ช่วยตอบด้วยนะค่ะทุกข์ใจมากเลย คือแต่งงานมา 12 ปี แล้ว มีบุตรสาว 1 คน อายุเกือบ 3 ขวบ
จู่ ๆ เกือบ 2 ปีมานี่ สามีก็เปลี่ยนไปมาก ขี้โมโห ปากร้าย ด่าคำหยาบซึ่งแต่ก่อนไม่เคยเป็นเลย
เมียน้อยก็ไม่มี แต่กลายเป็นว่าตอนนี้ทุกวันหยุดสามีจะวิ่งรถกลับบ้านนอกไปหา พ่อ แม่ พี่ น้อง
ของเขาตลอด ซึ่งเมื่อก่อนก็ไปเดือนละครั้ง(ทำงานกรุงเทพฯ) แรก ๆ ดิฉันก็เฉย ๆ แต่พอบ่อย ๆ
ดิฉันก็พูดเรื่องค่าน้ำมันรถ ซึ่งเขาก็ไม่พอใจ และที่ทุกข์สุด ๆ คือทางบ้านของเขามีปัญหาโดนไล่ที่
ทางครอบครัวดิฉันก็เต็มใจช่วยประมาณ 2 แสน แต่สามีให้ช่วยมากกว่านี้ดิฉันก็ไม่มี สามีก็จะ
กล่าวคำพูดซึ่งเป็นการว่าแดกดิฉันตลอด ซึ่งตัวสามีก็รู้อยู่เต็มอกว่าดิฉันมีแค่นี้จริง ๆ และชอบพูดจา
ใส่ร้ายดิฉันตลอด ชวนทะเลาะ ชอบพูดว่าดิฉันดูถูกญาติของเขา ดิฉันสาบานได้ว่าตอนที่เขาว่านั้นดิฉัน
ยังไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรเลยใจก็ไม่เคยคิดเช่นนั้น เหมือนเขาคิดเอง พูดเอง และทึกทักว่าเป็นฉันพูด
และกล้าบอกได้เลยว่าสีหน้าดิฉันยินดีอย่างมากที่จะช่วย ซึ่งเมื่อก่อนสามีไม่ใช่แบบนี้ จะยกย่องดิฉัน
ทุกครั้งยามครอบครัวเขามีปัญหา ฉันก็ช่วยทุกครั้งไม่เคยปฏิเสธเลย เขายังชมดิฉันอยู่บ่อย ๆ แต่ช่วง
2 ปี มานี้มันเกิดอะไรขึ้นไม่รู้กับครอบครัวเรา สายตาของเขาที่มองดิฉันเหมือนเกลียดดิฉันมาก ไม่เข้าใกล้ด้วย แต่ยังดีที่เขายังรักลูกเหมือนเดิม.... ขนาดมีวันนึงเขาไปยืมเงินแม่ของดิฉัน พอแม่ส่งเงินให้
เขาก็รับมาเฉย ๆ ไม่ยกมือไหว้ หรือกล่าวคำขอบคุณ พอคล้อยหลังแม่ดิฉันก็ต่อว่าเขาว่าทำไมไม่พูด
ขอบคุณแม่สักหน่อยล่ะ...ก็เป็นเรื่องเลยเขาตวาดกลับทันทีว่า ทำไมไม่อยากให้ยืมนั้นไปคืนก็ได้ ซึ่งดิฉันยังไม่ได้อะไรเลย และก็ได้ยินเขาคุยโทรฯกับพี่สาวเขาว่า พวกมันดูถูกพวกเรา เดี๋ยวไว้เสร็จบ้าน
ก่อนจะเช็คบิลให้ถ้วนหน้าเลย ......สามีจริง ๆ ของดิฉันไม่ใช่แบบนี้ ไม่ใช่คนแบบนี้ เขาน่ารัก ขี้เล่น
มีอารมณ์ขันตลอด และเคารพแม่ของดิฉันมากด้วย ทางบ้านของดิฉันก็แปลกใจกับพฤติกรรมที่เปลี่ยน
ไปมากของเขา แต่สาเหตุมันคืออะไรล่ะ มีคนบอกว่าสามีโดนของโดนจากทางบ้านของเขาเอง ซึ่งดิฉัน
ไม่เคยเชื่อเรื่องพวกนี้เลยนะ เพื่อน ๆ ค่ะ พอจะมีใครช่วยบอกได้ไหมค่ะว่าดิฉันควรจะทำอย่างไรดี

