วันเวลาปัจจุบัน 18 ก.ค. 2025, 19:14  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


กฎการใช้บอร์ด


รวมกระทู้จากบอร์ดเก่า http://www.dhammajak.net/board/viewforum.php?f=19



กลับไปยังกระทู้  [ 317 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1 ... 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15 ... 22  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสต์ เมื่อ: 17 ส.ค. 2009, 00:36 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 มี.ค. 2009, 10:12
โพสต์: 905

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




To_The_Moon_And_Back_by_skyleaf.jpg
To_The_Moon_And_Back_by_skyleaf.jpg [ 47.65 KiB | เปิดดู 4846 ครั้ง ]
http://www.youtube.com/watch?v=-RLU8xkn ... re=related

สายชล.........

ลอยระรื่นชื่นฉ่ำใสในสายน้ำ
ง่ายและงามยามชดช้อยลอยเฉิดฉาย
ฝ่าฟองคลื่นขืนระทมหลงงมงาย
หวังพานพบจบสุดท้าย...ปลายนาวา

คืนเล่าขานร้าวรานว่า-น้ำตาหม่น
กลางสายชลคลื่นประสานลำธารประสา
ลอยฟุ้งฟ่องล่องเลียบโค้งเชื่อมโยงมา
มองน้ำตาเคลือบน้ำตาลเมื่อผ่านไป

เพื่อหลุดพ้นความผันแปรกระแสคลื่น
ข้ามเขตคืนตื่นจากฝัน-พบวันใหม่
คอยสายน้ำมาบรรจบพบหัวใจ
มองหาใครสักคนหนึ่ง...ซึ่งยังรอ

กระบี่ใบไม้... :b41: :b41:


สำหรับพี่น้ำค่ะ... :b31: ...ไม่รู้จะชอบหรือเปล่า :b20: เพลงเนี้ย...

.....................................................
"ก้มกราบบ่อยๆ ช่วยขจัดความหยิ่ง-ทะนงออกได้"
โพสต์ เมื่อ: 17 ส.ค. 2009, 20:37 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 02 ก.ค. 2006, 22:20
โพสต์: 5976

โฮมเพจ: http://walaiblog.blogspot.com/
แนวปฏิบัติ: กายคตาสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: สมุทรปราการ

 ข้อมูลส่วนตัว




untitled20.bmp
untitled20.bmp [ 104.18 KiB | เปิดดู 4838 ครั้ง ]
เหม่อมองดูสายน้ำวน

เหม่อมองสายชลช่างไหลริน

เหม่อมองดูนกผกผิน บินลับไป

ยามเหงาเราถอนใจ บินไปไม่กลับมา

เปล่าเปลี่ยวจริงหนอหัวใจ

อยากจะรักใครเศร้าใจทุกครา

หมดแรงกำลังอ่อนล้าและหลงทาง

เจ็บนั้นยังเจ็บมิจางอ้างว้างดั่งสายชล

แม้ใจจะเจ็บเก็บมาคิดๆ อดีตยังงามล้ำล้น

มิเคยลืมภาพเราสองคน มิเคยลืมยังหลอกลวงตน

มิเคยลืม ว่าเคยรักเธอสายชล หลั่งรินไหลวนมาพานพบเจอ

เหตุการณ์ผ่านไปยังเผลอพะวงทุกวัน

อกเอยขมขื่นตื้นตันจากกันหรือฝันไป

http://www.imeem.com/oat/music/fw2jvPpi/ost/


เพลงนี้ให้พี่น้ำหรือคะ :b2: :b2: :b2:

.....................................................
มิจฉาปณิหิตจิต จิตที่ตั้งไว้ผิด ย่อมตามพิชิตตัวเอง

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ตามการกระทำของแต่ละคน (ตามความเป็นจริง)
โพสต์ เมื่อ: 18 ส.ค. 2009, 22:54 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 มี.ค. 2009, 10:12
โพสต์: 905

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




1-02-04.jpg
1-02-04.jpg [ 24.71 KiB | เปิดดู 4825 ครั้ง ]
http://www.youtube.com/watch?v=usLW-bkQyRY

มองจันทร์วันเศร้า.................

