คุณที่ใช้นามแฝงว่า "พ่อ Dr.ทุกสถาบัน" ก็เปลี่ยนชื่อด้วยเหมือนกันนะครับ เมื่อวาน/เมื่อคืน ยังใช้ชื่อคุณโกยเถอะโยม อยู่เลย ผมเลยต้องตามไปเปลี่ยนชื่อที่ผมอ้างถึงในกระทู้นี้ "สำหรับผู้ใช้มือถือโปรดระวัง เจอกับตัวเอง" http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=1&t=21813

ไม่ต้องตามแก้หรอก เดี๋ยวจะเหนื่อยเปล่าๆ คับ

วันก่อนยังเป็นมนุษย์ตัวเขียวอยู่เลย
สงสัยอยากจะเปลี่ยนเป็น Spiderman หรือ SpiderBoom

คุณอินทรีย์5 ไม่ค่อยได้เจอในโพสต์เลยนะคะ สงสัยงานจะยุ่ง อยากถามค่ะ
ระงับเวรด้วยการแผ่เมตตา
เวลาเราแผ่เมตตา เราอ่านหนังสือเจอว่า เวลาแผ่เมตตา ควรจะระลึกบุคคลทั่วไปก่อน
ค่อยมาคนที่เรารัก จนถึงรักที่สุด จำเป็นไม๊คะ กับถ้าเราแผ่แบบทั่วๆไปไม่เจาะจง
แล้วจะมีอะไรต่างกันไม๊คะ

เป็นอุบายที่ไม่เข้าท่า คนที่คิดอุบายแบบนี้ ก็แสดงให้ถึงจิตที่แอบแฝงด้วย ความอิจฉา อยู่ลึกๆ เมื่อเห็นคนที่ทำตัวดี ก็นึกอยากทำให้เขาเสียอารมณ์ เพื่อให้เสีย ความดี ที่คนนั้นพยายามทำมา
การกระทำเช่นนี้ ไม่ว่าจะอ้างอุบายอย่างไรก็ตาม ย่อมเป็นอกุศลกรรม ที่จะติดตัวไป นั่นเพราะคนที่พยายามทำดีนั้น เราไม่เห็นเลยว่า เขาจะอวดอ้างตนว่า บรรลุธรรม แต่อย่างใด อุบายที่อ้างนี้ จึงเป็นความพยายามที่จะขัดขวาง ไม่ให้ผู้อื่นทำดี จะเป็นอกุศลในทางใด ขอให้ลองพิจารณาดู...

ส่วนที่เราว่า ไม่ก่อประโยชน์อันใดนั้น เพราะทุกคนล้วนเป็นปุถุชน มิได้ตัดขาดกิเลสหรืออารมณ์ แต่อย่างใดทั้งสิ้น สิ่งที่พยายามทำกันอยู่นั้น จึงรู้ผลได้โดยไม่ต้องทำนาย
อาจมีบางคนเคยได้ยินเรื่องเล่าที่พระรูปหนึ่ง ทดสอบความเป็นอรหันต์ของพระอีกรูปหนึ่ง แต่คิดให้ดีหน่อย พระรูปนั้น เขาทดสอบความเป็นอรหันต์ อ่านซ้ำอีกครั้ง ทดสอบความเป็นอรหันต์

ไม่ว่าจะเป็นโสดาบัน หรืออนาคามี ล้วนยังมีกิเลสและอารมณ์...

เถียงน้ำขุ่นๆ เชิญเป็นบัวใต้น้ำต่อไป ปลงได้แล้ว ไม่สอนใครแล้ว ตัวใครตัวมันแล้วกัน อยากขี้กากขึ้นหัวก็เอาเรื่องของท่าน ข้าไม่เกี่ยว เชิญอยู่ในโลกของตัวเองไปเหอะ ไม่ต้องมายุ่งกับเราอีกนะ ต่างคนต่างอยู่

ก้ไม่ได้งานยุ่งมากอะไรหรอกครับK Owan ก็เข้ามาอ่านเหมือนกัน เพียงแต่พยายามโพสท์บางกระทู้เท่านั้น มาโพสท์บ่อยๆเด๋วคนในนี้จะอ่านแล้วเบื่อซะก่อน "ใช่ไหม K.บูม บูมเมอแรง.."