อ่านปัญหาของคุณแล้ว รู้สึกว่า สามีคุณเค้าอาจจะเจอปัญหาหลายๆ ด้าน มารุมเค้า และเค้าคงลงกับใครไม่ได้ ก็เลยมาลงกับคุณ อาจจะคาดหวังกับคุณไว้เยอะเกี่ยวกับการช่วยเหลือปัญหาทางครอบครัวทางฝั่งเค้า แต่ผลลัพธ์ออกมา คือ เราช่วยเหลือสุดกำลังที่เรามี แต่เค้าอาจจะไม่พอใจ

บางทีอาจจะเป็นช่วงที่คุณดวงตก จะทำอะไรก็ดูผิดไปหมด เพราะฉะนั้น คุณต้องใจเย็นให้มากๆ และสวดมนต์เยอะๆ เพื่อทำจิตใจเราให้สงบนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

จู่ ๆ เกือบ 2 ปีมานี่..นี่มันไม่ใช่"จู่"แล้วครับ แต่"จ้า"เลยละ โธ่เอ๋ยตั้ง๒ปี มันเร็วจนกลายเป็น"จู่"หรืออย่างไร..



ถ้าสังเกตุดีๆ แกเปลี่ยนไปตั้งกะวันแรกที่แต่งงานแล้วครับ ถามจริงๆ ใครเอาใจใครมากกว่าคุณหรือเขา?เพราะตอนแรกที่จีบคุณน่ะแกก็เล่นบทพระเอกเต็มที่ พอแต่งแล้ว แกก็ค่อยๆแกะชุดพระเอกหลุดไปๆจนในที่สุดแกแกะเลยชุด"ตัวประกอบ"ไปถึง ชุด"ผู้ร้่าย"แทน ฮือม์น่าเศร้าหนอชีวิตนี้...โลกนี้ไม่เที่ยงหนอๆๆ..

อ้อ ดีแล้วที่เขา"วิ่งรถกลับบ้านนอกไปหา พ่อ แม่ พี่ น้องของเขาตลอด"
เราจะได้ทำงานน้อยลงไม่ต้องคอยดูแลเขา



เอาละ เราทำบุญด้วยการช่วยเหลือเกื้อกูลญาติเขาแล้ว เราไ้ด้บุญแล้วครับ ดีใจดีกว่าที่มีโอกาสทำบุญแล้ว ส่วนอาการของเขาหรือการกระทำใดๆของเขาและญาติก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับบุญบาปของเรา เขาทำอะไร เขาก็ได้รับอย่างนั้น ไม่มีผลพาคุณไปนรกขึ้นสวรรค์แต่ประการใดเลย..รักษาความยินดีในการให้ความช่วยเหลือเป็นพอครับ



ครับ ผมเห็นด้วยว่า ชายคนนี้คงไม่ใช่สามีของคุณแน่ๆ อาการที่เล่ามาแสดงว่า"ถูกของ"คุณจริง ๆ ที่ว่าถูกของน่ะคือถูกของเลวเข้าครอบงำจิตใจ มีโลภะ โทสะ โมหะเป็นหลัก หากแกยังทำตัวเช่นนี้ คุณควรคิดหาทางแก้ไข อย่าได้ถูกของตามแกไปด้วยเลย..

วิธีแก้ไข คือหมั่นเจริญกุศล คือทานศีลภาวนาให้สม่ำเสมอ ถือเอาพระรัตนตรัยเป็นสรณะ อย่าเอาผีสางเจ้าฯลฯที่ใหนเป็นสรณะ ทุกครั้งหลังทำบุญใดๆ อุทิศบุญแก่ผู้ล่วงลับเทวดาเปรตสรรพสัตว์ร่วมทุกข์ แผ่เมตตาไปยังสามีและญาติของเขา แล้วตั้งอธิษฐานเอากุศลมาปัดเป่าทุกข์และปัญหาที่เกิดขึ้น ทำให้มากให้บ่อย ใครๆไม่อาจช่วยใครได้จริง..บุญเท่านั้นเป็นที่พึ่งนำสุขมาให้ หากมีโอกาส ชักชวนสามีไปทำบุญด้วยกันก็ดีครับ...

