ไม่รู้จะเริ่มอย่างไรดีค่ะ ทุกข์ใจเป็นที่สุดเลย
เคยมีความรัก แต่ไม่รู้ว่าใช่ความรักหรือเปล่า เรื่องมีอยู่ว่า น้องได้ไปเจอพี่เขาทางเน็ต และก็คุยมาตลอด เราโทรคุยกันทุกวัน เป็นเวลาประมาณ 6 เดือนจึงได้นัดไปเที่ยวเพื่อเจอกัน หลังจากนั้น เราก็นัดเจอกันบ่อยขึ้น พี่มาหาที่ ตจว. 2-3 ครั้ง น้องรู้สึกว่ามีความสุขที่ได้เจอพี่เขาเพราะพี่เขาเป็นคนพูดตรงๆๆ เทคแคร์ดูแล คอยดัดนิสัยเรา (พี่เคยบอกว่าเขามีครอบครัว มีลูกด้วยกัน 1 คน แต่แยกกันอยู่กับภรรยา ไม่ได้หย่ากัน) เขาเคยพูดว่าถ้าจะมีเมียต้องไม่เป็นคนเจ้าโมโห จู้จี้กับเรื่องเล็กๆ น้อยๆๆ ในชีวิตเขา น้องก็รับฟัง เคยถามพี่เขาเหมือนกันว่า เราคบกันในฐานะอะไร เพราะคุยกันมา ก็ไม่รู้ว่าเราอยู่ในฐานะอะไร พอถามพี่เขาก็บอกว่าในฐานะอะไรก็ได้ที่อยากให้มันเป็น น้องรู้สึกแย่จริงๆๆ เพราะในใจอยากเป็นภรรยาของเขามากกว่า เมือช่วงกลางปี 2551 เขาก็เริ่มห่างๆๆ โดยอ้างเหตุผลว่าเอาลูกมาเลี้ยงเอง เลยไม่มีเวลามาคุยด้วย และไม่ได้ทิ้งเราหรอก เราอย่าคิดมาก พี่ก็ยังอยู่เหมือนเดิมไม่ได้ไปไหน จนสิ้นปี 2551 น้องโทรไปหาพี่เขาเบอร์เก่ากลับไม่ติดและได้ไปถามที่เครือข่ายว่าเบอร์นี้ยกเลิกหรือยัง ก็ได้คำตอบจากพนักงานศูนย์ว่า เบอร์นี้ได้ยกเลิกไปแล้ว น้องเสียใจมากทำอะไรไม่ถูกเลย ติดต่ออะไรก็ไม่ได้ ไม่รู้จะทำอย่างไรดี มีก็เพียงเมล์ที่เขาเคยให้ไว้ พอส่งเมล์ไปก็เงียบ ทุกวันนี้ แม้จะคบกับคนอื่นอยู่ แต่ทำไมจิตใจของเรายังหวนคิดถึงแต่กับเขา อยากอยู่กับเขา อยากเจอตัวเขาอยู่ร่ำไป แม้ไม่ได้ครอบครอง เพียงแค่เจอไปเที่ยวด้วยกันสักครั้งก็ยังดี แต่ก็ไร้วี่แววที่เขาจะติดต่อมา

ขอถาม ......ถ้าเราขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ให้เขาหวนคืนโทรมาหา มาพบมาเจอบ้าง จะมีโอกาสได้พบได้เจอบ้างไหมค่ะ หวนคิดถึงแต่เขา (แม้เราจะมีคนอื่นอยู่)

ก็ ทำอย่างที่ K. dd บอกสิครับ ถ้าจะให้สมหวังกับเรื่องแบบนี้มันก้ยากเหมือนกันอย่าไปสนใจกับคนแบบนี้เลย ถ้าเขาดีจริงคงไม่ทอดทิ้งเราหรอกนะ(ที่เขาทิ้งไป ก้เพราะเขามีครอบครัวอยู่แล้ว และคงเริ่มเบื่อๆเราถึงได้ทำแบบนี้เพื่อตัดปัญหาที่เกิดตามมาภายหลัง นี่ที่พูดเพราะผมเป็นผู้ชายเหมือนกันย่อมอ่านความรู้สึกผู้ชายด้วยกันออก อย่าเศร้าเสียใจเลยครับ )


อยากจะบอกเจ้าของกระทู้นี้ว่า ผู้ชายในเนตคนนี้หลอกเรามาตลอดเลย ไม่ได้จริงใจกับเราเลยสักนิดจงพยายายามลืมเขาไป และตัดใจให้ขาด ความสุขของคนเราคือกลับไปเป็นอย่างเก่าคือก่อนที่จะได้รู้จักผู้ชายคนนี้ เมื่อเราเริ่มลืมเขาได้เรื่อยๆ และไม่นึกถึงเขา ให้อภัยตัวเอง ให้อภัยผู้ชายคนนี้ ถือว่าทำบุญมาด้วยกันเท่านี้ จงเป็นคนหูหนักเชื่อคนยาก(เชื่ออะไรก้ต้องมีเหตุผลประกอบ) อย่าหูเบาหลงเชื่อคนง่ายอย่างที่ผ่านมาอีก ทำบุญ รักษาศีล ทำจิตให้สงบ แค่นี้เราก็เป็นสุขแล้ว