น้ำตามากมายหลั่งไหลพลั่งพลู
ไม่รู้ลืมหูไม่รู้ลืมตา
อาบมาสองแก้มมือกำอุรา
เจ็บปวดหนักหนามาจากในทรวง

ไหลมาทุกคืนทนฝึนกอดหมอน
หมอนเปียกปอนด้วยคราบน้ำตา
ไร้คนปลอบใจหรือมาห่วงหา
มาเช็ดน้ำตาได้แต่ทำใจ

น้ำตาเริ่มลดเริ่มน้อยลงไป
ภายในจิตใจเริ่มเย็นชินชา
จนหยดสุดท้ายที่ไหลออกมา
หมดภาวะจริงแล้วหนา...ขอก้มกราบ..บาทพระธรรม

.....................................................
"ก้มกราบบ่อยๆ ช่วยขจัดความหยิ่ง-ทะนงออกได้"
โพสต์ เมื่อ: 19 ส.ค. 2009, 00:22 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 02 ก.ค. 2006, 22:20
โพสต์: 5976

โฮมเพจ: http://walaiblog.blogspot.com/
แนวปฏิบัติ: กายคตาสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: สมุทรปราการ

 ข้อมูลส่วนตัว




คำอธิบาย: .....................................

คิดถึงคนที่อยู่ปลายฟ้าค่ะ
จาก
สายธาร

untitledss.bmp
untitledss.bmp [ 118.24 KiB | เปิดดู 4821 ครั้ง ]
ตะวันลับฟ้าเมื่อตอนเย็นๆ จะเป็นเวลาที่ใจหาย


ปลายท้องฟ้ากับแดดรำไร ฉันเหมือน..ใจจะขาด

ยังกังวล ห่วงใครบางคน ที่ไม่อาจพบและเจอ


คิดถึงเธอทุกที ที่อยุ่คนเดียว ฮืม.. เฮ..


ไม่เคยได้รู้ ว่าเธอเป็นไง ข่าวคราวเงียบหายเมื่อจากกัน


เธอมีใครมาแทนที่ฉัน และเขาดีหรือเปล่า

มีฉันไหมเวลาที่ฝัน หรือว่าลืมทุกเรื่องราว

ตะวันลับฟ้าเมื่อตอนเย็นๆ จะเป็นเวลาที่ใจหาย


ปลายท้องฟ้ากับแดดรำไร ฉันเหมือน..ใจจะขาด

ยังกังวล ห่วงใครบางคน ที่ไม่อาจพบและเจอ

คิดถึงเธอทุกที ที่อยุ่คนเดียว ฮืม.. เฮ..


ไม่เคยได้รู้ ว่าเธอเป็นไง ข่าวคราวเงียบหายเมื่อจากกัน


เธอมีใครมาแทนที่ฉัน และเขาดีหรือเปล่า

มีฉันไหมเวลาที่ฝัน หรือว่าลืมทุกเรื่องราว


ยังคิดถึงฉันหรือเปล่า เมื่ออยู่คนเดียว


ตั้งแต่ครั้งนั้น ที่เธอไม่อยู่ ชีวิตดูเปลี่ยนไป


ยังอ้างว้าง ยังเสียใจ เหลือเพียงแต่ความเงียบเหงา


ยังคิดถึง วันที่ผ่าน วันที่มีแต่เรา ฮืม..