เป็นกำลังใจให้ครับ

ขอขอบคุณ คุณเพชร และ คุณ -dd- มากเลยค่ะ ปกติก็สวดมนต์ก่อนนอนอยู่เสมอ มีช่วงตอนลูก
เพิ่งคลอดก็หยุดไปช่วงหนึ่งเพราะเหนื่อยมาก ทุกวันนี้ก็แผ่เมตตาให้ทั้งเจ้ากรรม นายเวร และสรรพ
สัตว์ทั้งหลาย และตัวเองด้วย ส่วนสามีเป็นคริสต์ค่ะ .....ที่ทุกข์อยู่เพราะรัก รักสามี อยากอยู่เป็น
ครอบครัว ยอมรับว่าไม่เคยเผื่อใจว่าจะผิดหวังเลย ช่วงนี้พาลูกมาอยู่บ้านแม่ กลัวว่ายามทะเลาะกัน
ลูกจะเห็น.....จิตใจขณะนี้ยังสับสนอยู่มาก อยากไปนั่งสมาธิที่วัดมากเลย อยากคุยกับผู้ปฏิบัติธรรม
อยากให้จิตสงบ แต่ติดที่ห่วงลูก เพราะเด็กอยู่ในช่วงกำลังซน และติดดิฉันมาก .....ตอนนี้ก็อ่านหนัง
สือฝึกสมาธิ ของภิกขุ ปัญญาวัฒน์ อยู่ .....จิตมันก็ยังไม่นิ่งอยู่ดีค่ะ คิดถึงแฟนมากเลย(เคยเห็นหน้า
กันมาเป็น 10 ปี) ห่วงมากด้วย กลัวไปสารพัดว่าเวลาขับรถกลัวเกิดอุบัติเหตุ กลัวหลับใน อีกนัยหนึ่ง
ก็คือกลัวการพลัดพรากนั่นเอง

เห็นด้วยกับคุณเอค่ะ..ขอเสริมว่าควรหาเวลานั่งคุยกันทุกเรื่องถามเขาว่าคุณติดใจกับเหตุการณ์ช่วงไหนบ้างที่ผ่านมากับใครหรือไม่เข้าใจบุคคลใดคุณต้องคุยกันนะค่ะถ้าคุณเงียบหรือปล่อยไว้นานวันจะยิ่งทำให้เราไม่เข้าใจกันยังคำโบราณว่าไว้...แค่เราสองคนเข้าใจกันทุกอย่างก็ไม่มีปัญหา.....ลองดูนะค่ะเพื่ออะไรอะไรจะดีขึ้นบ้าง และเรื่องสามีคุณแนะนำว่าคุณควรจะเพื่อใจและทำใจไว้บ้างคิดเสียว่าอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดจะดีหรือร้ายก็ไม่สามารถยั่งรู้ได้ ทำใจไว้นะค่ะเริ่มตั่งแต่วันนี้เลยอาจจะยังทำไม่ได้แต่วันละนิดก็ยังดีซักวันคุณจะปรงได้เองค่ะ..ละครเมื่อมีเริ่มต้นก็ต้องมีตอนจบแต่จะนานไหมขึ้นอยู่กับบทประพันธ์และคนแต่ง..ไม่มีงานเลี้ยงใดที่ไม่มีวันเลิกราหรอกนะค่ะ ขอโทษนะค่ะนี่ไม่ใช่เป็นการยุยงหรือให้เลิกกันแต่เป็นการเตือนสติสกิดใจนิดหน่อยให้คิดเท่านั้นเองค่ะ...ค่อยๆคิดแก้ปัญหาทีละอย่างนะค่ะแล้วทุกอย่างจะสามารถคี่คายลงค่ะ....เป็นกำลังใจให้ผ่านช่วงนี้ไปให้ได้นะค่ะ สู้สู้...

