่อนและเขาก็จะบอกสามีดิฉันว่าดิฉันเขาข้างลูกคอยให้ท้ายลูกถึงเป็นแบบนี้ไม่เคารพปู่ย่าอาๆๆเขาโกรธที่ลูกสาวดิฉันไม่พาหลานมาให้เขาดูกันลูกสาวบอกดิฉันว่าญาติพ่ออย่าหวังจะได้เห็นหนูไม่สนใจหรอกพวกต่อหน้าอย่างรับหลังอย่างพวกนี้ชอบดูละครน้ำเน่ามากเลยทำตัวกันแบบนี้แม่อย่าไปสนใจเลยมันจะทำให้แม่บ้าเปล่าๆๆทุกวันนี้ที่แม่เป็นแบบนี้ก็เพราะคนพวกนี้นะดิฉันก็อยู่ตามประสาดิฉันนะไม่เคยไปให้ร้ายพวกเขาเลยแต่ไม่รู้ทำไม่คนพวกนี้จึงจ้องให้ร้ายดิฉันตลอดเวลาหรือเขาคงต้องการให้สามีเลิกกับดิฉันเพราะเมียน้อยคนใหม่ของสามีดิฉันอายุ22ปีและเป็นอิสรามมีเงินมีที่มีทางเยอะเพราะแม่กับน้องสามีดิฉันเขาติดต่อกันอยู่กับเมียน้อยคนนี้ของสามี

เอานะครับ เรื่องที่แล้วไปแล้วก็จบแล้ว เลิกโทษตนเองเสียเถิดเพราะไม่มีประโยชน์มีแต่โทษด้วยว่าใจจะหดหู่เศร้าหมองเป็นบาป ..คนเราทุกคนต่างเคยทำผิดกันมาหลายๆอย่างมากบ้างน้อยบ้างนะครับ คนที่ไม่ทำผิดเลยคงมีแต่คนตายที่มีแต่ร่างไม่มีจิต..เรื่องที่เกิดอยู่นี้ จะว่าไปก็มีเหตุจากการทำให้พ่อแม่เสียใจเช่นกัน แต่เมื่อคุณสำนึกได้แล้วก็พึงหาทางขอขมาท่านเสีย พ่อแม่นั้นน้อยรายที่สามารถตัดลูกขาดได้ แม้ลูกเป็นคนชั่วอย่างสุดๆท่านก็พร้อมให้อภัยลูกได้ จึงว่าพ่อแม่เปรียบเหมือนพรหมของลูก แม้คุณเอง ก็ทราบว่าลูกติดยาแต่ก็ไม่เคยคิดตัดเขาออกไปจากชีวิต จริงใหมครับ?

เรื่องที่คุณว่าสามีห้ามไม่ให้ไปไหนจนเหมือนตัดขาดจากโลกภายนอกนั้นถ้าเป็นจริง คุณคงมีชีวิตเหมือนติดคุก... แต่เวลานี้คุณไม่เคยออกไปซื้อของหรือทำบุญบ้างเลยหรือครับ?..ถ้ามีโอกาสเช่นว่านี้ ลองหาทางโทรไปหาพ่อแม่ดูนะครับ ขอขมาท่านด้วยวิธีนี้ก่อน ลองดูครับ

อย่าเพิ่งปิดกั้นตนเองตามการข่มขู่ของสามี ให้บอกตนเองว่าสิ่งที่น่ากลัวที่ยิ่งกว่าการอยู่กับคนไม่มีศีลเช่นสามีและหมู่กลุ่มไม่มีอีกแล้ว อย่าดูถูกตนเองเป็นอันขาดว่าไม่มีทางไปหรือทำอะไรไม่ได้เลย ดูเถิด ไม่เพราะการอยู่กับคนเช่นนี้หรือจึงเป็นโรคประสาท ทั้งลูกก็ติดยา!!? ให้บอกตนเองว่า ไม่มีสิ่งใดที่เราจะทำไม่ได้เพื่อให้ตนเองและลูกๆมีชีวิตที่ดีกว่า หากใจยอมอ่อนแอแล้ว ก็ทำให้เรากลายเป็นเหยื่อแห่งเคราะห์ร้ายสารพัดไม่มีที่สุด เพิกความกลัวออกไปทุกๆวัน คนเรานั้นหากไม่คิดดิ้นรนอะไรเลยก็จะต่างอะไรจากสวะที่ลอยไปมาตามแต่ลมและน้ำจะพาไป

ขอยกเรื่องจริงจากคนสู้ชีวิตมาให้อ่าน เทียบดูกับเราสิว่าใครแย่กว่ากัน..

