การโกหกเพื่อการเห็นแก่ตัวเองเป็นบาป
การโกหกเพื่อเห็นแก่คนอื่น เป็นการเสียสละ เรียกว่า บุญ

ไม่บาปหรอก ไม่ได้เสียสละด้วย แต่ได้บุญจริงๆ มันจะบาปได้ยังไง เหมือนการสอนคนหน่ะ บางครั้งก็ต้องใช้อุบายบ้าง ไม่เรียกโกหกหรอก เรียกว่าให้กำลังใจ

คำนำก่อนจะพูด
คุณผู้ดูแลสัตว์ฯ สิ่งที่ผมจะพูดต่อไปนี้ไม่ได้พูดกัยคุณนะ
ตั้งใจเลยว่าไม่ได้พูดกับคุณ ผมพูดกับคนอื่นๆที่คุยกันอยู่ในกระทู้เปิดสาธารณะ
เพราะฉะนั้นกรุณาอย่ามาคิดว่าผมคุยกับคุณ

...................................


เรื่องนี้มันมีประเด็นซ้อนกันอยู่

สำหรับปุถุชนก็จะปรุงแต่งไปต่างๆนาๆว่าบุญอย่างนั้น ดีอย่างนี้
ปรุงไปตามทิฐิของแต่ละคนแต่ละคน ไม่เท่ากัน ไม่เหมือนกัน
บางคนว่าบาป บางคนว่าบุญ แสดงว่ามันไม่ใช่ของสากล ไม่ใช่ของจริง
มันจริงเฉพาะในใจคนหนึ่ง แต่ไม่ใช่จริงในใจทุกคน

แต่อริยะชน คนมีความสามารถจะรู้เท่าทันความรู้สึกในใจได้ รู้ทันมัน ก็ไม่ปรุงว่าบุญ
เพราะรู้แจ้ง ตั้งมั่นรู้ชัดแก่ใจว่าในจิตที่กำลังจะทำการงานใดๆในขณะนั้น
มันมีโลภะ โทสะ หรือโมหะ กำลังก่อตัวขึ้นอยู่
แต่รู้ทันตั้งแต่รากเหง้าของกรรมที่กำลังก่อตัวขึ้น

เขาจะรู้ทันตั้งแต่ที่ใจนี้เลย ไม่ปล่อยให้ยืดยาวไปเป็นความคิด
จึงไม่ต้องไปพินิจพิเคราะห์หาเหตุผล ว่าดีว่าเลว ว่าเหมาะหรือไม่เหมาะ


กลัวเขาจะไม่ได้ขึ้นสวรรค์ กลัวเขาจะไปไม่สบาย
เราเลยอยากจะทำอะไรสักอย่าง เพื่อช่วยเขา
ตันหาคืออยากได้ความดี อยากเสพความดี หิวบุญ โลภในความดี
เบื้องหลังการกระทำทั้งหมดมีตันหาเป็นเชื้อ แต่ไม่รู้ทันว่าเป็นตันหา
ไม่รู้ว่าตัวเองมีโลภะอยู่หรือเปล่า มีโทสะอยู่หรือเปล่า มีโมหะอยู่หรือเปล่า
มันก็เลย เลยเถิดไปปรุงแต่งว่าดี ต้องทำ เราต้องทำ
เลยเป็นที่มาของทิฐิว่าต้องโกหกเพื่อให้เขาสบายใจ
ไม่สามารถจะวางเฉยต่อความตายที่เป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติตรงหน้าได้
เจอความจริงแล้วไม่ยอมรับ อยากจะบงการแทรกแทรงความจริง
แม้จะไม่มั่นใจว่าสิ่ง่ที่กระทำนี้ได้ผลดีหรือเสีย ได้ผลหรือเปล่าก็ไม่รู้
แต่ขอทำไว้ก่อน กันเหนียว เพราะโลภ หิวบุญ อยากจะเป็นคนดี


ถ้าปุถุชนถามตัวเองว่าเป็นบุญหรือบาป เขาก็จะคิดไปก่อน
คิดค่อนไปทางไหนมันก็เป็นอย่างนั้น

แต่สำหรับอริยชนผู้เจริญแล้ว เขาไม่ต้องคิดเลย
รู้สึกจะๆอยู่แจ้งแก่ใจว่าที่ทำอยู่นี้ เป้นกรรมหรือไม่
เมื่อเขารู้ว่านี่เหตุแห่งทุกข์ จึงวางเฉย กรรมก็ไม่เกิด
ปากก็จะไม่โกหก เป็นศีลอัิตโนมัติ

เรื่องบาปบุญนี้ไม่ต้องให้ใครมาตัดสินให้เลย
ไม่ต้องขบคิดปรุงแต่งเลยว่าบุญหรือบาป

ตอบได้ดีมีสาระหน่อย

วาจาสุภาษิต
คำพูดที่เป็นความจริงพูดไปแล้วมีประโยชน์เราควรพูด

ฮา ๆ ๆ ก็คุณมันไม่ฉลาดนี้..แถมกรรมก็เยอะ..ไม่ถูกเตะปากก็ถือว่าคุณยังพอมีบุญอยู่..นะนี้

ใครที่คิดตรงข้ามกับผมหรือใครที่ว่าผมก็เชิญนำวิธีของคุณไปใช้ก็แล้วกัน หวังว่าจะเกิดผลดีในชีวิตนะครับ แต่ระวังอย่าทำต่อหน้าญาติคนป่วยหล่ะ อันตราย

สาธุค่ะคุณอา ชาติสยาม

ได้อ่าน ความเห็นของคุณอาแล้ว นู๋ ขม ค่อยสบายใจหน่อย
แนะนำให้อ่าน กันนะคะ

ต้องขอโทษด้วยครับคุณแมวขาวมณี ที่ผมเข้าใจคุณผิดไป

ขอโทษครับ แล้วแต่คุณจะคิดเถอะครับ เพราะ ก็ไม่มีใครรู้จักผมดีเท่าตัวผมเองหรอกครับ