เอ ท่าจะต้องเตรียมใจให้มากกว่าเดิมแล้ว เพราะเพิ่งทราบว่าส่วนสามีเป็นคริสต์ค่ะ.. นี่อาจเป็นที่มาของความแปรเปลี่ยนแบบ"จู่ๆ"ก็ได้ โปรดพิจารณาด้วยวิจารณญาน ผมไม่ได้กล่าวหาเพียงสันนิษฐานตามประสบการณ์ที่เคยทราบมา เพราะเรื่องความเห็นไม่ตรงกันนั้นเป็นเรื่องใหญ่โตเอาการครับ หากใจไม่กว้่างและประณีประนอมกันด้วยความเข้าใจแล้ว ถึงขั้นแตกหักทีเดียว ไม่ทราบว่าเท่าที่อยู่กันมาเคยขัดแย้งกันเรื่องนี้รึเปล่า ?

ขอบคุณเพื่อนทุกคนนะค่ะที่เป็นกำลังใจให้ ตลอดช่วง 10 ปี ก่อนมีลูกก็มีทะเลาะกันบ้างเล็กน้อย
ไม่ถึง ชั่วโมง ก็หาย ปัญหามันเกิดช่วง 2 ปีหลังนี่เอง ตอนแรกก็คิดว่าเพราะมีน้องสาวของเค้าเข้า
มาอยู่ที่บ้านร่วมด้วยหรือเปล่า(เป็นบ้านที่สร้างตอน 6 ปี หลังจากแต่งงาน สามีกู้เงินที่ทำงานมา
สร้างบ้าน ส่วนที่ดินเป็นของดิฉันแม่ซื้อให้)แต่คิดว่าไม่น่าใช่ทั้งหมดเพราะน้องเค้าก็คุยกับดิฉัน
ตามปกติ..น้องแฟนค่อนข้างพูดน้อย เก็บตัว พอทานข้าวช่วงหัวค่ำเรียบร้อยเค้าจะแยกตัวอาบน้ำ
และขึ้นนอนเลย เคยปรึกษาน้องแฟนเหมือนกันเค้าก็รับฟัง แต่ไม่ออกความคิดเห็น เค้าบอกเป็น
เรื่องของคน 2 คน เค้าไม่ยุ่งดิฉันจึงไม่เคยปรึกษาเค้าอีกเลย..........ส่วนเรื่องจับเข่าคุยกันกับ
สามีแบบเปิดอก เคย 2 ครั้งเวลาเค้าดูอารมณ์ดีดิฉันจะถามเค้าว่า ช่วยบอกปัญหาระหว่างเรา 2 คน หน่อยได้ไหมไม่พอใจเราตรงไหน เค้าก็จะบอกว่าเปล่า ไม่มีอะไร ดิฉันก็ถามกลับว่างั้นทำไมเวลา
ทะเลาะกันถึงชอบด่า และใส่ร้ายเราตลอดล่ะ เค้าก็บอกว่าก็ตอนนั้นมันโมโห ดิฉันก็ถามเค้าว่าถ้า
ดิฉันจะหิ้วกระเป๋ากลับบ้านไป แล้วเวลาทะเลาะกันอีกจะด่าหยาบคาย และจะใส่ร้ายอีกไหม เค้า
ตอบว่าไม่รู้แล้วแต่อารมณ์ตอนนั้น ดิฉันจึงยังไม่กลับไปอยู่กับเค้า ยังอยู่บ้านแม่ต่อ.....เมื่อ 2 วัน
ที่แล้วก็เคลียร์กันอีก ต่อหน้า พ่อ แม่(ของดิฉัน) ดิฉัน และสามี คุยแล้วเหมือนพายเรือในอ่าง
ซึ่งดิฉันยอมรับว่าก็มีโมโหบ้าง(แต่รับรองมีสติตลอด) เค้ามาพูดกับแม่ขอบคุณเรื่องเงิน และอยาก