น้านอม สู้ชีวิต


คน เราเมื่อเกิดมา หากมีครบ 32 ก็ถือว่าสมบูรณ์แบบที่สุดแล้ว แต่สำหรับคนบางคน หากเขาคนนั้นเกิดมามีไม่ครบ ที่ใช้ภาษาทั่วไปว่า "พิการ" ซึ่งคนอื่นอาจคิดว่า เขาเป็นภาระต่อครอบครัว แต่สำหรับคนที่ข้าพเจ้าพูดถึงนี้ เค้าไม่เคยทำตัวให้เป็นภาระต่อคนอื่นเลยสักครั้ง

"น้านอม" หญิงสาวผู้พิการทางขา และยังเป็นโรคหอบหืดอีก แถมน้านอมนั้นยังมีลูกสาวที่กำลังเรียนอยู่ในชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายอีกด้วย แต่ว่าน้านอมก็ยังไม่ท้อ ยังสู้ชีวิต เพื่อส่งให้ลูกสาวเรียนให้สูงที่สุด แม้ว่าความพิการนั้น จะเป็นอุปสรรคต่อชีวิตตัวเองมากแค่ไหน น้านอมก็ยังไม่เคยคิดที่จะทิ้งลูกตัวเองไปสักครั้ง หากทว่าเรื่องนี้มันเกิดกับคนอื่นล่ะ เค้าจะทนได้มากมายเท่าไร เค้าจะยังอยากมีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีกไหม หากถูกคนล้อ หากถูกคนด่าว่า ว่าเป็นตัวถ่วงของครอบครัว ซึ่งน้านอมไม่เคยยอมแพ้ น้านอมส่งลูกเรียนโดยการร้อยมาลัย เพราะมันอาจเป็นงานชนิดเดียวที่น้านอมทำได้ เวลาไปไหนมาไหน น้านอมใช้วิธีเดินคล้ายกับคลานไป หากบ้านใดมีงานก็จะเห็นน้านอมตลอด น้านอมจะช่วยคนอื่นทุกครั้งหากช่วยได้

น้า นอมเป็นคนสนุกสนาน อารมณ์ดี ผู้คนที่นี่รู้จักน้านอมทั้งนั้น และทุกคนก็พยายามช่วยน้านอมในฐานะที่ทำได้ ซึ่งน้านอมก็ไม่ได้แต่รอ และขอความช่วยเหลือจากผู้อื่น แต่น้านอมพยายามหาทางทำมาหากินทุกอย่างหากทำได้ น้านอมไม่เคยปล่อยให้ตัวเองว่างสักครั้ง เช้ามาน้านอมก็ร้อยมาลัยเป็นพวง หากวันไหนที่ไม่มีมาลัย น้านอมก็จะช่วยลูกสาวไปหาร้อยมาลัยตามที่ต่างๆ ซึ่งมันก็เป็นงานสุจริตที่น้านอมตั้งหน้ายึดอาชีพนี้ เพื่อเลี้ยงคนในครอบครัวและลูกสาวของน้านอม

หาก แต่ให้ข้าพเจ้าบรรยาย ข้าพเจ้าคิดว่า... คงอธิบายให้ใครเข้าใจได้ยาก หากเพียงคุณลองคิดถึงผู้หญิงคนนึงที่พิการทางขา แต่ต้องดิ้นรนเพื่อเลี้ยงลูกและครอบครัวของเธอ ซึ่งหากทุกคนลองคิดว่า คุณเป็นเธอ คุณก็จะรู้ว่า เธอเป็นคนที่น่าภูมิใจมากแค่ไหน อย่างที่ข้าพเจ้าคิด

