ผมพึ่งเริ่มหัดนั่งสมาธิได้ไม่นาน ไม่มีอาจารย์คอยแนะนำ จะอาศัยความรู้จากการอ่านผ่านเน็ตแต่ลองนั่งมาหลายครั้งแล้ว ส่วนมากไม่เกิน 5 นาทีก็จะเกิดอาการหลับ ไม่ทราบว่าจะแก้อย่างไรดีครับทั้งๆ ที่ก่อนนั่งก็ไม่ได้ง่วงอะไรครับ

นั่งตอนตื่นนอน นอนมาอิ่มๆเลยนะ
แล้วยกเรื่องเวลาเอาไว้ก่อน ไม่กะเกณฑ์อะไรทั้งนั้น
แล้วตั้งใจสั้นๆอยู่ระหว่างพุทธ กับ โธ

ถ้าไปใจร้อนนะ เมื่อไหร่จิตจะรวม เมื่อไหร่จะเกิดอาการอย่างนั้นอย่างนี้
รับรองว่าไม่รวม เพราะมันเป็นความฟุ่งซ่านที่เราคอยเติมเชื้อเข้าไปเรื่อยๆ
ยิ่งอยากเท่าไหร่นะ ยิ่งไม่สงบ

ขอบเขตความอยาก เอาไว้แค่พุทธ กับ โธ
โธ แล้วอยากได้แค่พุทธ

เพียรอยู่แค่สั้นๆแค่นี้เอง แล้วได้แค่ไหนก็แค่นั้น
เพียรทำไปเรื่อยๆ ย้ำคำว่าเรื่อยๆ
ผมก็ทำอยู่นะ

ระหว่างคำว่าพุทธกับโธที่เราท่อง มันจะแว๊บไปเรื่องโน้นเื่องนี้
เสียงโน้นเสียงนี้ ปล่อยมันนะ อย่าบังคับไม่ให้คิด ปล่อยมันคิด ไม่งั้นจะเครียด
คิดได้ แต่ว่าไม่ให้มันยาว ให้เอาใจกลับมาคิดพุธโธให้ไว
อย่าคิดเรื่องอื่นนาน


ลองดุนะ ผมก็ทำอยู่
หลับไม่รู้ตัวเหมือนกัน

ลองวิธีนี้ดูนะครับ เผื่อจะได้ผล

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=14826

ขออนุโมทนาด้วยนะครับ

ก้ลืมตานั่งเสียสิ ถ้าลืมตายังหลับอีกก้คงไม่รู้จะต้องทำอะไรยังไงแล้ว

หรืออีกวิธีหนึ่ง หายใจเข้ายาวๆ หายใจออกยาวๆ ให้ลมเข้าเต็มปอด แล้วค่อยๆปล่อยลมหายใจออกนับหนึ่ง ทำสักสิบครั้ง แล้วมานั่งห้านาทีใหม่ดู จะกำหนดแบบไหนคำบริกรรมแบบใดก้เชิญทำได้ตามสะดวก
เปรียบได้กับการ เอาน้ำดีภายนอกมาชำระน้ำเสียภายใน เพื่อให้ใจมันใสสะอาด สามารถมองเหนท้องน้ำคือใจใสสะอาดมองเหนจิตและกิเลสภายในใจได้ง่ายขึ้น มันก้ทำให้ไม่ง่วงไม่หลับอีก หรือจะง่วงจะหลับก็เชิญเลยถ้าทำได้ขนาดนี้แล้ว

ความโงกง่วงเป็นกิเลสนิวรณ์ (ถีนมิทธะ) พึงกำจัดที่ต้นเหตุคือนิวรณ์ตัวนี้ เมื่อเหตุดับ ผลคืออาการ
ดังกล่าวก็สิ้นไป



สิ่งทั้งหลาย (ธรรม) ทั้งหลาย เกิดแต่เหตุ พระตถาคตตรัสเหตุแห่งสิ่งนั้น

และตรัสความดับแห่งสิ่งนั้น พระมหาสมณะมีปกติตรัสอย่างนี้

วิรชัง
โลภโกรธหลงเป็นธุลีคลุกคลีจิต
ให้มืดมิดมัวหมองไม่ผ่องใส
ทั้งสามสิ่งถูกตัดสลัดไป
จิตแจ่มใสบริสุทธิ์ดุจเพ็ญจันทร์ฯ

ศีล สมาธิ ปัญญาสิกขาสาม
ประพฤติตามตลอดสายอย่าหน่ายหนี
หวังมรรคผลสิ่งหวังบังเกิดมี
เป็นสักขีพรหมจรรย์ให้มั่นคงฯ

ขอแนะนำให้เราเตรียม กาย วาจา ใจ
ให้ถึงพร้อมโดยสวดมนต์ไหว้พระก่อน
และสำรวจท่านั่งให้ถูกต้อง ปล่อยวาง
ภาระทางโลกเสมือนหนึ่งมีเราอยู่คนเดียวในโลก
หมั่นให้ทาน รักษาศีลให้บริสุทธิ์
ขณะนั่งตั้งกายให้ตรง ดำรงสติให้มั่น

ขอกราบอนุโมทนาบุญ สาธุ..............

รบกวนช่วยแปลเป็นแบบไทย-ไทย ได้ไม๊คะ บางที จขกท อาจเหมือนแบบเราน่ะ
ต้องไปให้ google ช่วยนะค่ะ แบบบาลีไม่ถนัดน่ะค่ะ

หลับก็ดี แสดงว่า คุ้นเคยกับสมาธิแล้ว ถ้าจิตไม่คุ้นเคย จะไม่หลับ นอนสมาธิก็ไม่หลับ ยิ่งตั้งจิตยิ่งไม่หลับ...

แต่เมื่อเราคุ้นเคยแล้ว จะปล่อยให้หลับก็ใช่ที่ ก็ต้องหาวิธีที่ทำให้เราไม่หลับ ซึ่งบอกแน่ไม่ได้ ขึ้นอยู่กับบุคคล... เช่น ลองเพ่ง (หมายถึงโฟกัส) ไปที่ลมหายใจ ท้อง ไปด้วย หรือเปลี่ยนท่านั่งให้มัน ไม่สบาย มากขึ้น เช่น จากขวาทับซ้าย ก็นั่งขัดไปเลย หรือเปลี่ยนวิธีภาวนา เช่น หาบทสวดมาฟัง

ต้องลองหาเอาเอง...

ขอบคุณทุกคำชี้แนะครับ แต่ด้วยความอ่อนด้อยของประสบการณ์และความเข้าใจในความหมาย ผมพยายามจะเข้าใจในทุกความเห็น และนำไปทดลองปฏิบัติครับ

แนะนำลองนั่งสมาธิแบบเคลื่อนไหว ตามของหลวงพ่อเทียนดูนะคะ จะช่วยได้บ้าง เพราะดิฉันก็เพิ่งเริ่มทำสมาธิเช่นกัน ช่วยทำให้สามารถทำสมาธิได้นานขึ้นคะ

นั่งโดยการตั้งกายตรง แล้วค่อยๆๆไล่ลมยาวลมสั้นซะก่อนนะไล่จากลมยาวก่อน แล้วค่อยสั้น ยาวหยาบแล้วไปยาวละเอียด แล้วก็สั้นหยาบปรับไปละเอียด ถ้าทำอย่างงี้ไม่มีทางหลับดอก พุธโถจะบริกรรมหรือไม่บริกรรมก็ได้ดอกมันเป็นเพียงคำที่อาจารย์รุ่นใหม่ภายหลังคิดขึ้นมาดอก แค่เพียงมีสติในลมหายใจเข้าออกก้พอดอกนะ

ภิกษุพึงเป็นผู้สำรวมจักษุ
ไม่พึงเป็นผู้โลเลเพราะเท้า
พึงเป็นผู้ขวนขวายในฌาน
พึงเป็นผู้ตื่นอยู่มาก
พึงเป็นผู้ปรารภอุเบกขา มีจิตตั้งมั่น
พึงเข้าไปตัดความตรึก
และตัดธรรมที่อาศัยอยู่แห่งความตรึกและความรำคาญ


ใช้ท่องเวลาฝึกสมาธิแล้วง่วง ก็จะช่วยให้ตื่นได้ครับ
ขออนุโมทนาในการใฝ่ศึกษาละปฏิบัติครับ

สาธุ สาธุ สาธุ


เจริญในธรรมครับ

ท่านครับ ท่านใช้ภาวนาโดยอานาปานสติใช่มั้ยครับ?
เคยมีเพื่อนสหธรรมมิกของผม ภาวนาโดยใช้อานาปานสติทีไรเป็นถูกถีนมิทธะครอบงำทุกที
ได้รับคำแนะนำจากท่านพระอาจารย์ลพ.สงบ แนะนำให้ใช้คำภาวนา "พุทโธ"

เวลาภาวนาไป เมื่อถีนมิทธะมาเยือน
ให้ภาวนาคำว่า "พุทโธ"ให้เร็วๆเพื่อแก้อาการง่วงครับ
เมื่อหายง่วงดีแล้วก็กลับมาภาวนาปรกติ
เห็นว่าได้ผลชะงัดนัก เพราะติดเรื่องถีนมิทธะมาตั้งหลายปีครับ...

วันนี้เข้ามาแอบอ่านค่ะ...เพิ่มความรู้เป็นเรื่อย ๆ ขอขอบคุณเจ้าของกระทู้ และผู้ตอบกระทู้ทุกท่านที่ได้ให้ความรู้เพิ่มเติมกลับไปอีก

นู๋เอค่ะ

กิเลสเครื่องกังวลใดมีอยู่ในกาลก่อน
เธอจงยังกิเลสเครื่องกังวลนั้น
ให้เหือดแห้งหายไป
กิเลสเครื่องกังวลใด
จงอย่ามีแก่เธอในภายหลัง
ถ้าเธอจักไม่ยึดถือขันธ์ในท่ามกลาง
ก็จักเป็นมุนีผู้สงบระงับแล้วเที่ยวไป....ดังนี้


หรือจะท่องบทนี้ แล้วปฏิบัติตามคาถาบทนี้จิตก็เป็นสมาธิ และบรรลุมัคคผลได้ครับ เหมาะสำหรับคนทำงานมีเวลาศึกษาและปฏิบัติน้อยครับ


เจริญในธรรมครับ
...................................................................................

สมาธินั้น มีความไม่ฟุ้งซ่านเป็นลักษณะ
มีความกำจัดความฟุ้งซ่านเป็นรส
มีความไม่หวั่นไหวเป็นเครื่องปรากฏ
มีความสุขความเจริญเป็นปทัฏฐาน