แต่วันนี้มันว่างเปล่าเหงาจับจิตใจ คิดถึงเธอรู้ไหม

ยังคิดถึงเธอทุกที ที่อยู่คนเดียวยังคิดถึงฉันหรือเปล่า เมื่ออยู่คนเดียว


ตั้งแต่ครั้งนั้น ที่เธอไม่อยู่ ชีวิตดูเปลี่ยนไป

ยังอ้างว้าง ยังเสียใจ เหลือเพียงแต่ความเงียบเหงา


ยังคิดถึง วันที่ผ่าน วันที่มีแต่เรา ฮืม..


แต่วันนี้มันว่างเปล่าเหงาจับจิตใจ คิดถึงเธอรู้ไหม

ยังคิดถึงเธอทุกที ที่อยู่คนเดียว


http://xn--72ca2ec6a7d8e.jerder.com/mv- ... %E0%B8%B5/

.....................................................
มิจฉาปณิหิตจิต จิตที่ตั้งไว้ผิด ย่อมตามพิชิตตัวเอง

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ตามการกระทำของแต่ละคน (ตามความเป็นจริง)
โพสต์ เมื่อ: 19 ส.ค. 2009, 01:19 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 มี.ค. 2009, 10:12
โพสต์: 905

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




2082827agg4h1mf4m.gif
2082827agg4h1mf4m.gif [ 102.65 KiB | เปิดดู 4939 ครั้ง ]
http://www.youtube.com/watch?v=LEOOJlRB ... re=related

คืนจันทร์....(ฟ้าเหงา)

ไกลไกลสุดปลายฟ้า
พสุธางามไสวในใจขวัญ
เงียบงามสงบสุขนิรันดร์
ทิวาวันราตรีหวานนานเนา

ในเดียวดายดอกไม้ไหว
ดวงใจหมดสิ้นความเหงา
ธรรมชาติพฤกษ์ไพรลำเนา
ร่มเงาแมกไม้สายธาร

ลบลืมเลือนลาโศก
ธรรมดาโลกผันผ่าน
เศร้าสุขทุกข์ร้าวราน
หวานหวังสิ่งใดเล่าหนาวมนุษย์

ปิติธรรมล้ำเลอค่า
ภาวนาเพียรพบสิ้นสุด
หยุดคิดยึดมั่นสู่วิมุติ
พบพระพุทธ ณ กลางใจ ไปตราบกาล...!

ดอกบัว.... :b8:


มองพระจันทร์นะ....ยามคิดถึงกัน..:b30:
หากหมองเศร้า..สายธารใสเย็น..จะล้างคราบน้ำตาฟ้า :b20:

.....................................................
"ก้มกราบบ่อยๆ ช่วยขจัดความหยิ่ง-ทะนงออกได้"
โพสต์ เมื่อ: 19 ส.ค. 2009, 20:57 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 02 ก.ค. 2006, 22:20
โพสต์: 5976

โฮมเพจ: http://walaiblog.blogspot.com/
แนวปฏิบัติ: กายคตาสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: สมุทรปราการ

 ข้อมูลส่วนตัว




untitled011.bmp
untitled011.bmp [ 133.53 KiB | เปิดดู 4844 ครั้ง ]

ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะใคร
โชคชะตาเป็นใจ
หรืออะไรทำให้เธอลาจาก

คนที่รักกันมากมาย
ต้องพรากกันไปไกล
ฉันก็คงจะทนอย่างไรไหว

*ฉันไม่รู้จะทำอย่างไร
เหมือนใจมันจะขาด
ชีวิตมันดูอ้างว้าง
วังเวงไปทุกอย่าง
เหมือนคนที่เดียวดาย
จมอยู่กับความหลัง
อยากให้รู้ว่าฉันเสียใจ
และปวดร้าวมากเพียงไหน

**ใจของฉันเป็นของเธอ
ไม่ว่านานเท่าไร
และมันจะเป็นของเธอตลอดไป
ใจของฉันมันเป็นของเธอ
คนเดียวทั้งใจ
จะรอเธอรักเธอจนตาย...ใจเอย

