หมายความว่าถ้าทำอย่างอื่นแทนเดินจงกรมได้ในแง่ที่ทำให้เกิดสมาธิได้เช่นกันหรือคะ

คือว่ามีคนคิดแบบนี้จริงๆ ค่ะ ถ้าเขาพูดถึงเรื่องนี้อีก จะได้อธิบายถูกค่ะ เพราะตอนแรกไม่รู้จะอธิบายยังไงค่ะ

ได้จ้า แง่ให้เกิดสมาธิ สมาธิใช้สิ่งภายนอกฝึกได้เลย ในแบบก็ เช่น กสิณต่างๆนั่นไง

เก็บเล็กผสมน้อยไป ใช้อะไรก็ได้ในชีวิตประจำวันเรา เช่น ดูหนังสือ เขียนหนังสือ เย็บปักถักร้อย เป็นต้น

อย่างคุณรินเนี่ยนะ แค่เพ่งมองอะไรๆนิ่งๆ ก็เกิดสมาธิแล้ว สังเกตร่างกายตัวเองดูดิ


ความจริงก็พอทราบว่าค่ะไม่ว่าจะทำอะไร ถ้าใจจดจ่ออยู่กับสิ่งนั้นก็จะเกิดสมาธิ
จะไม่ได้ยินเสียงอะไร บางทีมีคนเดินมาอยู่ข้างๆ ก็ยังไม่รู้สึกตัว และรู้สึกสงบด้วย

ประเด็นนี้คุณเข้าใจถูกต้อง

คุณรินดูบทความเหล่านี้ ดูผู้ที่พระพุทธเจ้าเคยฝากตัวเป็นศิษย์

(ครั้งเป็นโพธิสัตว์) กับพระพุทธเจ้าดูว่า เข้าสมาบัติแล้วได้ยินไม่ได้ยินอะไร



มีเรื่องเล่าว่า พระเจ้านะโปเลียนที่ ๑ แห่งฝรั่งเศล ทรงมีพลังจิตสูง

ต้องการคิดเรื่องไหนเวลาใดก็คิดเรื่องนั้นเวลานั้น ไม่ต้องการคิดเรื่องใด ก็ไม่คิดเรื่องนั้น

เปรียบสมองเหมือนมีลิ้นชักจัดแยกเก็บเรื่องต่างๆไว้เป็นพวกๆอย่างมีระเบียบ ชักออกมาใช้ได้ตามต้องการ

แม้อยู่ในสนามรบท่ามกลางเสียงปืนเสียงระเบิดกึกก้อง เสียงคน เสียงม้าศึกวุ่นวายสับสน

ก็มีกิริยาอาการสงบ คิดการณ์ได้เฉียบแหลมเหมือนในถานการณ์ปกติ หากต้องการพักผ่อน ก็หลับได้ทันที


ต่างจากคนสามัญจำนวนมากที่ไม่ได้ฝึก เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนั้น อย่าว่าแต่คิดการใดๆเลย

แม้แต่เพียงจะควบคุมจิตใจให้อยู่ที่ก็ไม่ได้ มักจะขวัญหนีดีฝ่อใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ตื่นเต้นไม่เป็นกระบวน

เรื่องนี้ แม้จะไม่พบหลักฐานยืนยัน

แต่ในกรณีทั่วไป ทุกคนก็คงพอจะมองเห็นได้ถึงความแตกต่างระหว่างคนที่มีกำลังจิตเข้มแข็ง กับคนที่มีกำลัง

จิตอ่อนแอ

เรื่องพระเจ้านะโปเลียนที่เล่ากันมานั้น ก็นับว่าไม่ใช่เรื่องอัศจรรย์เลย


หากจะเปรียบเทียบกับตัวอย่างในคัมภีร์ เช่น อาฬารดาบส กาลามโคตร ระหว่างเดินทางไกล

นั่งพักกลางวันอยู่ใต้ร่มไม้แห่งหนึ่ง มีกองเกวียนประมาณ ๕๐๐ เล่ม ขับผ่านไปใกล้ๆ

ท่านก็มิได้เห็นไม่ได้ยินเสียงกองเกวียนนั้นเลย

และ

พระพุทธเจ้า คราวหนึ่งขณะประทับอยู่ ณ เมืองอาตุมา มีฝนตกหนักมาก ฟ้าคะนอง

เสียงฟ้าผ่าครื้นครั่นสนั่นไหว ชาวนาสองพี่น้องและโคสี่ตัว ถูกฟ้าผ่าตายใกล้ที่ประทับพักอยู่นั่นเอง

พระพุทธเจ้าทรงอยู่วิหารธรรมอันสงบ ไม่ทรงได้ยินเสียงทั้งหมดนั้นเลย

(มาใน ที.ม.10/120-1/152-3)

ในการปฏิบัติธรรมชั้นสูงขึ้นไป ที่ถึงขั้นที่จะให้เกิดญาณรู้แจ้งเห็นจริง จนกำจัดอาสวะกิเลสได้ ก็ยิ่งต้องการจิต