ให้ พ่อ กับ แม่ ช่วยเค้าหน่อยช่วยบอกให้ดิฉันกลับบ้าน แม่ก็พูดว่าถ้าทั้ง 2 คนยังคิดว่ายังรักกันอยู่
ก็ให้กลับไปอยู่ด้วยกัน สามีไม่ตอบ ดิฉันก็ไม่ตอบบ้าง แต่ดิฉันก็พูดขึ้นว่า แล้วกลับไปจะด่าอีกไหม
เค้าก็ตอบแบบคล้ายเดิมคือ ไม่รู้ เหตุการณ์ยังไม่เกิดตอบไม่ได้ ซึ่งก็จบการสนทนา สามีก็กลับบ้าน
เค้าไป .....พ่อของ ดิฉัน ซึ่งไม่เคยพูดว่าอะไรเลยมาตลอด 12 ปี พ่อบอกว่าทำไมเค้าเปลี่ยนไป
ขนาดนี้ เหมือนไม่ใช่คนเดิมที่เคยเห็น พ่อ บอกว่าอยู่ที่นี่ต่อไปก่อนอย่าเพิ่งเอาลูกสาวกลับไป พ่อ
กลัวว่าเวลาเค้าโมโหอีกเกิดลงไม้ลงมือกับดิฉัน ที่นี้เรื่องใหญ่แน่........จริง ๆ ยังยืนยันนะค่ะ ว่า
สามีเมื่อก่อนเป็นคน ใจเย็น มีเหตุมีผล ร่าเริงมาก และแสดงออกตลอดว่ารักดิฉันจริง ๆ แบบไม่เคย
อาย ...จะว่าสามีเครียดเรื่องภาระในบ้านดิฉันคิดว่าไม่ใช่เพราะค่าใช้จ่ายในบ้านส่วนใหญ่ดิฉันรับ
คนเดียวเกือบหมด จะว่ามีคนอื่นก็ไม่ใช่เพราะเค้ากลับบ้านตรงเวลา ไม่ว่าจะแอบสะกดรอยตามเค้า
เป็นอาทิตย์ หรือแอบเช็คมือถือ มีสปายในที่ทำงานของเค้า เค้าไม่มีใครจริง ๆ ค่ะ .....กับครอบ
ครัวของสามีดิฉันก็เคยคิดว่าไม่มีปัญหา แต่ ช่วง 2 ปี มันแปลกๆ คือ พอดิฉันมีลูก ซึ่งลูกยังเล็ก
ดิฉันไม่อยากติดรถกลับบ้านนอกกับสามีกลัวอุบัติเหตุ และเด็กเล็กมีของส่วนตัวมากมายมันยุ่งยาก
มากค่ะ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เคยกลับเลย ช่วงปีใหม่ ตรุษจีน สงกรานต์ ก็กลับพาลูกไปด้วย....สามีจึง
กลับกับน้องสาวของเค้าทุกเดือนแบบไปเช้า - เย็น กลับ ช่วงต้นปีนี้กลับบ่อยเพราะพี่สาวสามีจะ
ซื้อที่ดิน(สาวโสด) ให้สามีพาไปดูเรื่อย ๆ แต่ไม่เห็นตัดสินใจซักที ..ดิฉันยอมรับนะว่าก็มีบ่นอยู่
เพราะวันหยุดของสามี ดิฉันก็อยากพักบ้าง อยากให้สามีช่วยเลี้ยงลูกบ้าง......ไม่แน่ใจว่าสามี
เคยเอาคำบ่นของดิฉันไปบอกทางโน้นหรือเปล่า หรือว่าน้องสาวของสามีแอบได้ยินแล้วไปบอก
...หรือว่าการบ่นของดิฉันมันคือสาเหตุของเรื่องทั้งหมดที่กล่าวมาก็ไม่รู้(ไม่เคยบ่นคำหยาบ หรือ
พูดจาดูถูกทางโน้นเลย )

