มองว่าเป็นเรื่องธรรมดาจะผิดไหมคะ เหมือนเกือบทุกบ้านต้งอพบเจอ ดิฉันก็เป็นอีกคนที่พึ่งเจอและต้องการกำลังใจเป็นอย่างมากเช่นกัน ดิฉันใช้การสวดมนต์ นั่งสมาธิ อโหสิกรรม และอุทิศส่วนกุศลให้เขาไป แต่ก็ยังทำได้ไม่ดีหรอกคะ พยายามอยู่เช่นกัน ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

สวัสดีค่ะทุก ๆ คนที่ให้กำลังใจ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ บอกตรงๆ เลยว่าที่มีกำลังใจขึ้นมากและมีความรู้สึกที่ดีนี้ก็เกิดจากเพื่อน ๆ พี่น้องในลานธรรมนี่แหละค่ะ เพราะตอนนี้เป็นความรู้สึกเหมือนกับว่าพวกเราเป็นพี่เป็นน้องเป็นเพื่อนที่มีแต่ความจริงใจให้กัน ในจิตใจจะคิดถึงคำพูดคำแนะนำแล้วนำไปใช้กับสภาพความเป็นจริงตลอด เพราะปัญหานี้ตัวฉันเองก็ไม่ได้บอกให้ญาติพี่น้องรู้เพราะว่าพี่น้องจะรักฉันมาก
ไม่อยากให้ใครทุกข์ใจ ถ้าแก้ไขไม่ได้จริง ๆ คิดว่าก็คงต้องบอก แม้แต่เพื่อนร่วมงานทุกคนเขาก็รู้แต่ฉันก็ไม่พูดถึงก็เลยไม่มีใครกล้าพูดเรื่องนี้ ก็เพียงแต่ขอระบายในลานนี่แหละค่ะ
ทุกวันนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าเหตุการณ์มันเป็นอย่างไร เพราะว่ากลางวันต่างคนต่างทำงานคนละที่ พอตอนเย็นฉันกลับบ้านทำหน้าที่แม่ให้ลูกส่วนตัวเขากลับมืด ดึก ค่ำแล้วแต่ ลูกทำการบ้านดูหนังฉันก็จะเข้าอ่านปัญหาในลานนี้ในหลายปัญหาก็มีคำแนะนำที่ดีของทุกท่านทำให้ลืมเวลาที่เขาหายไปได้บ้างความคิดที่โมโหโกรธก็เย็นลงได้ ความคิดของฉันตอนนี้ถ้าจะคิดถึงเขาจะนึกแต่สิ่งที่ทำกับเราไว้ต่าง ๆ นาๆทั้งๆที่เราทำดีกับเขาทุกอย่าง เพราะเขาเป็นคนพูดเองว่าเราดีทุกอย่างพร้อมทุกอย่างที่สร้างปัญหาขึ้นมาเพราะว่าความสบายเกินไป ทุกวันนี้จะนึกแต่สิ่งที่เขาก่อขึ้นแล้วใจเราก็จะมีความเกลียดเขามากขึ้นทุกวันคุณค่าเขาก็จะลดลงในความรู้สึกของเรา กับลูกก็บอกว่าไม่เป็นไรนะทุกสิ่งที่ทุกอย่างที่เป็นของแม่แม่จัดการให้ลูกสองคนหมดแล้วให้ลูกรับรู้ว่าถึงไม่มีพ่อลูกก็อยู่ได้อย่างมีความสุขให้ขยันเรียน โตไปจะได้ไม่ลำบากสิ่งที่ดีของพ่อก็จดจำไว้ไปเป็นแบบอย่าง ถ้าสิ่งไหนไม่ดีก็อย่าเอาไปเป็นแบบอย่างเมื่อมีครอบครัว
ทุกวันนี้ก็อยู่กันไปเรื่อย ๆ หนังก็ต้องมีวันจบ คิดว่าสักวันต้องจบลงด้วยตัวของมันเองถ้าใจเราพร้อมกว่านี้ วันนี้สบายใจขึ้นอีกวันแล้วนะที่ได้เล่าอะไรๆที่ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง มาให้กำลังใจกันอีกนะคะขอให้ทุกคนมีความสุขทั้งกายและใจค่ะ

