ผมรู้จักกับเค้ามาสี่ปี ตอนนี้สนิทกันมากเพราะทำงานด้วยกัน แต่เค้ามีแฟนแล้ว ผมแอบชอบเค้ามาตั้งแต่เค้ายังไม่มีแฟน ก่อนหน้านี้ก็มีคนในที่ทำงานเดียวกันมาจีบเค้า เค้าก็บอกว่าเค้าจะไม่เป็นแฟนกับคนที่ทำงานที่เดียวกันหรอก เพราะยังไงก็ไม่น่าจะดี

ผมก็เลยไม่กล้าจีบเค้า แต่เราก็คุยกันเรื่อยมา จนผมมีแฟน และเค้าก็มีแฟน ผ่านไปประมาณเกือบปีแฟนผมมีคนอื่น และเราก็ทะเลาะกัน ผมก็ปรึกษาเค้าเรื่องแฟนผม เค้าก็ให้คำปรึกษาที่ดีเรื่อยมา จนสุดท้ายผมก็เลิกกับแฟน เค้าก็คอยคุยคอยให้กำลังใจผมตลอดในฐานะเพื่อน เวลาผมเหงา เค้าก็ไปกินข้าวเป็นเพื่อนผม ผมรู้ว่าเค้าไม่ได้คิดอะไรกับผมเลย เค้าก็รักแฟนเค้า เค้าก็เอาเรื่องแฟนเค้ามาพูดให้ผมฟังอยู่บ่อยๆ แทบทุกครั้งที่คุยกัน ผมก็แกล้งทำเป็นยิ้ม หัวเราะไปกะเค้า ทั้งๆที่ใจมันทรมาน บางทีเค้าชวนผมไปเที่ยวเล่นแต่เค้าก็พาแฟนเค้าไปด้วย ผมก็ต้องแกล้งทำเป็นไม่ได้ชอบ ไม่ได้รัก ไม่ได้สนใจเค้า ..

เวลาเค้าไปไหนคนเดียว ผมก็จะอาสาไปรับไปส่งตลอด ผมคอยเทคแคร์เค้าอย่างดีบางอย่างอาจจะทำดีกว่าแฟนเค้าเสียอีก เวลาแฟนเค้าไม่ว่างเค้าก็จะชวนผมกินข้าว ซึ่งผมก็ไม่เคยปฏิเสธเลยทั้งๆทีบางทีผมพึ่งกินข้าวมา เป็นอย่างนี้มาเกือบปีแล้วครับ จนตอนนี้เค้าย้ายมาอยู่ที่เดียวกะแฟนเค้า(แต่คนละห้อง) ผมก็มีโอกาสเจอเค้าน้อยลง ไปกินข้าวด้วยกันน้อยลง บอกตรงๆว่าตอนนี้ ทรมานมาก คิดถึง บางทีผมพิมเมสเสจไปก็รอจนกว่าเค้าจะตอบกลับมา กระวนกระวาย เสาร์อาทิตย์ ผมแทบไม่ได้เจอไม่ได้คุยกับเค้าเลย

ผมไม่อยากเป็นแบบนี้เลยครับ ผมเคยฝึกดูจิตให้รู้ว่าตัวเองทำอะไรอยู่แต่ผมก็ไม่รู้ต้องทำยังไง ผมรู้ว่าตัวเองทำอะไรแต่มันก็ห้ามให้คิดฟุ้งซ่านไม่ได้ เรื่องนี้ผมผิดคนเดียวทางเค้าไม่รู้เรื่องอะไรเลย ผมควรจะทำยังไงดีครับ

คนที่ไม่ใช่แฟนทำแทนทุกเรื่องไม่ได้

เหตุแห่งความรัก ตำราบอกว่า เกิดจากเหตุสองประการ คือ หนึ่ง บุพเพสันนิวาส สอง อำนาจปัจจุบัน เหมือนบัวที่เกิดในน้ำ ย่อมอาศัยน้ำและเปืยกตมฉะนั้น

อำนาจปัจจุบัน ก็เช่นว่า ก่อนรู้สึกเฉยๆ กับชายหรือหญิงคนนี้ แต่เมื่อได้พูดคุยกัน ให้คำปรึกษากันและกันในทุกเรื่อง ได้ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ไปกินข้าวด้วยกัน เป็นต้น ความรักความเห็นใจย่อมเกิดได้

แต่ จขกท. เป็นรักเขาข้างเดียว เหมือนข้าวเหนี่ยวนึ่งที่น้ำท่วมไม่ถึง จึงยากที่จะสมหวังในรัก เพราะอีกฝ่ายมีแฟนแล้ว แต่ก็ไม่สิ้นหวังเสียทีเดียว คือ รอให้เขาเลิกกับแฟนก่อน เหมือนตัวคุณเองที่เลิกกับแฟนแล้วมารักชอบใจหญิงคนนี้ แต่ก็ไม่รู้ว่าเขาจะเลิกกันเมื่อไร แบบนี้หาใหม่ดีกว่า ผู้หญิงเยอะแยะ

อยู่ในกองเพลิงแล้วรู้สึกร้อน ก็เป็นเรื่องปกติครับ
ไม่อยากร้อน ไม่อยากให้เพลิงเผากายเผาใจ หนทางก็ต้องเดินออกมาครับ
เป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่ในกองเพลิง แล้วจะหาวิธีคลายร้อน

กลับข้าง

ขอบคุณครับ ผมพยายามห้ามใจตัวเองก็ห้ามไม่ได้ รู้สึกแพ้กิเลสตัวเอง อยากพบอยากเจอ วันนี้ผมก็ไปเที่ยวเล่นกับเค้าเดินซื้อของ กินข้าวกัน ทั้งวัน

ยอมรับว่าผมมีความสุขไม่เหน็ดเหนื่อยเลย พอตกเย็นผมก็ไปกินข้าวต้มกันร้านนึง พอกินเสร็จเค้าก็สั่งอาหารกลับบ้าน ผมก็แซวๆว่ากินเยอะไปนะ เค้าก็เงียบๆ พอผมส่งเค้าถึงหอปุ๊บ แฟนเค้าก็ลงแท็กซี่มาพอดี บังเอิญเจอกันพอดี ผมก็เลยรู้ว่าเค้าซื้ออาหารมาฝากแฟนเค้า

ผมก็กลับบ้านมาอย่างเศร้าๆ

ที่ลำบากใจคือ เค้าก็คิดว่าผมอยู่คนเดียวคงเหงา ในฐานะเพื่อนเค้าเลยชวนผมไปนู่นไปนี่บ่อยๆ พรุ่งนี้ก็ชวน วันถัดไปก็มีโปรแกรมอีก ผมดีใจนะครับ แต่มันก็ทรมานในความเป็นจริง

ผมก็พยายามหาผู้หญิงคนอื่นคุยด้วย แต่คุยได้ไม่นานผมก็รู้สึกไม่ใช่อ่ะครับ รู้สึกชอบแค่เค้าคนนี้เท่านั้น

การเผลอใจไปแอบชอบ แอบรัก คนที่ถูกใจเป็นเรื่องปกติค่ะ แต่คุณต้องควบคุมตัวเองได้ หมายถึง ไม่ล่วงเกิน ไม่ละเมิดศีลธรรม หรือถึงขั้นเป็นมือที่สาม (โดยจะรู้ตัว ตั้งใจหรือไม่ก็แล้วแต่)ให้เขาทั้งสองต้องเลิกกัน เพราะมันกลายเป็นสร้างเวรสร้างกรรมกับคนอีกคนที่เขาเป็นผู้บริสุทธ์ ลองคิดดูง่ายๆว่า ถ้ามีผู้ชายคนนึงมาแอบรักแอบชอบ ตามรับตามส่งแฟนของคุณ คุณจะรู้สึกอย่างไร ใจเขาใจเราค่ะ

เป็นเพื่อนกันแบบรักษาระยะห่างไว้จะดีกว่าไหม ขณะเดียวกันคุณเองจะได้ลองเปิดใจคบคนอื่นที่เขาไม่มีพันธะได้ เพราะถ้าคุณยังเอาตัวเอาจิตใจไปผูกติดอยู่กับเธอ คุณก็คงยังวนเวียนอยู่เช่นนี้ เห็นภาพเขารักกันก็ปวดใจ อยู่ใกล้ก็หวั่นไหว บังคับจิตใจตัวเองเป็นเรื่องยากในการเริ่มต้น แต่ถ้าได้ลองทำดูแล้ว มันจะดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ ถ้าคุณกับเขาเป็นเนื้อคู่กันจริง ก็คงไม่แคล้วกันหรอกค่ะ

รีบออกก็เจ็บเล็กน้อย แต่ถ้ายังทนร้อนในกองเพลิงไม่ยอมลุกหนีไปไหน
สุดท้ายตัวคุณเองแหละครับจะถูกเพลิงเผาไหม้ จนเมื่อถึงวันนั้น อาจจัรักษาบาดแผลไม่หาย
หรือหายก็มีแผลเป็นติดตัวไปตลอด

