21713.>>..สลัดทุกข์...>>

ปลายฟ้า...ค่ะ

แมวขาวมณี เขียน:

อ้างคำพูด:

ก้มกราบบ่อยๆ จะช่วยขจัดความหยิ่ง-ทะนงออกไป...

ชอบท่อนนี้มากที่สุดค่ะ
ขอก้มกราบด้วยคน
สาธุ :b8:

ขอบคุณค่ะ...แล้วแวะมาทักทายกันบ่อยๆ นะค่ะ สาธุ สาธุ

ปลายฟ้า...ค่ะ

อันชีวิตหลากรสบททดสอบ
มีช้ำชอกตรอมตรมซมบาดแผล
มีหลากเรื่องประดาล้าดวงแด
มีร่ำร้องอ่อนแอแพ้ลมลวง

ท่ามดวงแดเผยพ่ายหน่ายดวงจิต
เฝ้าหลงติดชิดช่วงทัณฑ์บาศบ่วง
เมื่อไรทราบธรรมแท้ไม่ล้าทรวง
มิต้องห่วงผลกรรมกระทำมา

ชีวิตเป็นชีวิตมีรูปขันธ์
ความจาบัลย์ก่อห้วงความเหว่ว้า
ธัมมารมณ์หลงเร่เร้ามายา
ทวารทั้งห้าสัมผัสรัดเกาะกุม

ดับอารมณ์วิญญาณทำฉันท์ใด
แถลงไขให้รู้ลดร้อนรุ่ม
อภิบาลโอบเอื้อความการุณ
ให้เป็นบุญคนพ่ายในพารา

ดอกบัว..จากธรรมชาติรักษา ..

ปลายฟ้า...ค่ะ

เอาชนะคนตระหนี่...ด้วยการ...ให้
เอาชนะคนพาล...ด้วยการ...ยอม
เอาชนะคนหน้าบึ้ง...ด้วย...ความยิ้มแย้ม
เอาชนะคนเห็นแก่ตัว...ด้วย...ความเสียสละ
เอาชนะความแค้น...ด้วย..การให้อภัย
และ..เอาชนะความเกลียด...ด้วย...ความรัก

ดูเหมือนเป็นเรื่องยาก
แต่จริงๆ แล้วเราทุกคนสามารถทำได้

เริ่มต้นจากการคิด...คิดดีกับคนทุกคน
วางใจไว้ในที่ที่สงบ ที่ซึ่งไม่มีการรบรา ฆ่าฟัน หรือแก่งแย่งแข่งขัน

วางดวงตาไว้ ในที่ที่เป็นสามัญ
มองเห็นสิ่งใดก็เป็นเรื่องปกติธรรมดาของโลก

วางความรู้สึกไว้ในที่ที่สามารถยืดหยุ่น และไม่ยึดติดกับอะไร
ใจอย่างนั้น ดวงตาอย่างนั้น และความรู้สึกอย่างนั้น
จะทำให้เราเห็นวิธีการเอาชนะคนทุกคนในทุกรูปแบบ

และคนสำคัญที่สุดที่เราจะชนะก็คือ "ตัวของเราเอง "

คนไร้สาระ · th_20-12-51-06.gif [ 38.87 KiB | เปิดดู 4377 ครั้ง ]

สาธุ....คุณปลายฟ้าค่ะ... วันนี้โพสต์เยอะมาก ๆ
เลยเหนื่อยไหมค่ะ ทราบว่าเพิ่งหายป่วย ถนอมสุขภาพด้วย
น่ะค่ะ แต่คนไร่้สาระก็ชอบน่ะ :b4:

ปลายฟ้า...ค่ะ

คนไร้สาระ เขียน:

:b8:สาธุ....คุณปลายฟ้าค่ะ... วันนี้โพสต์เยอะมาก ๆ
เลยเหนื่อยไหมค่ะ ทราบว่าเพิ่งหายป่วย ถนอมสุขภาพด้วย
น่ะค่ะ แต่คนไร่้สาระก็ชอบน่ะ :b4:

ขอบคุณค่ะ..คุณคนไร้สาระ..
ยังพักอยู่บ้าน...
หมอยังไม่ให้กลับไปทำงาน
ได้อยู่หน้าคอมฯทั้งวันเลย...
อ่าน-ตอบ พี่ๆ แก้เหงาดีค่ะ...