การแผ่เมตตาให้สรรพสัตว์ทั่วไป หรือแผ่ให้คนทั่วๆไปเท่าที่เรานึกได้ เช่น นายก นาย ข นาย ฮ หรือเพื่อนที่จากเราไปแล้ว เพื่อนสนิทสมัยมัธยม ก็แผ่ไปได้เลย หรือจะสัพเพ สัตตา สัตว์ทั้งหลาย.... ก่อนก็ได้
แผ่แบบทั่วไป ใครก็ได้ จะเป็นสัตว์ คน ผี เทวดา แผ่แบบนี้ถ้าเขาอยู่ใกล้เราก็ได้รับ เป็นการแผ่เคลียร์กระจายไปตามพื้นที่ ไปตามบริเวณ หรือ แผ่ไปเท่าที่พลังบุญ กุศลเราจะพอไปได้ ซึ่งแผ่แบบนี้คนที่จะรับได้ต้องมีบุญพอ เขาถึงรับได้ ไม่งั้นคนอื่นที่มีบุญมากกว่าจะรับไปแทน (เป็นการแผ่ไปต่างภพภูมิด้วย หรือแผ่ไปทั่วโลกธาตุ)

กับการแผ่แบบระบุชื่อหรือคนที่เรารักจริง หรือแผ่แบบเจาะจง แบบนี้จะเรียกว่า."อุทิศส่วนกุศล" จะแผ่ให้ใครบ้างก็ระบุชื่อหรือนึกถึงหน้าคนๆนั้นไปเลย เช่น อิทัง มาตา ปิตุ ....อิทังญาตินัง โหตุ อิทัง คุรุอุปัชฌา..โหตุ ไปจนถึง อิทัง สัพพะสัตตานัง โหตุ..... เป็นว่าเสร็จ หรือจะบอกว่า ขอให้ K Owan K คนนั้น K คนนี้ จงอยู่ดีมีสุข อย่าได้มีโรคภัยอะไรเลย นึกถึงปั๊ปแผ่ไปเลย ยังงี้ก็ได้เป็นต้น ซึ่งการแผ่แบบเจาะจง มักใช้กับคนที่เป็น พ่อแม่ ญาติพี่น้อง บรรพบุรุษ ผู้มีบุญคุณ ครูอาจารย์ เทวดาประจำตัว เจ้ากรรมนายเวร และ เปรตทั้งหลาย รวมสัตวทั่วไป (เป้นการแผ่ไปเน้นชั่วโคตรทั้ง7 ของเราเอง)

สรุปก็คือคล้ายๆกันครับไม่ต่างกันเท่าไร ต่างกันในแง่คำพูดแต่ความหมายเดียวกัน จะแผ่แบบใดแบบหนึ่งก็ได้ แต่ส่วนใหญ่ถ้าอ่านหนังสือสวดมนต์หรือหนังสือธรรมปฏิบัติทั่วไป นิยมให้แผ่สองบทนี้คู่กันไปด้วย เพื่อให้ครบถ้วนสมบูรณ์ครับ((จะแผ่ความดีไปให้ใครทุกครั้งก่อนแผ่จะต้องตัดความโกรธอาฆาต อิจฉาริษยา ความเกลียดออกจากให้หมดเสียก่อน เมตตาจะเจือโทสะไม่ได้))
แต่ที่สำคัญกว่านั้น ก็คือบุญกุศล อำนาจบารมีธรรมของเรานั้นมีมากแค่ไหน นี่เป็นปัจจัยหลักว่าจะแผ่ให้ใครได้บ้าง เราจะแผ่ให้ใครแต่บุญเราไม่พอ ยังน้อยไป ถึงสวดแผ่สองแบบนี้ ก็แผ่ไปไม่ถึงครับ ช่วยญาติเราหรือเพื่อนเราที่กำลังตกนรกอยู่ไม่ได้แน่นอนครับ

เข้าใจแจ่มแจ้งเลยค่ะ ทุกครั้งที่สวดผ่านๆมา
เราจะเข้าใจว่าการแผ่เมตตาคือการอุทิศส่วนบุญให้แก่ญาติที่ยังมีชีวิตอยู่น่ะค่ะ
ส่วนบทอิทัง...เม..นั้นเข้าใจว่าสวดให้ญาติที่เสียชีวิตไปแล้ว
ทำให้ทุกครั้งเลยสวดทั้งสองแบบเลยค่ะ วันนี้เข้าใจแล้วค่ะ

ผมว่ามันเหงา ๆ ยังไงชอบกล
คนไร้...สาระ หายไปไหนก็ไม่รู้พักนี้
สงสัยงานยุ่งมั่ง

ใครก้อด้าย...หากระทู้ที่มันมีสาระ...มาคุยกันดีกว่าครับ

คุณวรานนท์.....อย่าปลุก..เขาสิครับ.... ....ธรรมจักร..นะครับ...ไม่ใช่ kapook หรือ sanook

จำไว้นะ พูดเองนะ
"ต่างคนต่างอยู่"

สวัสดีค่ะคุณวรานนท์ ช่วงนี้ยุ่ง ๆ อยู่ึค่ะ จิตก็ตก
แบบหดหู่ แต่ก็เข้ามาอ่าน ฮาดีค่ะ เหมือน
อาหารหลายรสชาติ ธรรมะก็มีหลากหลาย เช่นกัน
ต้องยอมรับว่าเค้า ไม่ธรรมดา