สวัสดีค่ะคุณ sunflower

ขอชื่นชมในความเพียรของคุณจขกท มากค่ะ
ไม่ทราบว่าการปฏิบัติธรรมของคุณจขกท เน้นวิปัสสนา หรือ สมถะ
จะขอแนะนำการเจริญวิปัสสนานะคะ การเจริญวิปัสสนาเป็นการกำหนดสติไว้ที่ลักษณะรูปนามที่ดำเนินไปตามกฏแห่งไตรลักษณ์
ดังนั้นการนั่งสมาธิหรือเดินจงกรม ไม่จำเป็นต้องใช้คำบริกรรมก็ได้ถ้าดูสภาวะเป็นแค่กำหนดรู้ในสิ่งที่ใจคิด รู้ความเคลื่อนไหวทางกาย สิ่งใดปรากฏก็ให้รู้ในสิ่งนั้น รู้ไปทั่วๆ รู้ความคิด รู้การเคลื่อนไหว รู้การเห็น การได้ยิน การกระทบความเย็น ร้อน อ่อน แข็ง ที่กำลังปรากฏ (การเจริญวิปัสสนาสามารถทำได้
ทุกอริยาบท) เมื่อกำหนดรู้จนมีความชำนาญแล้วก็ให้กำหนดดูที่ใจอย่างเดียวเลยค่ะ (การรู้ในสภาวะแบบนี้จะรู้สิ่งละนิดๆ เนื่องจากจิตจะมีสภาพรู้ไปเรื่อย ๆ) จะเปรียบเหมือนกับธารน้ำไหล ไหลเข้ามาแล้วก็ไหลออกไป คือรู้แล้วหมดไป ๆ รู้อันใหม่ก็เกิดขึ้น รู้แบบวางเฉย..ไม่ไปบังคับ..หรือเพ่งจ้องไว้ที่อาการใดอาการหนึ่ง...อย่างนี้เรียกว่าการเข้าไปรู้กระบวนการทำงานของธาตุสี่และขันธ์ทั้งห้าที่อิงอาศัยกันเกิดขึ้นและดับไปอยู่ตลอดเวลา ...การรู้แบบนี้จะเป็นไปเพื่อความถอดถอนความเป็นตัวตนของเราเสีย..ที่มีความเห็นผิดว่ามีเรา มีของเรา ขันธ์ห้าเป็นเรา มีเราอยู่ในขันธ์ห้า...ซึ่งจะเป็นหนทางไปสู่ความพ้นทุกข์ค่ะ...ไม่ทราบว่าจะยากไปสำหรับคุณจขกท หรือเปล่า แต่ถ้าจะใช้สมถะไปก่อนก็ได้ เมื่อจิตเป็นสมาธิในระดับหนึ่งแล้วก็ค่อยพัฒนาไปเป็นวิปัสสนาก็ได้ค่ะ...

ขอเจริญในธรรมค่ะ

เวลาทำสติปัฏฐาน4จะเน้นวิปัสนามากกว่าคะ เพราะทำแล้วเข้าใจธรรมมะเพิ่มขึ้น (เข้าใจตอนนั่งทนกับเวทนาการปวดขาแหละคะ ) ส่วนสมถะกะจะฝึกมโนมยิธิอ่ะคะ(อยากเห็นพระพุทธเจ้า และพระจุฬามณีเหมือนที่คนอื่นๆเขาเห็นกัน ) ตอนนี้กำลังคิดจะทำสติปัฏฐานก่อนแล้วต่อด้วยมโนมยิธิต่อเลยอ่ะคะ (ไปฝึกมโนมยิทธิมาแล้ว3ครั้งยังไม่เคยสำเร็จเลย คิดว่าจะทำสติปัฏฐาน4ก่อน)

ป.ล.จขกท. ก็ไม่ค่อยเพียรปฏิบัติมากไรขนาดนั้นหรอกคะ ปฏิบัติแค่วันละครั้งเองบ้างก็เว้น3วันครั้ง หรืออาทิตย์ละครั้ง(เพราะขี้เกียจ )

และก็มีข้อสงสัยอีกอย่างอ่ะคะ ในหนังสือหลวงพ่อจรัญ เขาบอกเวลายืนหนอให้วาดมโนภาพยืนหนอ5ครั้งอ่ะคะ เลยงง ว่าการส่งความรู้สึกนี่ใช่การวาดมโนภาพเปล่าคะ

ชอบมโน ฯ แบบนี้ใช่ไหมครับ

http://fws.cc/whatisnippana/index.php?t ... 6#msg10436

งงคุณกรัชกายอ่ะคะ การฝึกมโนมยิทธิคือการหลงหรอคะ????? งั้นพวกนิมิตต่างๆหรือญาณ อภิญาต่างๆมีจริงไหมคะ???
แต่คือจริงๆ จขกทก็กลัวหลงเหมือนกันคะ กลัวจิตหลงติดอยู่ในภาพต่างๆ เพราะบางคนเขาฝึกจนหลงเลยก็มี(จึงคิดจะทำสติปัฏฐาน4ก่อนแล้วค่อยฝึกมโนมยิทธิต่อเลยเพราะกลัวหลงเนี่ยแหละคะ) แต่ส่วนใหญ่คนที่รู้จักหลายๆคนเขาไปฝึกก็ได้เห็นพระจุฬามณี พระพุทธเจ้า บางคนปิติจนร้องไห้เลยอ่ะคะ(จขกทก็เคยปิติจนร้องไห้เหมือนกันแต่เป็นตอนหลังจากฝึกสติปัฏฐาน4 ไม่รู้ว่าปิติหรือภาคภูมิใจที่ตัวเองสามารถทนปวดขาจนครบกำหนดการนั่งก็ไม่รู้ ) จริงๆที่อยากฝึกมโนมยิธิเพราะอยากพิสูจน์ว่าเห็นจริงไหม คือจริงๆก็ยังไม่เชื่อ60%อ่ะคะ(เลยฝึกมโนมยิทธิไม่เคยได้เพราะไม่ค่อยเชื่อเนี่ยแหละคะ )แต่ที่ฝึกเพราะอยากพิสูจน์อ่ะคะ อยากรู้ว่านิพพานมีจริงไหม แล้วเราสามารถถอดกายทิพย์ไปสวรรค์ได้จริงหรือไม่อ่ะคะ

จขกท. อ่านแล้วนะครับ


เรื่องมีอยู่ว่า หนูได้ทำสมาธิโดยระลึกถึงหลวงปู่องค์หนึ่งที่หนูได้รู้จักจากพี่คนหนึ่ง
ที่แนะให้กำหนดท่านเวลานั่งสมาธิ ท่านคือ หลวงปู่ดู่

คืนวันที่ 12/1/50 เวลาประมาณ 22.30 น. หลังจากพี่คนนั้น
ได้ส่งรูปหลวงปู่ดู่มาให้หนูสำหรับกำหนดนิมิต
และแนะนำวิธีทำสมาธิสูตรหลวงปู่ดู่ (วิชาเปิดโลก) แล้ว
หนูจึงเริ่มเข้าสมาธิแบบที่หนูถนัด และเคยศึกษามาจากแม่ คือ
หายใจเข้า-ออกช้าๆให้ใจได้เย็นๆ ลงแล้วจึง
กำหนดนิมิตเป็นภาพท่านที่กำลังยิ้มอยู่ ในนิมิตนั้นปรากฏ
เป็นท่านกำลังยิ้มอย่างใจดี

