เรารักกันมา 6 ปี ระหว่างที่คบกันมาเราก็รู้มาตลอดว่าพ่อแม่เขาไม่ชอบเราแต่เขาดูถูกเราสารพัด กลัวว่าเราจะไปเกาะลูกชายเขากิน เขาอยากได้ลูกสะใภ้ที่รวยเพราะกลัวลูกชายจะลำบากถ้าแต่งงานกับเรา แต่เราก็ทำดีมาตลอดตั้งแต่คบกันมาเราไม่เคยขอร้องให้เขาช่วยเหลืออะไรเราเลยมีแต่เราเองตะหากที่เป็นฝ่ายคอยช่วยเหลือเขาทุกอย่างแต่ก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของพ่อแม่เขาเลยเพราะเขาไม่เคยพูดให้พ่อแม่เขารับรู้เรื่องเหล่านี้เลย สุดท้ายพ่อแม่เขาก็ให้แต่งานกับผู้หญิงที่รวย ที่พ่อแม่เขาหาให้แต่เขาไม่เคยบอกเราเลยมีแต่เราเป็นฝ่ายโทรหาเขา เราต้องวิ่งตามเขาตลอดเวลา จนทุกวันนี้เขาก็แต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว ตอนแรกเราก็รับไม่ได้พอเรารู้เราก็ไม่รู้จะอยู๋อย่างไร ร้องไห้ฟูมฟาย มันทรมานมากในวินาทีนั้นแต่เราก็พยายามที่จะรอให้เขากลับมาหาเราเพราะว่ารักเขามากยอมทุ่มเทให้ทุกอย่างให้จนไม่เหลือเผื่อใจให้ตัวเอง
ถึงตอนนี้เราก็ยังหวังว่าเขาจะกลับมา ยังคิดถึง ยังห่วงเขาเสมอแต่มันก็คงเป็นได้แค่ความหวังเท่านั้น
แต่ตอนนี้ก็พยายามหาอะไรที่ทำแล้วสบายใจ เพื่อที่จะลืมเขาให้ได้ สวดมนต์ อ่านหนังสือธรรมะ ก็พอจะช่วยได้บ้าง ชีวิตที่เหลือต่อไปนี้ก็คงต้องหันมาดูแลตัวเอง ทำอะไรเพื่อตัวเองเพราะที่ผ่านมาเราทำเพื่อเขามามากแล้ว ไม่ทราบว่ามีใครโดนอย่างดิฉันบ้างมันเจ็บจริงนะคะ ทุกวันนี้ก็ยังรักเขาอยู่ ใครพอจะมีิวิธีที่ทำให้คลายความโศกได้บ้างช่วยแนะนำด้วยนะคะ

ผมก็เคยอกหักครับ หลงเค้ามาก ร้องไห้ทุกวันเดือนนึงเต็มๆ พอตื่นมาเช้าของอีกวันหายเป็นปลิดทิ้งเหมือนกับว่าไม่ได้เกิดอะไรขึ้นไม่เสียใจอะไรเลย ผมว่ามันคงเป็นช่วงเวลาที่เราต้องชดใช้อะไรซักอย่าง พอผ่านช่วงเวลานั้นมาแล้ว ก็กลับเป็นปกติไม่ร้องไห้ไม่เสียใจเลย แต่เกิดความเข้าใจว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้ เข้าใจทุกอย่าง ผมว่าสำหรับคุณคงต้องรอเวลาให้ช่วยรักษา ระหว่างที่รอเวลาผมว่าคุณควรหาอะไรทำซักอย่างที่ทำแล้วรู้สึกว่ามีความหมายสำหรับเรา ทำให้เรามีความหมายในการใช้ชีวิต ถ้าจะศึกษาเรื่องธรรมก็จะเป็นการดีมากเลยครับ อย่างเช่น คำสอนของท่านว.วชิรเมธี มีความหมายที่ดี และให้กำลังใจเรา ผมว่าน่าจะช่วยคุณได้เยอะเลยนะครับ สู้ต่อไปครับ สู้ๆ

ทุกอย่างเป็นธรรมะเกิดตามเหตุปัจจัยเกิดแล้วดับความรัก..การที่พ่อแม่เขากีดกันก็เหมือนกัน...เขาแต่งงานไปแล้วถ้ากลับมาหาเราจะมีคนที่เสียใจคือภรรยาเขา..การคืดถึงใครแล้วเป็นอกุศล(ความคิดถึง)ไม่ควรคิดหาอะไรทำที่ทำให้เกิดประโยชน์ดีกว่าเช่นการฟังธรรมการศึกษาพระธรรมเป็นการสะสมปัญญาที่สามารถขัดเกลากิเลสละงับอกุศลได้ชั่วคราวขณะที่ปัญญายังไม่เจริญ...ขอเป็นกำลังใจและอนุโมทนา
ในกุศลจิตของท่านคะ

ตอนนี้เป็นโอกาสดีของคุณแล้วที่จะค้นหาว่าอะไรมันเป็นสุขอะไรมันเป็นทุกข์ อะไรคือสุขที่แท้จริงอะไรคือสุขที่จอมปลอม อะไรคือกุศล อะไรคืออกุศล

ถามใจตนเองเถิดว่าอะไรเป็นที่พึ่งของเรา

คนส่วนมากมักจะยึดติดกับ ฐานะ การศึกษา ชาติตระกูล มันก็เลยทำให้มีการแข่งขันกันรวย เด่น ดัง มีอำนาจ โดยไม่คำนึงถึงความมีศีลธรรม สมมติว่าเกิดเหตุการณ์บนท้องถนนแท็กซี่ชนกับรถสปอร์ต คุณคิดว่าคนตัดสินตัดสินใครผิดค่ะ? อำนาจของเงินเสกได้ทุกอย่างจริงๆ ยิ่งสมัยนี้นะค่ะคนยึดติดกับสิ่งพวกนี้จนมองไม่เห็นคุณค่าของจิตใจคน ทุกวันนี้มนุษย์ปล่อยให้กระดาษที่สังคมตีค่าขึ้นมามีอิทธิพลกับชีวิตเรามากเกินไป ดิฉันก็เคยโดนดูถูกมาสารพัดรูปแบบเพราะฐานะยากจนแค่นั้นค่ะ ขอให้กำลังใจข้อนี้กับคุณนะค่ะ
สักวันหนึ่งสิ่งดีๆจะนำพาชีวิตของคุณให้พบกับคนที่เค้าเห็นใจจริงของคุณมากกว่าความเป็นตัวตนค่ะ

คล้ายๆ กันเลยค่ะ ครอบครัวฝ่ายชายกีดกัน เพราะเราไม่มีเท่าเค้า แม้แต่จะคุยกันยังไม่เคยเลย แค่เค้าได้ฟังจากคนอื่นที่ไม่หวังดีกับเราใส่ร้ายเราต่างๆ นานา เค้าก็เชื่อแล้ว (เห็นแฟนบอกว่าจริงๆ แล้วแม่เค้าก็กลัวคนมาหลอกเอาสมบัติของเค้าด้วย) ก็เลยปฏิเสธซะตั้งแต่แรกเลย เราก็ทนคบมา แฟนบอกว่าพ่อแม่เค้าด่าว่าเราสารพัดจนแทบจะไม่เหลือความเป็นคนอยู่เลย แต่เราก็ทนคบกับเค้าเพราะรัก ทั้งๆ ที่รู้ว่าไม่มีอนาคต คบกันมา 3 ปีกว่า ตอนนี้เค้ามีคนใหม่ คบกันมาได้ประมาณเดือนนึงแล้ว ไม่แคร์เราเลยแม้แต่น้อย เค้าบอกเราว่าระหว่างเค้ากับคนนั้นน่ะเค้าใช้คำว่า "เราชอบกัน" แล้วเราจะพูดอะไรได้อีกล่ะ ตอนนี้เค้าไม่มีใจให้เราเลย คิดถึงแต่คนนั้น เราก็เลยต้องเลิกโดยปริยาย เพราะทนฝีนไปก็เสียใจไม่ต่างกัน เพิ่งรู้เรื่องมาได้ประมาณ 2 อาทิตย์ ทำใจได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ช่วงแรกร้องให้ทุกวัน แทบขาดใจ เสียใจมากๆ อยู่ดีๆ ก็หมดรักเราเฉยเลย คงเบื่อแล้วล่ะ เพราะเค้าเป็นฝ่ายทิ้งผู้หญิงมาตลอด ประมาณว่ารวยเลือกได้ แต่คนคบกับเค้าคงต้องทนหน่อยล่ะ เพราะเค้าไม่ได้รวยมาได้ด้วยตัวเอง เค้ารวยมาได้เพราะพ่อแม่รวย สร้างไว้ให้หมด เป็นลูกคนเดียวด้วย ค่อนข้างเอาแต่ใจ เชื่อมั่นในตัวเองสูง ตอนนี้ต้องทนเจอกันทุกวัน เพราะทำธุรกิจด้วยกัน เราสิจะตาย เค้าไม่เป็นไรหรอกเพราะเค้ามีคนใหม่นี่ เราต้องมารับรู้ว่าเค้าหายไปไหน (ไปกับคนนั้น)ตอนไหน เศร้ามาก ถ้าไม่เห็นจะทำใจได้เร็วกว่านี้ ตอนนี้พยายามทำใจอยู่ อ่านหนังสือธรรมะเกี่ยวกับเรื่องผิดหวังในความรักเยอะๆ ช่วยได้มาก ทำให้เราคิดอะไรดีๆ ได้เยอะ ทำใจได้มากขึ้น ถึงจะยังไม่หายขาด แต่ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ และพยายามฝึกปฏิบัติวิปัสนากรรมฐานด้วยค่ะ ตามรู้กาย รู้ใจ รู้ทันความคิด พอเริ่มคิดถึงเค้าก็รู้ว่าคิดแล้วนะ และไม่คิดต่อ ก็จะตัดความทุกข์ลงไปได้เยอะเลยค่ะ คนเราเป็นทุกข์เพราะจมอยู่กับความคิดของตัวเองนี่ล่ะค่ะ เราเองก็เป็นคนคิดมาก ชอบจินตนาการต่างๆ นานา แล้วก็ทุกข์เอง นอกจากนั้นก็ต้องทำสมถะเสริมกันด้วยนะคะ ลองทำดูแล้วกันนะคะ เผื่อว่าจะช่วยให้ดีขึ้นได้บ้าง