ดิฉันเริ่มนั่งสมาธิได้ไม่นาน เริ่มต้นนั่งก็ดูลมหายใจเข้าออกปรกติแต่มันเหมือนจะมีแสงสีต่างๆ
ที่เกิดในตาและตัวเองก็เหมือนจะจับ(กำหนด)ตามรู้แสงสีต่างๆในตานั้น มันเหมือนกับเป็นการ
เพ่งหรือที่เรียกว่าเพ่งกสิณไม๊ค่ะ แต่มันก็เหมือนจะช่วยให้จิตมีสมาธิกับการตามรู้ตามดูแสงสี
ต่างๆเหล่านั้น อย่างนี้คือการเริ่มปฏิบัติในขั้นสมถะใช่ไม๊ค่ะ ถ้าใครพอจะแนะนำให้ความรู้ได้ก็
ขอความกรุณาหน่อยนะค่ะ

ผมไม่รู้นะ

แต่มีอย่างนึงที่เกี่ยวข้องกันอยู่ น่าจะเป้นประโยชน์ รู้เผื่อไว้

ครูบาร์อาจารย์มักจะสอนว่า "อย่าเปลี่ยนกรรมฐานบ่อย"
หมายถึงว่า ถ้าจะดุจิตก้ดุจิต ถ้าจะพุทธโธ ก็พุทธโธ
ถ้าจะยุบหนอพองหนอ ก็ยุบหนอพองหนอ


ไม่ใช่ว่าเช้าพุทธโธ บ่ายยุบหนอ เย็นเพ่งกสิน

ให้เอาอันใดอันหนึ่ง โดยเลือกเอาอันที่ทำแล้วก้าวหน้า ทำแล้วได้ผล
ต้องทดลองดูหลายๆอย่าง แล้วเลือกเอาอย่างหนึ่ง

เพิ่มเติม
viewtopic.php?f=2&t=21460
viewtopic.php?f=2&t=21502

คำว่า "สมถะ" "สมาธิ" "วิปัสสนา" มีความเข้าใจคลาดเคลื่อนกันอยู่มาก ทั้งในภาคปฏิบัติ และในสาระของศัพท์นั้นๆเอง


ทำความเข้าใจคำว่า “สมถะ” สักเล็กน้อย แล้วจะเข้าใจคำถามที่ว่า (เรียกว่าเพ่งกสิณไม๊ค่ะ แต่มันก็เหมือนจะช่วยให้จิตมีสมาธิกับการตามรู้ตามดูแสงสี ต่างๆเหล่านั้น)

พูดอย่างกว้างๆ สมถะ คือ การทำใจให้สงบ หรือ การทำจิตให้เป็นสมาธิ

สมถะ บางคราวท่านก็หมายถึงตัวสมาธินั่นเอง เป็นความหมายที่ตรงตามหลักวิชาทั้งฝ่ายอภิธรรมและฝ่าย
พระสูตร ฯลฯ

กสิณ แปลว่า วัตถุอันจูงใจ หรือวัตถุสำหรับเพ่งเพื่อจูงจิตให้เป็นสมาธิ

เมื่อ จขกท. ต้องการจะเพ่งนิมิตที่ติดตาติดใจนั้นก็ได้ หากต้องการเช่นนั้น

เป็นความสงบขั้นต้น แสงจะมีหลายสี ไม่มีรูปร่างแน่นอน แล้วก็เคลื่อนไหวไปมา
จะบอกว่า เป็นนิมิตของอานาปานสติ ก็ได้เหมือนกัน แต่จริงๆ มันเป็นนิมิตที่เกิดจากการนั่งสมาธิ โดย ไม่ เพ่งรูป ไม่ว่าจะเป็นอานาปานสติหรือไม่ก็ตาม

ถ้านั่งไปเรื่อยๆ สีจะหายไป เหลือแต่แสงสีขาว...

ขอถามและขอขยายความรู้สึกที่นั่งสมาธิต่อนะค่ะ ดิฉันนั่งสมาธิดูลมหายใจเมื่อเริ่มต้น
แต่พอนั่งไปเรื่อยๆ ความรู้สึกของแสงสีในตามันชัดกว่าเหมือนมันจะละลมหายใจไปตามรู้ตามดูแสงสีนั้น
มันเคลื่อนไหวไปมาก็รู้ว่ามันเคลื่อนไหว มันเป็นสีขาวสว่างบางครั้งก็รู้ว่ามันเป็นสีขาวสว่าง และตอนนั้น
จิตมันเหมือนมีอารมณ์นิ่งๆ แต่เราตามรู้แสงสีต่างๆนั้นไปเรื่อยๆ บางครั้งก็กลับมารู้ลมหายใจเอง สลับไป
มาอยู่แบบนี้ค่ะ ถ้าหากสิ่งที่ดิฉันอธิบายไปมีตรงไหนที่เพิ่มเติมความรู้ให้ได้บ้างก็ขอขอบคุณมากๆเลยค่ะ
และรวมทั้งขอขอบคุณกับทุกท่านนะค่ะที่เข้ามาช่วยแนะนำให้ความรู้ในข้อความที่ตอบมาแล้วขอบคุณค่ะ

โดยทั่วไป แสงสีจะไม่เกิดตลอดเวลา จะวูบหายแล้วเกิดใหม่อยู่เรื่อยๆ ก็เลือกเอาอย่างหนึ่งว่า จะดูสีหรือจะดูลมหายใจ สลับไปมาได้ หรือจะแก้เซ็ง พยายามรวมสีให้เป็นลูกกลมก็ได้

ถ้านั่งไปเรื่อยๆ จนกลายเป็นสีขาวหมด (ไม่ใช่มาเป็นพักๆ นะ) แล้วนั่งต่อไปอีก แสงสีขาวนั้นจะค่อยๆ หายไป หรือไม่ก็จางลงเรื่อยๆ ไม่คมชัดเหมือนเก่า ก็อย่าตกใจจนคิดว่า สมาธิเสื่อม เพราะมันแสดงว่า เราก้าวหน้าไปอีกขั้นหนึ่งแล้ว

พิจารณาให้เห็นไตรลักษณ์ค่ะ กสิณไม่ใช่แนวทางในมรรค ๘
ถ้าเป็นไปได้ เปลี่ยนรูปจากแสงสีให้เป็นรูปที่มีการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป
พิจารณาจนกระทั่งจิตเกิดความรู้จริง เห็นจริงขึ้นมาเอง ว่า..
ทุกสิ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา และมีความดับไปเป็นธรรมดา

เป็นเหมือนกันเลยครับ
แล้วต้องพิจารณาอะไรต่อครับ เพราะเห็นแสงวูบวาบๆแล้วจิตจะคอยเฝ้าติดอยู่ที่แสงนั่น
บางทีก็เห็นภาพแปลกๆ แล้วก็เลยเฝ้าดู กว่าจะดึงกลับมาได้ก็ตั้งนาน