ฉันไม่รู้ว่าเหตุผลใด
ฟ้าข้างบนจงใจ
หรือว่าใครทำให้เราไกลกัน

มันโหดร้ายจนเกินไป
ฉันไม่เคยเตรียมใจ
ที่จะเสียเธอไปอย่างวันนี้


http://www.imeem.com/musiccente/music/c ... ker/?rel=1

.....................................................
มิจฉาปณิหิตจิต จิตที่ตั้งไว้ผิด ย่อมตามพิชิตตัวเอง

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ตามการกระทำของแต่ละคน (ตามความเป็นจริง)
โพสต์ เมื่อ: 20 ส.ค. 2009, 04:08 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 มี.ค. 2009, 10:12
โพสต์: 905

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




0d50cabd09.jpg
0d50cabd09.jpg [ 62.96 KiB | เปิดดู 4881 ครั้ง ]
การใช้จินตนาการในการเขียน
ความแตกต่างระหว่างนักเขียนกับนักวิทยาศาสตร์ก็คงจะเป็นที่ว่า
ขณะที่นักวิทยาศาสตร์เขียนแต่เรื่องตัวเลขและความจริง
นักเขียนจะเขียนเรื่องราวที่มาจากความรู้สึกนึกคิด
การจินตนาการ ถึงแม้จะเขียนเรื่องทางวิทยาศาสตร์
แต่ถ้ามีการต่อเติมความฝันของการจินตนาการเข้าไป
เรื่องราวเหล่านั้นก็จะกลายเป็นนวนิยายหรือเรื่องเล่าไปในทันที

กล่าวกันว่า นักเขียนที่ดีต้องมีจินตนาการ (imagination)
คนเราทุกคนล้วนย่อมมีจินตนาการกันทั้งนั้น
แต่ปัญหาจะอยู่ตรงที่ทำอย่างไร จึงจะนำจินตนาการออกมาใช้ให้ได้อย่างเต็มที่
คำว่าจินตนาการในภาษาอังกฤษก็มาจากรากศัพท์ภาษาละติน หมายถึง
การวาดภาพในใจตัวเอง เป็นภาพที่ไม่ได้มีปรากฏเป็นตัวเป็นตน เหมือนสิ่งของที่อยู่ข้างหน้าเรา
แต่เป็นภาพที่เรานึกอยากให้มีขึ้น อยากให้เกิดขึ้น หรืออยากให้เป็น

ดังนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างจึงเกิดขึ้นได้ในจินตนาการของเรา
การสร้างจินตนาการแบบเริ่มต้น ก็คือ
เมื่อเราจะบรรยายภาพของจินตนาการ ให้นำประสาทสัมผัสต่างๆมาช่วย
ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส
ยกตัวอย่างเช่น เมื่อจินตนาการว่าเรากำลังท่องไปในเรือเดินทะเล
เราก็นึกถึง เรือเดินทะเล สายลมพัดพลิ้ว ระลอกคลื่น นกนางนวล
กลิ่นเค็มๆของทะเลที่ล่องลอยมาในอากาศ ท้องฟ้ากว้างกระจ่างใส

การใช้จินตนาการนี้ใช้ได้ตั้งแต่การจินตนาการเค้าโครงเรื่อง
รูปร่างหน้าตาของตัวละคร ฉาก บทสนทนา หรืออารมรณ์ความรู้สึกของตัวละคร

นักเขียนมักจะมีมุมมองในการใช้จินตนาการแตกต่างกันไป

บางคนอาจจะนำตัวเองเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์นั้นจริงๆ เหมือนไปร่วมแสดงอยู่ในเหตุการณ์
เช่น ร่วมลงเรือไปกับพระเอกหรือนางเอกในเรื่อง
ขณะที่นักเขียนบางคน อาจวางตัวไว้เป็นเพียงช่างกล้องที่คอยแพนกล้องติดตามตัวละครต่างๆไป
ทั้งในระยะใกล้และระยะไกล
มองตัวละครที่โลดแล่นอยู่ห่างๆ และใช้หลักการณ์ของการถ่ายภาพเข้ามาจับ
เช่น การมองจากระยะไกล การโคลสอัพเข้ามาใกล้

