ที่ว่าพระโสดาบัน พระโสดาบัน เป็นอย่างไรเล่า???
มีมาตรฐานอย่างไรหนอ???
----------------------

มาขยับกระทู้ให้อีกหน่อยหนึ่งครับคุณแบลคฯ(เอ...แปลว่าอะไร "โรง'บาลดำ" ป่าว)

๑.โสดาบัน ผู้เข้าถึงกระแส (โสตา กระแส , อาปนฺน เข้าถึง)
๒.ถามว่า กระแสอะไร
๓.ตอบว่า กระแสพระนิพพาน
๔.ถามว่า พระนิพพานเป็นกระแสหรือ???
๕.ตอบว่า ท่านอุปมาดังแม่น้ำ ธรรมดาแม่น้ำทั้งหลายมี ปิง วัง ยม น่าน และเจ้าพระยา เป็นต้น มีปกติไหลลง
สู่ทะเล มีทะเลเป็นที่สุด ฉันใด พระนิพพานก็ฉันนั้น ท่านอุปมาเพียงดังทะเล ธรรมดาอยู่ผู้ปฏิบัติ
เมื่อปฏิบัติดี ปฏิบัติตรง ปฏิบัติสมควรแก่ธรรมแล้ว ย่อมเข้าถึงพระนิพพาน มีพระนิพพานเป็นที่สุด

จบ......ขยับเพียงนี้ก่อน คิดว่าไม่นานคงมีคนมาขยับต่อ....ขยับอย่างมีสตินะ


หมายเหตุ ที่ขยับข้อ ๑-๕ ผมทำสำนวนเองครับ แต่ไม่ละทิ้งความหมายเดิมของตันติภาษา(ภาษาต้นคัมภีร์)

คนไร้สาระขอแลกเปลี่ยนความรู้ ที่ได้ศึกษา
จำมาจากครูบาอาจารย์ เพียงเล็กน้อย อย่างนี้ค่ะ

ท่านว่า พระโสดาบัน เห็นความเกิด-ดับ ของสภาวะที่
เกิดขึ้นในปัจจุบันขณะ ขณะที่จิิตเห็นความเกิดดับนั้น
จิตจะไม่เกิดการให้ค่า บวกหรือลบ ประมาณสักแต่ว่าเห็น
จิตคล้อยตามสภาวะที่เกิดขึ้น(เห็นไตรลักษณ์) จิตไม่ฝืน
กับสิ่งที่เกิดขึ้นเข้าใจและยอมรับ จิตเป็นกลาง ทุกข์จึงมีน้อย

พระโสดาบันไม่มีจิตสงสัยในการปฏิบัติธรรม เพราะรู้
แจ้งด้วยตนเองว่าคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า เป็นจริง
พ้นทุกข์ได้จริง เข้าใจในเหตุและผล เห็นความเป็นปัจจัยซึ่ง
กันและกัน (ปฏิจสมุทปบาท) เห็นกลไก การเลื่อนไหลของสภาวะ
จะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพียงสภาวะ ไม่มีการเพ่งโทษผู้อื่น
ความโกรธ ความรัก ที่รุนแรง จะไม่เกิดขึ้นเลยเพราะ
มีสติรักษาจิต อยู่เกือบตลอดเวลา

แม้พระโสดาบันรู้ว่ากายนี้จิตนี้ไม่ใช่ของเรา แต่ก็ไม่ทิ้ง
เหมือนรู้ว่าของยืมมาแต่ไม่คืนเจ้าของ พระโสดาบันจึงยังละสังโยชน์์
อีก 7 ข้อไม้ได้

มีคนเปรียบความทุกข์ของปุถุชนกับพระโสดาบันไว้ว่า
ความทุกข์ของปุถุชนมีเท่ากับแม่น้ำที่กว้าง 16 โยชน์ ลึก 16โยชน์
ส่วนความทุกข์ของพระโสดาบัน เท่ากับ ใบหญ้าที่จุ่มน้ำแล้วสลัดจนเหลือ
น้ำติดอยู่ปลายใบเพียงเล็กน้อย

ที่สำคัญพระโสดาบันไม่ผิดศีล 5 เด็ดขาด




ผิดพลาดประการใดขออภัยล่วงหน้า อนุโมทนาสาธุค่ะ...

สังโยชน์ ๑๐ ตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤาษี วัดท่าซุง ท่านกล่าวไว้

๑. สักกายะทิฏฐิ มีความรู้สึกว่าร่างกายนี้เป็นเรา เป็นของเรา และไม่เคยคิดว่าเราต้องตาย
๒. วิจิกิจฉา สงสัยในคำสอนของพระพุทธเจ้า
๓. สีลัพพตปรามาส ไม่รักษาศีล
๔. กามราคะ พอใจในกามคุณ
๕. ปฏิคะ มีความไม่พอใจในอารมณ์ที่ไม่ถูกใจมากระทบ มีความโกรธ
๖. รูปราคะ หลงในรูปฌาน
๗. อรูปราคะ หลงในอรูปฌาน
๘. มานะ การถือตัวถือตน
๙. อุทธัจจะ มีอารมณ์ฟุ้งซ่าน
๑๐. อวิชา ไม่รู้ตามความเป็นจริง

ละได้ ๓ ข้อแรก เป็นพระโสดาบัน เข้ากระแสพระนิพพาน ตัดอบายภูมิได้เด็ดขาด
ถ้าอารมณ์จิตละเอียดขึ้น ก็เป็นพระสกิทาคามี
ละได้ ๕ ข้อ เป็นพระอนาคามี
ละได้ ๑๐ ข้อ เป็นพระอรหันต์

จิตที่ละสังโยชน์ได้แล้ว ย่อมพ้นจากบ่วงของมาร

ชอบหนอๆ พอใจหนอๆ ยินดีหนอๆ

หลักเกณฑ์พยากรณ์ภาวะโสดาบันของตนเอง

คหบดี ! ในกาลใด ภัยเวรห้าประการ อันอริยสาวกทำให้สงบรำงับได้แล้ว ด้วย.
อริยสาวกประกอบพร้อมแล้วด้วยโสตาปัตติยงคะสี่ ด้วย.
อริยญายธรรมเป็นธรรมที่อริยสาวกเห็นแล้วด้วยดี แทงตลอดแล้วด้วยดี ด้วยปัญญา ด้วย;
ในกาลนั้น อริยสาวกนั้น เมื่อหวังอยู่ ก็พยากรณ์ตนด้วยตนนั่นแหละ ว่า "เราเป็นผู้มีนรกสิ้นแล้ว มีกำเนิดเดรัจฉานสิ้นแล้ว มีเปรตวิสัยสิ้นแล้ว มีอบายทุคติวินิบาตสิ้นแล้ว, เราเป็นผู้ถึงแล้วซึ่งกระแส (แห่งนิพพาน) มีความไม่ตกต่ำเป็นธรรมดา เป็นผู้เที่ยงแท้ต่อนิพพาน มีการตรัสรู้พร้อมเป็นเบื้องหน้า" ดังนี้.

- ทสก. อํ. ๒๔/๑๙๕/๙๒.
----------------------------------
แล้วถามต่อว่า พระโสดาบัน ยังจะบกพร่องศีล ๕ ใด้หรือเปล่าหนอ???