จริงๆ แล้วสามีคุณก็เก็บระเบิดเวลาไว้นานแล้ว
เท่าที่ฟังมา เหมือนคุณจะเหนือกว่าสามี ในแง่ของเงินทองนะครับ
ที่นี้อยู่ไปนานๆ เขาก็สูญเสียความภูมิใจในตัวเอง

เมื่อมีปัญหาประดังเข้ามา ก็ไม่รู้จะหาทางออกยังไง
เพราะในใจมันมีปมอยู่แล้ว ว่าด้อยกว่าคุณ
ที่นี้ยิ่งต้องพึ่งพา คุณ ครอบครัวคุณเท่าไร ก็ยิ่งรู้สึกตัวเอง
กลายเป็นภาระไป

สิ่งที่ช่วยได้ตอนนี้ ก็คือให้คุณขอให้อดทน และใจเย็นๆ ไว้ๆ
ให้ลองหารายได้พิเศษเพิ่มในครอบครัวดู
โดยให้สามีคุณเป็นหัวเรือหลัก
บางทีมันอาจจะช่วยได้


อีกนิดหนึ่งครับ เรื่องปัญหาที่บ้านสามีก็เรื่องหนึ่ง เรื่องผู้หญิงก็ต้องระวังเหมือนกัน
เพราะ ช่วงนี้ เขายิ่งมีปัญหา ถ้าเกิดมีใครสามารถทำให้เขาสบายใจได้
ยิ่งไปกันใหญ่ ให้ระวังไว้ด้วยครับ

แต่เรื่องแบบนี้ ผมก็ไม่รู้รายละเอียดเบื้องลึกอะไรมากมายนะครับ
ก็ขอให้อดทนกันไป

เพราะกลัวว่าแนะนำไปอาจจะไม่ดี อาจจะทำให้คุณเลิกลากันไปปล่าวๆ
สงสารลูกคุณครับ

แต่ก็ขอให้คุณยึดคำแนะนำของพ่อแม่คุณไว้นะครับ
ท่านว่ายังไง ก็ลองพิจารณาต่อเองละกันครับ
น่าจะเป็นทางที่ปลอดภัยที่สุดครับ

เป็นอย่างไรบ้างค่ะคุณ PENYA คุณคุยกับสามีคุณหรือยังค่ะและตอนนี้สบายใจขึ้นบ้างไหมค่ะแวะมาทักทายเป็นกำลังใจให้พ้นทุกข์เร็วๆค่ะ....สู้สู้...

สวัสดีค่ะ คุณแม่ลูก 3

ขอให้เข้มแข็งเข้าไว้นะคะ เอาธรรมะดับทุกข์ ถ้าสามีพูดไม่ดีมา ทำเป็นหูทวนลม ไม่ต้องฟัง
ฟังแล้วทำให้เราเครียดมาก เสียสุขภาพจิต ขอให้คิดว่าช่างมัน บ้าได้บ้าไป ด่าได้ด่าไป ไม่ต้องนำมากระทบใจ ลองทำดู หาเกราะกำบังใจเราให้ได้ ทำใจเราสงบ ที่สุด
สิ่งที่จะช่วยคุณแม่ลูก3 ได้ตอนนี้ คือทำใจให้สงบ คิดถึงลูกเป็นที่ตั้ง ถ้าไม่มีเราลูกอยู่ไม่ได้ ลูกเป็นที่สุด
ของเรา คิดถึงคุณพ่อ คุณแม่ ไว้นำทาง

ขอให้โชคดีนะคะ
ดอยหลวง :

อย่าพยายามเปลี่ยนเขาให้เหมือนดังเดิมนะครับ ขอให้เข้าใจว่ามันเป็นแบบนี้แหละเป็นธรรมดา
ทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงไปทุกวินาที มันเป็นธรรมดาครับ ขอให้ปฏิบัติหน้าที่ภรรยาดังที่เคยเป็นมา
เวลาคนร้อนมาเราจะให้น้ำร้อนหรือน้ำเย็นครับ พูดจาไพเราะอ่อนหวานเข้าไว้ ให้กำลังใจกันเข้าไว้
ถ้าเขายังรักคุณเขาก็จะละอายใจเองที่ทำอย่างนี้กับคุณ อย่าให้เครียดนะครับมันจะแย่กันไปใหญ่
เป็นกำลังใจให้ครับผม

