ผมความจริงไม่ค่อยได้เข้าวัดเท่าไหร่ครับ ทำบุญไหม ส่วนใหญ่จะหนักไปทางบริจาคหนังสือ นานๆ ครั้งได้ครับ ผมมีเรื่องจะรบกวนปรึกษาในทางธรรมครับ

เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนนี้ผมคบหากับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ครับ ตอนที่ผมเข้าไปคุยตอนแรกเขาบอกว่าไม่มีใคร ผมเลยคุยมาตลอดก็หลายเดือนพอดูครับ จนวันหนึ่ง เราก็ได้มีความสัมพันธ์กันครับ แล้วเธอก็ท้องครับ ลูกเป็นลูกผมแน่นอนครับ เพราะว่าช่วงที่มีอะไรกันครั้งแรก เมนของเธอมาวันสุดท้ายครับ แล้วเราก็มีอะไรกันติดต่อกัน เป็นเวลา 8 วัน ช่วงนี้คืออยู่กับผมตลอดครับ

แต่ด้วยหน้าที่การงานของเธอ ต้องมานอนดูแลนักศึกษาตลอด 24 ชั่วโมง จึงต้องกลับมาเพื่อทำหน้าที่ แต่พักหลังๆ นี่ผมจับได้ว่าไม่ได้นอนที่หอพัก กลับไปนอนที่อื่น ผมจึงเค้นเอาความจริง เธอบอกผมว่า ก่อนจะเจอผม เธอมีแฟนอยู่ก่อนแล้ว แต่ช่วงที่ผมเข้ามานั้นได้ห่างๆ กันไป ซึ่งข้อนี้ผมไม่รู้มาก่อนเลยครับ ตอนนี้เธอก็ไปมาหาสู่กับผู้ชายคนนี้ตลอดเท่าที่เวลาจะอำนวย เวลาปกติก็อยู่กับผม ถามว่าไปทำไม ก็ไม่ยอมตอบ ผมควรจะทำยังไงดีครับ อยากจะตัดความสัมพันธ์แต่มันติดที่ลูกครับ ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ

1. ก่อนอื่น คุณรอให้เด็กเกิด แล้วตรวจ DNA เพื่อพิสูจน์ว่าเด็กเป็นลูกคุณจริง หากใช่ก็ต้องรับผิดชอบเต็มที่

2.

อ่านไว้บ้างก็ดีนะ เป็นปัจจัยแก่ปัญญาพาตนพ้นทุกข์ได้

อนุโมทนาในธรรมทานที่แจกให้คนอื่นแต่ก็อย่าลืมแจกให้ตนเองบ้างนะครับ
ส่วนหญิงที่เล่ามา คุณคงตัดสินใจได้เองว่าจะทำอย่างไร เป็นกำลังใจให้ครับ

โมทนากับเจ้าของกระทู้จริง ๆ ค่ะ ที่มีจิตใจดีั
ตัวเองก็ไม่มีประสบการณ์อย่างนี้ น่าเห็นใจแต่ทุกอย่าง
ที่เกิดขึ้นล้วนไหลมาแต่เหตุ คำตอบของ คุณ dd และ
คุณnatte เหมาะสมดีแล้ว เวลาและความมีสติจะช่วย
ให้มองอะไรได้ชัดเจน และแก้ปัญหาได้ดียิ่งขึ้น
เป็นกำลังใจให้ปัญหาลุล่วงผ่านไปได้โดยดี