ขณะนั้นรู้สึกตื่นเต้นและกลัว
สักพักหนูรู้สึกว่าจิตได้ตามท่านไป
แล้วท่านก็พาหนูไปที่สวนแห่งหนึ่ง
ที่สวนแห่งนี้มีพืชพรรณ
ดอกไม้ ที่สวยงามต่างๆมากมาย
มีต้นไม้ใหญ่ๆอยู่หลายต้นมีพุ่มดอกไม้เล็กๆ
และข้างๆก็ปรากฏเป็นลำธาร
โดยมีพื้นหญ้าเขียวขจีเป็นพื้น
ความรู้สึกแรกที่สัมผัสได้เมื่อเข้ามาคือความสงบ รื่นรมย์
สิ่งเหล่านี้ทำให้จิตใจของหนูสงบลง หนูเหลียวไปมองหลวงปู่
หลวงปู่ท่านนั่งลงหันหลังให้ลำธาร
ท่านนั่งลงบนผ้าสีขาวที่ปูลาดไว้อย่างดี
แล้วท่านก็หลับตาทำสมาธิ
เหมือนจะแสดงเป็นนัยยะบางอย่าง

หนูนั่งลงบนหญ้าเบื้องหน้าท่านแล้วสังเกตเห็นเทวดาแถวนั้น
มาร่วมโมทนาด้วย หนูจึงทำสมาธิบ้างโดยหายใจเข้าภาวนาว่า
พองหนอ หายใจออกภาวนาว่า ยุบหนอ
นั่งจนกระทั่งรู้สึกจิตใจสงบจนไม่เหลือความกลัวแล้วจึงลืมตาขึ้น
แล้วจึงสนทนากับท่าน

ท่านบอกว่า ไม่ต้องกลัวนะ ให้แผ่พลังตามแบบที่ท่านสอนไว้
(เวลาหนูไปตามที่ต่างๆหนูจะแผ่บุญแบบที่หลวงปู่สอนค่ะ)
แล้วก็ให้ถือศีล5 หนูก็ถามท่านว่า ที่นี่คือสวนที่ไหนหรอคะ
ที่บนโลกมนุษย์หรือบนสวรรค์ ท่านตอบว่า
ที่นี่เป็นสวนที่อยู่ในเขตวิมานของท่าน
อยู่บนสวรรค์

ขณะนั้นก็มีเสียงแทรกเข้ามาในหูเป็นเสียง ตื้ด..ด ยาวๆ
จึงถามท่านว่าเสียงนี้เป็นเสียงถามทางใช่รึเปล่าคะ
แล้วแม่สอนว่าให้พูดว่า ไปทางใหญ่
ถูกไหมคะ ท่านตอบว่า ใช่ ถูกแล้ว หนูก็นั่งมองรอบๆตัวอีกซักพักหนึ่ง
จึงบอกท่านว่าขอฝากตัวเป็นลูกศิษย์ด้วย แล้วก้มกราบท่าน 3 ครั้ง
ท่านยิ้ม จากนั้นจึงกลับมาที่กาย


พอกลับมาก็เล่าให้พี่คนนั้นฟังแต่ด้วยความไม่แน่ใจว่า
ที่เห็นเป็นของจริงหรือไม่
พี่เค้าเลยถอดจิตไปด้วยกันเพื่อยืนยัน หลังจากที่นัดเวลา
กันหนูจึงกำหนดจิตไปอีกครั้งหนึ่ง
ครั้งนี้ไปถึงเห็นหลวงปู่ท่านนั่งอยู่บนฐานสูงๆขึ้นมา
ไม่ได้นั่งอยู่บนผ้าแบบครั้งที่แล้ว
ด้านซ้ายมือของท่านปรากฏเป็นพี่คนนั้นแต่
อยู่ในสภาพของกายทิพย์
ท่านย้ำกับหนูอีกว่า ไม่ต้องกลัว ให้ใจเย็นๆ อย่าลืมถือศีล 5
และหมั่นแผ่พลังบุญปรับภพภูมิ แบบที่ท่านสอน

แล้วท่านก็ให้แหวนหนูมาหนึ่งวง
เป็นแหวนสีทองเกลี้ยงๆธรรมดาๆรอบๆแหวนนั้น
มีแสงเล็กน้อย ดูแล้วรู้สึกว่าสวยดี
หนูจึงนำมาใส่ที่นิ้วนางข้างซ้ายของกายทิพย์หนู
แล้วท่านก็ย้ำอีกครั้งว่าไม่ต้องกลัวในการปฎิบัติให้ระลึกถึง
พระไว้เวลาปฎิบัติและให้หมั่นแผ่เมตตาและถือศีล 5 ให้ดี
หนูจึงกราบลาท่าน แล้วจึงกลับมา

