วันเวลาปัจจุบัน 08 มิ.ย. 2025, 18:41  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


กฎการใช้บอร์ด


รวมกระทู้จากบอร์ดเก่า http://www.dhammajak.net/board/viewforum.php?f=2



กระทู้นี้ถูกล็อก คุณไม่สามารถแก้ไขข้อความ หรือ ตอบกลับในกระทู้นี้  [ 387 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1 ... 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11 ... 26  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 26 มี.ค. 2010, 00:33 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 07 มี.ค. 2010, 23:38
โพสต์: 193

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


รีวิวซีรีย์ หมอทะลุมิติ

http://www.siam-dvd.com/catalog.php?idp=1380&page=

.....................................................
หากไม่สนใจหลักธรรมปลีกย่อย แล้วจะบรรลุหลักธรรมใหญ่ได้ยังไง -- กวนอู

"ทรัพยกรมนุษย์หากตายไป บริษัทฯ สามารถหามาแทนได้ แต่ทรัพยากรครอบครัวนั้น ครอบครัวไม่สามารถหามาแทนได้"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 26 มี.ค. 2010, 03:12 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


เริ่มต้นมีเรื่องให้คิดมาหลายวันแล้ว
ต่อสู้กันระหว่าง จิต สองดวง...ถกเถียงกันตลอดเวลา
เลยตัดสินใจไม่เดิน...ขนาดปกติธรรมดา..ยังเดินไปคิดไป
เหมือนคนละเมอ...ไม่รู้เหนือรุ้ใต้...เรียกกลับมาได้แป๊ปเดียว
ก็เป็นอีก....เลยไม่เดิน...นั่งอย่างเดียว....คิดแต่เรื่องที่ค้างคา
อยู่...ปัญหาที่กำลังผจญอยู่...เรื่องความกตัญญู...เรื่องของ
ทิฐิ...มานะ...ความคาดหวัง....ถ้าเราไม่มีสิ่งเหล่านี้อยู่...ทิ้ง
ทุกอย่างไปให้หมด...อยู่ตรงไหน?...เราก็คงอยู่ได้...ที่เราร้อนรน
ว้าวุ่น...ทุรนทุราย...เดี๋ยวก็ฮึกเหิม...เดี๋ยวก็เหี่ยวเฉา...ก็คงเป็นเพราะ
กิเลสเหล่านี้มันเรียงหน้าเข้ามาหาทุกขณะจิต....เผลอปุ๊ปติดปั๊ป
ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ ไม่มีใครทำ ไม่มีอะไรสร้าง...ใจเราสร้างทั้งนั้น
ทำใจให้สงบ...อะไรที่จะเข้ามาดีก็ไม่ต้องเหิม...ไม่ดี..ก็ไม่ต้องเศร้า
วางทุกอย่างลงให้หมด...จะอย่างไร?..ก็ช่าง...เดี๋ยวนี้เป็นอย่างนี้
แต่อีกเดี๋ยวเดียวก็เปลี่ยนเป็นอีกอย่างหนึ่ง....ตอนนี้เหมือนมีหวัง..
วาดภาพไว้ว่า....ถ้าเป็นอย่างนี้...แล้วต่อไปจะเป็นอย่างนั้น..แป๊ปเดียว
ไม่ถึงห้านาที...สิ่งที่หวังไว้พังลงมาไม่เป็นท่า....ทุกอย่างมลายหายไป
ภายในพริบตาจริงๆ....ทำได้อย่างเดียวคือ...กระพริบตาปริบๆ...
ก็รู้อยู่ว่าทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้..หาความแน่นอนไม่ได้เลย....
คิดตลอดการนั่ง....กลับมาหาพองยุบได้เอง...แต่แบบแป๊ปๆ
คิดว่าสมควรแก่เวลาแล้ว...ก็กำหนดลืมตา...ได้สิบห้านาที.... :b5:

เกือบอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้เรื่องอะไรเลย...วนๆเวียนๆ เป็นรำวงอยู่นี่แหละ
พรุ่งนี้อากาศคงดีกว่าวันนี้นะ...คิดไว้ในใจลึกๆ.... :b4:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 26 มี.ค. 2010, 03:14 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


murano เขียน:
ถ้านั่งแล้ว ทำได้ดีกว่า ก็นั่งซิ จะเดินไปใย... :b6: :b6: :b6:


วันนี้นั่งอย่างเดียว
อนุโมทนาค่ะ :b8:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 26 มี.ค. 2010, 03:15 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


ขงเบ้งเทพแห่งกลยุทธ์ เขียน:
เดินแล้วมานั่งก็ดีงับ


พรุ่งนี้จะเดินด้วย
อนุโมทนาค่ะ :b8:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 26 มี.ค. 2010, 09:35 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 8
สมาชิก ระดับ 8
ลงทะเบียนเมื่อ: 16 ก.พ. 2009, 20:42
โพสต์: 699