ที่สงบนิ่ง ผ่องใส มีสมาธิแน่วแน่ยิ่งขึ้น ถึงขนาดระงับการรับรู้ ทางอายตนะต่างๆได้หมด เหลืออารมณ์

ที่กำหนดไว้ทำการแต่เพียงอย่างเดียว เพื่อกำจัดกวาดล้างตะกอนที่นอนก้น ทั้งหลาย ไม่ให้มีโอกาสขุ่น

อีกต่อไป

คุณริน อาการอึดอัดในอกดังกล่าว ปกติหรือยังครับ

เกือบปกติแล้วค่ะ ขอบพระคุณที่ถามค่ะ
ถ้าไม่หายจะเป็นยังไงเหรอคะ

จารย์คะ...มีคำถาม

ดิฉันยังไม่ได้ปฏิบัติเป็นกิจจะลักษณะเลย เห็นแต่ตัวอย่างที่ยกมาล้วนแล้วแต่น่า

จารย์มีตัวอย่างเคสที่ บ้างมั้ยคะ

สงสัยอ่ะค่ะ ....ว่าจะเจอกะัตัวเองบ้างมั้ย..........

ปล. มีคนนั่งภาวนา(ว่า....ไป-กลับ) ประมาณ 2 ชั่วโมงทุกวัน ทั้งที่ไม่เคยได้เรียนจากครูจารย์
แล้วได้ไปฟังพระอรหันต์ท่านเทศน์โปรดเทวดาที่เทวสภา (พระจุฬามณีเจดีย์สถาน)
เรียกว่าไรคะจารย์....(จริงนะคะ เค้าไม่ได้โม้ ไม่มีเหตุผลที่จะโกหกกัน)

เป็น....คือเชื้อแห่งทุกข์ หรือ ต้นเหตุแห่งทุกข์นั้นยังไม่ถูกขจัดไปครับ

ดังนั้นไม่ว่าจะทางกายทางใจ รู้สึกอย่างไร เป็นอย่างไรให้กำหนดรู้อย่างนั้น ตามที่มันเป็น รู้ๆๆๆๆๆๆๆ ไปเรื่อยๆ

ดูอารมณ์ความรู้สึกแม่มดแล้ว อด ไม่ได้ ชอบอะไรที่โลดโผนโจนทะยาน

เอ้า จัดให้ถ้าอยากไปไหว้จุฬามณี


วันรุ่งขึ้น พอเริ่มลงมือฝึก หลวงพี่...ท่านก็บอกว่า เมื่อวานนี้ที่ไปกันไม่ได้ เพราะหลายคนใส่กระดาษคาถา
นะโมพุทธายะ ผิดด้านเอาด้านที่มีอักษรกลับหัวลง วันนี้ให้เปลี่ยนเสียใหม่

ข้าพเจ้าเลยรีบเช็คเผื่อเราจะเป็นหนึ่งในจำนวนนั้น แต่ก็พบว่าเมื่อวานนี้ใส่ถูกแล้ว ก็ยังไปไม่ได้ ชักจะใจเสียอีกแล้ว
เริ่มภาวนาไปเรื่อย ๆ
ได้ก็ช่าง เราก็นั่งของเราไปเรื่อย ๆ นั่งหลับตาไป ก็ได้ยินเสียงคนโน้นล้มคนนี้ร้อง มีผู้หญิงคนหนึ่งมานั่งร้องไห้โหยหวนอยู่ใกล้ ๆ ข้าพเจ้าเสียด้วย แต่ก็ภาวนาไปเรื่อย ๆ ไม่สนใจว่าใครจะล้มใครจะลุก

พอสักพักจิตสงบ ข้าพเจ้านึกถึงหลวงพ่อ...ขอให้ท่านมารับไปนิพพานด้วยเถิด ภาวนาต่อสักครู่ก็มีแสงสว่างวาบมาตรงหน้า ตัวของข้าพเจ้าเริ่มสั่นโคลงไปโคลงมา

ข้าพเจ้ารีบเอาจิตพุ่งตามแสงสว่างนั้นไป ใจก็นึกถึงหลวงพ่อแล้วก็มีภาพหลวงพ่อ...อยู่ตรงหน้า ท่านองค์ใหญ่มากมาปรากฏองค์แบบห่มจีวร ถือไม้เท้า ท่านยิ้มด้วย ซึ่งทำให้ข้าพเจ้าปลื้มปีติมาก
แล้วก้มลงกราบท่าน

พยายามรวบรวมกำลังใจทั้งหมดพุ่งไปหาท่าน ตัวที่กำลังสั่นผับ ๆ ก็ยิ่งสั่นแรงขึ้น รู้สึกว่ามันตื้อ ๆ แต่บางทีก็เบาหวิวเหมือนจะลอยขึ้นจากพื้น

ข้าพเจ้าจับภาพหลวงพ่อยิ้มให้อยู่อย่างนั้นสักพัก แล้วคุณ...ครูฝึกก็เข้ามาถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง

ก็ตอบว่า เห็นภาพองค์หลวงพ่ออยู่ตรงหน้า ใจก็นึกว่า ตายเป็นตายไม่ห่วงร่างกาย จะเต้นจะล้มอย่างไรก็เชิญตามสบาย ตอนนี้หลวงพ่อท่านมารับแล้ว ลูกขอไปอยู่พระนิพพานกับหลวงพ่อด้วยเถิด
พอนึกเสร็จปุ๊บ ภาพหลวงพ่อตรงหน้าก็เปลี่ยนใหม่ภายในอึดใจเดียว คราวนี้ท่านทรงชุดพระนิพพานสว่างจ้าจนน้ำตาไหล สว่างเหมือนดวงอาทิตย์หลาย ๆ ดวงมารวมกันตรงหน้า จิตตอนนั้นเป็นสุขมาก ทั้ง ๆ ที่สว่างมากขนาดนั้น แต่กลับไม่ร้อน และมีความอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก
เห็นหลวงพ่อท่านทรงชุดพระนิพพานใสสว่างเป็นประกายเพชร สวยสดงดงามเหลือเกินจนอยากที่จะหยุดนั่งอยู่ตรงนั้นตลอด

ครูฝึกถามว่าคราวนี้อยากไปไหน

ข้าพเจ้าตอบว่า อยากไปพระจุฬามณีเจดียสถานไปกราบองค์สมเด็จ
พอนึกเสร็จปุ๊บก็ไปยืนอยู่ตรงหน้าพระจุฬามณีเรียบร้อยแล้ว แต่การมาคราวนี้สว่างไสว และสวยงามกว่าทุกครั้งที่ข้าพเจ้าเคยเห็น สว่างเป็นแก้วผสมเพชรแวววาวไปหมด

ก้มลงมองดูตัวเอง ก็พบว่าแต่งตัวสวยไม่เบา ผิวเนื้อของข้าพเจ้าเป็นเหมือนผิวเนื้อคนและผสมแก้วด้วย แต่ไม่สว่างเป็นแก้วเหมือนของเทวดา นางฟ้า บนศีรษะใส่ชฎายอดแหลม เสื้อปักเพชรทั้งหมด ระยิบระยับ โจงกระเบนก็เป็นเพชร ที่นิ้วมีแหวนเพชรเม็ดโต ๆ ใส่หมดทั้งสิบนิ้วสวยงาม

เลยเผลอนึกไปว่า ถ้าในเมืองมนุษย์เรามีแหวนมากอย่างนี้ก็จะดี

นึกได้นิดเดียวกำลังจิตชักจะตก รีบตัดสินใจใหม่ พอเข้าไปข้างในพระจุฬามณีจะมีแท่นอยู่แท่นหนึ่ง ตอนนี้กำลังใจไม่ค่อยดี เลยไม่เห็นรายละเอียด แต่รู้ว่าสว่างมากที่สุด จิตตอนนั้นบอกว่าเป็นที่ประทับขององค์สมเด็จ

ข้าพเจ้าก็ก้มลงกราบ พร้อมกันนั้นก็กราบพระอรหันต์ พรหม และเทวดา นางฟ้าที่ประทับ ณ ที่นั้นทั้งหมด ข้าพเจ้ารู้สึกเหมือนองค์สมเด็จท่านเอาพระหัตถ์มาลูบที่ศีรษะ

มันก็แปลกที่เรายังใส่ชฎา แต่พอท่านเอาพระหัตถ์มาลูบ ทำไมเรารู้สึกได้
ครูฝึกถามว่า ท่านประทานโอวาทว่าอย่างไรได้ยินไหม
ข้าพเจ้ารับสัมผัสได้....


http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=17297

โหๆๆๆๆ จารย์ สำนักไหนเนี่ย!!! ฮริ ฮริ...เฝ้าไข้ใต้เตียง เอ๊ย..เฝ้าไข้ข้างเตียง
มีทั้งหมอ มีทั้งจารย์หมอ เพียบเรยยยย....

บริกรรมแบบนี้แหละค่ะจารย์ กลับไปกลับมา

สำนักไหนคะ คงไม่ไปหรอกค่ะ กัวว่านั่งๆ บริกรรมอยู่แล้วตัวลอยได้ (ก้นกบพังกันพอดี)

แต่ว่าเพื่อนดิฉันจะรอดมั้ยคะเนี่ย

อารมณ์เนี่ย

viewtopic.php?f=2&t=27817

ไปจุฬามณี เป็นต้นได้ไม่ยากแล้ว เพียงนึกถึงก็จะปรากฏในมโนทวาร

หากยังไม่ปรากฏ เพราะตนยังไม่เคยได้ยินได้ฟังเรื่องนี้ ก็หารูปภาพจุฬามณีมาเพ่งดูสักหน่อย

ก็ปรากฎ

จารย์คะ ย้ายไปคุยต่อกระทู้โน้นนะคะ

viewtopic.php?f=2&t=24655&p=165416#p165416

ผู้ประสบไตรลักษณ์อย่างไม่รู้เท่าทัน กลับทำให้เกิดทุกข์

(สํ.ข. 17/4/4: 32/21; 87/53)