เมื่อเร็วๆ นี้ ข้าพเจ้าได้รับ เมล์จากเพื่อน ผู้ปรารถนาดี ส่งมาให้อ่าน เห็นว่ามีประโยชน์จึงนำมา
ฝากเพื่อนสมาชิกได้อ่านด้วย มีข้อความดังนี้.-

อ่านให้จบ เรื่องสำคัญมีประโยชน์มากๆ ...จ้า

เรื่องที่ 1 21.00 ที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
ผมเป็นคนที่สังเกตสิ่งต่างๆรอบตัวอยู่เสมอ ดังนั้นหากมองเผินๆเหมือนกับว่าผมเดินไปดื่มน้ำในมือไปเรื่อยเปื่อย สิ่งที่ผมรู้สึกก็คือ รู้สึกว่ามีคนเดินตามผมห่างๆแต่ผมยังไม่คิดอะไรในทีแรก เพราะคงเป็นผู้มาใช้บริการที่จอดอยู่ชั้นเดียวกัน อีกอย่างที่รถที่จอดชั้นเดียวกับผมนี้ยังค่อนข้างเยอะ บังเอิญว่าผมอยากจะทิ้งแก้วน้ำในมือก็เลยมองหาถังขยะซึ่งมันไม่ค่อยมีหรอกตามที่จอดรถ เพราะทางศูนย์การค้าพวกนี้เค้ากลัวเรื่องการรอบวางระเบิด ระหว่างที่ผมเดินหาที่ทิ้งในดวงใจอยู่นั้น ผมก็เดินเลยที่จอดรถตัวเองไปหลายคันเหมือนกัน แต่ก็ไม่มี จะทิ้งมั่วๆมันก็น่าเกลียด ก็ตัดสินใจว่าเอาไปไว้ตรงที่วางแก้วในรถก่อนก็ได้( ซึ่งตลอดเวลาไอ้บ้านี่ก็ยังเดินตามผมอยู่) พอหมุนตัวจะกลับมาที่รถตัวเอง ไอ้บ้านี่มันก็ทำเป็นเดินให้เลยผมไปก่อน แล้วก็หยุดเหมือนมองหารถมันว่าจอดไหน ไอ้ช่วงที่หมุนตัวกลับมานี่เอง ที่ผมเห็นมันชัดๆว่า สภาพมันไม่ใช่ลักษณะคนขับรถเก๋งแน่นอน

คือมันมีสายร้อยกุญแจแบบ Flex (สายที่วนๆ คล้ายสปริง) กับกุญแจดอกเดียว
ใส่แจ๊คเก็ตสีดำ แต่ก็ยังไม่มั่นใจว่าเป็นผู้ไม่หวังดีรึเปล่า

ก็เลยแกล้งทำเป็นเดินเลยรถตัวเองอีกสักสี่ห้าคัน แล้วไปหยุดทำท่าทางจะไขกุญแจรถคันหนึ่ง ซึ่งมันก็รีบเดินตามกลับมาคงกลัวว่าจะไม่ทันเดี๋ยวผมขึ้นรถไปเสียก่อน แต่ผมก็ทำทางเป็นเปลี่ยนใจอีกครั้งมองหาที่ทิ้งแก้วน้ำ แล้วเดินสวนกับมันในระยะที่ปลอดภัยสำหรับผมเอง แต่เป็นอันตรายสำหรับมันเพราะผมก็พร้อมอยู่แล้ว แน่นอนว่าผมเดินกลับไปหารถผเองอย่างแท้จริง ซึ่งคราวนี้มันหลงกลผมเต็มๆ เพราะมันไปยืนอยู่ท้ายรถคันที่ผมทำท่าจะไขประตู มันไปยืนแบบแอบๆเพราะเดี๋ยวผมต้องกลับมาแน่นอน แต่คราวนี้ผมเดินไปปั๊บ กดรีโมทปุ๊บ ขึ้นรถได้ผมก็สตาร์ทเครื่อง กดเซ็นทรัลล็อค

