ความเมตตา......เป็นอย่างไร

ขอยกบทธรรมบางส่วน

“......ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อ ......เมตตาเจโตวิมุตติ......

อันบุคคลเสพแล้ว เจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ทำให้เป็นดังยาน ทำให้เป็นที่ตั้ง
ตั้งไว้เนือง ๆ อบรมแล้ว ปรารภดีแล้ว อานิสงส์ 11 ประการ เป็นอันหวังได้......

......อานิสงส์ 11 ประการ เป็นไฉน คือ

......ผู้เจริญเมตตา ย่อมหลับเป็นสุข
......ตื่นเป็นสุข
......ไม่ฝันลามก
......ย่อมเป็นที่รักของมนุษย์
......ย่อมเป็นที่รักของอมนุษย์
......เทวดาย่อมรักษา
......ไฟ ยาพิษ หรือ ศาสตรา ย่อมไม่กล้ำกราย
......จิตของผู้เจริญเมตตา เป็น สมาธิ ได้รวดเร็ว
......สีหน้าของผู้เจริญเมตตา ย่อมผ่องใส
......ย่อมไม่หลงใหล กระทำกาละ
......เมื่อยังไม่แทงตลอดธรรมอันยิ่ง ย่อมเข้าถึง พรหมโลก......

......ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อ ......เมตตาเจโตวิมุตติ......

อันบุคคลเสพแล้ว เจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ทำให้เป็นดังยาน ทำให้เป็นที่ตั้ง
ตั้งไว้เนือง ๆ อบรมแล้ว ปรารภดีแล้ว อานิสงส์ 11 ประการนี้ เป็นอันหวังได้......”

ขอให้เจริญในเมตตาธรรมทุกท่านนะครับ

เมตตาสูตร
http://84000.org/tipitaka/attha/v.php?B ... 297&Z=8309

สวัสดีครับ คุณ นายฎีกาน้อย คุณสุชาวดี

เข้ามาเล่าต่อจากเมื่อวาน

ความเมตตา......เป็นอย่างไร

ขอยกบทธรรมบางส่วน

“......ดูกรภิกษุทั้งหลาย

......เมตตาเจโตวิมุตติ แผ่ไป โดยไม่เจาะจง ก็มี
......เมตตาเจโตวิมุตติ แผ่ไป โดยเจาะจง ก็มี
......เมตตาเจโตวิมุตติ แผ่ไป สู่ทิศทั้งหลาย ก็มี

......เมตตาเจโตวิมุตติ แผ่ไป โดยไม่เจาะจง ด้วยอาการเท่าไร
......เมตตาเจโตวิมุตติ แผ่ไป โดยเจาะจง ด้วยอาการเท่าไร
......เมตตาเจโตวิมุตติ แผ่ไป สู่ทิศทั้งหลาย ด้วยอาการเท่าไร......”

ขอให้เจริญในเมตตาธรรมทุกท่านนะครับ

อันนี้แผ่แบบเจาะจงใช่ไหมครับ สาธุ

สวัสดีครับ คุณ นายฎีกาน้อย แผ่แบบเจาะจง เป็นอีกรูปแบบหนึ่งครับ

การปรารภครั้งแรก ผมเริ่มต้นภาวนา

......เมตตาเจโตวิมุตติ แผ่ไป โดยไม่เจาะจง เป็นลำดับแรกครับ

เมตตาเจโตวิมุตติ แผ่ไป โดยไม่เจาะจง ด้วยอาการ 5 ......เป็นอย่างไร

ขอยกบทธรรมบางส่วน

“......ดูกรภิกษุทั้งหลาย

......เมตตาเจโตวิมุตติ แผ่ไป โดยไม่เจาะจง ด้วยอาการ 5 เป็นไฉน

เมตตาเจโตวิมุตติ แผ่ไป โดยไม่เจาะจงว่า

......ขอสัตว์ทั้งปวง จงเป็นผู้ไม่มีเวร ไม่เบียดเบียนกัน ไม่มีทุกข์ รักษาตนอยู่เป็นสุขเถิด
......ปาณะทั้งปวง ฯลฯ
......ภูติทั้งปวง
......บุคคลทั้งปวง
......ผู้ที่นับเนื่องด้วยอัตภาพทั้งปวง

จงเป็นผู้ไม่มีเวร ไม่เบียดเบียนกัน ไม่มีทุกข์ รักษาตนอยู่เป็นสุขเถิด

......เมตตาเจโตวิมุตติ แผ่ไป โดยไม่เจาะจง ด้วยอาการ 5 นี้ ฯ ......”

ขอให้เจริญในเมตตาธรรมทุกท่านนะครับ

สาธุ


พระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๑ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๓
ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค
ยุคนัทธวรรค เมตตากถา
http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.p ... 449&Z=8691

......เมตตาเจโตวิมุตติ แผ่ไป โดยไม่เจาะจง เป็นลำดับแรกครับ

เมตตาเจโตวิมุตติ แผ่ไป โดยไม่เจาะจง ด้วยอาการ 5 ......เป็นอย่างไร

ขอยกบทธรรมบางส่วน

“......ดูกรภิกษุทั้งหลาย

......เมตตาเจโตวิมุตติ แผ่ไป โดยไม่เจาะจง ด้วยอาการ 5 เป็นไฉน

เมตตาเจโตวิมุตติ แผ่ไป โดยไม่เจาะจงว่า

......ขอสัตว์ทั้งปวง จงเป็นผู้ไม่มีเวร ไม่เบียดเบียนกัน ไม่มีทุกข์ รักษาตนอยู่เป็นสุขเถิด
......ปาณะทั้งปวง ฯลฯ
......ภูติทั้งปวง
......บุคคลทั้งปวง
......ผู้ที่นับเนื่องด้วยอัตภาพทั้งปวง

จงเป็นผู้ไม่มีเวร ไม่เบียดเบียนกัน ไม่มีทุกข์ รักษาตนอยู่เป็นสุขเถิด

......เมตตาเจโตวิมุตติ แผ่ไป โดยไม่เจาะจง ด้วยอาการ 5 นี้ ฯ ......”

ขอให้เจริญในเมตตาธรรมทุกท่านนะครับ

การเจริญเมตตานั้นต้องรู้คนที่เป็นโทษแก่การ
เจริญเมตมมภาวนาก่อน คือ ห้ามเจริญในคน ๔ จำพวกเป็นอันดับแรก
๑. คนที่เกลียดชัง ๒. คนที่รักมาก ๓. คนที่เป็นกลางๆ ๔. คนที่เป็นคู่เวรกัน
ส่วนคนต่างเพศกัน ห้ามมิให้เจริญเมตตาไปโดยเฉพาะเจาะจง
และคนทีตายแล้วห้ามมิให้เจริญเมตตาไปถึงเลยตลอดกาล

ช่วยขยายความด้วยซิครับ..

เพราะ...คนในโลกนี้..ก็มีอยู่ในคน 4 จำพวกนี้หมดเลยนะครับ

นั่นนะสิครับ

เท่าที่ผมพิจารณาดู คิดว่า เมื่อเจริญเมตตานั้นเป็นอานิสงฆ์เพื่อความสุขความเจริญของสัตว์โลกทั้งหลาย แต่ เนื่องจากเกิดวิบัติของความเมตตาขึ้นเสียก่อนนั่นเอง เช่น

เมตตาต่อลูกตนเอง ต้องการให้ลูกได้ในสิ่งที่ปราถนา โดยไม่คำนึงถึงบุคคลอื่น กลายเป็นความลำเอียง นี่คือวิบัติของความเมตตา ความลำเอียงจัดเป็นอกุศลธรรม

เพราะเมื่อโยคีบุคคลเจริญเมตตาโดยเพ่งเอาคนที่เกลียดชังมาตั้งไว้
ในฐานะเป็นคนที่รักนั้น ย่อมเป็นสิ่งที่ลำบากใจมาก และเมื่อจะเพ่งเอาเพื่อนที่รักมาก
มาตั้งไว้ในฐานะที่เป็นคนกลางๆ ก็เป็นสิ่งที่ทำได้ยากเช่นเดียวกัน
แม้เพียงเขาจะได้ประสบทุกข์เพียงนิดหน่อยก็เป็นเหตุให้โยคีบุคคลถึงกับเสียใจ ร้องให้ได้เสียเเล้ว

เมื่อจะเพ่งเอาคนที่เป็นกลางๆ มาตั้งไว้ในฐานะที่เป็นครูและเป็นที่รักเล่า
ก็ย่อมเป็นการยากแก่ใจในทำนองเดียวกัน และเมื่อระลึกนึกถึงคู่เวรกัน
ความโกรธแค้นก็จะเกิดขึ้นมา เมตตาภาวนาย่อมเกิดขึ้นไม่ได้

ด้วยประการฉะนี้ จึงห้ามมิให้เจริญเมตตาไปในคนที่เกลียดชังเป็นต้นเป็นอันดับแรก

ในกรณีนี้เมื่อโยคีบุคคลเจริญเมตตาไปโดยเฉพาะเจาะจง หรือเอาคนต่างเพศนั้นมาเป็นอารมณ์
โดยเฉพาะ ราคะคือความกำหนัดยินดีในเพศก็จะเกิดขึ้นมาแทน เมตตาภาวนาไม่อาจเกิดขึ้นก็ได้
ยกตัวอย่าง บุตรอำมาตย์คนหนึ่งเรียนถามพระเถระที่ตนเป็นอุปัฏฐากว่า "พระผู้เป็นเจ้าขอรับ
เมตตาภาวนานี้จะต้องเจริญให้บังเกิดแก่ใครจึงจะดี"

พระเถระให้คำตอบว่า "ต้องเจริญให้บังเกิดขึ้นในคนที่รักจึงจะดี คุณโยม"
ก็ภริยาของเขาเองเป็นที่รักและบุตร อำมาตย์นั้น เขาจึงเจริญได้เจริญเมตตาภาวนา
ไปในภริยาของเขานั่นเอง ผลจึงปรากฎว่าเขาได้ทำการรบกับฝาเรือนตลอดคืนยันรุ่งที่เดียว

และด้วยประการฉะนี้ จึงห้ามเจริญเมตตาโดยเจาะจงในคนที่รักมาก ในคนต่างเพศ

http://www.thepathofpurity.com/home/ วิสุทธิมรรค-pdf/
หน้า ๔๘๓ เป็นต้นไป

ดิฉันได้เพียรเจริญเมตตากับคนที่เป็นศรัตรู ระดับการจองเวร
ในจิตใจดิฉันค่อยๆลดลงๆ จนรู้สึกสงสารเขาได้ในที่สุด ให้อภัยเขาได้ในขณะ
ที่เขาคิดดี คิดร้ายกับเราก็แล้วแต่เขาค่ะ และยังมองเห็นข้อที่ไม่ดีของเราที่เคยทำต่อเขา
ตอนที่ดิฉันยังจองเวร จะเห็นแต่ข้อดีของตัวเอง และเห็นข้อเสียแต่ของเขา
พอเจริญเมตตาถึงตรงนี้ จิตสว่างไสวมากๆค่ะ