การใช้จินตนาการเข้ามาถ่ายทอด จะทำให้เรื่องราวบังเกิดความมีชีวิตชีวา
นักเขียนที่ดีควรปลดปล่อยจินตนาการให้ลื่นไหล ท่ามกลางสาระของเรื่องที่ต้องการจะสื่อ
โดยการปลดปล่อยความคิด...การกักไว้ซึ่งความคิดนั้น ไม่เคยส่งผลดีใดใดกับนักเขียน...


http://www.youtube.com/watch?v=nWEDR5js0FY
รังรักในจินตนาการ..........

http://www.youtube.com/watch?v=-3xGIdFq ... re=related
โปรดเถิดดวงใจ..........

http://www.youtube.com/watch?v=KzP38Lcj ... re=related
ในฝัน............

http://www.youtube.com/watch?v=ZuJOA6C0 ... re=related
น้ำตาลาไทร............

.....................................................
"ก้มกราบบ่อยๆ ช่วยขจัดความหยิ่ง-ทะนงออกได้"


แก้ไขล่าสุดโดย ปลายฟ้า...ค่ะ เมื่อ 22 ส.ค. 2009, 20:11, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง
โพสต์ เมื่อ: 20 ส.ค. 2009, 04:14 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 23 ก.พ. 2009, 04:12
โพสต์: 1067


 ข้อมูลส่วนตัว




239855_725068520.jpg
239855_725068520.jpg [ 83.68 KiB | เปิดดู 4873 ครั้ง ]
cool ดีจ๊ะคุณน้อง ทานกาแฟกัน ไหม ?
ไม่มีเพลงมาฝาก มีแต่ความจริงใจกับความคิดถึงมาฝากจ๊ะ เอารูปน่ารัก
สำหรับคนน่ารักไปก็แล้วกัน :b27:

.....................................................
...นฺตถิตัณหา สมานที...
ห้วงน้ำใหญ่โต เสมอด้วยตัณหาไม่มี
โพสต์ เมื่อ: 20 ส.ค. 2009, 05:09 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 มี.ค. 2009, 10:12
โพสต์: 905

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




am4.gif
am4.gif [ 320.73 KiB | เปิดดู 4872 ครั้ง ]
http://www.youtube.com/watch?v=sBMxGTyy6BE

น้ำตาฟ้า.........

ฟ้าเริ่มมืดด้วยเมฆามานั่นแล้ว
คงไม่แคล้วฝนหลั่งรินสู่ดินผืน
ฟังสิฟัง เสียงสะอื้นดังครืนๆ
ปลุกความเศร้า..ให้เจ้าตื่น..จากนิทรา

เหมือนมาร่วมบรรเลงร้องเพลงโศก
ความวิโยคจักรวมไว้ไปกับฟ้า
แต่ละหยดของเม็ดฝนที่หยาดมา
แต่ละสายของน้ำตาจะปะกัน

เถิดคร่ำครวญให้สาแก่ใจเถิด
ทุกข์บังเกิด อย่าเก็บไว้ให้อัดอั้น
เถิดวันนี้เศร้ากับฟ้าไปสักวัน
เมื่อจบสิ้น...ใจดวงนั้น...เหมือนฝันไป

แลเมื่อฟ้าผ่านฝนคนผ่านช้ำ
แสงสว่างจะโน้มนำความแจ่มใส
ฝนที่ริน...ชะล้างสิ้นทั้งดวงใจ
หลังฟ้าใส ใจกระจ่าง สว่างมน

ปานาดี.........