ขอบคุณทุกคนมากครับ ที่มาตอบคำถามและให้กำลังใจ ตอนนี้ผมปลงไปได้มากแล้ว
แล้วผมก็หยุดในการกระทำในทางชู้สาวแล้วล่ะครับ เหลือแต่ว่า หากน้องเขาต้องการให้ช่วยอะไรผมก็จะช่วยเท่าที่ผมช่วยได้
วันที่เขาสารภาพให้ผม ผมไม่รู้สึกโกรธเลยครับ เพราะว่าน้องเขาพูดความจริงออกมา
ผมบอกน้องเขาไปว่า ที่ผ่านมาผมให้อภัย ไม่ได้ติดใจอะไร แต่อย่าไปคิดถึงอดีต สิ่งที่ผ่านมาไม่สามารถแก้ไขได้ แต่เราสามารถทำให้ปัจจุบันให้มันถูกต้องได้
น้องเขาเลยบอกผมว่า น้องจะหยุด แต่ขอเวลาหน่อยแล้วน้องจะเลือกเองว่า จะเลือกใครถ้าไม่เลือผม ผมก็ทำใจ ปลงได้ละครับ สงสารแต่ลูกเท่านั้น ยังไม่ทันเกิด พ่อกับแม่ ก็ตีตราบาปให้แล้ว รู้สึกว่าเป็นบาปมากเลยครับ

ยังไงก็Chek ดูให้ดีว่าใช่ลูกของคุณเองจริงๆหรือป่าว จะได้รู้สาเหตุของความทุกข์
ซึ่งผมรู้ว่าถ้าเป็นลูกคุณเองจริง คุณคงจะรักและรับผิดชอบเต็มที่
ก็ต้องดูความจริงที่ปรากฏอย่าเพิ่งทึกทักไปเองก่อน เพราะดูๆแล้วผู้หญิงก็ยังรักแฟนเก่า
เหมือนคบกับคุณด้วย ก็เนื่องจากเพราะความเหงาช่วงๆหนึ่ง ไม่ได้จริงจังอะไร

ปล...สติสามารถหยั่งลงถึงอมตะธรรม โลกภพ กามภพ และ รูปภพ ทำให้คนมีแต่ความทุกข์ยาก
จะเห็นได้ก็แต่ความรู้สึกทางวิญญาณ แต่ปัญญาที่จะคิดกลับไม่มีเลย

ขอถามต่ออีกนิดหน่อยนะครับ คือจะเรียกว่าเป้นกรรมได้ไหมครับ เพราะว่าเมื่อ 3 ปีที่ผ่านมาผมก็เจอกับเหตุการแบบนี้เหมือนกันครับ ต่างกันที่เมื่อ 3 ปีก่อน ผู้หญิงแต่งงานแล้วครับ แต่ไม่ได้พลาดถึงขั้นมีลูก

ด้วยความสัจจริงผมไม่เคยคิดที่จะมีความสัมพันธ์แบบนี้ครับ หากผมรู้ว่าแต่งงาน หรือมีแฟนผมจะไม่ยุ่งเกี่ยวด้วยเลย
วันที่ผู้หญิงทั้ง 2 คน มาสารภาพผมไม่ได้โกรธ อะไรเลย ไม่รู้เหมือนกันครับ ว่าทำไมไม่โกรธหรือว่าเอามาเจ็บแค้น ผมคิดเพียงว่า อยากให้มันจบเพียงเท่านี้ โกรธหรือแค้นไปก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตดีขึ้น สุดท้ายก็อภัย

ถ้าแบบนี้เป็นกรรม แก้ไม่ได้ใช่ไหมครับ เราต้องยอมรับในกรรมนี้ใช่ไหมครับ

หากเกิดเหตุการณ์รักซ้อนแบบนี้ น่าจะลองแก้โดยการที่ตั้งมั่นว่าจะรักษาศีลข้อ 3 ไม่ประพฤติผิดในกามนะคะ คือ ไม่ยุ่งเกี่ยวคนที่มีเจ้าของแล้ว หากทราบในภายหลังว่ามีเจ้าของแล้วให้รับตัดใจในทันที และพยามยามไหว้พระ สวดมนต์ อ่านหนังสือธรรมะ และลองไปเจริญสติดูนะคะ น่าจะช่วยได้มาก หวังว่าเหตุการณ์ต่างๆจะเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีนะคะ

ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ครับ
คิดให้รอบคอบก่อนจะตัดสินใจทำอะไรลงไปครับ

อุปสรรค์มีไว้ให้ฝ่าฟันครับ
มิใช่มีไว้ให้ท้อแท้

เอาใจช่วยครับ

คำว่า "กรรม"หมายถึงเจตนาในการกระทำ เจตนาที่เป็นไปกับบาปได้แ่ก่การล่วงศีลหรืออกุศลกรรมบท๑๐...เป็นต้น

เจตนาที่เป็นไปกับบุญเช่นการประพฤติศีล การเจริญบุญยกิริยาวัตถุ๑๐เป็นต้น

เจตนาเกิดที่ใจแล้วล่วงออกมาทางกาย (กายกรรม) ทางวาจา(วจีกรรม) และความคิด (มโนกรรม)เป็นกรรมทั้งหมดครับ ..ดังนั้นการที่คุณได้เสพกามกับหญิงทั้งหลายก็เป็นกรรมที่ไม่เป็นกุศลเพราะเป็นโลกวัชชะหรือธรรมที่โลกติเตียน แ ละไม่เข้ากุศลข้อใดเลยไม่ว่าจะเป็นทาน ศีลหรือภาวนา



กรรมทำแล้วเป็นอดีตแล้ว ผลเขาเกิดแล้ว...เพียงรอเหตุปัจจัยพร้อมเพื่อการส่งผลในอนาคตครับแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว แต่เราควรทำเหตุใหม่หรือกรรมใหม่ที่ดีให้มากขึ้น เพื่อให้ผลของกุศลมากขึ้นจะได้มีโอกาสส่งผลก่อนอกุศลวิบากครับ..

จึงพึงมุ่งหน้าเจริญกุศลทั้งปวงให้ถึงพร้อมครับ

ขอบคุณ คุณ -dd- มากครับ ผมพอเข้าใจบ้างแล้ว เริ่มเห็นทางสว่างละครับ แล้วก็ขอขอบคุณทุกๆคนนะครับ ที่มาให้กำลังใจ และข้อคิดเห็นต่างๆ
ผมว่าผมพอจะเห็นทางสว่างแล้วครับ ด้วยธรรมะนำทางนี่เอง หลังจากอ่านคำแนะนำของทุกคน ผมก็เอามาปฏิบัติตามในข้าที่มำได้ เช่น สวดมนต์ ปล่อยวาง แผ่เมตตา ทำแล้วสบายใจดีครับ ไม่คิดอะไรมากเหมือนแต่ก่อน

ขอบคุณทุกคนจริงๆครับ

สาธุๆๆอนุโมทนาด้วยครับ คุณ infinit
คนบางคน เมื่อเกิดทุกข์จึงเป็นปัจจัยให้หันหน้าเข้าหาที่พึ่งอันเกษมคือธรรมะได้ นับว่าเป็นผู้มี
"ปุพเพกตปุญญตา" คือบุญเก่าอันสั่งสมไว้ดีแล้ว จึงมีความเลื่อมใสศรัทธาในพระธรรมได้ ทางนี้เท่านั้น ปลอดภัย และสามารถนำพาเราให้พ้นทุกข์ได้จริง ขอให้ประสบความสำเร็จในกุศลปรารถนาทุกประการครับ

เข้าใจนะคะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องใช้เวลาค่ะ อย่าไปยึดติดอะไรให้มา ยิ่งยึดติดมาก มันก็เป็นทุกข์มาก(ข้อนี้เราเข้าใจเป็นที่สุดค่ะ) ถ้ามีบุญวาสนาต่อกันก็คงได้อยู่ด้วยกัน แต่ถ้าไม่ได้อยู่ด้วยกันแสดงว่าสิ้นวาสนาต่อกันแล้ว.. เป็นเวรกรรมของเราเอง