จริงๆ แล้ว ปัญหาเรื่องสามีนอกใจ มีเมียน้อย ดิฉันอยากได้การร่วมแสดงความคิดเห็นอีกมุมมองหนึ่งของท่านผู้ชาย ที่เคยกระทำเรื่องนี้ และปัจจุบันนี้ ชีวิตของท่านได้ดำเนินไปอย่างไร และผู้ชายมีความต้องการให้ชีวิตครอบครัวเป็นแบบไหน เพื่อผู้หญิงทุกๆ ท่าน จะได้เป็นข้อคิด และนำไปประยุกต์เพื่อนำไปปฎิบัติเกี่ยวกับการครองเรือน

เจริญในธรรมค่ะ

ดิฉันเห็นด้วยกับคุณเพชรค่ะ แต่จะมีใครหละค่ะที่กล้าเอาชีวิตผิดพลาดของ
ตัวเองมาเผยแพร่ ผู้ชายเขาความจำสั้นกันค่ะ และเขาก็มักจะคิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระ พวกผู้หญิงที่
เป็น "เมีย" นั้นช่างวุ่นวาย ไม่รู้อะไรเอาเสียเลย อยู่เฉยๆ ก็หาเรื่องไปอยากรู้ไปอยากเห็นเรื่อง"ธรรมด๊า ธรรมดา" แล้วก็เอามาเป็นทุกข์ อุตส่าห์ให้เป็นใหญ่แล้วยังจะมางอแงอีก
และที่สำคัญที่สุด ผู้ชายที่หลงระเริงมัวเมาเรื่องพวกนั้น ก็คงไม่หลงเข้ามาในลานธรรมแห่งนี้ เพราะแค่
เห็นชื่อเวบบ์ก็คงขนลุก แล้วก็รีบปิดคอมไปแล้วกระมังค่ะ 555(ความเห็นส่วนตั๊วส่วนตัวค่ะ)

ที่เห็นๆในลานธรรมนี้ คิดว่าอย่างน้อยๆก็น่าจะรักษาศิล 5 กันได้ครบ ดิฉันเข้าใจถูกใช่ไหมค่ะ?

เจริญในธรรมค่ะ

สวัสดีค่ะ ที่หายไปไม่ได้ไปไหนเลย บังเอิญคอมเสียนะค่ะ คิดถึงทุกคนเช่นกัน เหตุการณ์ที่ว่าก็ไม่ได้ดีขึ้นมากมายอะไร มันเห็นกันอยู่ทุกวันก็อดที่จะกระทบกันไม่ได้ พึ่งมีเรื่องกันมา เพราะว่ามีโทรศัพท์เข้ามือถือเขาแต่เขาไม่ยอมรับทำเป็นหลบ ๆ ฉันก็เลยถามว่าใครโทรมาลูกหรือเปล่าเท่านั้นแหละเขาทำเป็นโมโห บอกว่ามีปัญหามากนักใช่มั๊ยโทรศัพท์เดี๋ยวจะเลิกใช้แล้วจะปาทิ้งให้ดู ฉันก็บอกว่าถามแค่นี้เป็นอะไร เขาบอกว่ารำคาญปัญหามากเขาก็เลยปาโทรศัพท์ทิ้งเปรี้ยงเดียวกระจายเป็นชิ้น ๆ ฉันก็เฉย ๆ
อยากปาก็ปา ทุกวันนี้เขาก็เลยเอาเครื่องเก่ามาใช้ฉันก็ทำเป็นไม่สนใจ ฉันก็จะพูดเสมอว่า (ขอโทษนะอาจจะเป็นคำหยาบสักหน่อยเวลาทะเลาะกัน) ถ้ากูทนไม่ไหวเมื่อไรแล้วมึงจะรู้เอง เพราะตอนนี้ฉันสงบลงเยอะแล้วหลังจากที่ได้เข้ามาในลานธรรมนี้ โดยปกติฉันเป็นคนใจดี รื่นเริงสนุกสนาน แต่ถ้าโมโหจะใจร้อนมาก ถ้าโมโหละก็เป็นเห็นดีกันประเภทบู๊ล้างผลาญเหมือนกัน เขาเองก็จะรู้นิสัยฉันดีว่าฉันเป็นคนจริงจังพูดจริง ทำจริง เขาก็เลยทำเป็นกล้า ๆ กลัว ๆ แล้วฉันควรจะทำอย่างไรต่อไปดีช่วยบอกหน่อยนะคะ

แหม ฟังแล้วกลัวจับใจครับ ...

แต่ก็เชื่อเช่นกันว่าเดี๋ยวนี้ และ.. อย่างไรก็อให้พยายามรักษาความปกติไว้มากๆนะครับ

คิดว่าคุณมานิตาคงควบคุมตนเองและสถานการณ์ทั่วๆไปได้ สิ่งที่ต้องปรับคือ"การถาม" หากไม่จำเป็นควรนิ่งให้มาก ปล่อยให้เขามีความเป็นส่วนตัว ส่วนเราก็ปรับใจให้สามารถเผชิญกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นให้ได้ด้วยความวางเฉย ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นอะไรอย่างไร พยายามปลดปล่อยตนเองจากความผูกพันธ์ยึดถือทางใจให้มากในแต่ละวันเวลาที่ผ่านไป ใส่ใจกับการเลี้ยงดูลูกมากกว่าที่จะใส่ใจกับพฤติกรรมของสามี เป้าหมายของชีวิตเวลานี้คือลูกไม่ใช่สามี เมื่อตั้งเป้าได้ตรงและชัดเจน จะสามารถดำเนินการต่างๆได้อย่างเหมาะควร..

คนบางคนอาจใช้เวลานานมากกว่าจะปรับเปลี่ยนแกไขตนเองได้ บางคนใช้เวลาไม่นานเลยก็แก้สิ่งที่ผิด ให้ถูกได้ บางคนไม่ต้องให้ใครมาเตือนก็กลับฉุกคิดได้ว่าอะไรควรไม่ควร แต่คนหลายคนต้องได้ฟัง หรือประสบเหตุสะเทือนใจบางอย่างก็ได้แนวทางปรับเปลี่ยนแนวคิดและพฤติกรรม ทั้งหมดหลากหลายนี้ คือความต่างของธาตุแห่งหมู่สัตว์ทั้งหลายที่สะสมกันมาตามเหตุปัจจัยต่างๆนั่นเอง พึงสังวรณ์ไว้ว่าสิ่งที่กระทบเราจนทุกข์ร้อนเวลานี้ไม่ใช่ใครอื่นทำให้เลย เราเองเท่านั้นทำเหตุมาไว้เอง..หากไม่มีเหตุแล้วผลจะเกิดมาจากไหน จึงควรสังเวชและสงสารในผู้ที่กำลังenjoyกับการล่วงศีลก่อบาปกรรมทั้งหลาย เพราะเหตุที่ไม่รู้จักธรรมะจึงกล้าก่อเวรเื่พื่อตนเองจะได้ไปเสวยทุกข์เดือดร้อนในกาลข้างหน้าเช่นนี้..หมั่นเตือนตนเองบ่อยๆให้ประพฤติตนในศีล เจริญกุศลทั้งปวงให้มากย่อมได้ความสุขเป็นผลอันหวังได้..

ขอให้คุณมานิตามีความสุขและเจริญในธรรมะครับ

อยากจะบอกคุณมานิตาว่า อาการที่แอบเช็คข้อมูลไม่ว่าจะเป็นโทรศัพท์ ,กระเป๋าตังค์ของสามี มันเป็นนิสัยส่วนใหญ่ของผู้หญิง ซึ่ง 1 ในนั้นดิฉันก็เป็น (มันก็อดไม่ได้ที่อยากจะรู้) ปัญหาคือ เมื่อรู้แล้ว เราจะระงับจิตใจของเราอย่างไร ข้อนี้ คือสำคัญที่เราต้องคิดให้เป็น หากเราระงับไม่เป็นอย่าไปอยากรู้เลยค่ะ ทุกข์ใจเปล่าๆ หากเราระงับอาการโมโหของเราให้นิ่งที่สุด เป็นผลดีค่ะ โวยวายไปก็เท่านั้น ไม่มีอะไรดีขึ้นมา แล้วค่อยๆ ใช้สติคิดต่อไป ว่าเราจะทำอย่างไร ทำใจอย่างไรให้มีความสุข

