เรื่องมีอยู่ว่า ผมมีแฟนที่คบมาด้วยกันอยู่แล้ว ประมาณ 9 ปี และเมื่อปีที่แล้วผมกับแฟนผมมีเรื่องทะเลาะกันอย่างหนักมากจนความรักของผมเริ่มจางลง และหลังจากนั้นผมก็ได้พบกับผู้หญิงคนนึงเค้าดีกับผมมาก ผมจึงรักผู้หญิงคนนี้ แต่แฟนของผมก็ไม่ได้เลิกเพราะหลังจากนั้นเค้ากลับมาคืนดีกับผม ผู้หญิงคนนี้เค้าก็อยากให้เวลาผมเครียร์เรื่องตัวเองให้หมดก่อนสิ้นปี 2011 และก็จะคบกันเป็นแฟน แต่ผมเองกลับเครียร์ไม่ได้เพราะผมก็ยังมีความผูกพันกับแฟนของผมแต่ความรักของผมก็จางไปแล้ว แต่พอมาสิ้นปี 2011 ผมก็ยังไม่ได้เลิกกับแฟน เค้าก็ค่อยๆ ถอยห่างไป และจนวันนึงมาถึงที่ผมโทรไปร้องไห้กับเค้า ไม่อยากให้เค้าจากไป เค้าก็ตัดสินใจไม่กลับคืนมาหาผมอีกถึงแม้ว่าผมจะไม่มีใครแล้วก็ตาม เค้าบอกว่าถ้าอนาคตเป็นหัวหน้าครอบครัวของเค้า ผมก็ไม่สามารถที่จะตัดสินใจได้แน่วแน่ได้ หลังจากนั้นผมก็พยายามแก้ปัญหา และแก้ไขข้อเสียของตนเองที่ใช้อารมณ์ มากกว่าสติ ผมตั้งใจอยากจะเปลี่ยนตัวเองเพื่อเค้า อยากให้เค้ากลับมา แต่เค้าก็บอกว่ามันสายไปแล้ว ถึงแม้ว่าผมพยายามเปลี่ยนตัวเอง แต่เค้าก็จะไม่กลับมาหาผมอีกแล้ว ผมรู้สึกทุกข์มาก ผมได้บทเรียน ผมทำร้ายความรู้สึกเค้า ส่วนผมก็รู้สึกทุกข์ใจ เสียใจกับความผิดพลาดของผมครั้งนี้ หัวใจของผมก็แตกสลายเหมือนกัน ผมอยากให้เค้ากลับมาหาผมอีกครั้งจริงๆ ผมควรจะทำยังไงตอนนี้ผมได้รับรู้รสชาติของความเจ็บปวดแล้ว

เค้าก็พูดถูกนะครับ เพราะเค้าก็รักตัวเองห่วงตัวเองในวันข้างหน้าเหมือนกัน ปล่อยเค้าไปเถอะครับ

ส่วนเราเองก็ตั้งใจแก้ไขข้อเสียของเราไป จนเป็นอุปนิสัยถาวร ไม่ฝึกไม่ฝืนอีกต่อไป คิดว่าทำเพื่อตนเองครับ ไม่ใช่ทำเพื่อหญิงคนนั้นคนนี้
คิดในทางบวกก็ดีนะครับ ถ้าไม่เจอกับ ญ. คนนี้ เราคงไม่ได้แง่คิดจนปรับข้อเสียได้

คนไม่เคยเจ็บปวดไม่มีในโลกครับ

ดูหลักปฏิกรรมที่นี่

http://fws.cc/whatisnippana/index.php?t ... 8#msg11858

ขอบคุณครับ คุณกรัชกาย หลังจากนี้ผมจะพยายามตั้งใจแก้ข้อเสีย
แต่ในใจ และในหัวของผมยังคงมีแต่เค้าที่ยังวนเวียนอยู่ ผมควรจะทำใจลืมยังไงดีครับ
ผมยังคงอยากให้เค้ากลับมาหาผมจริงๆ ครับ

เก็บสิ่งดีๆไว้เป็นกำลังใจบ้างก็ไม่เสียหายอะไร ไม่ต้องตั้งอกตั้งใจลืมหรอกครับ ทำไม่รู้ไม่ชี้สบายๆมีอะไรก็ทำไปเดี๋ยวก็ดีเอง ตอนนี้ให้เวลาจิตใจเค้าปรับตัวหน่อย เดี๋ยวไปพบปะเจอสิ่ง (รูป เสียง กลิ่น ฯลฯ) ที่ดีกว่าเก่า ถูกจริตกว่าเดิมก็ลืมไปเองแหละ อารมณ์ผ่านมาก็ผ่านไป ดูตัวอย่าง (ไม่ได้ว่านะ) ผู้หญิงคนเก่าคบกันมาตั้ง 9 ปี ยังลืมได้เลย...นี่คือตัวอย่างของจิตใจ เอาแน่เอานอนนักก็ไม่ได้ ตอนนี้มันดิ้นหนักเราก็ผ่อนๆให้มันคิดถึงเค้าบ้าง

ขณะเดียวกันเราก็หาอะไรที่เป็นมงคลให้จิตใจคิดแทรกเติมเข้าไปบ้าง หรือจะดูหนัง ฟังเพลง ทำกิจกรรมที่เราชอบอัดเข้าไปบ้างก็ไม่เลว

ชอบฟังเพลงไหมล่ะจะเปิดให้ฟัง


ผมยังคงอยากให้เค้ากลับมาหาผมจริงๆ

เค้าก็บอกเราแล้วว่ามันสายไปแล้ว ถ้ารักเค้าก็เชื่อฟังเค้าเถอะครับ

ไม่มีอะไรหรอกน่าเชื่อเหอะ ไม่ถึงกับตายหรอก ลูกผู้ชายหาเมียซักคนไม่ได้ก็ให้มันรู้ไปสิวุ๊ยยยย

ขอบคุณ คุณกรัชกาย สำหรับข้อคิดดีๆ ครับ

คนที่ผิดหวังในรักก็ว่า "ความรักเหมือนยาขม" แต่แพทย์แผนโบราณว่า "หวานเป็นลมขมเป็นยา" คือของขมใช้ปรุงยา เช่น ยาดำเป็นต้น หรือเป็นยาอยู่ในตัวของมันเอง เช่น บอระเพ็ด สะเดา ขี้เหล็ก ฯลฯ กินกัน-แก้ไข้ในระยะเริ่มต้นได้
เมื่อผิดหวังก็อย่าเพิ่งสิ้นหวังท้อแท้หรือเกลียดกลัวปิดกั้นความรัก เปิดใจให้กว้าง แล้วความผิดหวังในอดีตนั่นแหละจะเป็นอาจารย์สอนให้เรารักเป็นในปัจจุบัน

นิทานเซ็นอ่านแล้วหากใช้โยนิโสมนสิการ (คือ คิดเป็น คิดถูกวิธี คิดมีเหตุผล) เป็น ก็ได้แง่คิดมุมมองหลายแง่มุม แต่ถ้าขาดปัญญาหรือโยนิโสมนสิการแล้ว แม้นั่งฟังพระพุทธเจ้าแสดงธรรมอยู่ต่อหน้า ก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร


นิทานเซ็น

"ถ้าจะรักก็จงรักอย่างเปิดเผย"

ในวัดนิกาย เซ็น อีกเหมือนกัน มีภิกษุ อยู่หลายสิบรูป และมี นักบวชผู้หญิง ที่เรียกว่า nun อยู่คนหนึ่ง ชื่อ เอฉุ่น รวมอยู่ด้วย

เอฉุ่น เป็นหญิง ที่สวยมาก แม้จะเอาผมออก เสียแล้ว แม้จะใช้ เครื่องนุ่งห่ม ของนักบวช ที่ปอนมาก ก็ยังสวย อย่างยิ่ง อยู่นั่นเอง และทำความ วุ่นวาย ให้แก่ภิกษุทั้งหมด นั้นมาก แทบว่า จะไม่มีจิตใจ ที่จะสงบได้

ภิกษุองค์หนึ่ง ทนอยู่ไม่ได้ ก็เขียนจดหมาย ส่งไปถึง ขอร้อง ที่จะมีการพบ อย่าง private คือเป็นการขอพบ เฉพาะตัว เอฉุ่น ก็ไม่ตอบจดหมายนั้นอย่างไร

แต่พอวันรุ่งขึ้น กำลังประชุม อบรมสั่งสอน กันอยู่ ซึ่งมีชาวบ้าน จำนวนมาก รวมอยู่ด้วย พอสั่งสอน จบลง เอฉุ่น ก็ยืนขึ้น กล่าวถึง ภิกษุนั้นว่า ภิกษุที่เขียนจดหมาย ถึงฉันนั้น ขอให้ก้าวออกมา ข้างหน้า จากหมู่ภิกษุ เหล่านั้นเถิด ถ้ารักฉันมากจริงๆ ก็จงมากอดฉัน ที่ตรงนี้

แล้วนิทานของเขาก็จบ

http://www.dharma-gateway.com/monk/prea ... zen-05.htm