ขณะที่ผมขับออกไป ผมมองไปที่มันซึ่งกำลังทำหน้างงๆ แต่ไม่กล้ามองแบบเต็มๆนัก เห็นหน้าตามันเหวอๆ ผมก็เลยคิดว่ายังไงต้องแจ้ง ร.ป.ภ. ไว้ก่อน ไม่ว่ามันจะใช่อย่างที่ผมคิดหรือไม่ก็ตามแต่เพื่อความปลอดภัยของคนอื่นๆ ผมขับเลยไปจอดตรงที่คืนบัตรจอดรถ แล้วแจ้งทางเจ้าหน้าที่ห้าง รวมทั้งนำเจ้าหน้าที่ 4 คนไปเองด้วย เพราะผมรู้อยู่คนเดียวนินา ไปเจอมันผลุ๊บๆโผล่ๆอยู่ ทางเจ้าหน้าที่จึงตรงเข้าไปสอบถามว่า ทำอะไร
มันตอบว่าไงรู้ไหมครับ......มันมาซื้อของแต่จำไม่ได้ว่าจอดรถไว้ตรงไหน แต่พอซักไปซักมาว่ารถยี่ห้ออะไร ทะเบียนอะไร มันก็อึกอักตอบมาว่า มันนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เอามอเตอร์ไซด์มา มั่วๆแล้วก็แถ พอเจ้าหน้าค้นตัวก็พบมีดปอกผลไม้หนึ่งเล่ม ทีนี้หน้ามันซีดอย่างชัดเจน
ที่จริงหน้าผมก็ซีดครับ ผมก็เลยบอกให้เจ้าหน้าที่คุมตัวแล้วแจ้งตำรวจเพื่อขยายผลต่อไป......

ต้องระวังนะครับ อย่าประมาทเด็ดขาด ถ้าเป็นสุภาพสตรี อย่าลีลาอย่างผม เพราะไม่คุ้มแน่นอนถ้าเราพลาด เป็นห่วงทุกคนนะครับ


เรื่องที่ 2 อ่านเรื่องข้างล่างแล้วระวังตัวให้มากๆนะคะ
เพราะพี่ต่อก็เคยโดนลักษณะเดียวกัน โดยขับรถกลับบ้านตนเดียวประมาณ 2 ทุ่มกว่าๆ
พอเข้าซอยรู้สึกว่ามีรถมอเตอร์ไซด์ขับตามมา และเลี้ยวเข้าซอยเดียวกัน และตามมาเรื่อยๆ พอพี่ต่อจอดรถหน้าบ้านเขาก็ขับเลยเข้าไปในซอยซึ่งเป็นซอยตัน และเลี้ยวกลับมาจอดอยู่ใกล้ๆ และลงมาเปิดประตูข้างคนขับที่พี่ต่อนั่งอยู่ พอดีคอยระวังอยู่แล้วและคอยมองอยู่ และรถก็ล็อคอยู่ เขาจึงเปิดไม่ได้ แต่ทำท่าบุ้ยใบ้ให้เราเปิดประตูเหมือนจะถามอะไร พี่ต่อก็เลยบีบแตรดังมากๆหลายครั้ง แล้วโบกมือให้รู้ว่าไม่เปิด พอดีแม่บ้านเดินมาที่ประตู เขาก็รีบเดินไปขึ้นรถขับออกไป
ทั้งหมดนี่เกิดขึ้นเร็วมากนับจากที่จอดรถหน้าประตูบ้าน ประมาณ 2-3 นาทีเท่านั้น
ปกติเมื่อถึงบ้านพี่ต่อจะบีบแตร แล้วเปิดประตูรถ เพื่อส่งกุญแจประตูใหญ่ให้แม่บ้านไขประตูบ้านให้
พอดีวันนั้นมองเห็นรถมอเตอร์ไซด์คันนี้อยู่ เลยยังไม่ได้กดแตร
เขาอาจจะคิดว่าเราจะลงจากรถมาเปิดประตูบ้านเองก็ได้ ไม่อยากคิดเลยว่า ถ้ารถไม่ได้ล็อคอยู่จะเกิดอะไรขึ้น ต่อให้หน้าบ้านเราเอง พวกมิจฉาชีพพวกนี้จะลงมือเร็วมาก คนมาช่วยก็อาจช่วยไม่ทัน ดังนั้น ขอย้ำให้ระมัดระวังมากๆ เพราะเหตุการณ์ประเภทนี้เกิดขึ้นบ่อยมาก และขอให้ทุกคนปลอดภัยนะคะ

เรื่องที่ 3 ระหว่างที่รถผมหยุดรอไฟเขียว มีชาย 2 คนเดินมาข้างหลัง ทั้งคู่กระตุกประตูหลังคนละข้าง โชคดีที่ประตูล๊อกอยู่ 1 ใน 2 คนนั้นพยายามดึงแรงขึ้นอีก
แล้วทั้งคู่ก็เดินเร็วผ่านรถผม แล้วปนไปในฝูงชน เดี๋ยวนี้ เหตุร้ายเกิดได้ตลอดไม่ว่ามืดหรือสว่าง เราคงต้องระวังอย่าเผลอเชียวละ

เรื่องที่ 4 ภรรยาผม จะมีนิสัยเมื่อขึ้นรถแล้วต้องกดเซนทรัลล๊อคทั้งก่อนสตาร์ทเครื่องและก่อนดับเครื่อง มีรถเก๋งคันหนึ่งสีเงิน มีคนสองคนเดินลงมาจากรถแล้วก็เดินมาที่รถของเราอย่างสุภาพ ขณะที่ภรรยาผมกำลังเล่นกั บลูกอยู่ เพลินๆ ก็ได้ยินเสียงตึ๊กจากข้างหลัง ภรรยาผมก็ตกใจรู้สึกตัวว่ามีคนพยายามเปิดประตูหลังของรถเรา แต่เพราะรถล๊อคพวกเขาก็เดินกลับ ไปขึ้นรถเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนที่ภรรยาผมเล่าเรื่องนี้ให้ผมฟัง ผมคิดว่าเหลือเชื่อจริงๆ กลางวันแสกๆ แท้ๆ ถ้าหากบังเอิญรถไม่ได้ ล๊อค ผมไม่กล้าคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น อยากจะให้ทุกคนมีนิสัย
ขึ้นรถต้องล๊อครถ พวกผู้ร้ายมักจะลงมือจากเบาะหลัง เ พราะจะ ควบคุมสถานการณ์ได้ง่าย

เรื่องที่ 5 หลังจาก จ่ายเงินค่าจอดรถเลี้ยวออกจากโรงพยาบาล ก็จอดติดไฟแดง ขณะนั้น ( ยังไม่ ถึง 3 นาที ระบบล๊อคอัตโนมัติคงยังไม่ทำงาน ) ชายหนุ่ม สองคนก็เข้ามานั่งที่เบาะหลังของรถ โชคดีที่พ่อแม่ของผมไหวตัวเร็วมาก รีบถอดเข็มขัดนิรภัย ดับเครื่อง ดึงกุญแจออกแล้วออกมายืนนอกรถโดยเร็ว คนทั้งสองคนนั้นก็ยังนั่งอยู่ในรถหน้าตาเฉย จนกระทั่งคุณแม่ของผมตะโกนใส่พวกเขาว่า พวกเรายังมีเพื่อนฝูงอยู่ในโรงพยาบาลอีกเยอะ จะให้ เรียกพวกเขาลงมาคุยกับพวกแกไหม ?
พวกเขาจึงออกมาจากรถแล้วบอกว่าขอโทษขึ้นผิดคัน (นี่มันปล้นกันชัดๆ) แล้วรถคันข้างหลัง ( มีคนอยู่ในรถสองคน) ก็ขับมารับพวกเขาจากไป น่ากลัวที่สุด


เรื่องที่ 6 ตอนรถจอดติดไฟแดง รถของผมอยู่ห่างจากทางแยกประมาณคันที่สามหรือสี่ สักครู่ หนึ่ง จู่ ๆ ก็มีมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งจอดอยู่ท้ายรถผม บนรถมีชายหนุ่มอายุ ประมาณ 20 กว่า สองคน แล้วที่น่าสงสัยก็คือ พวกเขาพยายามมอ งเข้ามาในรถของผม ผมจึงจ้องพวกเขาอยู่ครู่หนึ่ง พอไฟเขียวก็ออกรถพร้อมมัน ผมบังเอิญได้ยินหนึ่งในนั้นพูดขึ้นว่า 'รถมันล๊อคหมด' แล้วก็ขับเลย ไป

ขอให้ช่วยกัน Forward มากๆ ทั้งชายทั้งหญิงนะ
ส่งแค่คนสองคนก็ได้บุญมากแล้ว

นี่ด้วยค่ะ.....

