ขออนุโมทนากับทุกคำตอบที่เป็นกุศลกรรมเจ้าค่ะ

ขอแสดงความคิดเห็นในหัวข้อ "สัมมาสมาธิ"

...องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้เคยตรัสสั่งสอนไว้ในครั้งพุทธกาลว่า...
...ศาสนาใดที่มีอริยสัจจ์สี่และปฏิบัติดำเนินตามอริยมรรคมีองค์8 ประการ
...ศาสนานั้นเป็นไปเพื่อความหลุดพ้นจากกองทุกข์...

...ศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่มีหลักคำสอนและแนวทางปฏิบัติเพื่อขจัดกิเลสในจิตใจ...
...อันเป็นไปเพื่อความพ้นทุกข์และการเวียนว่ายตายเกิดอย่างไม่จบสิ้น...
...หลักใหญ่คืออริยสัจจ์สี่(คือทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค)
..........1.ทุกข์ คือความไม่สบายกาย ไม่สบายใจ
..........2.สมุทัย สาเหตุของการเกิดทุกข์
..........3.นิโรธ คือความดับของทุกข์
..........4.มรรค แนวทางปฏิบัติให้ถึงซึ่งความดับทุกข์

...สัมมาสมาธิเป็น 1 ในอริยมรรค...อริยมรรคมีองค์ 8 ประการ ดังนี้
..........1. สัมมาทิฏฐิ คือ ความคิดเห็นและความเข้าใจที่ถูกต้อง
..........2. สัมมาสังกัปปะ คือความใฝ่ใจถูกต้อง
..........3. สัมมาวาจา คือ การพูดจาถูกต้อง
..........4. สัมมากัมมันตะ คือ การกระทำถูกต้อง
..........5. สัมมาอาชีวะ คือ การเลี้ยงชีพและดำรงชีพถูกต้อง
..........6. สัมมาวายามะ คือ ความพากเพียรถูกต้อง
..........7. สัมมาสติ คือ การกำหนดรู้สติถูกต้อง
..........8. สัมมาสมาธิ คือ การตั้งใจมั่นถูกต้อง

...การจะมีสัมมาสมาธิตามหลักคำสอนในพระพุทธศาสนาเพื่อให้หลุดพ้นอธิบายง่ายๆดังนี้...
..........1.เป็นมนุษย์...แม้พระพุทธเจ้าในชาติสุดท้ายก็ต้องมาเกิดเป็นมนุษย์...
..........2.สมาทานถือศีล 5 ข้อ ศีล 8 ข้อ ศีล 10 ข้อ ศีล227 ข้อ หรือศีล311ข้อ(ภิกษุณี)...
..........3.มีการบำเพ็ญบารมีทาน ศีล ภาวนา(ทานก่อนกิน ถือศีลก่อนออกจากบ้าน ภาวนาก่อนนอน)

...การให้ทานและการรักษาศีลจะให้เกิดอานิสงค์มากจะต้องมีการปฏิบัติภาวนา...
...ขึ้นชื่อว่าการให้ทานและรักษาศีลที่บุคคลกระทำยังไม่ทำให้พ้นทุกข์...
...ให้มีการปฏิบัติภาวนาเพื่อขจัดกิเลส(ความมืดมิดปิดตามองไม่เห็นความจริงของจิต)...
...ขจัดตัณหา โลภะ โทสะ โมหะ (ความอยาก ความโลภ ความโกรธ ความหลงในจิต)...

...การให้ทานและการรักษาศีลเป็นการทำบุญกระจายแบบฝนตกลงมาไม่มีภาชนะรองรับ...
...การเพิ่มการปฏิบัติภาวนาเป็นการหาภาชนะมารองรับบุญตั่งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบันชาติ...
...สามารถตัดภพตัดชาติและย่นภพชาติที่จะไปเวียนว่ายตาย-เกิดในวัฎสงสาร 31 ภพภูมิได้...
...อย่างผู้ที่ปฏิบัติจนบรรลุธรรมขั้นพระโสดาบันกลับมาเกิดสูงสุดไม่เกิน 7 ชาติ...

...เมื่อเอ่ยถึงสัมมาสมาธิ...สิ่งที่ต้องกระทำควบคู่กันก็คือสัมมาสติ...
...สัมมาสมาธิ...เป็นการฝึกอบรมจิตใจให้สงบนิ่ง...ไม่ฟุ้งซ่านส่ายแส่ไขว่คว้าแต่สิ่งภายนอก...
...ที่มองเห็นผ่านตานำมาปรุงแต่งจิตที่มีกิเลสให้เห่อเหิมยิ่งๆขึ้นไปอีกไม่มีที่สิ้นสุด...ได้สงบนิ่ง...
...สัมมาสติ...เป็นการกำหนดจิตให้รู้อยู่กับตัว...จากนั้นพิจารณาร่างกายสังขารไม่ส่งออกนอก...

