เยี่ยม "เพราะไม่รู้..." ความคิดไหลเป็นสายน้ำตกเช่นนี้
เป็นสิ่งหนึ่งที่เอกอนชอบทำ เวลาจะให้ข้อคิดเตือนสติตัวเอง

และสิ่งหนึ่งที่เอกอน...เห็นว่าผู้ปฏิบัติไม่ควรมองข้ามก็คือ

ความปราถนาความสุขสบาย

การปราถนาความสุขสบายนั้น เมื่อเป็นสิ่งอันเกี่ยวเนื่องกับวัตถุ มันมองเห็นได้ง่าย

แต่เมื่อเป็นเกี่ยวกับใจที่เป็นทุกข์แล้ว มันเนียนนนนน....

เนียนตรงที่ "การปราถนาความพ้นจากทุกข์ไปโดยง่าย...."

ตรงนี้เอกอนอาจจะใช้คำพูดรุนแรงนะ ขอโทษ แต่เอกอนใช้คำนี้กับตัวเอง จริง ๆ

"ความมักง่าย"
คือ....เมื่อเราเป็นผู้ที่ปราถนาจะพ้นทุกข์แล้ว จงอย่าเลี้ยงตนให้เป็นผู้มักง่ายในธรรม
เมื่อมักง่าย เราก็จะถูกดึงไปสู่ความคิดที่จะพ้นทุกข์นั้นไปโดยง่าย

คือ...มันเป็นคำสั้น ๆ แต่ มันสื่อตรงถึงใจเราเอง
การไม่มักง่าย นั่นคือเราดำริที่จะไม่ตัดช่องน้อยแต่พอตัว

แต่ก็อีกนะ มันก็ต้องดูด้วยเช่นกัน
เรื่องบางเรื่อง มันเป็นทุกข์ที่เราสามารถพ้นไปโดยง่าย
แต่เรากลับยึดติดกับกระบวนการบางอย่าง กลายเป็นเนินช้าไป

การศึกษาธรรม ต้องศึกษาจริง ๆ
ศึกษาว่า เมื่อเราจะหยิบธรรมบทใดมาใช้
เราต้องรู้ว่า ทำไมเราจึงต้องใช้บทนี้ คือ ใช้เพื่ออะไร
การใช้โดยไม่รู้อะไรเลย เห็นเขาว่าดี ก็ดี ก็ทำตามเขา
ทำให้เรา ไม่รู้จังหวะในการเข้มงวด จังหวะในการผ่อน
ซึ่งการไม่รู้อะไรเลย
ทำให้เรามีโอกาสได้ผลในสิ่งที่ไม่ควรจะได้ และผลที่ควรจะได้ กลับไม่ได้
ซึ่งก็ตกเข้าสู่ ความวัวยังไม่หาย ความควายเข้ามาแทรก

อืมมม....เอกอนก็สอนตัวเองมาอย่างนี้ล่ะ ...