 ข้อมูลส่วนตัว


taktay เขียน:
เกือบอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้เรื่องอะไรเลย...วนๆเวียนๆ เป็นรำวงอยู่นี่แหละ
พรุ่งนี้อากาศคงดีกว่าวันนี้นะ...คิดไว้ในใจลึกๆ.... :b4:


ฟุ้งมาก งั้นสวดมนต์ดีก่า... :b6: :b6: :b6:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 26 มี.ค. 2010, 09:54 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


murano เขียน:
ฟุ้งมาก งั้นสวดมนต์ดีก่า... :b6: :b6: :b6:


สวดมนต์หลังจาก...ปฏิบัติทุกวันค่ะ

อนุโมทนา :b8:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 26 มี.ค. 2010, 22:16 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 02 ก.ค. 2006, 22:20
โพสต์: 5976

โฮมเพจ: http://walaiblog.blogspot.com/
แนวปฏิบัติ: กายคตาสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: สมุทรปราการ

 ข้อมูลส่วนตัว



2 มค. 48
วันนี้ทำเหมือนทุกๆวัน ยังไม่มีความก้าวหน้า ไม่เป็นไร ทำต่อไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง

3 มค.
วันนี้ไม่ได้เดินจงกรม แต่นั่งสมาธิ เสร้จแล้วแผ่เมตตา กรวดน้ำ
ปฏิบัติน้อย เพราะเมื่อหัวค่ำไปดูทีวี

4 มค.
วันนี้ไม่ได้เดินจงกรม สวดมนต์เสร็จนั่งสมาธิ ไม่ได้กำหนดยืนหนอก่อน
สวดอิติปิโส ห้องพุทธคุณ 60 จบ แล้วกำหนดนั่งสมาธิต่อ

5 มค.
รู้สึกเบื่อเหลือเกิน แต่ตอบไม่ได้ว่าเบื่ออะไร รู้สึกเหมือนขี้เกียจมากๆ ง่วงตลอดเวลา ควรทำอย่างไรดี
เมื่อก่อนเวลาสวดมนต์ รู้สึกกระชุ่มกระชวยดี แต่ตอนนี้ไม่อยากที่จะทำเลยแหละ

เดิน 1/2 ชม. นั่ง 1/2 ชม.
แปลกดีนะ ก่อนปฏิบัติรู้สึกเบื่อมากๆ แต่พอปฏิบัติแล้วกลับรู้สึกเบื่อลดน้อยลง
อาจจะเพราะปฏิบัติเสร็จแล้วก็ได้

6 มค.
สวดมนต์ เดิน 1/2 ชม. นั่ง 1/2 ชม.
นั่งนับพองหนอ ยุบหนอได้ 16 ครั้ง ก็หายไป จับไม่ได้เลย รู้สึกตัวเหมือนนั่งสับปะหงก
คล้ายๆกับหลับไป แต่เราว่าเราไม่ได้หลับ

8 มค.
11.00 ง่วงนอนมากๆ หลับไปเลยหลังสวดมนต์เสร็จ
15.00 เดิน 1ชม. นั่ง 1 ชม. การกำหนดใช้มรณานุสติ กำหนดตลอด
เพื่อไม่ให้จิตไปมองที่ขา ไม่งั้นจะปวดขามากๆ วันนี้นังปวดพอทนได้
จนวินาทีสุดท้าย กำลังจะขยับขา พอดีครบเวลาที่ตั้งไว้ก่อน

10 มค.
23.00 สวดมนต์ นั่งอย่างเดียว 1/2 ชม. ใช้สวดอิติปิโสมากกว่าอายุ 1 จบ
มีแต่ความง่วง จับสมาธิอะไรไม่ได้เลย

11 มค.
23.45 สวดมนต์ นั่งอย่างเดียว 1/2 ชม. ใช้สวดอิติปิโสมากกว่าอายุ 1 จบ
ง่วงเหมือนเดิม สู้ปฏิบัติตอนแรกๆไม่ได้

12 มค.
23.00 สวดมนต์อย่างเดียว รู้สึกเบื่อๆแบบบอกไม่ถูก ก็ไม่เข้าใจว่าเป็นอะไร

14 มค.
22.15 สวดมนต์ เดิน 15 นาที นั่ง 1/2 ชม. สัปปะหงกเป็นพักๆ แต่รู้สึกตัวทัน

15 มค.
สวดมนต์ เดิน 1/2 ชม. นั่ง 1/2 ชม

19,20 มค.
สวดมนต์ ไม่ได้เดินจงกรม สวดพุทธคุณ 108 จบ

21-24 มค.
สวดมนต์อย่างเดียว

25 มค.
สวดมนต์ เดิน 15 นาที นั่ง 1/2 ชม.

