ได้ยินนานาทัศนะเรื่องผู้ป่วยโรคเอดส์ที่จะบวชพระช่วงเข้าพรรษาค่ะ

จริงอยู่ไม่มีข้อห้ามสำหรับบุคคลที่ป่วยเป็นโรคนี้สำหรับพระวินัย (เพราะไม่ใช่โรคติดต่อ) แต่เพื่อนๆคิดเห็นกันอย่างไรบ้างคะ ว่าผู้ป่วยควรได้บวชหรือไม่ โดยเฉพาะช่วงเข้าพรรษา ระยะยาว 3 เดือน

ส่วนตัวเคยไปบวชอุบาสิกาต่างจังหวัด ช่วงเข้าพรรษาค่ะ มีการตรวจเลือด และตรวจสุขภาพ พบว่ามีผู้ป่วยที่เป็นเอดส์ และโรคติดต่อร้ายแรง ทางสถานที่เลยขอความร่วมมือให้ปฏิบัติธรรมอยู่ที่บ้านก่อนจนกว่าจะหาย (สำหรับโรคติดต่อ) และผู้ป่วยที่เป็นโรคเอดส์ให้ปฏิบัติอยู่ที่บ้าน

มีความคิดเห็นกันอย่างไรบ้างคะ แลกเปลี่ยนกันนะคะ ทั้งข้อดีและข้อเสีย ขอบคุณค่ะ

ไม่พึงบรรพชาคนมีโรคเรื้อรัง

ขอบคุณค่ะ log in ไม่ได้หลายวันแล้ว เลยมาตอบช้า

มีคนบอกว่า "บวชได้" คำว่า ไม่พึง คือไม่ควร หรือเปล่าคะสรุปว่าผิดวินัยหรือไม่ สงสัยเลยมาถามอีกทีค่ะค่ะ

แปลว่า ห้ามบวช ผิดวินัย

เอดส์ เป็นโรคติดต่อนี่ครับ

แล้วไม่บวช ปฏิบัติธรรมไม่ได้รึ
ผู้หญิงไม่ได้บวชภิกษุณี เขายังปฏิบัติธรรมกันได้เลย

ผู้หญิงมากมายในพระไตรปิฏกที่ไม่ได้บวช
ผู้ชายมามากในพระวินัยที่ไม่ได้บวช เขายังปฏิบัติธรรมกันถึงมรรคได้เลย


พระวินัยมีไว้รักษาพระศาสนาให้คงอยู่
อย่าเห็นแก่ตัว อยากได้ประโยชน์ส่วนตน จนไม่สนใจพระวินัย

ถ้าพระวินัยแค่นี้ยังปฏิบัติไม่ได้ บวชไปแล้วจะรักษาพระวินัยอื่นๆอีกได้หรือ

เอ่อ..บอกก่อน น้อมไม้ได้เป็นเอดส์นะคะ ไม่ใช่แม้แต่ใกล้เคียง

โรคเอดส์เป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ไม่ได้ติดต่อทางกายภาพ แต่ก็ผิดวินัยด้วยหรือคะ พระไม่มีหน้าที่ทางกามกิจอยู่แล้วนี่ ขอโทษค่ะ ถามมากมาย แต่อยากทราบให้เข้าใจ
อย่างละเอียด

ขอบคุณค่ะ

บางเรื่องมันก็ยากที่จะพูด ถ้าเกิดความจริงรับไม่ได้กันขึ้นมา จะพาเป็นบาดหมางคลางแคลงใจ ... เรื่องผิดบางอย่างทำกันมาหลายร้อยหลายพันปีจนกลายเป็นเรื่องถูกในสายตาคนในสังคมเสียแล้ว แก้ไขลำบาก