ต้องพยายามหักห้ามใจ การใกล้ชิดสนิทสนมเกินไปไม่สมควร เป็นการเสี่ยงที่จะทำกรรมที่ไม่ดีแก่ตัวเอง
เพราะถ้าเราทำกรรมให้ผู้อื่นพลัดพรากจากกันแล้ว ถ้าวันหนึ่งเรามีคู่มีแฟน เราก็จะได้รับผลกรรมอันนั้น
มีคู่มีแฟนแล้วอาจจะไม่ยืนยาว

เป็นกำลังใจให้ผ่านพ้นไปด้วยดีครับ

ขอนำหลักธรรมที่เรียกว่า วิธีคิด (โยนิโสมนสิการ) แบบรู้ทัน คุณ,โทษ,และทางออก ที่

http://fws.cc/whatisnippana/index.php?topic=1413.0

ปกติมนุษย์ปุถุชนจะติดในความคิดสองตอน คือ รู้ว่ากามมีคุณ มีโทษ แต่ไม่รู้ทางออกจากคุณและโทษนั้นๆ

ความรัก (กามสุข) มีคุณ มีส่วนดี ส่วนอร่อย...แต่กามคุณหรือกามสุขนั้น ก็มีโทษแฝงอยู่ด้วย เพราะมันเปลี่ยนไปตามธรรมดาของสังขตธรรม มนุษย์รู้-ประสบแค่สองส่วนนี้เท่านั้น แต่ไม่รู้ทางออกจากมันเลย

เมื่อเสวยกามสุข ก็หลงติดจม เมื่อมันเปลี่ยนมนุษย์ก็ทุกข์ ชีวิตทั้งชีวิตจึงวนๆเวียนๆอยู่กับสุข-ทุกข์นี้จนวันตาย

ขอบคุณครับ ผมจะพยายามครับ

ดิฉันก็เคยมีประสพการณ์แบบเดียวกับคุณค่ะ ตอนสมัยเรียน ตอนนี้ตาสว่างแล้วค่ะ
ปัญหาของคุณเรื่องของเรื่องก็คือความผูกพันธ์เป็นบ่อเกิดของการยึดมั่นในอารมณ์
เท่านั้นเองค่ะ เมื่อเราเกิดความรู้สึกดีกับใครซักคนมากๆ มันเลยกลายเป็นความผูกพันธ์
นานวันก็ยิ่งเหนียวแน่นจนยากจะถอนตัว

วิธีแก้มันก็มีง่ายๆนะคะ แต่เวลาทำมันยากเอาการ แต่ก็ยากเฉพาะช่วงแรกๆเท่านั้นค่ะ
พอนานวัน เราก็จะตัดใจได้เอง วิธีที่ว่าคือการรักษาระยะห่าง รู้จักควบคุมอารมณ์
ของเราเอง ไม่ให้ถลำลึก ให้คิดว่าหากเขาเป็นเพื่อนผู้ชายเราจะปฏิบัติต่อเขาอย่างไร
(คุณเป็นผู้ชายคงไม่หลงรักผู้ชายด้วยกันนะคะ) รักษาความสัมพันธ์ให้อยู่ในระดับนี้
แล้วคุณจะไม่เสียทั้งเพื่อนและมิตรภาพนะคะ

เข้าใจคำว่าเพื่อนผู้ชายมั๊ยคะ: หมายความว่า หากเขาเป็นเพื่อนผู้ชาย คุณก็คง
ไม่ไปรับไปส่ง หากไม่จำเป็น ไม่ต้องเอาอกเอาใจเกินควรเพราะวันหน้าอาจทำให้
สามีเพื่อนไม่พอใจและมีปัญหาตามมาก็ได้ ไม่จำเป็นต้องกินข้าวด้วยกันทุกวัน
วันไหนไม่ได้กินด้วยกันจะลงแดง คือทำตัวให้เหมือนที่คนธรรมดาทั่วๆไปเขาปฏิบัติ
ต่อเพื่อนน่ะค่ะ ทำตัวธรรมดาๆทั่วๆไปไม่ต้องมีอะไรพิเศษมากนัก

ช่วงแรกมันก็ยากค่ะ เพราะทำงานที่เดียวกันต้องเจอกันทุกวัน แต่นานๆไปก็ทำ
ใจได้เอง หรือไม่คุณก็ลองมองหาคนใหม่ที่ยังไม่มีสามีเถอะค่ะ จะได้ไม่ต้อง
มีพันธะทางใจที่เป็นบาปกรรม การกระทำทุกอย่างอยู่ที่ใจทั้งนั้นค่ะ ขอเพียงพยายาม