28-30 มค.
ไปวัดอัมพวัน

31 มค.48
สวดมนต์ เดิน 1ชม. นั่ง 1 ชม.
เวลาไปวัด ทำไมปฏิบัติได้ แต่เวลาอยู่บ้าน ยากจริงๆ
บางครั้งก็มานั่งนึก คิดเหมือนเดิมๆทุกครั้ง เราทำอะไรร้ายแรงมากหนอ ชีวิตถึงได้ผกผันไปได้ขนาดนี้




ตอนนั้นยังไม่เข้าใจเรื่องสมาธิ เพราะไม่เคยอ่านหรือศึกษาเดี่ยวกับสมาธิ
การที่มีอาการง่วงนอนตลอดเวลา เกิดจากสติไม่ทัน มีสมาธิล้ำหน้า
แนวทางการปรับอินทรีย์คือ ให้เดินจงกรมให้มาก เริ่มต้นการนั่งให้น้อยๆ
ปรับไปปรับมา จนกว่าสมาธิกับสติจะเสมอกัน

.....................................................
มิจฉาปณิหิตจิต จิตที่ตั้งไว้ผิด ย่อมตามพิชิตตัวเอง

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ตามการกระทำของแต่ละคน (ตามความเป็นจริง)


แก้ไขล่าสุดโดย walaiporn เมื่อ 27 มี.ค. 2010, 20:24, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 26 มี.ค. 2010, 22:49 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 07 มี.ค. 2010, 23:38
โพสต์: 193

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


taktay เขียน:
เริ่มต้นมีเรื่องให้คิดมาหลายวันแล้ว
ต่อสู้กันระหว่าง จิต สองดวง...ถกเถียงกันตลอดเวลา
เลยตัดสินใจไม่เดิน...ขนาดปกติธรรมดา..ยังเดินไปคิดไป
เหมือนคนละเมอ...ไม่รู้เหนือรุ้ใต้...เรียกกลับมาได้แป๊ปเดียว
ก็เป็นอีก....เลยไม่เดิน...นั่งอย่างเดียว....คิดแต่เรื่องที่ค้างคา
อยู่...ปัญหาที่กำลังผจญอยู่...เรื่องความกตัญญู...เรื่องของ
ทิฐิ...มานะ...ความคาดหวัง....ถ้าเราไม่มีสิ่งเหล่านี้อยู่...ทิ้ง
ทุกอย่างไปให้หมด...อยู่ตรงไหน?...เราก็คงอยู่ได้...ที่เราร้อนรน
ว้าวุ่น...ทุรนทุราย...เดี๋ยวก็ฮึกเหิม...เดี๋ยวก็เหี่ยวเฉา...ก็คงเป็นเพราะ
กิเลสเหล่านี้มันเรียงหน้าเข้ามาหาทุกขณะจิต....เผลอปุ๊ปติดปั๊ป
ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ ไม่มีใครทำ ไม่มีอะไรสร้าง...ใจเราสร้างทั้งนั้น
ทำใจให้สงบ...อะไรที่จะเข้ามาดีก็ไม่ต้องเหิม...ไม่ดี..ก็ไม่ต้องเศร้า
วางทุกอย่างลงให้หมด...จะอย่างไร?..ก็ช่าง...เดี๋ยวนี้เป็นอย่างนี้
แต่อีกเดี๋ยวเดียวก็เปลี่ยนเป็นอีกอย่างหนึ่ง....ตอนนี้เหมือนมีหวัง..
วาดภาพไว้ว่า....ถ้าเป็นอย่างนี้...แล้วต่อไปจะเป็นอย่างนั้น..แป๊ปเดียว
ไม่ถึงห้านาที...สิ่งที่หวังไว้พังลงมาไม่เป็นท่า....ทุกอย่างมลายหายไป
ภายในพริบตาจริงๆ....ทำได้อย่างเดียวคือ...กระพริบตาปริบๆ...
ก็รู้อยู่ว่าทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้..หาความแน่นอนไม่ได้เลย....
คิดตลอดการนั่ง....กลับมาหาพองยุบได้เอง...แต่แบบแป๊ปๆ
คิดว่าสมควรแก่เวลาแล้ว...ก็กำหนดลืมตา...ได้สิบห้านาที.... :b5:

เกือบอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้เรื่องอะไรเลย...วนๆเวียนๆ เป็นรำวงอยู่นี่แหละ
พรุ่งนี้อากาศคงดีกว่าวันนี้นะ...คิดไว้ในใจลึกๆ.... :b4:

มีอยู่ช่วงหนึ่งเหมือนกันที่เราไม่อยากจะทำอะไรเลย
ไม่อยากจะคิดหรืออะไรทั้งนั้น
อยู่กะตัวเองดีกว่า
ขอเรียนรู้เกี่ยวกะตัวเองให้มากที่สุด ก่อนที่จะไปทำอะไร
ก็เลยนั่งอยู่เฉยๆ ฟิคก็ไม่อ่าน นิยายไม่แต่ง ภาพไม่วาด อยากทำให้ได้แต่กลับทรมานใจสิ้นดี
ก็เลยเลิก เลิกทุกอย่าง
หายหน้าไป แล้วก็ไปทำอย่างอื่น
อยากเรียนรู้เกี่ยวกับตัวเอง แต่เหมือนไม่รู้อะไรสักอย่างเกี่ยวกับตัวเอง
พอได้เรียนรู้อะไรบ้าง แม้จะเป็นเรื่องที่ทำให้เจ็บปวดและต้องทำใจรับกับความผิดที่ตัวเองเคยก่อขึ้น
แต่มันก็ดีกว่าการไม่ยอมรับอะไร ทำแบบนั้นแล้วเหมือนทุกอย่างไม่มีอะไรคืบหน้าเลย
ตอนนี้ก็เหมือนใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยไปวันๆ
แต่สิ่งเดียวที่ทำให้เรารู้สึกว่าตอนนี้ชีวิตของเรายังได้ทำสิ่งที่มีความหมายอยู่
นั้นก็คือสะสมกำลังสติ(ศีล) สมาธิ ปัญญา ไปเรื่อยๆ

ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่ ได้แต่คิดว่าจะหายเร็วๆ
จะผ่านพ้นช่วงนี้ไปได้เร็วๆ
มีความคิดเสมอว่าทุกอย่างจะต้องดีขึ้นแน่ๆ ไม่รีบๆ ไม่เป็นไร
ถ้าไม่ได้ทำตามที่ตัวเองวาดฝันไว้จริงๆละก็ อย่างน้อยการเจริญสติกรรมฐานนี้ย่อมส่งผลที่ดีกว่าความฝันทางโลกๆได้แน่นอน

เพราะใจดิ้นรน ก็เลยทุกข์... นี่เอง..

.....................................................
หากไม่สนใจหลักธรรมปลีกย่อย แล้วจะบรรลุหลักธรรมใหญ่ได้ยังไง -- กวนอู

"ทรัพยกรมนุษย์หากตายไป บริษัทฯ สามารถหามาแทนได้ แต่ทรัพยากรครอบครัวนั้น ครอบครัวไม่สามารถหามาแทนได้"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 26 มี.ค. 2010, 22:50 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 07 มี.ค. 2010, 23:38
โพสต์: 193

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


วันที่ 26 มีนาคม 2553
เดิน 30 นั่ง 3

เดินแล้วรู้สึกไม่มีอะไรเลย เบื่อไม่รู้จะเดินทำไม แต่ก็ต้องเดิน พอเบื่อแล้วทำอะไรไม่ได้ก็เลยเดินหลับตา
ผ่านไปราวๆ 15 นาทีก็คิดว่าอยากจะพอได้แล้ว มันมักจะเบื่อช่วงนี้แหละ แต่ก็ต้องเดินต่อไป
ก็ ไปคิดๆ เรื่องของตัวเอง
ตอนนี้ก็เหมือนกำลังนิ่งเฉยกับอะไรบางอย่างที่อยู่ในส่วนลึก มันมองไม่ออกดูไม่ค่อยออกเลยว่ามันคืออะไร
ต่อมาก็ได้ความรู้มาว่า

ทุกอย่างที่เป็นอกุศลมันเป็นความทุกข์ ก็เลยคิดว่าไม่อยากทำอะไรแม้กระทั้งคำพูดคำจาด่าทอกันก็ไม่เอาแล้ว
ก็คิดว่าไม่อยากจะทำอะไรที่เป็นอกุศลแล้ว ก็นึก ชำระล้างจิตใจ
เสร้จแล้ว แล้วใจมันก็คิดนะว่า เป็นพระโสดาบันหรือยัง
ก็นึกๆที่เคยอ่านหนังสือมา ช่วงที่คนจะผ่านช่วงระหว่างคนธรรมดากับอนุตรธรรมนั้นเจออะไรบ้าง
ก็คิดว่าตัวเองยังไม่เจออะไรแบบนั้นนี่ยัง ยังไม่ใช่ละมั้ง
พอใจห้วนไปคิดเรื่องเกม ก็รุ้ว่ายังไม่ใช่ละ ยังมีห่วงอยู่... อิอิ

จริงๆแล้วไม่อยากบันทึกเรื่องที่คิดว่าเป็นพระโสดาบันเท่าไหร มันจะมีเป็นช่วงๆที่เดินแล้วจะคิดแบบนั้น บางทีก็แปปเดียวบางทีก็นาน แต่จะหาเหตุผลมาแย้งให้ตัวเองเสมอ ที่ยอมบันทึกเพราะคิดว่าน่าจะมีประโยชน์กะผู้ที่อ่านอยู่

จบการบันทึกเพียงเท่านี้

.....................................................
หากไม่สนใจหลักธรรมปลีกย่อย แล้วจะบรรลุหลักธรรมใหญ่ได้ยังไง -- กวนอู

"ทรัพยกรมนุษย์หากตายไป บริษัทฯ สามารถหามาแทนได้ แต่ทรัพยากรครอบครัวนั้น ครอบครัวไม่สามารถหามาแทนได้"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 27 มี.ค. 2010, 20:56 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 02 ก.ค. 2006, 22:20
โพสต์: 5976

โฮมเพจ: http://walaiblog.blogspot.com/
แนวปฏิบัติ: กายคตาสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: สมุทรปราการ

 ข้อมูลส่วนตัว



1 กพ. 48
21.00 สวดมนต์ เดิน 1 ชม. นั่ง 1 ชม.