เอาใจช่วยนะค่ะ เพื่อนร่วมทาง........เพื่อทางเดินที่ดีในวันข้างหน้าค่ะ

ดิฉันเห็นด้วยกับคุณเพชรค่ะคุณมานิตา..ดิฉันก็เป็นเช่นคุณสามีดิฉันชอบคุยโทรศัพท์แบบชนิดที่แอบฟังแล้วถ้ากินอะไรเข้าไปแล้วนะอาจจะอาเจียนได้กระเป๋าตังค์เงินหายทุกวันดิฉันรู้ค่ะว่าความรู้สึกเป็นอย่างไรที่คุณเจอดิฉันเจอมาแล้วทุกรูปแบบขนาดว่าหรอกให้ดิฉันโอนเงินให้ผู้หญิงขายบริการ(คู่ขา)ไปทำนมให้เด็งเชียวนะคิดแล้วแค้นค่ะคุณมานิตาต้องไม่สนใจเรื่องนี้ต้องทำได้ค่ะอย่าพยายามไปถามเขาเพราะคำตอบเรารู้อยู่เต็มอกมันเป็นคำตอบเดียวกันนั้นแหละ...ถามแล้วเจ็บรู้แล้วก็เจ็บก็อย่าไปรู้มันเลยเนอะ...ผ่านเหตุการณ์นี้ไปให้ได้นะค่ะ...สู้สู้...

ขอบคุณค่ะคุณ-dd- คุณเพชร คุณแม่ลูกสาม แนะนำได้ดีมากค่ะเห็นด้วยทุกคำแนะนำกำลังปฏิบัติอยู่ค่ะแต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะแอบ ๆ อยากรู้อยู่บ้างพยายามหลายร้อยครั้งมันทำอยากจริง ๆ แต่ไม่ต้องกลัวนะคะคิดว่าต้องทำได้แต่คงต้องใช้เวลา ทุกครั้งที่มีความทุกข์จะเข้ามาคุยในลานธรรมนี้แล้วจะรู้สึก
ดีมากทุกข์ก็จะน้อยลง ทุกวันเวลาที่จิตว่างจะคิดถึงคุณ ๆทุกคนโดยอัตโนมัติเลย เหมือนเราเป็นครอบครัวเดียวกันเลย

จะเล่าอะไรสนุกๆ และตลก ๆ ให้ฟัง วันแรกที่เรารู้นะเหมือนฟ้าผ่ากลางหัวเลย คิดดูอยู่ด้วยกันมาร่วม 30 ปีนะ ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเลยเราก็เลยไว้ใจไง พอรู้เท่านั้นลมออกหู หน้ามืดเหมือนจะเป็นลม
ก็ทะเลาะกันตามประสา เผ็ดมัน ดุเดือด ภาษาถิ่นภาษาไทยไม่รู้แล้ว ด่ากันมันหยดนี่วันแรกนะ
เชื่อมั๊ยเราเนียนมาก เขาไม่รู้ว่าเรารู้เราจู่โจมเลยเขาตกใจปากคอสั่น ปฏิเสธเราก็ขับรถออกเลยบอกว่าไปด้วยกันจะไปถามให้รู้เรื่อง ไม่ยอมไป ไม่เป็นไรเราเงียบ แต่อยู่ ๆ วันดีคืนดีเราก็ยิงปืนเล่นมันเสียอย่างนั้นแหละ เอาปืนมาเล็งมาขัด ( แต่ไม่ได้ใส่ลูกหรอก ) แผน 1 ผ่านไป ก็ไม่ค่อยได้ผลเท่าไร
พอมาระยะหลังเขาจะพูดขึ้นมาลอย ๆ ให้เราได้ยินว่า ไม่กลัวหรอกไม่ต้องขู่คิดหรือว่าจะกลัว
เป็นไง ถ้าคุณ - dd - อ่านอย่าตกใจนะคะ วันหลังจะคุยให้ฟังอีกนะ ขอให้ทุกคนมีความสุขนะคะ

