ไม่ถือฤกษ์ ก็ไปยึดถือยามอีกแระ

ยามโน้นยามนี้

สถานที่สำคัญๆจำต้องมียาม มี รปภ. ดูแลความปลอดภัย ดูคนเข้าคนออก ใครเข้าได้ ใครเข้าไม่ได้ เหมือนสตินะ คิกๆๆ สติท่านเปรียบเหมือนยาม เหมือนนายประตูนะ ถูกหมิ่นยามสะแล้ว ที่ต่างกันก็มี คือ ยามที่เฝ้าประตูสถานที่ราชการ เป็นต้น ต้องจ้างเขา ต้องมีเงินเดือนให้เขา ส่วนสติไม่ต้องจ้าง ไม่ต้องเสียเงิน เสียแต่เวลาฝึกให้เขาหน่อย เมื่อสติเขาประจำหน้าที่แล้ว เขาจะเฝ้าประตู 6 ประตูให้ ทีนี้เจ้าของก็ปลอดภัยไร้กังวล

ตัดสินใจหนีชีวิตปัจจุบันระยะนี้มีบ่อย ทั้งปัญหาสุขภาพ ปัญหาความเป็นอยู่ ออกแนวๆเลียนแบบกัน

คริคริ

ประตูสาธารณะ อะไรผ่าน ก็สักว่าผ่าน ดันไปยึดถือเป็นเจ้าของอีก
นี่แหละน๊า ความหลง ทำยังให้ยามทำเป็นเหมือนเขตความมั่นคงทำเนียบขาว ห้ามเข้า

มาอีกแระไม่ยึดมั่นถือมั่น คิกๆๆๆ เข้าเขตโลกสวยอีกแระ

พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาแห่งการกระทำ

สติ แปลกันง่ายๆว่า ความระลึกได้ ความไม่เผลอ ไม่เลินเล่อ ไม่ฟั่นเฟือน ไม่เลื่อนลอย พูดง่ายๆ ว่า ใจอยู่ ไม่ใจหาย ไม่ใจลอย
ความตื่นตัวต่อหน้าที่ ความมีใจพร้อมอยู่ ใจอยู่กับกิจ จิตอยู่กับสิ่งที่ทำ ภาวะที่พร้อมอยู่เสมอในอาการคอยรับรู้ต่อสิ่งต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง และตระหนักว่า ควรปฏิบัติต่อสิ่งนั้นๆ อย่างไร ซึ่งทำให้เกิดเป็นการดูแล รักษา คุ้มครองไว้ได้

การทำหน้าที่ของสติ มักถูกเปรียบเทียบเหมือนกับนายประตู ที่คอยระวัง เฝ้าดูคนเข้าออกอยู่เสมอ และคอยกำกับการ โดยปล่อยคนที่ควรเข้าออกให้เข้าออกได้ และคอยกันห้ามคนที่ไม่ควรเข้า ไม่ให้เข้าไป คนที่ไม่ควรออก ไม่ให้ออกไป สติจึงเป็นธรรมที่สำคัญในทางจริยธรรมเป็นอย่างมาก เพราะเป็นตัวควบคุมการปฏิบัติหน้าที่ และเป็นตัวคอยป้องกันยับยั้งตนเอง ทั้งที่จะไม่ให้หลงเพลินไปตามความชั่ว และที่จะไม่ให้ความชั่วเล็ดลอดเข้าไปในจิตใจได้ พูดง่ายๆว่า ที่จะเตือนตน ในการทำความดี และไม่เปิดโอกาสแก่ความชั่ว

พุทธธรรมเน้นความสำคัญของสติเป็นอย่างมากในการปฏิบัติจริยธรรมทุกขั้น การดำเนินชีวิต หรือการประพฤติปฏิบัติโดยมีสติกำกับอยู่เสมอนั้น มีชื่อเรียกโดยเฉพาะว่า “อัปปมาท” หรือ ความไม่ประมาท

อัปปมาทนี้ เป็นหลักธรรมสำคัญยิ่งสำหรับความก้าวหน้าในระบบจริยธรรม มีความหมายหลักเหมือนเป็นคำจำกัดความว่า การเป็นอยู่โดยไม่ขาดสติ

สติ แปลกันง่ายๆ

คริคริ

ก็มัวแต่แปลง่ายๆ แต่ไม่เข้าใจคำสอนเพื่อให้ถึงที่สุด

จะไปทำตัวให้เป็นประธานาธิบดีให้เป็นทำเนียบขาว เพื่อไรหรอค๊ะ
พระพุทธองค์ไม่ได้สอนให้เป็นประธานาธิบดี พอตกกระป๋อง ก็เข้าประตูไม่ได้ เพราะสอนยามไว้อย่างนั้น

ทั้งๆที่ประตูแต่ละประตู เค้าก็ทำหน้าที่อย่างดีที่สุดแระ
คือให้ผ่านเข้าออก

ถ้างั้น ก็เอาที่สบายใจแล้วกันนะ สบายใจนั่นแหละนิพพาน

ก่อนที่คนเราจะมาเกิดในโลกนี้ มาจากไหน เมื่อจากโลกนี้แล้วจะไปไหนต่อ

เป็นคำถามที่ดำมืดสำหรับชีวิตทุกรูปทุกนาม

ตัวอย่างนี้ แม่ป่วยอยากเห็นลูกบวชให้ก่อนสิ้นลม เสียชีวิตแล้วด้วยความสบายจิตสบายใจ



https://www.facebook.com/photo.php?fbid ... =3&theater

พูดถึงจิตใจ คุณโรสยังตามหาอยู่ บอกไม่เชื่อว่ามันมองด้วยตาเนื้อไม่เห็น เพราะเป็นนามธรรม ไม่ใช่วัตถุธรรมเหมือนร่างกาย แต่มันก็อาศัยกายนี่แหละ

เพราะฉะนั้น หลักปฏิบัติเพื่อให้รู้เข้าใจ ท่านจึงแบ่งเป็นข้อย่อย 4 ข้อ ได้แก่ กายานุปัสสนา เวทนานุปัสสนา จิตตานุปัสสนา ธัมมานุปัสสนา

เมื่อว่าโดยข้อใหญ่ ก็มี 2 ได้แก่ ร่างกาย กับ จิตใจ = รูป กับ นาม

https://www.facebook.com/bkkhumans/phot ... =3&theater

“ตอน ม.4 หนูเคยไปแลกเปลี่ยนที่เยอรมันอยู่หนึ่งปี ห้องเรียนที่นั่นเปิดโอกาสให้เด็กถามได้เต็มที่ ครูสอนเนื้อหาที่เข้มข้น ถ้านักเรียนไม่เข้าใจก็ยกมือถาม จำได้ว่าเพื่อนที่นั่งข้างๆ ไม่เข้าใจบางเรื่อง เขายกมือถาม ครูค่อยๆ อธิบาย แต่เขายังไม่เข้าใจ เลยถามอีกครั้ง ครูก็ค่อยๆ อธิบายเรื่องเดิมด้วยตัวอย่างใหม่ เป็นแบบนั้นหลายรอบ พอได้ถามๆๆ เขาคงเข้าใจเรื่องนั้นอย่างดีไปเลย ขณะเดียวกัน หนูเข้าใจมากขึ้นด้วยนะ แล้วมีทัศนคติที่ดีต่อวิชานั้นและครูคนนั้นไปเลย ปกติหนูเป็นคนชอบถามอยู่แล้ว ยิ่งกลายเป็นคนกล้าถามมากขึ้น เพราะรู้สึกได้ว่าความสงสัยไม่ใช่เรื่องผิด

“พอกลับมาเรียนซ้ำ ม.4 ที่เมืองไทย ห้องเรียนที่นี่เป็นการสื่อสารจากครูฝ่ายเดียว เนื้อหาเยอะมาก มากจนไม่เข้าใจอะไรเลย ตอนนั้นครูพูดว่า ‘ใครสงสัยอะไรไหม’ หนูเลยยกมือถาม แต่คำตอบที่ได้มาพร้อมสีหน้าและน้ำเสียงที่หงุดหงิด รวมทั้งคำพูดประมาณว่า 'ทำไมไม่ตั้งใจฟัง' ทำให้หนูไม่กล้ายกมือถามครูคนนั้นอีกเลย ซึ่งเจอแบบเดียวกันในวิชาอื่นด้วย ระบบการศึกษาไทยไม่ได้ปลูกฝังให้นักเรียนกล้าตั้งคำถาม ครูหลายคนเลยมองว่า นักเรียนถามเพราะไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจก็เพราะไม่สนใจ ไม่ฟัง ไม่ตั้งใจเรียน ครูคงเหนื่อยกับการสอน เพราะหนึ่งวันต้องสอนหลายคาบ หนูเข้าใจนะ แต่นักเรียนก็เหนื่อยจากการเรียนหลายวิชาเหมือนกัน เลยอยากให้ครูทุกคนเคารพสิทธิในการถามของเด็กด้วย

“ถ้าเราเรียนแล้วเชื่อตามครูตลอด สุดท้ายอาจไม่ได้เข้าใจสิ่งนั้นจริงๆ ก็ได้ หนูเรียนวิชาพระพุทธศาสนามาตั้งแต่เด็ก ก็ขีดเส้นใต้เนื้อหาแล้วท่องจำไว้ ตอนนั้นคิดว่าตัวเองเข้าใจ แต่ตอนไปแลกเปลี่ยนที่เยอรมัน เพื่อนที่ไม่รู้จักศาสนาพุทธมาคุยด้วย หนูเล่าเรื่องต่างๆ ตามที่ท่องจำไว้ เขาสงสัยว่า
'ทำไมต้องสวดมนต์'
'สวรรค์-นรกเป็นเหตุเป็นผลยังไง'
'การทำบุญช่วยอะไรได้' เขาแค่สงสัยเฉยๆ แต่หนูตอบไม่ได้เลย เพราะไม่เคยกล้าถามเรื่องนี้ในเมืองไทย มันเปราะบางมาก เหตุการณ์นั้นทำให้หนูเอาสิ่งที่เรียนตั้งแต่ประถม-มัธยม สิ่งที่ท่องจำจนเคยชิน กลับมาตั้งคำถามและหาคำตอบใหม่อีกครั้ง”

https://www.facebook.com/bkkhumans/phot ... =3&theater