2 กพ.
21.50 สวดมนต์ เดิน 1 ชม. นั่ง 1 ชม.
เดินจงกรม เดินได้ดีขึ้น รู้เท้าชัดมากกว่าเดิม มีสมาธิดีขึ้น
นั่ง มีความปวดขา แต่ไม่ชา ปวดเป็นพักๆ ยังกำหนดปวดหนอไม่ได้ กำหนดแล้วปวดมากๆ
ใช้วิธีกำหนดจิตไปที่อื่น โดยไม่สนใจความปวด ใช้การสวดมนต์กำหนดลงไปแทน
เริ่มมีอาการปวดใกล้ๆ ก่อนหมดเวลาประมาณ 10 นาที กะเอาเอง

3 กพ.
20.35 สวดมนต์ เดิน 1 ชม. นั่ง 1ชม. วันนี้ปฏิบัติได้ดีกว่าเดิมมากขึ้น
การเดิน เดินได้ช้าลง สมาธิในการเดิน กำหนดได้ดีขึ้น ละเอียดมากขึ้นทุกย่างก้าวที่เดิน
เดินได้ดี มีความรู้สึกว่าหมดเวลาเร็ว ไม่เหมือนเมื่อก่อน

การนั่ง การกำหนดดีขึ้น อารมณ์ในสมาธิละเอียดมากขึ้น กำหนดปวดหนอดีขึ้น
การเจ็บปวดมีบ้าง รู้สึกว่าตัวเองพัฒนาขึ้น

การฟุ้งซ่านระหว่างการเดินกับการนั่ง ยังมีอยู่ แต่สามารถกำหนดให้สงบลงได้ดีกว่าเมื่อก่อน

4 กพ.
22.00 เดิน 1 ชม. นั่ง 1 ชม.
วันนี้การปฏิบัติไม่นิ่งเท่าเมื่อวาน การเดินยังเดินได้สม่ำเสมอ
การนั่งวันนี้ปวดพอทนได้ ไม่เท่ากับเมื่อวาน วูบไปพักหนึ่ง ไม่มีสติ ปวดก้นกบกับปวดขา
ออกจากการปฏิบัติก็ยังคงปวดอยู่

10-16 กพ.
สวดมนต์อย่างเดียว ไม่มีการจดบันทึกไว้ว่าเพราะอะไรจึงไม่เดินจงกรมและนั่งสมาธิ

17 กพ.
สวดมนต์ เดิน 1/2 ชม. นั่ง 1/2 ชม. เหมือนกลับมาเริ่มต้นใหม่

18 กพ.
สวดมนต์ เดิน 1/2 ชม. นั่ง 1/2 ชม.
มีความเครียดเรื่องส่วนตัว ทำให้อยากตาย เพราะรู้สึกทุกทรมาณมากๆ อยากกลับไปทำงานเหมือนเดิม

20 กพ.
เดิน 10 นาที นั่ง 1/2 ชม.
วันนี้สวดมนต์ฟุ้งซ่านน้อยลง มีสมาธิดีขึ้น เครียดเรื่องหมาหน้าบ้านขุดต้นมะลิที่กำลังออกดอกงามๆ
ตัวนี้ชื่อเจ้าเผือก ดื้อมากๆ เป็นหมาไม่มีเจ้าของ แต่โตในซอย เราให้ข้าวกินทุกวัน
เขาเลยมานอนอยู่หน้าบ้าน กำลังซนมากๆ คุ้ยดิน ขุดทั้งต้นกุหลาบ ต้นดอกมะลิ ซึ่งลงไว้เยอะมาก
หมดเงินไปพันกว่าบาท เราไล่ตีเขา เขาวิ่งหนี เราก็ตะโกนใส่เขาว่า เหนื่อยแล้วนะ
เชื่อไหมว่า เขาหยุดวิ่ง และนอนลง รอให้เราเดินเข้าไปหาแล้วตีเขา ตอนนั้นตีนะ แบบไม่ทันคิด
พอหายโกรธแล้ว รู้สึกเสียใจมากๆ ที่ไปตีเขาแบบนั้น เขารักเรา
ถ้าไม่รักเรา เขาคงไม่หยุดแล้วนอนลงให้เราตีเขาหรอก ก็อารมณ์เสียไปหลายวัน

22 กพ.
สวดมนต์ เดิน 15 นาที นั่ง 15 นาที มีความฟุ้งซ่านแต่น้อยลง

23 กพ.
สวดมนต์ เดิน 1/2 ชม. นั่ง 1/2 ชม.
การเดินรู้สึกตัวชัดดี ฟุ้งน้อยลง
การนั่ง สงบลงดี