การบวชแล้วสึก เพื่อล้างซวย เพื่อต่ออายุ ... ไม่มีในศาสนาพุทธ การสึกเป็นตราบาป เป็นมนทิล ไม่จำเป็นจริงๆ ไม่มีการสึก พระพุทธองค์เปรียบการบวชแล้วสึกเหมือนการฆ่าตัวตายในทางธรรม ไม่ได้บุญอะไรเลย แถมแบกบาปกลับบ้านไปเต็มๆ ไม่รู้มาเป็นประเภณี(อันดีงาม)ตั้งแต่ตอนใหน มันเป็นวิธีหากินของพวกพราหมณ์ เหมือนเหยีบซ้ำคนที่กำลังจะหมดบุญอย่างไรก็ไม่รู้

เหตุที่ห้ามบวชคนไม่ปกติ คนที่เป็นโรค เพราะคนพวกนี้ไม่มีทางบรรลุมรรคผลได้ ด้วยกรรมเคยที่ก่อไว้จนออกมาเป็นทุพลภาพ จะเป็นตัวขัดขวางไม่ให้ได้มรรคผล ทั้งยังเป็นภาระเพื่อนภิกษุคอยดูแล แบกหาม จะกิน จะนอน จะขี้ จะเยี่ยว นอกจากตนเองจะปฏิบัติธรรมไม่ได้แล้ว ยังเป็นการไปขัดขวางการปฏิบัติธรรมของภิกษุรูปอื่นอีก

เรื่องทางธรรม จะเอาปัญญาทางโลกไปตัดสินนั้นไม่ได้ ไปนึกเอาว่าจะได้บุญ แต่เหตุที่ทำจริงๆ มันเป็นบาป อย่างไรผลก็ไม่มีทางเป็นบุญออกมาได้ ...

ความจริงท่านวางกฏเกณฑ์ไว้แล้วว่า โรคติดต่อ
ก็ไม่วายที่จะมีคนพยามอยากเป็นพระให้ได้ด้วยการตีความลงไปอีกว่า
โรคติดต่อแบบไหนที่บวชได้

มันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าพระสงฆ์ของเรา เต็มไปด้วยคนป่วยที่สังคมรังเกียจ

มันไม่ใช่เรื่องสิทธิมนุษยชนอะไรทั้งนั้น

แต่เพราะความโง่เหง้าของสังคมนั่นแหละ
ที่พอเห็นสิ่งเหล่านี้แล้วก็เสื่อมศรัทธา

ถ้าสังคมรับได้ ที่จะมีพระขาขาด แขนขาด หูหนวก ตาบอด เป้นโจร เป็นคนค่อม
เป็นโรคเรื่อน เป็นกระเทย และ... เป็นโรคติดต่อร้ายแรงเช่น ...เอดส์
ผมคิดว่าคงไม่ต้องมีพระวินัยข้อนี้ ใครบวชท่านคงรับหมด

ถามนิดเถอะครับ ญาติโยมที่ไหนจะมาวัด ถ้ารู้ว่ามีพระเป็นเอดส์
แล้วพระรูปอื่นที่ได้รับผลกระทบจากเรื่องนี้ล่ะ แฟร์กับเขาฟหรือเปล่า
สิทธิของเขาอยู่ที่ไหน

เพราะสังคมที่โง่เขลาเบาปัญญานั่นแหละ พระพุทธเจ้าถึงต้องกำหนดวินัยขึ้น
เพื่อจะรักษาพระศาสนาให้ดำรงตกทอดมาถึงคนรุ่นหลัง เช่นตกทอดถึงเจ้าของกระทู้
จนเจ้าของกระทู้ได้เอามาเรียกร้องสิทธิในการบวชของผู้ป่วยเอดส์

การบวช คือการรับ ที่จะเป็นศาสนทายาท เป็นบุคคลที่จะต้องศึกษาธรรมะให้ถ่องแท้
และต้องนำมามาสั่งสอนผู้คน ต้องสืบทอดคำสอน ต้องมีสมรรถะสมควรแก่การทำหน้าที่


การรับจะเป็นศาสนทายาท รับเป็นผู้ประกาศพระศาสนา จึงต้องมีเงื่อนไข
มันเป็นสิทธิที่มีเงื่อนไขกำกับ
เว้นแต่คุณจะไปตั้งศาสนาเองแล้วจะตั้งเื่อนไขยังไงก้ตั้งไป

แต่ทุกวันนี้ พากันเอาการบวชมาเป็นการชุบตัว อาบบุญ มาเอาบุญ
เพราะต้องการเข้ามาอาบ มาห่ม มากิน ความเป็นพระ
บวชเข้าไปแล้ว ยังไม่ทันจะห่มผ้าเป็น ตากผ้าเหลืองก็ยังไม่ทันแห้งเลย ก็พากันสึกแล้ว
แต่ไม่มีปัญญาเข้าใจเลยว่าทำไมต้องบวช บวชแล้วต้องทำอะไร มีหน้าที่อะไร
ไม่รู้กระทั่งว่ามรรคผลนิพพาน ไม่เกี่ยวกับการบวช
ตอนพระพุทธเจ้าบรรลุเป้นพระอรหันต์ ท่านก็ไม่ได้บวชเป้นอะไรในศาสนาพุทธทั้งนั้น
ยังไม่มีคำว่าศาสนาพุทธด้วยซ้ำไปในตอนนั้น แล้วท่านบรรลุได้ยังไง

แต่ก็อย่างว่าแหละครับ พูดไปก็เท่านั้น
มีแต่คนรักตัวเอง ศาสนาจะเป็นยังไงก็ไม่สนใจ ขอให้ตนเองได้ประโยชน์ไว้ก่อน

(คัดลอกบางตอนมาจาก : การบวชประเภทต่างๆ ใน “อานิสงส์การออกบวช”
โดย พระเทพวิสุทธิกวี (พิจิตร ฐิตฺวณฺโณ), พิมพ์ครั้งที่ ๓ พ.ศ. ๒๕๔๓,
โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย, หน้า ๑๗-๑๘)



แม้กายจะมีข้อจำกัดหรือติดขัดที่จะครองเพศบรรพชิต
แต่ก็ยังสามารถครองเรือนโดย "บวชใจ"
ประพฤติตนในบริบูรณ์ในศีล สมาธิ ปัญญาได้มิใช่หรือคะ!?!

๕. สิกขสูตร

[๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุหรือภิกษุณีบางรูป ลาสิกขาสึกออกมาเป็นคฤหัสถ์ เธอย่อมถึงฐานะอันน่าติเตียน ซึ่งถูกกล่าวหาอันชอบแก่เหตุ ๕ประการในปัจจุบัน ๕ ประการเป็นไฉน คือ ท่านไม่มีแม้ศรัทธาในกุศลธรรม ๑ไม่มีแม้หิริในกุศลธรรม ๑ ไม่มีแม้โอตตัปปะในกุศลธรรม ๑ ไม่มีแม้ความเพียรในกุศลธรรม ๑ ไม่มีแม้ปัญญาในกุศลธรรม ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุหรือภิกษุณีบางรูป ลาสิกขาสึกออกมาเป็นคฤหัสถ์ เธอย่อมถึงฐานะอันน่าติเตียน ซึ่งถูกกล่าวหาอันชอบแก่เหตุ ๕ ประการนี้แลในปัจจุบัน

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุหรือภิกษุณีบางรูป แม้มีทุกข์ โทมนัส มีหน้านองด้วยน้ำตา ร้องไห้อยู่ ย่อมประพฤติพรหมจรรย์ให้บริสุทธิ์ บริบูรณ์ เธอย่อมถึงฐานะอันน่าสรรเสริญที่ชอบแก่เหตุ ๕ ประการในปัจจุบัน ๕ ประการเป็นไฉน คือ เธอมีศรัทธาในกุศลธรรม ๑มีหิริในกุศลธรรม ๑ มีโอตตัปปะในกุศลธรรม ๑ มีความเพียรในกุศลธรรม ๑มีปัญญาในกุศลธรรม ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุหรือภิกษุณีบางรูป แม้มีทุกข์โทมนัส มีหน้านองด้วยน้ำตา ร้องไห้อยู่ ย่อมประพฤติพรหมจรรย์ให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ เธอย่อมถึงฐานะอันน่าสรรเสริญที่ชอบแก่เหตุ ๕ ประการนี้แลในปัจจุบัน ฯ