วันนี้เป็นวันที่ผู้เขียน



ได้ลงสมัครในเว็บไซต์นี้เป็นวันแรก และครั้งแรก ดีใจที่สุดที่จะได้สนทนาธรรม เพื่อแลกเปลี่ยน/เรียนรู้ กับผู้รู้และผู้ที่ต้องการจะรู้เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมมากมาย ซึ่งผุ้เขียนได้อ่านกระทู้ของหลายท่าน รู้สึกปิติในใจเป็นที่สุด

ก่อนอื่นขอเล่าประวัติส่วนตัวสักเล็กน้อย ผู้เขียนเป็นปุถุชนคนเดินดินธรรมดา ไม่รวย ไม่จนตอนเด็กเรียนหนังสือไม่เก่งได้ที่เกือบสุดท้ายทุกครั้งไป (หรือเรียกว่าแย่เกือบสุด ๆ นั่นแหล่ะ)
เพราะความไม่ตั้งใจเรียน เป็นคนชอบเพ้อฝัน ชอบจิตนาการเรื่อยเปื่อย
แต่พอจะสอบเข้ารับราชการก็ตั้งใจสุดฤทธิ์สุดเดช จนสอบได้
ชีวิตวัยรุ่นตอนทำงานก็สนุกสนานตามประสา ชอบเที่ยว ชอบกินเหล้า ใช้เงินเปลือง ใช้ชีวิตและหายใจทิ้งไปวัน ๆ แต่ทุกครั้งที่กินที่เที่ยวนั้น ภายในจิตใต้สำนึกลึก ๆ บอกว่าไม่ใช่ตัวเรา มันไม่เป็นสุขแท้ มันเป็นสุขชั่วครั้งชั่วคราวที่เราเหงาใจเท่านั้น

อยู่มาวันหนึ่ง ปี 2535 ผู้เขียนได้รับหนังสือให้ไปปฏิบัติธรรม
ผู้เขียนไปด้วยความไม่ลังเลใจเลยไม่ทราบเป็นเพราะเหตุใด อยู่ 7 วัน เป็น 7 วันที่ต้องบังคับร่างกาย และจิตใจทุก ๆ อย่าง ความปวดทางกาย ความทรมานทางใจเกิดขึ้นมากมาย
แต่ผู้เขียนก็ไม่เคยย่อท้อปฏิบัติตามคำสอนของพระอาจารย์ทุกอย่าง (เพราะเคยได้ยินมาว่าปฏิบัติกรรมฐานแล้วชีวิตจะมีสุข ใจเป็นคนชอบลองของด้วย)
3 วันแรกอยากกลับบ้านมาก
พอวันที่ 4 และ5 ใจเริ่มสงบเพราะเชื่อฟังคำพระอาจารย์สอนทุกอย่าง
พอเข้าวันที่ 6 และ7 ไม่อยากกลับบ้าน
พอกลับบ้านรักแม่มากขึ้น ให้เงินเดือนแม่อย่างเต็มใจไม่มีความคลางแคลงใจแม้แต่น้อย

ฝึกที่บ้านทุกวันมิได้ขาด ฝึกเดิน ฝึกนั่ง ตอนกลางคืน แรก ๆ ก็ฝึกครั้งละ 30 นาที พอนานวันเข้าก็เพิ่มเวลาเป็นครั้งละ 1 ชั่วโมงบ้าง 2 ชั่วโมงบ้าง บางครั้งหลุดยาวไปถึงเช้าก็มี และทุกปีจะไปฝึกกรรมฐานที่วัดปีละ 1 ครั้ง เพื่อเพิ่มบารมี
ผู้เขียนขอกล่าวว่าสิ่งมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้น และเป็นความจริงที่พิสูจน์ได้ โดยไม่ต้องยืมคำพูดของผู้อื่นผู้ใดมาบรรยายก็คือ

สิ่งมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้น

1 ผู้เขียนเรียนต่อปริญญาตรี เรียนได้เป็นที่หนึ่งของห้องทุกปี เรียนต่อปริญญาโทเรียนได้เป็นที่สองของห้องทุกเทอม

2 สมองจะปรอดโปร่ง โล่งสบาย ร่างกายรู้สึกตัวทั่วพร้อม ถึงสรรพสิ่งที่มากระทบผัสสะทั้ง 5 คือ ทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย และทางใจ จิตจะสามารถรับรู้ได้เท่าทันทุกขณะจิต และตั้งรับได้ตลอดเวลา