ปลายฟ้า...ค่ะ

ชีวิตคือ...
การปล่อยให้ตัวเองได้อ่อนแอบ้าง
ไม่จำเป็นต้องเข้มแข็งตลอดเวลา
บางครั้งเวลาเรารั้งความเข้มแข็งเอาไว้
ความอ่อนแอมันจะมีกำลังแข็งแกร่ง
และทำร้ายเราได้ง่ายขึ้น

ในวันที่เราอ่อนแอ ยอมรับเถิดว่าเราอ่อนแอ
ไม่ต้องดันทุรังบอกว่า ตัวเองยังไหวอยู่
ในวันที่เรารู้สึกแพ้ ยอมรับเถิดว่าเราไม่ชนะ
ไม่ต้องหลอกตัวเอง เพื่อที่จะได้เป็นคนเข้มแข็ง
ความอ่อนแอไม่ได้น่ารังเกียจแต่อย่างใด

ถ้าเราทำดีที่สุดแล้ว
ก็หมายความว่า เราได้ใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่าแล้ว
ถ้าเราทำดีที่สุดแล้ว
ก็ไม่เห็นต้องเสียดายเวลาเลย
ถ้าเราทำดีที่สุดแล้ว
จะแพ้หรือชนะก็ไม่ใช่ความหมายใหญ่โตอะไร

ประเด็นคือ...เราเคยยอมรับบ้างไหม
ว่าเราก็เคยอ่อนแอ

ธรรมะ Delivery

แมวขาวมณี

...............................

ในห้วงความคิดถึงซึ่งเงียบเหงา

ใจสองเราเลื่อนลอยอย่างอ้อยอิ่ง

คอยคืนวันฝันเห็นจะเป็นจริง

โลกหยุดนิ่งแนบสนิทในนิทรา

.............................

เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

ปลายฟ้า...ค่ะ

ชีวิตหนึ่งเวียนว่ายในสังสาร
นานเท่านานไม่เคยหยุดคิดปุจฉา
เกิดมาแล้วกี่ครั้งในโลกา
ทุกข์มาแล้วกี่คราไม่เคยจำ

ท่องเที่ยวไปในภูมิภพครบกำเนิด
ทั้งประเสริฐ-ทุคติที่ตกต่ำ
เกิดมาแล้วในนรกพกระกำ
อีกสวรรค์เคยย่ำทุกชั้นไป

เหลือเพียงเดียวไม่เคยเกี่ยวและข้องแวะ
แม้เพียงแตะปลายเขตที่อาศัย
คือภูมิของอาริยะเลิศเวไนย
มิเคยใกล้ไม่เคยพบสบสุทธา(วาสภูมิ)

เพราะกิเลสเฉดใจให้ก่อการ
ใต้มนต์มารตอบสนองคลองตัณหา
จึงเวียนว่ายตายเกิดตลอดมา
หากไม่สิ้นอวิชชา..ไม่สิ้นภูมิ

โดย ดอกแก้ว [20 พ.ค. 2548 , 17:28:08 น.]

ขอบคุณค่ะ..คุณแมวขาวมณี...สาธุ..ค่ะ..สาธุ.

ปลายฟ้า...ค่ะ

ทาน ศีล ภาวนารักษาจิต
ฝากชีวิตในร่มรัตน์ฉัตรภูมิสอน
ถือเป็นโชคเกิดมาพบพระพุทธนิรันดร
จงถอดถอนอินทรีย์สิ้นถวิลพระนิพพาน

นิรันดร์เย็นเห็นกระจ่างทางเบื้องหน้า
เอื้อมมือคว้าดอกพุทธมิหยุดสาน
มิหวังใดทำจิตใสดั่งแก้วตระการ
พบอริยญาณหรือใดใจงามพอ

จากปฐมบรมภูมิพรหมภพ
จิตสงบสะอาดวาดเพียรขอ
ภาวนาไปในท่ามวันมิแท้ท้อ
มีคอยรอเวลาและวารีที่ไหลลับ

เหนือบทกวีที่รจนา
ดินแลฟ้ารับรู้จิตเฝ้าจับ
เหนือโศกสิ้นทิ้งอินทรีย์รอล่วงลับ
จิตจักจับเดินเข้าสู่ประตูพระนิพพาน..

พุด..ไทยโพสต์

ปลายฟ้า...ค่ะ

ปฐมกำเนิดอบาย.

สีเลื่อมพรายวับวาวราวอาทิตย์
นฤมิตจิตประภัสสรตอนฟ้าสาง
รวมเป็นหนึ่งพึงกำหนดลดละวาง
ลดช่องว่างสร้างฐานะเอกัคตา

พุ่งอารมณ์บ่มลงตรงความอยาก
ค้นมาจากไตร่ตรองลองสืบหา
พบเห็นเพียงสามทางชักนำพา
สิ่งนั้นหนาแทรกซ้อนกัดกร่อนใจ

พึงพินิจพิจารณานั้นเหลือแสน
คล้ายดั่งแมนแดนสรวงบ่วงสดใส
ด้วยความโลภหมายปองอยู่ร่ำไป
ดีหรือร้ายไม่สนเพื่อเฝ้าครอง

ทั้งปั่นป่วนภายในใจริษยา
มิได้มาโทสะพลุ่งมุ่งเข้าสนอง
สู้กระทำสิ่งชั่วช้าเพื่อหมายปอง
เฝ้ายึดครองมิคำนึงพึงปรารถนา

อีกหมกมุ่นงุ่นง่านด้วยโมหะ
สารพัดจะมัวเมาใฝ่เฝ้าหา
ไม่คำนึงบาปบุญเพียงได้มา
คิดเสียว่าดีเลิศประเสริฐคน

มารโลภะโทสะอีกโมหะ
ล้วนแสนจะเวียนวนปนสับสน
ส่งโลกนี้วุ่นวายสุดเหลือทน
เนรมิตจนยากหนีพ้นสู่อบาย

อันดีชั่วมีจนปรวนแปรยิ่ง
มิหยุดนิ่งเฝ้าปองสิ่งทั้งหลาย
คิดทิ้งธรรมหันเหใช้เล่ห์อุบาย
หวังสบายใช้ตัณหานำพาทาง

จุดกำเนิดก่อไว้ในชีวิต
มิหวนคิดนำพาเอามาสร้าง
สรรค์กิเลสหวนหาเข้ามาวาง
คิดว่าทางนี้งามในยามเดิน

ธัมมะนี้ที่ไปอันไพศาล
ดุจวิมานให้เดินมิสรรเสริญ
ตัณหาแคบอัตคัดจัดว่าเจริญ
มุ่งเชื้อเชิญเหิรสู่ประตูมาร.

๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙

อมิตาพุทธ

อนุโมทนา สาธุครับ คุณ ปลายฟ้า...ค่ะ :b1:

ปลายฟ้า...ค่ะ

ขอบคุณค่ะ..คุณอมิตาพุทธ...

เคยคิดจะเลิกโพสต์กระทู้นี้ให้คุณใส่กุญแจห้องนี้...(กำลังชั่งใจอยู่)
คิดว่าเป็นบทความที่ไร้สาระ..ไม่ค่อยมีใครเข้ามาดูกัน...นัก
แต่สุดท้ายก็ปิดไม่ลงเสียที...
เห็นตัวหนังสือก็อดโพสต์ไม่ได้สักครา....

อมิตาพุทธ

ปลายฟ้า...ค่ะ เขียน:

ขอบคุณค่ะ..คุณอมิตาพุทธ...

เคยคิดจะเลิกโพสต์ ให้คุณใส่กุญแจหน้องนี้...(กำลังชั่งใจอยู่)
คิดว่าเป็นบทความที่ไร้สาระ..ไม่ค่อยมีใครเข้ามาดูกัน...นัก
แต่สุดท้ายก็ปิดไม่ลงเสียที...
เห็นตัวหนังสือก็อดโพสต์ไม่ไดสักครา....

