ท่าน กบฯ และท่านอายะ

กรัชกายกับท่าน Buddha สู้กันมาจนรู้ทางกันแล้ว ช่วงแรกๆบาดเจ็บภายในด้วยกันทั้งคู่

กรัชกายขึ้นเขาขึ้นดอย ท่าน Buddha ไปเข้าสมาบัติ

แต่คราวนี้ท่านบุดฯ ไม่รอดแน่ ดีไม่ดีอาจต้องไปนิพพาน (นิพพานของท่านบุดฯ ไม่ใช่

นิพพานแบบพุทธะ)

รอท่านตอบคำถามสอง คห. นั่นก่อน ปัญหานี้ท่านเรียกว่า ยืมหอกทมิฬแทงทมิฬ

ฮ่า ฮา ฮ่า ขออภัยนะขอรับ เจ้า ผู้ใช้ชื่อว่ากรัชกาย ใครไปสู้กับเจ้า เจ้าคิดของเจ้าเองนะขอรับ
แล้วเจ้ายังมีหน้า อวดอุตริฯ ทำเป็นรู้เรื่อง นิพพาน ซะด้วย เจ้า บรรลุนิพพานแล้วหรือ
ธรรมที่ข้าพเจ้าเขียนขึ้น ก็อยู่ในหลักพุทธศาสนา ทั้งนั้น ความถือดี ถือมั่น ของเจ้า ขจัดซะบ้าง เขียนอย่างไรก็เขียนได้ แต่เขียนแล้ว ธรรมที่เขียนไม่มีในตน เขาเรียกว่า "อวดอุตริ" อย่างที่เจ้าเขียนเรื่อง กัมมัฏฐาน แต่เจ้าไม่มีสติ คือ ระลึกนึกถึง หวนระลึกไม่ได้ฯลฯ

ส่วนที่เจ้าถามมา เพราะความที่เจ้ามีความถือดี ทำเป็นเขียนเรื่อง กัมมัฏฐาน เจ้าไม่ได้รู้อะไรเลยขอรับ

กัมมัฏฐาน เป็นเพียง อุบาย(วิธีการสำหรับประกอบอย่างหนึ่ง)ทำให้สงบ เป็นเพียงวิธีการสำหรับประกอบอย่างหนึ่ง เพื่อการปรับสภาพสภาวะภวังของร่างกายสภาวะหนึ่งเพื่อการดำเนินกิจกรรมใดใด หรือจะเรียกว่าเป็นที่ตั้งแห่งการงาน ,หรือ อารมณ์ของใจอันเป็นปัจจัยในการทำงานใดใด ไม่ใช่ตัวธรรมอ้นป็นที่ตั้งแห่งสติ

อานาปานสติ ในหลักพุทธศาสนา จัดอยู่ใน หมวด สติปัฎฐาน ๔ หมายถึง ธรรมอันเป็นที่ตั้งแต่งสติ ข้อปฏิบัติมีสติเป็นประธาน, การตั้งสติกำหนดพิจารณาสิ่งทั้งหลายให้รู้เห็นเท่าทันตามความเป็นจริง, การมีสติกำกับดูสิ่งต่าง ๆ และความเป็นไปทั้งหลาย โดยรู้เท่าทันตามสภาวะของมัน ไม่ถูกครอบงำด้วยความยินดียินร้าย ที่ทำให้มองเห็นเพี้ยนไปตามอำนาจกิเลส(พจนานุกรม พุทธศาสน์ ฉบับพระธรรมปิฎก)
อยู่ในข้อ กายานุปัสสนา

เอาเป็นว่านิพพานของท่าน กับของพุทธศาสนาไม่เหมือนกัน ถูกไหมขอรับ

ถ้าไม่ถูกของท่านเป็นเช่นใดไหนลองว่ามาดิล่า

เจ้าผู้ใชชื่อว่า กรัชกาย เอ๋ย ข้าพเจ้าไม่อยากต่อความยาวกับเจ้า
เจ้าไปอ่าน หลักสูตรทางพุทธศาสนา เรื่อง จิต,เจตสิก,รูป,นิพพาน ตามหลักพระอภิธรรมปิฎก" ในหมวดสนทนาธรรมทั่วไป ทุกตอนเลยนะ ในนั้น มีสอนเกี่ยวกับ นิพพานไว้ ไปหาอ่าน จะได้ฉลาดขึ้นน

กัมมัฏฐาน เป็นเพียง อุบาย(วิธีการสำหรับประกอบอย่างหนึ่ง)ทำให้สงบ เป็นเพียงวิธีการสำหรับประกอบอย่างหนึ่ง เพื่อการปรับสภาพสภาวะภวังของร่างกายสภาวะหนึ่งเพื่อการดำเนินกิจกรรมใดใด หรือจะเรียกว่าเป็นที่ตั้งแห่งการงาน ,หรือ อารมณ์ของใจอันเป็นปัจจัยในการทำงานใดใด ไม่ใช่ตัวธรรมอ้นป็นที่ตั้งแห่งสติ