3 จิตใจจะสงบเยือกเย็น จิตที่เริ่มฝึกใหม่ ๆ นั้น จิตจะสัดส่ายไปมาไม่หยุดนิ่ง เสมือนจับลิงขังในกรง แต่หากฝึกนานวันเข้า ฝึกทุกวัน ฝึกทุก 24 ชั่วโมงทั้งยามตื่น หรือยามหลับ จิตจะมีความนิ่งเป็นส่วนใหญ่ จิตที่สัดส่ายจะยังมีแต่เป็นส่วนน้อยหรือแทบจะไม่มีเลย

4 ปัญญาทางโลก และทางธรรมจะเกิดแก่เรา เห็นหน้าผู้คนจะรู้ถึงความรู้สึกของพวกเขา และพร้อมที่จะตั้งรับกับอารมณ์ของคนเหล่านั้น เวลาเรียนจะเข้าใจที่อาจารย์สอน อ่านหนังสือรอบเดียวรู้และเข้าใจได้ สรุปความได้ อ่านหนังสือจบไม่ว่าจะมีกี่ร้อยหน้า ปฏิบัติงานก็เข้าใจความรู้สึกของเพื่อนร่วมงาน หัวหน้างาน เข้าใจเจตนารมณ์ของพวกเขา และปฏิบัติตัวเองให้เข้ากับเขาได้ และอยู่อย่างมีความสุข

5 ปัญญาทางธรรมนั้น ตามประสบการณ์ของผู้เขียนมิได้มาง่าย ๆ แต่ก็ไม่ยากหากตั้งจิตให้มั่น เพราะปัญญาทางธรรมนั้น จะต้องนั่งให้เลยความปวด ความทรมานอย่างแสนสาหัสให้ได้ ความปวด ความทรมานมันจะวกวนมาให้เราเห็นและรับรู้อยู่อย่างนั้นหลายรอบ มาให้เราได้รับรู้ มาให้เราได้เรียนรู้ว่าเราไม่สามารถปฏิเสธความปวดได้เลยไม่ว่าจะจากความเจ็บปวดเวลาปฏิบัติ เวลาเราเจ็บป่วย หรือเวลาเราจะประสบอุบัติเหตุ ซึ่งชีวิตคาดเดาไม่ได้เลยในอนาคต มันเป็นการฝึกให้จิตแกร่งไปในตัว ฝึกให้จิตทานทน เสมือนการฝึกนักมวยขึ้นสังเวียน ฉันใดก็ฉันนั้นเลยหล่ะ แต่เมื่อข้ามผ่านความปวดได้แล้ว ความปวดก็จะไม่แวะเวียนมาหาเราอีกเลย เขาจะแยกรูปแยกนามให้เราเห็นได้ชัดเจน จนถึงขั้นแยกกายและวิญญาณให้เห็นในที่สุดซึ่งผู้เขียนพิจารณาว่านั่นคือปริศนาของประตูสู่พระนิพพานนั่นเอง

สิ่งที่เล่ามาเพียงฉบับย่อที่อยากแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับผู้รู้ หากท่านผู้ใดอ่านแล้วมีความคิดเห็นหรือเสนอแนะเช่นไร ผู้เขียนก็ขอน้อมรับไว้ทุกข้อความคิดเห็น

โมทนาสาธุ..ที่หันมาสนใจพระธรรมคำสอนและก็ได้ลงมือปฏิบัติจริงซะด้วย..โมทนาสาธุครับ


แล้วทุกวันนี้..ปฏิบัติกรรมฐาน..เพื่อสิ่งใดครับ

ขอขอบพระคุณสำหรับทุกคำอนุโมทนา ขอให้ผลบุญกุศลที่เกิดขึ้นกลับสู่ท่านด้วยเช่นกันค่ะ
สำหรับสิ่งที่คุณกบนอกกะลาถามว่า แล้วปฏิบัติกรรมฐานทุกวันนี้เพื่อสิ่งใด ก็ขอตอบว่า
1 ก็เพื่อไม่กลับไปเป็นคนโหล่ยโท่ย (ไม่ได้เรื่อง) ดังเดิม มีความเป็นมนุษย์ ผู้รู้ ผู้ดื่น ผู้เบิกบานไงค่ะ ไม่มีอุปทาน ตัดกิเลสในจิตได้
2 ก็เพื่อพิสูจน์ว่าสุภาพสตรี(คนเดินดินกินข้าวแกงคนหนึ่ง) ก็ปฏิบัติได้ไม่แพ้ชายชาตรี ที่พระพุทธศาสนาบัญญัติให้มีแต่ชายที่บวชได้
3 พิสูจน์ว่าทางที่บรรพบุรุษได้ให้แนวปฏิบัติไว้ (พระพุทธเจ้าได้ตรัสสอนไว้) เป็นความจริง พิสูจน์ได้ ในชาตินี้ ปัจจุบันนี้ ไม่ต้องรอชาติหน้า ภพหน้า (แต่ภพชาติ และวิญญามีจริงแน่นอน)
4 เมื่อเรียนรู้ และเข้าใจแล้ว ก็ปราถนาที่จะส่งผ่านประสบการณ์ให้แก่ผู้ที่ต้องการพ้นทุกข์ พ้นกิเลส (แบบไม่หลอกตัวเอง) ให้เข้าถึงพระธรรมได้โดยง่าย เพราะการปฏิบัติธรรม การฟังธรรมะ จะเป็นภาษาเชิงปรัชญา เข้าใจยาก ผู้ที่จะเข้าใจและลึกซึ้งได้นั้นจะต้องเป็นคนไม่ธรรมดาจึงจะเข้าใจได้
5 มีจิตตั้งตรงสู่พระนิพพานในชาตินี้ ไม่สร้างภพสร้างชาติ ค่ะ

สาธุ..ครับ

ตั้งข้อนี้..ข้อเดียว..ก็พอครับ

ข้ออื่น..ไม่ต้องตั้งหรอกครับ..ดีไม่ดีมันจะกลับมาเป็นกิเลสให้เราต้องกลับไปละมันอีกนะครับ

เมื่อถึงที่สุดแล้ว..ผมเชื่อว่า..มันจะเกิดเองเป็นผลผลอยได้นะครับ

ขออนุโมทนาบุญแด่ท่านกบนอกกะลาด้วยค่ะ ที่เห็นตรงกันกับผู้เขียน และมีจิตตรงกันที่เห็นถึงตัวต้นเหตุที่ก่อให้เกิดขันธ์ทั้ง 5 ซึ่งก่อเกิดภพ เกิดชาติค่ะ

อนุโมทนาสาธุด้วยครับ

อนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ

ตัวเองเพิ่งจะได้ไม่โอกาสไปปฏิบัติธรรมมา 7 วัน
ตอนก่อนจะไปตั้งใจจะอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้กับ
คนที่โกรธเคืองเรา (ทั้งที่เราตั้งใจ/ไม่ตั้งใจล่วงเกินไป)
พอไปปฏิบัติธรรมจริง ๆ คนแรกที่นึกถึงคือแม่ของตัวเอง
แม่อยากไปปฏิบัติ แต่สภาวะร่างกายไม่เอื้ออำนวย
เป็นโรคข้อเสื่อม แม่ชีที่สอนบอกว่าถ้าลูกปฏิบัติ
บุญกุศลก็ส่งถึงแม่ด้วยเช่นกัน เลยตั้งจิตขอให้แม่หายปวดเข่า
ส่วนเรื่องที่ตั้งใจไว้แต่แรก มานั่งคิดว่า
ถ้าตนเองทำกรรมไว้เช่นไร ก็คงหนีผลกรรมนั้นไม่พ้น
ก็ขอแค่ให้เขาอโหสิกรรมให้เราก็พอ

โมทนาบุญด้วยคะ

คุณ napatzx1 ได้รับประโยชน์จากการทำกรรมฐานทุกอย่างเลย

โมทนาสาธุ

ขอบุญกุศลที่ผู้เขียนได้สร้างมา สนองตอบแด่ท่านผู้อ่านทุกท่าน ขอให้ทุกท่านมีความเจริญด้วยปัญญาทางโลก และทางธรรมกันทุกคนนะค่ะ

สมาธิให้ประโยชน์ต่อผู้ปฏิบัติอย่างคาดไม่ถึงค่ะ