24 กพ.
สวดมนต์ เดิน 1 ชม. นั่ง 1 ชม.
การเดิน ฟุ้งน้อยลง รู้ตัวดีขณะที่เดิน
การนั่ง ไม่ค่อยมีสติ คือ ลืมกำหนดพองยุบ กำหนดได้แค่ตอนแรก แล้วพองยุบหายไปเป็นช่วงๆ
บางครั้งก็ลืมจับไปเลย

25 กพ.
สวดมนต์ เดิน 1/2 ชม. นั่ง 1/2 ชม.
วันนี้ทำสองรอบ เวลาเท่ากัน รอบบ่ายปฏิบัติได้ดีกว่ารอบค่ำ รอบค่ำเวลากำหนดไม่มีสติ
เผลอตัว ไม่ได้กำหนดพองยุบ ยังฟุ้งอยู่ แต่พอกำหนดได้บ้างเป็นพักๆ

27 กพ.
สวดมนต์ เดิน 1ชม. นั่ง 1 ชม.
การกำหนดยืนหนอและเดินหนอ วันนี้ดีขึ้นมากๆ เดินไปกลับได้ครบ 1ชม. กำหนดตามที่หลวงพ่อบอก
เวลาคิดอะไรก็กำหนดคิดหนอตลอด

การนั่ง ยังเหมือนเดิม คือ กำหนดไม่ค่อยได้ ยังไม่มีการกำหนดพองยุบเหมือนเดิม เหมือนไม่มีสติ

28 กพ.
สวดมนต์ เดิน 1ชม. นั่ง 1 ชม.
ฟุ้งตลอด มัวแต่วุ่นวายกับไดม่อน ( กระต่าย ) ไม่สงบเลย แต่ปฏิบัติได้จนครบเวลา
ไดม่อนจะชอบเข้าไปฟังสวดมนต์ และนอนดูเราปฏิบัติ ถ้าไม่ให้เข้าไปห้องพระด้วย
เขาจะตะกุยประตูดังแกรกๆอยู่อย่างนั้น เวลาเดินจงกรม เขาจะชอบเดิน แล้วมานัวเนีย
พอเวลาเรานั่งสมาธิ เขาก็จะมาดมๆตามตัว จะเป็นแบบนี้ตลอด เอาไปนอกห้อง ก็ตะกุยประตู
ตอนนั้นยังกำหนดเรื่องเสียงไม่ได้ ทำให้เกิดความรำคาญมากๆ

.....................................................
มิจฉาปณิหิตจิต จิตที่ตั้งไว้ผิด ย่อมตามพิชิตตัวเอง

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ตามการกระทำของแต่ละคน (ตามความเป็นจริง)


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 มี.ค. 2010, 00:41 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 07 มี.ค. 2010, 23:38
โพสต์: 193

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


รออ่านช่วงที่ชีวิตของพี่ walaiporn พลิกไปในทางที่ดีขึ้น(มากๆ) คะ :b12:

บันทึกก่อนการเดิน

ช่างเหนื่อยยากเหลือเกินสำหรับการมีชีวิต
เราไม่อยากจะเจอเรื่องแบบนี้ด้วยซ้ำ แต่กลับต้องเจอ
เด็กไม่ดีก็ต้องอยู่ตัวคนเดียว เราบอกกับตัวเองเช่นนั้นแล้วก็เจ็บปวด
คงไม่มีใครที่อยากเป็นคนที่ถูกทิ้ง แต่หากมันเป็นชะตากรรมของเรามันก็คงจะหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องยอมรับมัน

เราทำเป็นคนเข้มแข็ง ไม่มีอะไรเลย ไม่คิดมาก ไม่แคร์ ไม่สนใจ
ทั้งๆที่ในใจมีแต่คำถามว่าตัวเองเป็นอะไรแล้วก็กำลังเศร้าเสียใจอยู่

เราไม่อยากจะว่าหรือว่าตีใคร แต่สำหรับเราในตอนนั้นเราหาทางที่ดีกว่านี้ไม่ได้
เราอยากจะปกป้อง สิทธิ ของตัวเอง
แต่ มันก็ไม่ได้ดีอะไรหรอกนะ

ตอนนี้ก็ เริ่มเข้าใจว่าตัวเองมีอะไรที่ไม่ดีบ้าง ทั้งๆที่เป็นแบบนั้นแต่กลับอยากให้คนอื่นเข้าใจว่าเราไม่ได้ตั้งใจ ช่วยเข้าใจเราหน่อยได้ไหม
สิ่งที่คิดแบบนั้นมันเปล่าประโยชน์สิ้นดี... ไม่มีใครอยากฟังเหตุผลบ้าๆแบบนั้นหรอก
เราทำได้เพียงแค่อยากให้ทุกอย่างดีขึ้น ใช้เวลา...
ส่วนใหญ่เราจะใช้วิธีลืม... แต่ต่อจากนี้ไปคงจะลืมไม่ได้อีกแล้ว เพราะเรื่องที่อยากจะลืมมันมีเยอะขึ้น มันมากเกินกว่าที่จะลืมได้หมด..
ทำได้เพียงแค่ ให้มันเป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำ แล้วก็คงจะไม่มีคำว่าพยายามลืมอีก
เหนื่อยแล้วกับการลืม ปล่อยไปแค่นั้นแหละ
อยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ คำนี้คิดอยู่ตลอดเวลา แต่มันเป็นไปไม่ได้แล้ว
อดีตเชื่อมต่อกับปัจจุบัน แล้วก็โยงไปถึงอนาคต
ไม่มีการเริ่มต้นชีวิตใหม่หรอก ทำได้เพียงแค่ทำให้ทุกอย่างดีขึ้น แค่นั้นแหละ