ขอบคุณเพื่อน ๆที่ยังคิดถึงและเป็นห่วง คิดถึงทุกคนค่ะ แต่ไม่ค่อยว่างเข้ามาที่ลานเลย ขอให้เพื่อน ๆ ทุก
คนมีความสุข สดชื่นกันทั่วหน้านะค่ะ.......ส่วนสามีเพิ่งจะมาพูดคุยกันบ้างเมื่อช่วงวันที่ 22 นี้เอง เขามาหาลูกเกือบทุกวันตอนประมาณช่วง 2 - 3 ทุ่ม นั่งประมาณครึ่งชั่วโมงก็กลับบ้านเขา ส่วนดิฉันก่อนหน้าวันที่ 22 ก็ไม่เคยมองหน้า ไม่พูด ไม่คุยกับเขาเลยยอมรับว่าทำใจไม่ได้คิดว่าขอเลิกแน่นอน....สามีโทรมาหาตอนประมาณ 5 ทุ่ม ของวันที่ 22 พูดทำนองขอให้ดิฉันกลับบ้านพร้อมลูก ขอให้เราให้
โอกาสเขาหน่อย เขาบอกเขาเครียด เขาจะไม่ด่า ไม่ลงอารมณ์กับเราแล้ว ........ดิฉันจึงเสนอข้อเรียก
ร้อง 3 ข้อ ให้เขา(คิดแต่แรกถ้าเขาจะกลับมา)
ข้อ 1.ให้เขาเปลี่ยนชื่อใหม่เพราะชื่อเขาบวกกันแล้วไม่ดี อันนี้เพื่อน ๆ ต้องว่าดิฉันงมงายแน่ ๆเลยแต่มันเป็นความรู้สึกส่วนบุคคลจริง ๆ นะค่ะว่าถ้าเปลี่ยนแล้วอะไร ๆ มันอาจจะดีขึ้น ซึ่งเขาก็ตกลง
ข้อ 2.ทางญาติพ่อแม่พี่น้องของเขา กับ ทางญาติของดิฉัน ตัดขาดกันไปเลย(ปกติก็ไม่ค่อย
เจอกันอยู่แล้ว) ขอใจดำใจแคบหน่อยนะค่ะเพราะมันสุด ๆ แล้ว และน้องของสามีที่อยู่บ้านของเรา 2
คน ดิฉันก็ให้ออกไปหาบ้านเช่าใกล้ที่ทำงานของเค้าเองเพราะตัวปัญหาก็มาจากน้องคนนี้ด้วย(ความ
เป็นส่วนตัวดิฉันหายไปเป็นปีเลยนะค่ะถ้าใครเคยเจอเคยมีบุคคลที่ 3 เหมือนดิฉันคงเข้าใจ)..ข้อนี้แรก ๆ
สามีก็บอกว่ามันแรงไปหรือเปล่า แต่ดิฉันยืนยันว่าตลอดระยะเวลา 12 ปี ที่เราทะเลาะกันใหญ่ ๆ มี 3 ครั้ง และทุกครั้งก็มาจากเรื่องของครอบครัวสามีทั้งนั้น....ข้อนี้เรา 2 คนก็พูดวนกันไปวนกันมาแต่สรุป
สามีก็ตกลง
ข้อ 3.หลังจากปลูกบ้านของพี่สาวหลังนี้เสร็จ ต้องบวชให้ดิฉัน 3 เดือน(สามีเป็นคริสต์แต่สะ
สมพระเครื่องพุทธ)ทางบ้านของสามีเป็นเหมือนคนยังไงไม่รู้เป็นคริสต์แบบไม่เคยเข้าโบสถ์ เป็นพุทธ
ก็ไม่เคยเข้าวัด ซึ่งสามีชอบพระเครื่องมากทำนองแนวพุทธพาณิชย์ชอบเรื่องพุทธคุณเวลาสวมใส่ แต่ไม่เข้าใจแก่นสารของการทำพระเครื่อง.....ซึ่งดิฉันบอกว่าถ้าทำได้ทุกข้อหลังจากที่สามีสึกออกมาแล้ว
ดิฉันถึงจะกลับไปอยู่กับเขา และดิฉันก็จะปรับปรุงตัวด้วย ให้ใจเย็นขึ้น ไม่ขี้บ่น จะขยัน เอาใจใส่เขาให้มากกว่านี้ อ้อแล้วตอนสามีบวชในงานให้มีแค่ พ่อ แม่(ของสามี)และดิฉัน เท่านั้น .....ข้อนี้สามีเอาไป
คิด 2 คืน แล้วเขาก็ตกลงค่ะ(ปรึกษาใครหรือเปล่าไม่รู้)
ที่อยากให้สามีบวชเพราะว่าอยากให้เขาใจเย็นขึ้น มีสติ รู้จักยับยั้งช่างใจเป็น ให้มองคนรอบข้างบ้าง การบวช การนั่งสมาธิในวัดต่างจังหวัดสงบ ๆ คงช่วยสามีได้บ้างไม่มากก็น้อย.....เพื่อน ๆ คิดเหมือนดิฉันบ้างไหมค่ะถ้าอ่านแล้วจะติ จะว่า ดิฉันยินดีรับฟังทุกข้อความค่ะ.