โพสต์ ต่อไปเถอะครับ คุณ ปลายฟ้า...ค่ะคนที่เข้ามาเว็บธรรมะ ก็มีหลากหลายกันไป
บางคนสนใจศึกษาธรรม บางคนมีทุกข์เรื่องความรัก ฯลฯ
เชื่อว่ากระทู้นี้ ก็ยังช่วยปลอบใจ หรือ ให้กำลังใจ
คนอีกหลายๆคนได้ ครับ ขอเป็นกำลังใจให้ครับ :b8:

จริงไหมครับ ท่าน แมวขาวมณี :b12:

ปลายฟ้า...ค่ะ

ขอบคุณค่ะ..คุณอมิตาพุทธ...

เขียนถึงจันทร์เขียนตะวันเขียนขวัญฟ้า
เขียนดาราเขียนโลกหล้าก็กล้าเขียน
เขียนแมกไม้เขียนสายน้ำยามจวนเจียน
เขียนเปลวเทียนเขียนเพลิงแดดแม้แผดเผา

เขียนหมู่เมฆเขียนม่านหมอกระรอกคลื่น
เขียนค่ำคืนผวาตื่นในคืนเหงา
เขียนเวลาเขียนอากาศวาดเบาเบา
เขียนความเศร้าเขียนเจ็บร้าวเขียนก้าวย่าง

เขียนหมู่มารยามแค้นแน่นสุมอก
เขียนดาวตกเขียนฝนซาเขียนฟ้าสาง
เขียนหิ่งห้อยเป็นแสงดาวยามหนาวจาง
เขียนรักร้างเขียนรักร้าวคราหนาวใจ

เขียนรักสวยแดดใสใบไม้พริ้ว
เขียนลมริ้วเรียงรายหมู่ไม้ไหว
เขียนด้วยรักเขียนน้ำตาเขียนอาลัย
เขียนใจเธอไม่ให้เศร้าเหงาทุกข์ตรม

ปลายฟ้า...ค่ะ

ตามความเป็นจริง
รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
เช่นเมื่อพิจารณากาย ก็รู้ว่า
กายไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ของเรา
กายเป็นเพียงวัตถุก้อนหนึ่ง แยกต่างหากจากจิต
เหมือนรถกับคนขับรถ
ถ้ามีปัญญาเห็นอย่างนี้แล้ว ความตายก็ไม่มี
มีแต่การเปลี่ยน เหมือนเปลี่ยนรถ

เหมือนรถเสียแล้ว เก่าแล้ว พังแล้ว
ถ้าคนขับมีเงินมีทอง
ก็ไม่ต้องเสียใจกับ รถคันเก่า
ทิ้งรถเก่าเสีย ซื้อรถใหม่ที่ดีกว่า
ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องเสียใจ..... เราซื้อรถใหม่เลย สบายใจดี
แต่มีปัญหาว่า บางคนไม่มีเงิน ซื้อรถใหม่ไม่ได้
หรืออาจจะซื้อได้แต่รถจักยานเท่านั้น
สมัยก่อนมีรถ ตอนนี้ไม่มีแล้ว
อาจจะต้องเดินเท้าเปล่า ลำบากหน่อย

นี่สำคัญ จิตของเราก็เหมืนกัน
ถ้าเรามีศีล สมาธิ ปัญญา
เรียกว่า จิตรวยด้วยอริยทรัพย์
มีคุณงามความดีมาก
ย่อมจะรู้สึกว่า ความตาย คือ มรณภาพ
คือ การเสียสละร่างกายนี้ เราคือใจคือจิต
ความตายเป็นเรื่องของกาย
กายแก่แล้ว เสียแล้ว พังแล้ว ตายแล้ว
ญาติพี่น้องที่ยังอยู่ ก็เอาไปเผาทิ้ง
เราเสียสละกายได้ด้วยความสบายใจ ความตายจึงไม่น่ากลัว

สำหรับคนที่เข้าใจธรรมะ
คนที่มีกำลังใจดี คนที่ไม่ประมาท
เจริญศีล สมาธิ ปัญญาแล้ว
และมีความมั่นใจว่า เราทำดีมามากแล้ว
ใจของเราย่อมปลอดภัยแล้ว

เมื่อเราปฏิบัติธรรมมากขึ้น เข้าใจตัวเองมากขึ้นเพียงใด
ย่อมจะสบายใจมากขึ้นๆ เพียงนั้น.......

กฎการใช้บอร์ด

21713.>>..สลัดทุกข์...>>

ผู้ใช้งานขณะนี้