อานาปานสติ ในหลักพุทธศาสนา จัดอยู่ใน หมวด สติปัฎฐาน ๔ หมายถึง ธรรมอันเป็นที่ตั้งแต่งสติ ข้อปฏิบัติมีสติเป็นประธาน, การตั้งสติกำหนดพิจารณาสิ่งทั้งหลายให้รู้เห็นเท่าทันตามความเป็นจริง, การมีสติกำกับดูสิ่งต่าง ๆ และความเป็นไปทั้งหลาย โดยรู้เท่าทันตามสภาวะของมัน ไม่ถูกครอบงำด้วยความยินดียินร้าย ที่ทำให้มองเห็นเพี้ยนไปตามอำนาจกิเลส(พจนานุกรม พุทธศาสน์ ฉบับพระธรรมปิฎก)
อยู่ในข้อ กายานุปัสสนา

ก็ท่านเล่นไปลอกตำรามาทั้งดุ้นนี่ขอรับ

จิ เจ รุ นิ ข้าพเจ้าผู้มีนามว่ากรัชกายเรียนมาท่องมาจนหัวจะผุแล้วนะขอรับ ไม่ควรเอาคัมภีร์อภิธรรม

มาขู่กันหรอก

ว่าแต่ท่านเตอะจบมาจากสำนักไหนอภิธรรมน่า เรียนแต่ใดมา ไหนบอกหน่อยดิล่า

เจ้าผู้ใช้ชื่อว่า "กรัชกาย" เจ้าปัญญาน้อย แล้วยัง มีสภาพสภาวะจิตใจทีค่อนข้างต่ำ ข้าพเจ้าถาม แต่เจ้าตอบไม่ได้ ดันเปลี่ยนชื่อเป็นเจ้าถามข้า ฮา ฮ่า ฮ่า
ตรงไหนที่เจ้าผู้ด้อยปัญญา คิดว่า ข้าพเจ้าลอกมาทั้งดุ้น เจ้ารู้น้อยไปแล้ว
ข้าพเจ้าไม่จำเป็นต้องตอบคำถามของเจ้าดอกนะ
เพราะในหลักสูตร ฯ เรื่อง จิต,เจตสิก,รูป,นิพพาน ตามหลักพระอภิธรรมปิฎก" ก็เขียนไว้แล้วว่า ข้าพเจ้าเรียนพระอภิธรรมปิฎกจากไหน
เจ้าอย่าถือดี อวดตัว อวดอุตริฯ อีกเลย เจ้าผู้ใช้ชื่อว่า กรัชกาย ผู้เขลา เบาปัญญา เต็มไปด้วยอวิชชา มากกว่าวิชชา

กัมมัฏฐาน เป็นเพียง อุบาย(วิธีการสำหรับประกอบอย่างหนึ่ง)ทำให้สงบ เป็นเพียงวิธีการสำหรับประกอบอย่างหนึ่ง เพื่อการปรับสภาพสภาวะภวังของร่างกายสภาวะหนึ่งเพื่อการดำเนินกิจกรรมใดใด หรือจะเรียกว่าเป็นที่ตั้งแห่งการงาน ,หรือ อารมณ์ของใจอันเป็นปัจจัยในการทำงานใดใด ไม่ใช่ตัวธรรมอ้นป็นที่ตั้งแห่งสติ

อานาปานสติ ในหลักพุทธศาสนา จัดอยู่ใน หมวด สติปัฎฐาน ๔ หมายถึง ธรรมอันเป็นที่ตั้งแต่งสติ ข้อปฏิบัติมีสติเป็นประธาน, การตั้งสติกำหนดพิจารณาสิ่งทั้งหลายให้รู้เห็นเท่าทันตามความเป็นจริง, การมีสติกำกับดูสิ่งต่าง ๆ และความเป็นไปทั้งหลาย โดยรู้เท่าทันตามสภาวะของมัน ไม่ถูกครอบงำด้วยความยินดียินร้าย ที่ทำให้มองเห็นเพี้ยนไปตามอำนาจกิเลส(พจนานุกรม พุทธศาสน์ ฉบับพระธรรมปิฎก)
อยู่ในข้อ กายานุปัสสนา

ขำตาย

ไปพบจิตแพทย์ได้แล้ว ผู้ใช้ชื่อว่า"กบฯ"
เพราะสภาพจิตและความคิดของคุณ เบี่ยงเบนจากปกติ แล้ว ไม่ได้มีเรื่องขำอะไรเลย คิดเองขำเอง โรคจิตประสาทกำเริบ