การลืมเขาให้ได้และไม่นึกถึงเขาอีก ก็จะเป็นความสุขอย่างหนึ่ง และหากทำบุญ ทำจิตใจให้ปลอดโปร่งโล่งสบาย มีสติประจำจิตมีสมาธิประจำใจ ก็จะเป็นผลบุญกุศลที่ตัวเราได้ เมื่อจะอธิษฐานให้สมหวังเรื่องความรัก นั่นก็เป็นเพราะบุญอันนี้ ให้ชักนำไปรู้จักกับคนที่ดีกว่า ดังนั้นหากอธิษฐานก็อธิษฐานเจอคนที่ดีและจริงใจจะดีกว่านะครับ คนดีๆที่ถูกใจในโลกนี้ยังมีอีกเยอะ อย่าอาลัยอาวรณ์คนเก่าที่จบไปแล้วเลย (ยังมีโอกาสแก้ตัวได้ ถ้าหากยังรักตัวเราเองอยู่)

และอยากจะย้ำอีกนะ ว่าความสุขอยู่ที่จิตใจจากการปล่อยวางเรื่องที่เป็นทุกข์ออกจากจิตใจ ไม่ใช่แฟนมาทำให้เรามีความสุข ถ้าเข้าใจอย่างงี้จะมีแต่ความทุกข์นะครับ เพราะความสุขที่เกิดจากได้ใกล้ชิดคนรักเป็นเพียงความสุขชั่วคราว ไม่ใช่ความสุขที่คงทนถาวร สุขได้ก้ย่อมทุกข์ได้เช่นกันครับ

หวังว่าคงจะเริ่มเข้าใจมาบ้างแล้วนะ หลังจากที่ได้อ่านข้อความของคุณ dd และข้อความของผม

และผมมีเพลงสบายๆ - เพลง รักเธอไปทุกวัน -
ลองฟังดูนะ ===> http://bignose.exteen.com/20080228/potato
และเพลงนี้ http://bignose.exteen.com/20080306/potato
และเพลงนี้ http://musicstation.kapook.com/%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%84%E0%B8%B4%E0%B8%94.html

..........ไม่อยากให้น้องต้องมาคิดเรื่องผู้ชายคนนี้.......เอาเวลาไปทำประโชยน์อย่างอื่นดีกว่าค่ะ

แองจี้เห็นด้วยกับ คุณ dd และ คุณ อินทรีย์5 เชื่อเถอะค่ะ ลืมผู้ชายคนนี้เสีย อย่าไปคิดถึงเขาเลย คนมีลูกมีเมียแล้ว...... ยังไงก็ขอเอาใจช่วย น่ะค่ะ สู้ๆๆๆ น่ะค่ะ

ดิฉันก็คงเป็นอีกคนนึงนะคะที่มีผู้ชายมีเมียแล้วมาชอบเหตุเพราะเขาทะเลาะกับเมียบ่อยมากขนาดอยู่กันคนละจังหวัด เขามาเจอดิฉันทำให้เขาประทับใจแล้วเขาก็บอกให้ดิฉันรอเขาซึ่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เหมือนกัน เวลาเมียเขามาหาเขาก็จะไม่โทรมาหาดิฉันเมียเขากลับไปแล้วเขาถึงจะโทรมาหาเอง ตอนนี้เขาก็บอกว่าเมียมาตั้งแต่วันที่ 12 เมย 52 แล้วจนป่านนี้ก็ยังไม่โทรมา ตอนนี้ดิฉันตัดใจเกือบได้แล้วเพราะ
1.เขายังมีเมียอยู่
2.เขายังไม่ได้หย่ากัน
3.เหมือนกับว่าเขากำลังหลอกเราหรือหลอกตัวเองอยู่หรือเปล่า
ดิฉันก็จะอยู่เฉยๆ ไม่ติดต่อเขาไปแน่นอน ถ้าวาสนาเรามีต่อกันเมื่อเขาเลิกกับเมียเขาแล้วและดิฉันก็ยังไม่มีใครดิฉันก็อาจจะพิจารณาเขาค่ะ แต่ดิฉันกลัวกว่าจะถึงวันนั้นมันจะสายไปสำหรับเขาค่ะ ถ้าดิฉันไม่สวดมนต์ไปวัดเป็นบางครั้งดิฉันคงคิดไม่ได้คงติดต่อเขากลับไปแล้วด้วยความคิดถึง ขอเป็นกำลังใจให้คุณด้วยนะคะ

ผม พอใจเข้าว่าความรู้สึกนั้นเป็นยังไง
แต่อยากให้คิดว่า เรามีวาสนากันแค่นี้นะครับ
ตัดใจไปเถอะครับ

หาธรรมะเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจดีกว่าครับ
คิดถึงแต่ธรรมะ มีความสุขกว่าคิดถึงเขามากมายจนเทียบไม่ได้ครับ
ว่างๆ ก็ลองไปปฎิบัติธรรมดูครับ