เรื่องนี้ต้องส่งเพราะว่าอันตรายมาก


ดิฉันได้ไปเดินซื้อของที่บิ๊กซี สาขาแฟชั่นไอร์แลนด์ ซึ่งได้ไปถึงห้างเวลา ประมาณ 18.30 น. ก็ไปกับอีกครอบครัวหนึ่ง ดิฉันก็ไปกับแฟนและลูก
ซึ่งก็เป็นเวลาเย็นแล้ว ทานสุกี้เสร็จประมาณทุ่มกว่าๆ
ดิฉันก็จะเข้าไปซื้อของที่บิ๊กซีตรงชั้น 1 กับพี่ข้างบ้านและเด็กอีก 3 คน ส่วนแฟนดิฉันและแฟนพี่ข้างบ้านไปห้องน้ำ
ดิฉันซื้อของเยอะเพราะ 1 เดือนจะซื้อของ 1 ครั้ง


พี่ ข้างบ้านก็เลยบอกว่างั้นแยกกันเดินเพราะเค้าซื้อของนิดเดียว ก็แยกกันพี่ข้างบ้านก็ไปกับลูกเค้าและลูกดิฉัน ส่วนดิฉันได้เดินซื้อของคนเดียว

ก็ซื้อของเยอะมากทั้งนม น้ำปลา ฯลฯ คือเข้าล็อกนั้น ออกล็อกนี้ จนจะขึ้นไปชั้น 2 เห็นทางห้างวางไข่ไก่ ถาด 30 ฟองไว้ตรงทางขึ้นบันไดเลื่อน
ดิฉันก็เลยจอดรถเข็นตรงที่ขายไข่ไก่แล้วหันข้างให้รถเข็น และเลือกไข่ใช้เวลาประมาณ 2-3 นาที เมื่อหันมาจะนำไข่มาใส่รถเข็น ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งแต่งตัวไม่สะอาด
ใส่เสื้อยืดสีน้ำเงิน ใส่กางเกงสี่ส่วนสีดำ อายุไม่เกิน 30 ปี ผิวดำแดง ผมหยักโศก มาจับตรงรถเข็นดิฉัน (จับตรงราวจับรถเข็น) ซึ่งเมื่อเค้าเห็นดิฉันหันมามอง
ก็ปล่อยมือจากรถเข็นของดิฉัน เค้ามากัน 4 คน มีชาย 2 คน หญิง 1 คน และเด็กตัวเล็กๆ อายุประมาณ 1 ขวบกว่าๆ
1 คน แต่ยังอยู่ข้างๆ ดิฉัน ซึ่งดิฉันก็คิดในใจว่ามาจับรถเข็นของฉันทำไม
ซึ่งกว่าที่ดิฉั นจะไปจับราวรถเข็นเพื่อเข็นรถเข็นอีก ก็ใช้เวลาประมาณ 1-2 นาที เพราะต้องจัดใหม่เพื่อเอาไข่วาง