.....................................................
"ก้มกราบบ่อยๆ ช่วยขจัดความหยิ่ง-ทะนงออกได้"
โพสต์ เมื่อ: 20 ส.ค. 2009, 19:50 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 02 ก.ค. 2006, 22:20
โพสต์: 5976

โฮมเพจ: http://walaiblog.blogspot.com/
แนวปฏิบัติ: กายคตาสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: สมุทรปราการ

 ข้อมูลส่วนตัว




5e27fcf18f75282a11c9937951041dc2_web.gif
5e27fcf18f75282a11c9937951041dc2_web.gif [ 76.63 KiB | เปิดดู 4893 ครั้ง ]

วันที่โลกแสนหวาน
รักถักทอสานใย
ฝันไปไกล ถึงขอบฟ้า
สบตากับดวงตะวัน

ทางยาวไกลสักเพียงใด
ใจไม่เคยคิดหวั่น
โลกนี้ไม่มีใครทั้งนั้น
มีเพียงฝันของสองคน

แต่(เพราะ)ชีวิตไม่ใช่ฝัน
ยังมีวันผันแปร
คนหนึ่งอาจจะพ่ายแพ้
อีกคนก็แค่จากไป

รักที่เคยรื่นรมย์
รักอาจทุกข์ขมได้
โลกที่คิด ไม่เคยมีใคร
ก็ไม่มีใครจริง ๆ

เพราะฉันเจ็บ จึงเข้าใจ
เธอต้องเจ็บ เพื่อเข้าใจ
คนเคยเจ็บ คงเข้าใจ
ต้องเตรียมใจ ไว้ให้พร้อม



โลกที่คิด ไม่เคยมีใคร
ก็ไม่มีใคร......สักคน


http://music.siamza.com/music.php?k=64K&id=4809


คิดถึงน่ะค่ะ ...

พี่น้ำได้ข้อคิดอย่างหนึ่ง
หากไม่เคยรัก จะไม่รู้ว่ารักนั้นเป็นอย่างไร
หากไม่เจ็บ ย่อมไม่รู้ที่ว่าเจ็บนั้นเป็นอย่างไร


.....................................................
มิจฉาปณิหิตจิต จิตที่ตั้งไว้ผิด ย่อมตามพิชิตตัวเอง

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ตามการกระทำของแต่ละคน (ตามความเป็นจริง)
โพสต์ เมื่อ: 20 ส.ค. 2009, 20:08 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 เม.ย. 2009, 19:25
โพสต์: 579

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


การปล่อยให้จิตอ่อนไหว ไหลไปกับรสเพลง รสแห่งบันเทิงสุนทรีย์
ย่อมไม่ควรแก่ โยคาวจร ผู้มุ่งต่อพระนิพพาน

จิตที่ทรงอยู่บนวิถีของความสงบ ย่อมรู้สึกต่อเสียงขับเพลงว่าเป็นความไม่สงบ
และเป็นวิหารอย่างหยาบ ของผู้อิงอาศัยกาม

:b13: :b13: :b13:


โพสต์ เมื่อ: 20 ส.ค. 2009, 20:11 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 13 มิ.ย. 2009, 09:55
โพสต์: 4062

แนวปฏิบัติ: มรณานุสสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: ตรงปลายจมูก

 ข้อมูลส่วนตัว


บัวศกล เขียน:
การปล่อยให้จิตอ่อนไหว ไหลไปกับรสเพลง รสแห่งบันเทิงสุนทรีย์
ย่อมไม่ควรแก่ โยคาวจร ผู้มุ่งต่อพระนิพพาน

จิตที่ทรงอยู่บนวิถีของความสงบ ย่อมรู้สึกต่อเสียงขับเพลงว่าเป็นความไม่สงบ
และเป็นวิหารอย่างหยาบ ของผู้อิงอาศัยกาม

:b13: :b13: :b13:


อิอิ...กลกาามเทพ..สิคะทั่นบัว :b9: :b9: :b9:

.....................................................
~ นิพพานัง ปัจจโยโหตุ ~


โพสต์ เมื่อ: 20 ส.ค. 2009, 20:20 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 24 ต.ค. 2006, 12:36
โพสต์: 33766

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




sarapaheylo02s.gif
sarapaheylo02s.gif [ 62.81 KiB | เปิดดู 5109 ครั้ง ]
อ้างคำพูด:
หากไม่เคยรัก จะไม่รู้ว่ารักนั้นเป็นอย่างไร
หากไม่เจ็บ ย่อมไม่รู้ที่ว่าเจ็บนั้นเป็นอย่างไร



พูดเหมือนเคยรัก เคยเจ็บมาแล้วงั้นแหละ :b16:

.....................................................
https://dhammachati.blogspot.com/
โพสต์ เมื่อ: 20 ส.ค. 2009, 20:21 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 02 ก.ค. 2006, 22:20
โพสต์: 5976

โฮมเพจ: http://walaiblog.blogspot.com/
แนวปฏิบัติ: กายคตาสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: สมุทรปราการ

 ข้อมูลส่วนตัว


บัวศกล เขียน:
การปล่อยให้จิตอ่อนไหว ไหลไปกับรสเพลง รสแห่งบันเทิงสุนทรีย์
ย่อมไม่ควรแก่ โยคาวจร ผู้มุ่งต่อพระนิพพาน

จิตที่ทรงอยู่บนวิถีของความสงบ ย่อมรู้สึกต่อเสียงขับเพลงว่าเป็นความไม่สงบ
และเป็นวิหารอย่างหยาบ ของผู้อิงอาศัยกาม

:b13: :b13: :b13:




สาธุ ... กล่าวได้ชอบ :b8:

แต่อย่าลืมว่า ตราบใดที่ยังเฝ้าถางถางอยู่
ทุกๆอย่างคือการเรียนรู้ ...

ไม่เรียนหรือจะรู้ ไม่ดูหรือจะเห็น ไม่ทำหรือจะเป็น จะลำเค็ญย่ำแย่ จน ... แก่ตาย

:b53: :b53: :b53: :b53: :b53:

.....................................................
มิจฉาปณิหิตจิต จิตที่ตั้งไว้ผิด ย่อมตามพิชิตตัวเอง

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ตามการกระทำของแต่ละคน (ตามความเป็นจริง)


โพสต์ เมื่อ: 20 ส.ค. 2009, 20:39 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 เม.ย. 2009, 19:25
โพสต์: 579

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


บนเส้นทางแห่งธรรมปฏิบัติของพุทธศาสนา ไม่ใช่ว่าจะต้องนำตนเองเข้าไปเกลือกกลั้ว
เพื่อเรียนรู้ด้วยตัวชีวิตของตนทุกอย่างไป

บางอย่างควรเว้นขาดเสียให้ไกล บางอย่างควรเข้าใกล้ให้แนบสนิทใกล้ชิดทุกแง่มุม
ในเรื่องการเรียนรู้ บางคนต่อให้เอาชีวิตไปแนบติดชิดใกล้ แต่ถ้าปราศจากอุบายเทคนิควิธีที่ถูกตรง
ต่อให้ใกล้ชิดจวบจนวันตาย เธอก็ไม่สามารถรู้จักไม่สามารถเข้าถึงเนื้อแท้ของสิ่งนั้นได้จริง

บางบุคคล ไม่จำเป็นต้องเอาตัวเองเข้าไปใกล้ชิด จนถึงต้องเปลืองตัวเข้าไปเกลือกกลั้ว
เขาก็สามารถที่จะรู้ และเกิดความรู้ต่อสิ่งนั้นได้อย่างแจ่มแจ้งแทงตลอด
ถ้ารู้จักนำอุบายวิธีที่ถูกตรงมาใช้ให้เหมาะแก่ธรรม


:b6: :b6: :b6:


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 317 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1 ... 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15 ... 22  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 0 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร