ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบศึกษาธรรมะ และพยายามที่จะนั่งสมาธิ แต่ไม่สามารถนั่งได้นาน เพราะจะง่วงทุกทีไป ซึ่งบางทีก็เผลอหลับไป อย่างนี้มีคำชี้แนะอย่างไรในการนั่งให้ไม่หลับครับผม

สวัสดี คุณ gman
การเจริญจิตตภาวนา หรือสมาธิภาวนา ด้วยการนั่ง

คุณgman ต้องเตรียมร่างกายให้พร้อมด้วยครับ
นอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอ
ไม่ทานอาหารให้อิ่มเกินไปด้วยครับ
และไม่ทำขณะที่ร่างกายอ่อนเพลีย
เพราะว่าคุณ gman เพิ่งเริ่มปฏิบัติจึงต้องตระเตรียมร่างกายให้พร้อมที่จะทำงานทางจิตครับ

คุณ gman ก็เตรียมสถานที่ให้สบาย สงบแก่การเจริญสมาธิด้วยครับ
ห้องไม่อับลมด้วยครับ จะทำให้ง่วงได้ครับ

คุณ gman ครับ การนั่งเจริญสมาธิ ไม่ได้จำกัดว่าต้องนั่งหลับตาเสมอไปนะครับ
บางคนหลับตา ก็เหมาะกับคนนั้น บางคนลืมตามองไปที่ขอบฟ้าก็เหมาะกับบุคคลนั้น
บางคนพริ้มตามองทอดสายตาไปข้างล่าง ศอกหนึ่งบ้าง สองศอกบ้าง สี่ศอกบ้าง ก็จัดให้เหมาะกับบุคคลนั้นครับ ถ้าคุณgman ง่วงหลับง่ายก็เลือกปรับเอาตามความเหมาะสมครับ
คุณ gman ม้วนขาเข้าตามสะดวก จะขัดบัลลงก์ หรือไม่ขัดบัลลังก์ แค่ม้วนขาเข้าธรรมดาๆ ก็แล้วแต่ จัดท่านั่งให้เหมาะสมไม่เกร็ง ไม่เครียดก็ใช้ได้แล้วครับ จากนั้นตั้งกายตรงให้ลมหายใจเข้าออกทั่วท้องครับ

คุณ gman ระงับจิตจากความคิดที่ชั่วหยาบ จากความคิดติดใจในรูปรสกลิ่นเสียง จากนั้นใส่ใจถึง ลมหายใจเข้าลมหายใจออก

คุณ gman ครับ การเจริญอานาปานสติสมาธิภาวนา เหมาะสมสำหรับการนั่งปฏิบัติสมาธิภาวนาครับ
หายใจเข้ายาววววววววววววววว ก็ให้รู้ว่ายาวววว ไม่ได้นั่งนิ่งๆเป็นหุ่นไม้นะครับ หายใจออกยาววววววววววววววววก็ให้รู้ว่าหายใจออกยาวนะครับ หายใจด้วยอาการแบบนี้ประมาณ 10 นาทีี ถึง 30 นาทีก็ได้ครับในตอนแรกเริ่ม
จากนั้น หายใจเข้าสั้น หายใจออกสั้น สั้นจริงๆนะครับถี่หน่อยครับ ด้วยอาการแบบนี้อีก 10-30นาทีก็ได้ครับ
จากนั้น ปรับลมหายใจเข้าลมหายใจออกให้เป็นที่สบายไม่เกร็งเกินไป ไม่แข็งเกินไป ไม่อ่อนเกินไป ไม่ลึกเกินไป ไม่ตื้นเกินไป อย่างนี้ก็จะเป็นการรู้กองลมทั้งปวง ร่างกายก็จะผ่อนคลายเบา ครับ

หลังจากนี้ เมื่อกายเบา คุณgman ก็จะรู้สึกถึงลมหายใจละเอียดอ่อนลง ๆ จนแทบจะไม่รู้สึกถึงลมหายใจเข้าลมหายใจออกนะครับ กายก็จะรำงับ จิตก็จะเบาครับ

ลองดูนะครับคงไม่ง่วงด้วยครับ

คุณ gman ครับหากนั่งนานจนเมื่อยจนล้า ก็ให้ลุกขึ้นเดินกลับไปกลับมานะครับ ก่อนลุกขึ้นก็อธิษฐาน จงกมนะครับ ทำความรู้สึกตัวว่าจะลุก ทำความรู้สึกตัวว่าจะเดินกลับไปกลับมานะครับ แล้วก็อย่าทิ้งลมหายใจให้ทำความรู้สึกว่าหายใจเข้าหายใจออก อย่าใส่ใจต่อความยินดียินร้ายที่เกิดขึ้นในความคิดในจิตด้วยนะครับ ไม่ต้องตามดูเท้ายกย่างเดินนะครับจะก่อให้เกิดความฟุ้งนะครับ ใส่ใจแต่ลมหายใจ และก็เดินกลับไปกลับมาก็พอ เพื่อผ่อนคลายความเมื่อยล้า พอรู้สึกตัวว่าสบาย ก็นั่งปฏิบัติสมาธิภาวนาต่อ ทำความรู้สึกตัวว่าจะนั่งปฏิบัติสมาธิภาวนาต่อดังนี้.

อนุโมทนาในความเพียรของคุณด้วยครับ :)