กัมมัฏฐาน เป็นเพียง อุบาย(วิธีการสำหรับประกอบอย่างหนึ่ง)ทำให้สงบ
เป็นเพียงวิธีการสำหรับประกอบอย่างหนึ่ง
เพื่อการปรับสภาพสภาวะภวังของร่างกายสภาวะหนึ่งเพื่อการดำเนินกิจกรรมใดใด
หรือจะเรียกว่าเป็นที่ตั้งแห่งการงาน ,หรือ อารมณ์ของใจอันเป็นปัจจัย
ในการทำงานใดใด ไม่ใช่ตัวธรรมอ้นป็นที่ตั้งแห่งสติ

อานาปานสติ ในหลักพุทธศาสนา จัดอยู่ใน หมวด
สติปัฎฐาน ๔ หมายถึง ธรรมอันเป็นที่ตั้งแต่งสติ
ข้อปฏิบัติมีสติเป็นประธาน,
การตั้งสติกำหนดพิจารณาสิ่งทั้งหลายให้รู้เห็นเท่าทันตามความเป็นจริง,
การมีสติกำกับดูสิ่งต่าง ๆ และความเป็นไปทั้งหลาย
โดยรู้เท่าทันตามสภาวะของมัน ไม่ถูกครอบงำด้วยความยินดียินร้าย
ที่ทำให้มองเห็นเพี้ยนไปตามอำนาจกิเลส
(พจนานุกรม พุทธศาสน์ ฉบับพระธรรมปิฎก)
อยู่ในข้อ กายานุปัสสนา

เรื่องขำ..มันมี..

ขำ..คนกล่าวธรรมที่ไม่มีในตน..นะ

ดีแล้วที่คุณผู้ใช้ชื่อว่า "กบฯ" รู้จักพิจารณาตัวเอง ดีแล้วที่รู้จักตัวเองว่าไม่ควรกล่าวถึงธรรมที่ไม่มีในตน

กัมมัฏฐาน นั้นในทางศาสนาท่านแบ่งไว้ เป็น ๒ แนวทาง คือ วิธีการแรก เป็นการฝึกมิให้เกิดความคิดฟุ้งซ่าน สับสน หรือจะฝึกเพื่อมิให้เกิดความคิดใดใดเลยก็ได้ ท่านเรียกว่า วิธีทำให้ใจสงบ ซึ่งมีหลายหลายวิธีที่จะทำให้ใจสงบ คือไม่คิดถึงเรื่องใด ไม่มีอารมณ์ใดใด ขณะฝึกอยู่
วิธีการ ที่สอง คือ วิธีทำให้เกิดปัญญา หรือทำให้มีปัญญาหรือความรู้เพิ่มขึั้น วิธีนี้ต้องอาศัยภวังขณะ ที่เกิด วิตก วิจาร ละปีติและสุข เมื่อถึงที่สุด คือ เกิดความเข้าใจในเรื่องที่ วิตก วิจาร นั้นแล้ว อุเบกขาย่อมเกิด ความมีเอกัคคตา ก็เกิดตาม หมุนเวียนกันไป จนกว่าจะครบทุกเรื่อง

การปฏิบัติสมาธิ ไม่จำเป็นต้องทำแบบเอาเป็นเอาตาย หรือไม่จำเป็นต้องกำหนดไว้ว่าให้นานที่สุด หรือโปรดก็ทนนั่งเหมือนคนบ้า ไม่ถูกต้อง เหตุเพราะ
สมาธิ เป็นเพื้นฐานทางธรรมชาติที่มีอยู่ในตัวมนุษย์อยู่แล้ว การปฏิ้ตจิสมาธิ ตามหลักพุทธศาสนานัน้ เป็นเพียงการฝึกฝนเพิ่มเติม เพื่อเป็นการพักผ่อนอวัยวะบางส่วน เป็นการฝึกเพื่อให้รู้จักควบคุมตัวเอง มิให้คิดหรือพิจารณาเลยเถิด คือ คิดมากจนไม่มีที่สิ้นสุด ซึ่งจะเป็นอันตราย สติอาจเสียไปก็เป็นได้
ดังนั้น การฝึกสมาธิ จึงเป็นการฝึกฝนเพื่อให้เกิดการพักผ่อน และรู้จักควบคุมความคิด รู้จักจัดระเบียบของการคิด จัดระเบียบและควบคุมอารมณ์ ความรู้สึก
ระยะเวลาในการฝึกควรอยุ่ในระหว่างสูงสุด ไม่ควรเกิน 3 ชั่วโมง สำหรับปฏิบัติสมาธิ เพราะหากเกินกว่า 3 ชั่่วโมง ร่างกายที่ถูกกดทับ หรือพับงอ จะมีอาการชา หรือปวด แต่หากพอปฏิบัติไปสักครุ่ไม่ถึง 10 นาที่ ก็เกิดอาการปวด หรือชา ก็ให้ขยับท่านั่ง หรือก่อนจะนั่งก็ให้จัดอาสนะให้ดี เพื่อมิให้เกิดการกดทับมากเกินควร