...รวมความคือปฏิบัติสมถกรรมฐานเพื่อให้จิตสงบ...ปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานให้เกิดปัญญารู้แจ้ง...
...ตามความถนัดและกำลังความสามารถของบุคคล..จะสมถะก่อนวิปัสนาหรือวิปัสสนาก่อนสมถะ...
...หรือทำทั้งสองอย่างควบคู่กันในทุกอิริยาบทของการยืน-เดิน-นั่ง-นอน...ทำได้ในชีวิตประจำวัน...
...ขณะทำงาน...ทานข้าว...ออกกำลังกาย...ทุกกิจกรรม...ไม่ใช่แค่นั่งสมาธิและเดินจงกรมเท่านั้น..

...ผู้ใดกระทำได้ดังกล่าวมาข้างต้น...ถือเป็นการปฏิบัติธรรมแบบมีสติ-สัมปชัญญะตลอดเวลา...
...ร่างกายสกปรกชำระได้ด้วยการอาบน้ำและขัดถูด้วยสบู่และอื่นๆที่คิดว่าทำให้สะอาด...
...แต่จิตใจนั้นต่าง...ตรงที่ต้องชำระด้วยการภาวนาสมถะ-วิปัสสนาขัดด้วยธรรมคำสั่งสอนนั่นเอง...
...ขึ้นชื่อว่ากิเลสมันปิดจิตให้มืดบอด...ธรรมะเป็นน้ำสะอาด...ทุกคนต้องหมั่นชำระด้วยตนเองแล...

สัมมาสมาธิ คือการปฏิบัติของอริยบุคคลเพื่อให้จิตสงบประกอบด้วยปัญญา (มีปัญญา หรือสัมมาทิฏฐิ)

มิจฉาสมาธิ คือการปฏิบัติของบุคคลทั่วไปและไม่มีปัญญาประกอบ (ไม่มีปัญญา หรือไม่มีสัมมาทิฏฐิ)

ปัญญาก็มาจากการวิปัสสนา

พูดอย่างนี้...ไม่ถูก

แล้ว..อริยะบุคคลมาจากไหน....ไม่ต้องปฏิบัติอะไรเลย..สมาธิก็ไม่ต้องเคยทำอย่างนั้นรึ??

ไม่ถูกนะ...

ที่ถูกควรจะเป็น...

สมาธิเป็นสัมมาได้...ก็ได้มาจากสัมมาสติ
สติเป็นสัมมาได้...ก็ได้มาจากสัมมาวายามะ
.....................

เรื่อยไปจนถึง...สัมมาทิฐิ

ทิฐิที่เห็นว่านี้คือทุกข์..นี้คือต้นเหตุของทุกข์...ก็ปุถุชนเห็นอย่างนี้...จึงคิดจะหาทางดับทุกข์

ไม่ใช่ต้องเป็นอริยะแล้ว..จึงจะเห็นอย่างนี้ได้...

อริยะไม่ได้เกิดขึ้นมาลอย ๆ โดยไม่มีที่มาที่ไป...สักกะหน่อยนี่นา

[๒๗๑] ดูกรภิกษุทั้งหลาย โอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ ประการนี้แล
๕ ประการเป็นไฉน คือ สักกายทิฏฐิ ๑ วิจิกิจฉา ๑ สีลัพพตปรามาส ๑
กามฉันทะ ๑ พยาบาท ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย โอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ ประการ
นี้แล ฯลฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายพึงเจริญสติปัฏฐาน ๔ นี้ เพื่อละ
โอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ ประการนี้แล ฯ


[๒๗๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย อุทธัมภาคิยสังโยชน์ ๕ ประการนี้
๕ ประการเป็นไฉน คือ รูปราคะ ๑ อรูปราคะ ๑ มานะ ๑ อุทธัจจะ ๑
อวิชชา ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย อุทธัมภาคิยสังโยชน์ ๕ ประการนี้แล ฯลฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายพึงเจริญสติปัฏฐาน ๔ นี้ เพื่อละอุทธัม-
*ภาคิยสังโยชน์ ๕ ประการนี้แล ฯ