เห็นด้วยอย่างที่สุดกับคุณ dd และคุณ taktay ผู้ชายกลัวผู้หญิงที่เงียบสงบมากๆ Confirm อีกครั้ง เพราะสามีดิฉันเค้าเคยบอกว่า ถ้าดิฉันโมโหแล้วพูดโวยวาย เค้าจะรู้หมดว่าดิฉันคิดอะไร แต่เมื่อใดเงียบขึ้นมา เค้าจะระแวงสุดๆ กลัวว่าอะไรจะเกิดกับเค้าบ้าง

คุณเพชร Confirm ค๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขอสนับสนุนเสียงอีกแรงกับคุณ dd คุณทักทาย และคุณเพชร จริงค่ะคุณมานิตายิ่งเราเฉยเรายิ่งได้เปรียบทุกอย่างทำเป็นไม่สนใจ(ทั้งๆที่ใจเราสนใจเขามาก) เฉยอย่าไปโมโหและด่าเขาเขาจะจับทิศทางเราไม่ได้ซักวันหนึ่งเขาจะแปลกใจไปเอง..ยกตัวอย่างเรื่องดิฉัน..อยู่กันมา 10 ปีไม่เคยพูดคำหยาบ กู-มึง ไม่เคยออกจากปากดิฉันทะเลาะกันก็ยังพี่อยู่เลยดิฉันกล้าพูดได้เลย 10 ปีเต็มๆที่ดิฉันทำได้และจนปัจจุบันก็ยังพูดกับเขาเหมือนเดิม..ทีนี้เวลาเขาเมาหรือทะเลาะกับทางนู้นเขามักจะมาพูดลอยๆให้ฟังอยู่เสมอว่ารับทางนู้นไม่ได้ด่ากันมาหยาบคายกันมา...ดิฉันเฉยค่ะ......ปัจุบันนี้ดิฉันลบเบอร์โทรศัพท์ของเขาทิ้งไม่โทรหาเขาแต่มันเป็นความเคยชินมีเรื่องอะไรนิดหน่อยก็โทรทั้งที่โทรแล้วเขาจะบอกว่าเดี่ยว...แล้วก็หายไปในที่สุดทุกเรื่องที่เราปรึกษาด้วย..ดิฉันก็คิดว่าเราจะต้องอยู่ด้วยตัวเราเองให้ได้ถ้าวันใดไม่มีเขาแล้วเราก็สามารถอยู่ได้นะค่ะ..(พูดไปเรื่อยเลยคุณมานิตาคงเบื่อแล้ว) เอาเป็นว่าเฉยๆๆนะค่ะลองดูก็ไม่เสียหายอาจจะทำให้ใจเราสงบขึ้นบ้างค่ะ ..สู้สู้.

ขอบคุณ คุณทักทาย กำลังคิดถึงอยู่พอดี หายไปเสียนานเลยนะคะ ขอบคุณคุณเพชร คุณแม่ลูกสามด้วยนะคะ ที่มาให้กำลังใจ เมื่อตะกี๊ก่อนเปิดกระทู้ของตัวเองก็ไปบอกกับคุณทุกข์ใจไว้ว่า จะลองเล่นบทเฉยกันแล้ว พอเข้ามาอ่านเจอข้อความและเสียงสนับสนุนจากทุก ๆ คน ทำให้มีพลังขึ้นเยอะเลย
ตัดสินใจอีกครั้งว่าต่อไปนี้จะเล่นบทเฉยให้ได้ นับ 1-10 แล้วต้องทำได้ ถ้าจะเล่นบทโหดเมื่อไรจะรีบนึกถึงคำพูดของทุกคนที่มาให้กำลังใจทันที ตกลงตามนี้นะคะ แล้วจะมารายงานผลให้ทราบทุกระยะ
อย่าลืมแวะมาให้กำลังใจกันบ่อยๆ นะคะ ถ้าได้อ่านคำแนะนำของทุกคนแล้วจะมีความสุขมากจริง

รักและคิดถึงทุกคนนะ