หลายคนเริ่มฝึกสมาธิใหม่ถอดใจหลายคนเพราะว่าตอนที่ฟังประสบการณ์จากสมาธิมาหลายหลาก เกิดสนใจอยากฝึกขึ้นมาจริงๆหรือจะด้วยเหตุใดๆก็ตามของแต่ละคน ในกรณีของคนที่อยากฝึกแต่ชีวิตที่มีแต่ความวุ่นวายทดสอบกับตนเองง่ายๆ คือเวลาจะนอนนั่นแหล่ะพอบางทีจะหลับตานอน ในความคิดจะมีเรื่องอื่นๆปนเข้ามามั่วไม่ให้จิตมันนิ่งจึงหลับยาก บางทีหลวงพี่ก็เข้าใจว่ามีศรัทธาที่อยากปฎิบัติธรรมจริงๆก็เข้าใจ ลองใช้วิธีที่หลวงพี่แนะนำดูจ้า......
-แนะนำคือ กสิณ ลดความฟุ้งซ่านได้ดีมากๆ แต่ข้อแม้ต้องหมั่นฝึกบ่อยๆ อย่าลืมว่าคนที่จะรู้จะเป็นจะชำนาญอะไรล้วนมาจากการฝึกทั้งนั้น อย่าพยายามเอาตัวอย่างของคนที่มีพรสวรรค์ทางการฝึกเช่นประเภทฝึกครั้งเดียวโดดข้ามไประดับญาณเลย หรือคนที่ฝึกสมาธิเก่งแล้วมาเทียบกับตนเองระหว่างที่เรากำลังจะเริ่มต้นฝึกสมาธิ คนละคนกันเขาไม่ใช่เรา ตอนที่หลวงพี่ฝึกสมาธิใหม่ๆ ไม่เคยสนใจจะเอาใครมาเปรียบเทียบเลย ฝึกตอนแรกผิดๆถูกๆ แต่คิดอย่างเดียวว่าทำไปเรื่อยๆทุกวันเดี๋ยวมันก็ค่อยๆได้ไปเอง
-เมื่อฝึกสมาธิใหม่ๆแทบทุกคนล้วนเป็นเหมือนกันคือ พอหลับตาหัวมันจะสั่งการทุกความคิดที่ไม่ได้คิดจะเรียกมันออกมาปนกันมั่วไปหมด แต่ถ้าเราฝึกกสิณก็ขอให้จำแต่ภาพที่เราจำไม่ต้องกลัวจะทำไม่ได้ อดทนจำแต่ภาพที่เราเพ่งอย่างเดียวต่อให้ ภาพในจิตจะเลอะเทอะฟุ้งซ่านมากวนตลอดเวลาจนแทบไม่เป็นสมาธิก็ช่างมัน จำแต่ภาพที่เราจำสู้กับมันไปเรื่อย ถ้าคุณสังเกตุดูจะพบว่าจิตมันเริ่มล้าไปเองกับภาพหรือเสียงที่ฟุ้งซ่านในจิต และอาการฟุ้งซ่านทั้งภาพทั้งการได้ยินในจิตมันจะลดลงไปทีละน้อยเอง จนกระทั่งตัวเริ่มเบาขึ้นทีละน้อยแสดงว่าความฟุ้งซ่านลดลงไปมากแล้วอดทนหน่อยล่ะ
-ถ้าภาพที่เราเพ่งหายไป หลวงพี่เคยนำภาพของน้ำ ไฟและแสงสว่างที่พอจะจำง่ายๆเก็บฝังไว้ในจิตเอามาใช้เพ่งแทนภาพที่เราจำไม่ได้ หลวงพี่ก็ใช้วิธีนี้ช่วยได้มาก อีกอย่างนึงหลวงพี่จะเลือกภาพที่จำง่ายและติดไว้ในใจได้ง่าย เลือกไว้สักภาพสองภาพ ถ้าคุณยังพอจำมันได้ภาพนั้นจะไม่ปรากฎต่อหน้าแต่มันจะไปปรากฎที่จิตบริเวณหลังหัวตรงกระหม่อมคุณแทนลองสังเกตุดู
-อดทนฝึกบ้างอย่าคิดว่าอะไรจะง่ายไปทุกอย่างเหมือนที่คนอื่นเขาฝึกกัน อย่าลืมว่าบางทีคนอื่นอาจจะฝึกหนักกว่าเราก็มีเยอะ หลวงพี่ก็คือตัวอย่างนึงที่กว่าจะฝึกได้ยากเย็นจริงๆ แถมไม่มีใครสอนเลยทำเองจำมาจากคำสอนแล้วลองผิดลองถูกแรกๆไม่เป็นสมาธิเลยหลายวัน เพียงแต่อาศัยความอดทนต่อเนื่องเท่านั้นเอง แล้วมันจะค่อยๆเกิดผลทีละน้อยจริงๆ
-ภาพที่ฟุ้งซ่านในสมาธิตัดมันออกด้วยการไม่สนใจมันคงอยู่กับสิ่งที่ทำยิ่งเลอะเทอะยิ่งต้องอยู่กับสมาธิสู้กับความฟุ้งซ่านมันจะค่อยๆหายไปเองทีละภาพทีละเรื่องจนนิ่งได้ในที่สุด
ลองเอาวิธีที่แนะนำไปใช้ดู คุณก็ทำได้แต่อย่าคิดว่าฝึกครั้งเดียวอาจจะได้ของดีจริงๆอาจไม่ได้มาง่ายๆแต่ถ้าคุณอดทนจริงมันก็ไม่ยากนะ ลองดูจ้ายังไงก็ได้ถ้าจะทำซะอย่างโดยไม่โกหกตัวคุณเองนะ.......แล้วยังไงหลวงพี่จะมาสอนการฝึกกสิณแบบง่ายสำหรับคนยุค next gen ในสไตล์การฝึกแบบหลวงพี่จ้า