เมื่อจัดรถเข็นเสร็จก็เข็นรถเข็นขึ้นบันไดเลื่อนไปที่ชั้น 2 ดิฉันก็เหลือบมองด้านหลังว่ามีใครตามมาหรือเปล่า เพราะเริ่มรู้สึกผิดปกติแล้ว ก็เห็นผู้หญิงคนนี้เดินตามดิฉันขึ้นมาคนเดียว
ดิฉัน ก็เลยจะโทรหาแฟนเพราะเริ่มรู้สึกไม่ดี ก็เปิดกระเป๋าเพื่อจะหยิบโทรศัพท์ ก็เหลือบตามองข้างบน ปกติจะมีพนักงานของบิ๊กซีช่วยดึงรถเข็น
แต่เวลานั้นประมาณเกือบ 2 ทุ่ม?ม่มีคนช่วยดึงรถเข็น ก็เลยคิดว่าเก็บโทรศัพท์ เพราะรถเข็นเราหนักเดี๋ยวจะฉุกละหุก และคิดว ่าเดี๋ยวขึ้นชั้น 2 แล้วค่อยโทรก็ได้
เมื่อขึ้นบันไดเลื่อนมาชั้น 2 ก็จอดรถเข็นตรงกะบะขายชุดชั้นใน
ผู้หญิงคนนั้นก็เดินผ่านไปนิดนึง แต่ยังเดินป้วนเปี้ยนใกล้ๆ ดิฉัน ซึ่งดิฉันก็โทรศัพท์หาแฟนและพี่ข้างบ้าน
ซึ่งโทรเท่าไหร่ก็ไม่ติดซักที ผ่านไปประมาณ 5 นาที ผู้ชายอีกคนกับเด็กก็เข็นรถเข็นขึ้นมาชั้น 2 ผู้ชายคนนี้มีผมสีดอกเลา ไว้หนวด ผอม ใส่เสื้อกีฬาคอปกสีเหลือง

ใส่กางเกงขาสั้นสีน้ำตาลอ่อน ก็เข็นผ่านมาและผู้หญิงคนนี้ก็ เดินไปเรื่อยๆ ไม่ได้เดินดูของ จ นไปสุดทางเดินและเลี้ยวไป ซึ่งขณะนั้นดิฉันก็ยังโทรหาแฟนและพีข้างบ้านอยู่
ตาก็เหลือบมองพวกเค้าไปเรื่อยๆ เมื่อพวกเค้าเลี้ยวไป ดิฉันเริ่มรู้สึกว่า ร่างกายเราผิดปกติจะอาเจียนเป็นลม หน้ามืด ดิฉันจึงเทสต์ตัวเองด้วยการหยิกที่แขนทั้งสองข้าง
ซึ่งไม่รู้สึกว่าเจ็บเลย
ดิฉัน จึงคิดว่าถ้าโทรหาแฟน กว่าจะมาดิฉันคงแย่แน่ จึงวิ่งไปคว้าแขนของพนักงานของบิ๊กซี แล้วบอกว่าพี่ช่วยหนูด้วย หนูไม่ไหวแล้ว จะเป็นลมจะอาเจียน

พนักงาน ก็พาดิฉันไปทานน้ำดื่ม แล้วดิฉันก็เล่าเหตุการณ์ให้พนักงานท่านนี้ฟัง พนักงานก็บอกดิฉันว่า สงสัยดิฉันคงไปโดนยาที่ผู้หญิงคนนั้นมาป้ายตรงราวจับรถเข็นให้แล้ว
จึงให้ดิฉันทานน้ำเยอะๆ แล้วนั่งพัก พนักงานท่านนั้นยังยืนอยู่ ดิฉันก็บอกรูปพรรณของผู้หญิงคนนั้น
พนักงานก็ถามดิฉันว่าใช่ใส่รองเท้าฟองน้ำสีเขียวหรือเปล่า
ดิฉัน ก็เลยเอียงคอมองแล้วตอบว่าใช่ ผู้หญิงคนนี้เดินไปอ้อมที่ขายเสื้อผ้าผู้หญิง และอ้อมมามาเดือนป้วนเปี้ยนแถวๆ รถเข็นที่ฉันจอดทิ้งไว้อยู่ ดิฉันก็บอกพนักงานว่าอย่าพึ่ง
ไปไหนนะให้อยู่เป็นเพื่อนก่อน ระหว่างนั้นฉันก็โทรหาแฟนจนติด
และบอกแฟนว่าให้รีบมาไม่ไหวแล้วจะเป็นลม แฟนก็รีบมา ผู้หญิงคนนั้นยังเดินวนหาดิฉันอยู่ เมื่อแฟนมาดิฉันก็เล่าให้ฟังแล้ว
แฟนก็เลยเดินไปหาผู้หญิงคนนั้นกะจะเข้าไปถามว่า ตามมาทำไม ต้องการอะไร แต่เดินไปนิดนึง เหลือบตามองเห็นมีผู้ชายมองอยู่ 2 คน จึงเดินกลับและบอกว่าไปจ่ายตังและกลับกันเถอะ
ก็ไปบอกพนักงานฝากดูต่อด้วย เมื่อจ่ายเงินเสร็จก็บอกพี่ข้างบ้าน เล่าให้ฟังพี่ข้างบ้านจึงชวนกลับ
เมือ นั่งมาในรถยังรู้สึกอยากอาเจียนอยู่ อยากฝากไว้เป็นอุทธาหรณ์ให้คนอื่นได้ทราบว่า เดี๋ยวนี้ต้องระวังไปไหนมาไหน และได้ถามหมอว่ายาที่โดนเป็นยาอะไร
หมอบอกว่า เป็นสารระเหยชนิดหนึ่ง ไม่เป็นอันตรายต่อร่างกาย แต่จะทำให้เรารู้สึกชา มึนงง จะเป็นลม

ช่วยส่งต่อให้คนที่คุณรัก เค้าจะได้ระวังตัว

ใครขับรถควรอ่านอย่างยิ่ง

น่ากลัวอ่ะ........................

ประมาณเวลา 22.30 น. ของวันที่ 9 กันยายนผมกำลังขับรถจากเซ็นทรัลพระราม 2
มุ่งหน้ากลับบ้าน
ซึ่งอยู่ พุทธมณฑลสาย 4
เลิอกใช้เส้นทางปิ่นเกล้านครชัยศรีใช้ความเร็วประมาณ 120

เมื่อขับมาถึงบริเวณทางลงสะพานคู่ขนานลอยฟ้า ก็มีรถกระบะ Triton สีดำ
ทะเบียน ตต 814 เปิดไฟ
สูงและขับจี้ท้ายรถผมอย่างกะชั้นชิด ซึ่งผมคิดว่าคงจะแกล้งผม
จึงเพิ่มความเร็วและขับหนีไป จนไม่เห็น
รถคันดังกล่าวจึงรถความเร็วและขับปกติจนมาถึงทางเบี่ยงเพื่อเลี้ยวเข้า ถ.สาย 4
ผมหันไปมอง กระจกหลังเห็นรถคันดังกล่าวอีกครั้ง
ซึ่งรถคันดังกล่าวปิดไฟหน้าแล่าพุ่งเข้ามาหาผมและโยกรถเข้าใส่ผม
ซึ่งผมระวังตัวไว้อยู่แล้วจึงหลบได้ทันและได้เร่งความเร็วขับหนีไปอีกครั้ง
ซึ่งรถคันดังกล่าวก็เปิดไฟสูง และขับไล่จี้ผมอย่างไม่ลดละ จนมาถึงทางกลับรถ

ผมต้องกลับรถเพื่อที่จะเข้าซอยหมู่บ้านซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
ซึ่งมองในกระจกหลังก็เห็นรถคันดังกล่าวตามมาลิบๆ
ในใจผมคิดว่าเขาคงจะแซงตรงไป
แต่ไม่ใช่อย่างที่คิดเขากลับรถและตามผม
เข้าซอยหมู่บ้าน ฝ่าป้อมยามที่คอยแลกบัตร และตามผมมาจนถึงหน้าประตูบ้าน
และลงจากรถมา เป็นชายร่างใหญ่ 3 คน
ทำท่าทางเหมือนเป็นตำรวจ มีอาการเมา แล้วตะคอกใส่ผมว่า
มึงหนีกูทำไม ทำไมไม่จอด ขอดูใบขับขี่ และจะขอค้นรถ

ผมจึงถามว่าเป็นใครมีสิทธิอะไรจะมาค้นรถเป็นตำรวจหรื อเปล่า
จากนั้นเขาทำท่าจะควักอาวุธที่อยู่ด้านหลัง และเดินมาผลักอกผม
ผมจึงเดินเข้าไปจะผักอกเขาคืน แต่เพื่อนเขา ก็เข้ามาเหมือนจะทำร้ายผม

แต่ทันใดนั้นเพื่อนเขาก็หยุด เพราะผมหันไปด้านหลัง น้องผมและเพื่อนๆ
ของเขาประมาณ 5-6 คน ออกมายืนถือไม้ ถือมีดอยู่หน้าประตูบ้าน เขาจึงหยุดชะงักลง

และพูดกับผมดีขึ้น แล้วอธิบายว่าเขาหน่วยข่าวกรองพิเ ศษ
ได้รับคำสั่งให้ติดตามรถซิ่ง ขับฝ่าไฟแดงมา
จากบางใหญ่ (ซึ่งคนละทางกับผมและทางที่ผมขับมาไม่มีไฟแดงเลย)
และเขาก็จบลงด้วยคำว่าไล่ตามผิด คัน

และเขาก็อ้างว่าทำไมผมไม่จอด ซึ่งจากที่ผมเล่ามาทั้งหมดข้างต้น คุณเป็นใคร
ผมก็ว่าคงไม่จอดและถ้า
จอดผมอาจจะโดนทำร้ายร่างกายหรืออย่างอื่นก็ได้ไม่มีใครรู้
และเขาก็ขอโทษและจะกลับไป แต่ผมไม่ยอมให้กลับ
เนื่องจากในตอนที่เขาเปิดประตูรถนั้น ประตูรถเขาได้กระแทกประตูรถผมเป็นรอยบุบ
ซึ่งผม ต้องการให้เขารับผิดชอบ แต่เขาไม่ยอมรับว่าเกิดจากรถเขา

ผมจึงต้องโทรแจ้งตำรวจ เมื่อตำรวจมาก็
สอบถามเรื่องราว ต่างๆ และค้นรถเขาแต่ไม่พบสิ่งผิดปรกติ
จากนั้นตำรวจได้ให้ผมและคู่กรณีไปที่ สถานี
ตำรวจโพธิ์แก้วและสอบปากคำผมและคู่กรณีอีกครั้ง แต่ตำรวจกลับทำอะไรไม่ได้
ได้แต่บอกว่าไม่มีหลักฐานและพยายามให้ผมยอมความ
ซึ่งตอนนั้นก็เป็นเวลาประมาณตีสามแล้ว
ซึ่งผมดูรูปการแล้วคงไม่มีอะไร ดีขึ้นจึงได้แต่จำใจยอมความ

จึงเกิดความรู้สึกว่าความปลอดภัยมันอยู่ตรงไหน เจ้าหน้าที่เลวๆ
พวกนี้ยังคงลอยนวลอยู่ แล้วถ้าผมถูก
เขาขับรถไล่ทันก่อนถึงบ้าน ผมอาจจะโดนรุมกระทืบแล้ว หรืออาจโดนขู่เอาเงิน
ก็ได้ แล้วก็กลับบ้านนอน

แต่มันยังไม่จบเมื่อตื่นเช้ามาผมได้ข่าวอีกว่า
กลุ่มคนดังกล่าวได้กลับมาที่หมู่บ้านผมและทำร้ายร่างกาย รปภ.ของ
หมู่บ้านที่ไม่ยอมให้เขาเข้าไปในหมู่บ้านผมอีกครั้ง ซึ่งผมได้ให้ รปภ.
ไปแจ้งความเพื่อดำเนินคดี ซึ่งผล
จะออกมาอย่างไร ตำรวจจะเป็นที่พึ่งของประชาชนได้หรือไม่
ยังไงผมจะมาเล่าให้ฟังอีกครับ

ส่วนรูปของคนกลุ่มนี้ผมได้ถ่ายภาพไว้และจะลงให้เพื่อนๆ พี่ๆ ดู ด้านล่างฮะ
เพื่อใครอยู่แถวเดียวกับผมจะได้ระวังตัวไว้ฮะ

นากลัวจัง

ทำไมคนเราเราสมยนี้ ถึงทำอะไรที่ทำให้คนอื่นเค้าเดือดร้อนด้วยนร้า

แหมๆแต่เรื่องละเอียดอ่อน นน

เห้อออ น่ากลัว ขอบคุณมากนะคร้า

ภัยรอบตัวสมัยนี้น่ากลัวมาก

ขอคุณมาก ๆ ค่ะ สำหรับเรื่องดี ๆ ที่นำมาเล่าสู่กัน
จะนำไปบอกต่อเพื่อน ๆ ให้ระวังตัวค่ะ

อนุโมทนาด้วยค่ะ....

ขอบคุณมากครับ

สังคมเป็นแบบนี้ระวังตัวเองให้มากครับ