เรานึกถึงน้องสาวของเรา ที่เราฟาดไม่ยั้งมือเมื่อตอนเช้า เขาดื้อ บ้าบอเกินลิมิตที่เรารับได้
มือของเราชาและก็แสบๆไปสิบนาที แล้วหลังของน้องเราละ... จะเป็นยังไง
แต่เมื่อน้องกลับมาที่บ้าน กลับหัวเราะเฮฮาเหมือนไม่มีเรื่องเมื่อเช้าเกิดขึ้น
ไม่โกรธคนๆนี้ ที่ทำอะไรรุนแรงไป
เขาคิดได้อย่างไร?
ทำไมเราถึงคิดแบบเขาไม่ได้ เรื่องที่เคยโกรธเกลียดทำไมลืมได้ง่ายดายแบบนั้น
นี่ก็เป็นคำถามที่เราอยากจะหาคำตอบต่อไป

.....................................................
หากไม่สนใจหลักธรรมปลีกย่อย แล้วจะบรรลุหลักธรรมใหญ่ได้ยังไง -- กวนอู

"ทรัพยกรมนุษย์หากตายไป บริษัทฯ สามารถหามาแทนได้ แต่ทรัพยากรครอบครัวนั้น ครอบครัวไม่สามารถหามาแทนได้"


แก้ไขล่าสุดโดย varinne เมื่อ 28 มี.ค. 2010, 00:42, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 มี.ค. 2010, 00:44 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 07 มี.ค. 2010, 23:38
โพสต์: 193

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


วันที่ 28 มีนาคม 2553
เดิน 20 นอน 3

วันนี้มองดูความคิดของตัวเองจนลืมดูเท้า ก็เลยต้องมามองดูกำหนดระยะการเดินด้วย
รู้สึกแน่นๆในใจ เหมือนมีอะไรบางอย่างที่ถูกปิดบังและไม่ชัดเจน
รู้สึกทุกข์แบบนี้ก็ดี จะได้มีอะไรให้พิจารณาต่อ..
คิดแบบนั้นเหมือนกันนะ

นึกถึงคำพูดของพี่ที่บอกว่า
การผูกพันทำให้เกิดการยึดติด แล้วมันทุกข์
เพราะฉะนั้น ถ้าไม่ได้ทำตัวให้สนิทกันมากหรือว่าผูกพันกันมาก
เพื่อป้องกันการยึดติด ก็น่าจะดี

รู้สึกว่าเปิดใจขึ้น แต่ก็ยังทุกข์อยู่ดี
เริ่มเข้าใจไรมากขึ้น

ส่วนตอนนอนก็ เห็นลมหายใจที่เคลื่อนผ่านเข้ามายังร่างกาย มาถึงที่ท้องแล้วก็ออกไป

ตอนนี้คิดไม่ออกว่ามีอะไรอีกบ้าง
จึงขอจบการบันทึกเพียงเท่านี้

.....................................................
หากไม่สนใจหลักธรรมปลีกย่อย แล้วจะบรรลุหลักธรรมใหญ่ได้ยังไง -- กวนอู

"ทรัพยกรมนุษย์หากตายไป บริษัทฯ สามารถหามาแทนได้ แต่ทรัพยากรครอบครัวนั้น ครอบครัวไม่สามารถหามาแทนได้"


แก้ไขล่าสุดโดย varinne เมื่อ 28 มี.ค. 2010, 00:44, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 มี.ค. 2010, 01:18 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 07 มี.ค. 2010, 23:38
โพสต์: 193

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


Eden of the East
ที่เอามาโพส เพราะว่าประทับใจเพลงตอนต้น แค่นั้นแหละ...