นิมิตไม่ใช่ญาณ ไม่ใช่อภิญญาครับ

แต่รายที่ยกมานั่นหลงนิมิต หรือว่าหลงอารมณ์

รายนี้เดินจงกรมเห็นนิมิตพระพุทธเจ้าแล้วก็เปลี่ยนเป็นในหลวง

ถามท่านผู้รู้ค่ะว่า

วันนี้ ได้เดินจงกรมเห็นเทพนิมิตเป็นพระพุทธเจ้า และสักพักเป็นในหลวง เป็นเพราะอะไรค่ะ

http://fws.cc/whatisnippana/index.php?t ... 58#msg9258

เมื่อใดเราปฏิบัติสติปัฏฐานถูกต้องแล้วกิเลสเบาบางลงจนถึงหมดสิ้นไป เมื่อนั้นก็นิพพาน

อ้อ อยากถอดกายทิพย์ไปเที่ยวสวรรค์ทัวร์นรกหรอ

เมื่อนิวรณ์สงบ ปีติเกิดก็น้ำตาไหลเป็นธรรมดาจ้า แต่ปีติก็ต้องกำหนดรู้ เพื่อก้าวล่วงไป

แนะนำให้ดูรายนี้ พอใช้เป็นแนวปฏิบัติได้ระดับหนึ่งงง

http://fws.cc/whatisnippana/index.php?topic=29.0

(ส่วนจิตที่เต็มไปด้วยตัณหาในใจ)=>อยากเห็นแต่สวรรค์อ่ะคะ เพราะเชื่ออยู่แล้วว่าสวรรค์กับนรกมีจริง

(ส่วนสติในใจ)=>ที่อยากฝึกเพราะอยากเห็นพระพุทธเจ้า อยากพิสูจน์ว่าเราสามารถถอดกายทิพท์ไปหาพระพุทธเจ้าได้ไหม กำลังมีแผนว่าถ้าได้เห็นจริงจะลองถามทดสอบท่านในนิมิตรอ่ะคะ ว่าเช่น พรุ่งนี้เล่นเกมเศษรฐีแล้วใครจะชนะแล้วแต่ละคนจะเหลือเงินเท่าไรอ่ะคะ (คิดงี้จะบาปไหมเราT^T) ถ้าท่านทายถูกแสดงว่าจริง แต่ถ้าท่านทายผิดแสดงว่าจิตปรุงแต่งเองอ่ะคะ แล้วก็คิดจะเลิกฝึกมโนมยิทธิถ้าเป็นอย่างงั้น

และที่คิดจะฝึกสติปัฏฐานก่อนแล้วต่อด้วยมโนมยิธิเพราะ 1. กลัวหลงอ่ะคะ 2.เคยไปฝึกที่บ้านสายลมตอนนั่งสมาธิจิตไม่เป็นสมาธิเลยแถมอึดอัด(เพราะกังวลและกลัวหลงมากเกินไป)เลยคิดว่าน่าจะลองทำสติปัฐาน4ก่อนสักชั่วโมงแล้วต่อมโนมยิธิเลยอ่ะคะ เพราะหลังจากทำสติปัฏฐาน4แล้วจิตมันนิ่งถึงจะคิดไปบ้างแต่ก็รู้ว่าคิดอ่ะคะ จิตจะสงบมาก บางครั้งรู้สึกจิตโล่งมาก ปรอดโปร่งสงบ ตัวเบาเลย(ตัวเบาเคยเป็นแค่ครั้งเดียวเอง ) (เป็นแบบนี้ไปประมาณ1ชั่วโมงครึ่งแล้วจิตก็กลายสภาพมางี่เง่าตามปกติ ) คือคิดว่าอาจจะฝึกมโนมยิทธิสำเร็จอ่ะคะถ้าทำสติปัฏฐาน4ก่อน แต่ปัญหาคือไม่มีคำสมาทานกรรมฐานมโนมยิทธิ และก็ไม่ค่อยมีเวลาพอที่จะฝึกสองอย่างติดกัน ตอนนี้เลยฝึกแต่สติปัฏฐาน4ก่อนอ่ะคะ

ขันธ์ห้าเป็นของหนัก ถ้าไม่วาง ยังไงก็ไม่เบาซักที
ตัณหาเป็นเหตุเกิดของทุกข์ ถ้าไม่รู้จักละตัณหา อย่างไรก็ไม่หายทุกข์ซักที
ธรรมะทั้งหลายที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงก็เพื่อความสลัดออก ไม่ใช่เพื่อถือมั่น
การปฏิบัติธรรมทั้งมวลก็เพื่อความดับสนิท เพื่อความสำรอกไม่เหลือแห่งทุกข์
ขอให้เข้าใจเช่นนี้ ไม่เช่นนั้นแทนที่จะปฏิบัติเพื่อความดับทุกข์ก็จะได้ทุกข์เพิ่มขึ้นมาอีก

เป็นวิธีการที่ประยุกต์ข้ามาภายหลัง ในชั้นต้นๆของวิธีการนี้ ไม่ใช้วิธีนี้ และปัจจุบันสำนักที่สอนด้วยวิธีพอง
ยุบ หลายๆแห่งก็ยังไม่ได้ประยุกต์แบบนี้

เพราะพบกับปัญหาที่โยคีจับอารมณ์ขณะกำหนด ยืนหนอ ไม่ได้ จึงต้องหน่วงอารมณ์ด้วยการทำมโนภาพ
ก่อน ซึ่งถือได้ว่าไม่ผิด เพราะ

๑.ในชั้นต้นของวิธีการพองยุบ เป็นทั้งสมถะและวิปัสสนา ซึ่งอารมณ์ที่มโนภาพ ถือเป็นสมถะ และ
๒.ในการปฏิบัติของโยคีใหม่ สติ สมาธิ ยังไม่แก่กล้าที่จะเห็นสภาวะปรมัตถ์ของกายที่ทรงอยู่ จำต้องช่วย
ด้วยเทคนิควิธีการบางอย่าง และเมื่อสามารถเห็นสภาวะปรมัตถ์ของการที่กายทรงอยู่ได้แล้ว ก็ละวิธีการ
นี้เช่นกัน และ
๓.ปรับอินทรีย์ ๒ อย่าง คือ สติ และ สมาธิ โดยเทคนิคนี้ จะโน้มไปทางสมาธิมาก และสติตาม เนื่องจาก
การมโนภาพอยุ่ในอารมณ์เดียว จัดเป็นสมาธิของสมถะ และจิตที่ประครองไม่ให้หลุดจากมโนภาพของ
อาการตั้งอยู่ของการ จัดเป็นสติ เหตุที่เน้นไปทางสมาธิมาก เพราะการจะเห็นสภาวะปรมัตถ์นั้น ต้อง
อาศัยสมาธิที่แก่กล้าพอควร ( ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมาธิที่มั่นคง ย่อมรู้ทั่วตามความจริง)
(บริกรรม ยืนหนอๆและมโนภาพ-วิตก และ จิตที่ประครอง-วิจารณ์)

ทำตามเทคนิคของหลวงพ่อจรัญก็ไม่ผิดครับ เป็นเทคนิคครูอาจารย์ที่ตอบปัญหาของเรื่องกำหนดรู้ยืนหนอ
ได้ดี อย่ากังวลครับ ทำไปเรื่อยๆตามสมควรแก่โอกาส มีหน้าที่กำหนดรู้ก็กำหนดรู้ไปครับ อย่าปรุงแต่งต่อ
นอกจากที่เรารู้อยู่ครับ

อนุโมทนา

จขกท. เคยไปฝึกที่บ้านสายลมมาแล้ว เขาไม่บอกคำสมาทาน มโนฯ หรือครับ เอาไหมล่ะจะบอกให้

ฝึกยังไงครับ สติปัฏฐาน 4 เล่าให้ฟังมั่งสิครับ