ความพิการไม่ใช่ปัญหาที่ทำให้มีชีวิตอยู่ในสังคมนี้ไม่ได้

มีแต่คนที่พิการทางจิตใจเท่านั้น

ที่ไม่คิดจะต่อสู้ หรือมีน้ำใจให้ใครต่างหาก

ที่ไม่ควรอยู่ในสังคม

แนะนำโดย.. นส.พิมพ์นัดดา เดือนทอง อ.เก้าเลี้ยว จ.นครสวรรค์
สามารถส่งเรื่องราวความดีมาได้ที่ ตู้ปณ.๗๗ ปณฝ.รัฐสภา กรุงเทพฯ ๑๐๓๐๕
หรือ thaiyouthnews@gmail.com

คุณ tonoarja
คำแนะนำของทุก ๆ ท่านดีมากค่ะ ขอให้ค่อยๆ อ่านและค่อย ๆ แก้ปัญหาไปนะค่ะ
ตอนนี้ที่อยากให้คุณมีมากที่สุด คือกำลังใจที่ดี
ดูแล้วคุณต้องใช้พลังเยอะมาก
ขอแนะนำนะค่ะ
ขอให้คุณกอดลูก บอกเขาว่าคุณรักเขามากแค่ไหน
มีความหวังดีให้ลูกเพียงใด สิ่งดี ๆ เกี่ยวกับตัวเขาคุณพูดและย้ำ ย้ำ ทุกวันนะ
และก็กอด กอด กอด การกอดเป็นยารักษาที่ดีมาก

ขอแค่อย่าดุ ด่า ว่า หรือขุดพฤติกรรมอันไม่ดีของเขาออกมา
จะยิ่งตอกย้ำปัญหา เพราะเด็กที่ติดยามีสาเหตุจากหลาย ๆ อย่าง แต่หนึ่งในนั้นก็คือ
จิตใจเขาไม่เข็มแข็ง แล้วก็พาเขาไปเลิกทฃในสถานบำบัดนะค่ะ

สิ่งหนึ่งที่คุณละเลยไม่ได้ คือสิ่งแวดล้อมที่รอบตัวเขาอยู่
เพราะนี่คือตัวที่ทำให้ เขาจะกลับไปติดยาได้อีก
ลองเปลี่ยนแปลงสภาพครอบครัว สภาพแวดล้อม "ล้อมรั้วด้วยรัก"
ข้างต้นแนะนำตามคนที่มีความรู้ด้านการดูแลเด็กนะ
ต่อไปจะแนะนำด้านกรรมเวร

ลูกติดยา แก้กรรม
1.ถวายสังฆทาน วันเกิดตนเอง อุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรในอดีตชาติ ปัจจุบันชาติ และวิญญาณที่ตามมาให้ได้รับกุศลและอโหสิกรรมซึ่งกันและกัน
2.ไปบนพระประจำวันเกิดลูก หรือรัชกาลที่ 5 (บนวันเกิดลูก ข้างขึ้น 7-15 ค่ำ) ขอบารมีท่านช่วยให้ลูกดีขึ้น
3.พาลูกไปหาหลวงพ่อ ช่วยสอน
4.หาผู้หญิงที่เขานับถือมาช่วยอีกแรง
5.รักลูกมากขึ้น ให้ความอบอุ่นมากขึ้น เข้าใจเขามากขึ้น
ก่อนใส่บาตร จุดธูป 16 ดอก กลางแจ้ง บอก 16 ชั้นฟ้า 15 ชั้นดินให้ช่วยและขอขมากรรมต่อเจ้ากรรมนายเวรให้อโหสิกรรมเพื่อทุกอย่างจะดีขึ้น และกรวดน้ำทุกครั้งที่สวดมนต์ ทำบุญ กรวดลงดิน 100 ครั้ง เจ้ากรรมนายเวรจะได้อโหสิกรรม
ถ้ากรรมหนัก ๆ ควรบวชชีพราหมณ์ หรือตักบาตรด้วยพระเงิน พระทอง สะเดาะเคราะห์กรรมไป ให้อโหสิกรรม (สุดแต่กรรม)
กรรมนั้น ๆ มาก น้อย ให้ดูที่กายสังขาร และชีวิตที่เป็นไป รีบแก้ก่อนที่จะติดภพกรรม อาจารย์เอาใจช่วย

ลองดูนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

คุณหลับอยู่ครับ ผมอยากรบกวนถามว่าทำไม คุณถึงบอกว่า
ถ้ำกระบอกห้ามไปเด็ดขาดผมอยาก
ทราบเหตุผลครับ ไม่ทราบว่าทางถ้ำกระบอกมีอะไรไม่ดีหรือครับ
ถึงบอกว่าอย่าไป หวังว่าคุณคงมีความรับผิดชอบพอที่จะตอบนะครับ

แวะมาดูครับ แสดงว่าลูกคุณก้รักคุณนี่ครับ คุณหาโอกาสให้เขาศึกษาธรรมะนะครับ กุสโลบายมีเยอะค่อยๆนึกเอา เช่น วางหนังสือธรรมะ เพื่อให้เขาอ่าน ก็ต้องดูอะไรๆหลายอย่างล่ะครับ ยังไม่รู้เลยว่าลูกคุณ เล่นเนื้อหรือเปล่า หรือว่า ยาบ้า แต่ที่สำคัญต้องให้เขาหานักปราชญ์ บัณฑิตเช่นพระอาจารย์ต่างๆ ให้เลิกใจก่อน สำคัญมากๆครับ เมื่อใจอยากเลิกหน่ายแหนงจากยา ต่อไปก้พาไป เลิกกาย ตอนเลิกกาย นี่เลือกที่ให้ดีๆล่ะกันนะครับ ขอให้หลุดพ้นจากสภาวะนี้โดยเร้วพลัน

สมัยผมเล่น เพื่อนที่เล่นด้วย ไปแล้วไปรู้จักพวกเล่นเพิ่มอีกครับ ก้ยิ่งเละครับ ผมไม่ได้ว่าวัดนะครับ สิ่งแวดล้อมครับ ต้องเข้าใจตรงนี้ด้วย รับผิดชอบอยุ่แล้วครับ จากประสบการณ์ไปแล้ว ไม่เวิคร์ครับ ถ้ำกระบอกตัวยาดีอยู่แล้วครับ คนที่แวดล้อมต่างหาก น้อยครับ ที่เลิกขาด ส่วนที่ผมเจอกลับ มาเล่นอีก

วงการนักเสพรุ่นเดอะย่อมรู้ในคำที่ผมพูด ชัดเจนดีแล้ว

ผมถามซิว่า ที่ถ้ำ มีขายยาไหมครับ มีคนคอยขวางไม่ให้ผู้เสพ คบหากันไหมครับ แก้2อันนี้ให้ได้ก่อนครับ ส่วนคนเลิกได้มีครับ แต่เลิกขาดน้อยมาก ตัวยาดีครับอ้วกเหมือนไส้ขาด แต่พวกไปหลายรอบนี่ซิครับ ที่ร้ายคือการคบหากันระหว่างผู้ติด ปัญหานี้ จะแก้ยังไง?? หากลูกของคุณติดแค่กัญชา แต่พาไปบำบัด ดันไปเจอคบหากับพวกที่ติดยาประเภทอื่นเข้า พอเลิกกัญชาแต่ไปติดอย่างอื่นละครับ ??? แล้วถ้าไปเจอพวกค้ายาแฝงมาคุณรับประกันได้ไหมครับ สมมติคุณติดแล้วเลิกได้ที่นั่นก็ดีไปแต่อีกหลายๆคนละครับ เช่นคุณที่สูบกัญชาปัญญาบารมีเขามีครับ ผมจึงต้องกล่าวประโยคขั้นต้นซึ่งส่วนตัว รอบคอบแล้ว ผมจึงต้องถามว่า ติดอะไร เลิกกัญชาไม่จำเป้นต้องไปถ้ำกระบอกหรอกครับ หรืออาจจะแค่เสพแบบแฟชั่น ปริมาณไม่มาก แต่บ่อยๆ ซึ่งผมคาดว่า ลูกของคุณคนนี้ ไม่น่าจะเล่น มานาน เหตุปัจจัยเยอะมากครับถ้าจะมาเสียเวลาเถียงเรื่องนี้ จะปฏิบัติธรรม จริงอยู่ปฏิบัติได้ทุกที่ถ้ามีลมหายใจ แต่สำหรับหลายๆคน สถานที่มีส่วน ยกมาแค่นี้พออนุมานเอาได้นะครับ