เนื้อเรื่องประมาณว่า

ซากิ เด็กสาวที่พึงจบการศึกษาได้เดินทางไปพักผ่านหย่อนใจที่นิวยอค ได้พบกับชายแปลกหน้าคนหนึ่งที่สูญเสียความทรงจำไป แถมมีมือถือหน้าตาประหลาดแค่อันเดียวแถมยังมีเงินในมือถือถึง 8200 ล้านเยน ต่อมาเขาได้เลือกชื่อของตัวเองว่า อากิระ เกิดเหตุการณ์มิสไซถล่มที่ญี่ปุ่นขึ้นโดยที่ไม่รู้ว่าเป็นฝีมือของใคร และชาว NEET(คนวัยหนุ่มสาวที่ไม่มีงานทำ) จำนวน 2 หมื่นคนได้หายตัวไปอย่างลึกลับ ต่อมาอากิระได้พยายามค้นหาว่าตัวเองเป็นใคร ทำไมถึงได้ตัดสินใจลบความทรงจำของตัวเองไป แล้วก็ได้รู้เรื่องราวเกี่ยวกับมือถือว่า มันเป็นเกมชนิดหนึ่งที่เลือกให้มีคนที่มีมือถือนี้อยู่ทั้งหมด 12 คน เรียกว่า Seleção แต่ละคนจะได้รับเงินจำนวนหมื่นล้านเยน เพื่อช่วยเหลือประเทศญี่ปุ่นไปในทางที่ดีขึ้น หากเงินในมือถือหมดเมื่อไหรผู้เป็นเจ้าของจะต้องตายเมื่อนั้น
(ตอนจบเป็นอย่างไรก็ไม่รู้เพราะยังดูไม่จบ แต่ตอนที่ 8 นั้นทึ่งมากที่จู่ๆเห็นคนมีปีกงอก... ตกลงนี่เป็นแนวแฟนตาซีหรอกหรอ??)

เพลง
[Eng Sub - Higashi no Eden (東のエデン) Op] Oasis - Falling Down
http://www.youtube.com/watch?v=4pdqeu9L ... re=related

กรีดร้องเจียนตาย
ไม่มีใครฟัง
ร้องเรียกหาทุกคนที่ฉันเคยรู้จัก
ฉันอยู่ที่นี่
สูญหายและพบเจอ
ร้องเรียกหาทุกคน
เราอยู่กับฝันที่ใกล้ตาย
ถ้าเธอเข้าใจความหมาย
ทุกสิ่งที่ฉันเคยรูจัก คือทุกสิ่งที่ฉันเคยรู้จัก
ไล่จับกงล้อที่ทลายเหล่าผีเสื้อไป
ฉันนั่งคร่ำครวญราวกับสายฝนที่เติมเต็มทะเลใหญ่
ฉันพยายามพูดคุยกับพระเจ้า ด้วยเรื่องไร้ค่า
เรียกพระองค์ออกมาปรากฎตรงหน้า
ทูลพระองค์ถ้าไม่ช่วยฉัน
โปรดอย่าทำให้ฉันเสียเวลา

.....................................................
หากไม่สนใจหลักธรรมปลีกย่อย แล้วจะบรรลุหลักธรรมใหญ่ได้ยังไง -- กวนอู

"ทรัพยกรมนุษย์หากตายไป บริษัทฯ สามารถหามาแทนได้ แต่ทรัพยากรครอบครัวนั้น ครอบครัวไม่สามารถหามาแทนได้"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 มี.ค. 2010, 19:13 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 8
สมาชิก ระดับ 8
ลงทะเบียนเมื่อ: 16 ก.พ. 2009, 20:42
โพสต์: 699


 ข้อมูลส่วนตัว


varinne เขียน:
...แล้วใจมันก็คิดนะว่า เป็นพระโสดาบันหรือยัง...

ถ้าเราเป็น คนอื่นที่ธรรมสูงกว่า จะเป็นคนบอกเรา...
ถ้าเราคิดว่าเราเป็น เราก็ไม่เป็น และยิ่งไม่เป็น ถ้าคนที่ธรรมต่ำกว่าเรา บอกว่าเราเป็น

ฝึกไปเรื่อยๆ อย่าไปสนใจเรื่องโสดาบันเลย :b6: :b6: :b6:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 มี.ค. 2010, 23:17 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 07 มี.ค. 2010, 23:38
โพสต์: 193

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


28 มีนาคม 2553
เดิน 11 นอน 6

วันนี้ไม่ค่อยมีไรเลย
มองเห็นว่าใจมันแน่นๆ บอกไม่ถูก แล้วก็ฟุ้งไปหลายเรื่อง เหมือนไม่มีสมาธิเดินจงกรม
เหมือนมีอะไรปิดบังหัวใจอยู่ มองไม่ค่อยเห็น

ก็ ไม่มีอะไรเลย สำหรับวันนี้

.....................................................
หากไม่สนใจหลักธรรมปลีกย่อย แล้วจะบรรลุหลักธรรมใหญ่ได้ยังไง -- กวนอู

"ทรัพยกรมนุษย์หากตายไป บริษัทฯ สามารถหามาแทนได้ แต่ทรัพยากรครอบครัวนั้น ครอบครัวไม่สามารถหามาแทนได้"


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กระทู้นี้ถูกล็อก คุณไม่สามารถแก้ไขข้อความ หรือ ตอบกลับในกระทู้นี้  [ 387 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1 ... 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11 ... 26  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

่กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 1 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร