หัวข้อใหญ่ "ทำอย่างไรจึงจะมีชีวิตยืนยาวและมีความสุข"

ประการสุดท้ายที่ผู้เขียนขอให้สังเกตไว้ในที่นี้ คือ การก้าวให้ทันสมัยต่อโลก และเหตุการณ์ กับ การต่อสู้กับความชรา เป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่งต่อชีวิตที่จะมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขและอายุยืนยาวนาน


ตามธรรมชาติของมนุษย์กำหนดให้หญิงมีประจำเดือน และก็ต้องกำหนดให้หมดประจำเดือน ผู้หญิงที่หมดประจำเดือน ฮอร์โมนในร่างกายย่อมเปลี่ยนแปลง
พูดง่ายๆว่า ร่างกายส่วนต่างๆ ก็จะแสดงความชราภาพให้ปรากฏ จิตใจก็เหมือนกัน ฉะนั้น จึงพบเสมอๆที่หญิง เมื่อเข้าวัยนี้มีอาการร้อยแปดพันเก้า แต่ตรวจอะไรๆ ก็ปกตินั้น เป็นอาการหมดประจำเดือนของหญิง


ฝ่ายชายธรรมชาติกำหนดให้ไม่ต้องมีประจำเดือนก็จริง แต่อย่าเพิ่งดีใจไป อาการทางกายและจิตก็เป็นเช่นเดียวกับหญิง
แต่ชายนั้น อาการจะมาช้ากว่า ทั้งนี้ อาจจะเป็นเพราะหญิงเป็นสาวเร็วกว่าชายเป็นหนุ่ม และหญิงจะต้องอุ้มท้องดูแลเลี้ยงดูบุตร ทำให้ความรู้สึกชรามาเร็วกว่าชายโดยทั่วๆไป

ผู้เขียนอยากเน้นการเปลี่ยนแปลงในด้านจิตใจสักหน่อย กล่าวคือ ไม่ว่าชายหรือหญิงในวัยหมดประจำเดือนนั้น จะมีความเบื่อหน่าย มองโลกไม่น่าพิศมัย ใจหดหู่ห่อเหี่ยว ไม่สนใจแม้แต่เรื่องของตัวเอง และในที่สุดจะเก็บตัวหรือทำตัวรอความตาย ซึ่งผู้เขียนไม่เห็นด้วย และใคร่ขอแนะนำให้ต่อสู้กับความชรา หรือชะลอความชราในทุกทาง

อย่ายอมแพ้เป็นอันขาด

วิธีการต่อสู้กับความชรา ที่สำคัญยิ่งที่สุด ก็คือ

๑.ให้เตรียมทำใจไว้ล่วงหน้าก่อนการเกษียณอายุ โดยเฉพาะอย่างยิ่งท่านที่อยู่ในตำแหน่งที่ใหญ่โต มีอิทธิพลในระหว่างรับราชการหรือขณะที่มีอำนาจวาสนาอยู่ในวงการต่างๆ และถ้ายิ่งท่านชอบมีบริวารประเภทติดหน้าตามหลังคอยปรนปรือเอาอกเอาใจด้วยวิธีต่างๆด้วยแล้ว ท่านยิ่งจะต้องเตรียมใจไว้ล่วงหน้าว่า สิ่งเหล่านี้จะหยุดโดยสิ้นเชิงเมื่อท่านหมดอำนาจ ฉะนั้น ทางที่ดีควรหลีกเลี่ยงสิ่งเหล่านี้เสียเลยจะดีกว่า

มีผู้ใหญ่จำนวนไม่น้อยที่ตายหลังจากเกษียณอายุแล้วไม่กี่ปี หรือบางคนพอเกษียณอายุหมดอำนาจไม่กี่วันก็มี ทั้งนี้ เป็นเพราะความเหงาหงอยและหดหู่ อาจเป็นสาเหตุทางด้านจิตใจที่ทำให้ใจห่อเหี่ยวแล้วพาลตายเอาง่ายๆ ด้วยโรคประจำตัวซึ่งมีอยู่ก่อนแล้วก็จะลุกลามมากยิ่งขึ้น

ฉะนั้น การเตรียมตัวทำใจให้มีการเป็นอยู่ง่ายๆ นอนง่าย กินง่าย ปฏิบัติเรื่องของตนด้วยตนเอง ไม่เรียกร้องอะไรจากสามีภรรยาและลูกหลาน พยายามช่วยตัวเองถือสันโดษให้มาก จะช่วยแก้ปัญหาให้แก่ตนเองได้เป็นอย่างดี และเป็นทางทำใจให้เป็นสุข ไม่หงุดหงิดน้อยเนื้อต่ำใจในตัวเอง

๒. จงระวังของแสลงในวัยชรา คือ

ก.อาหาร ควรถือหลัก กินเพื่ออยู่ มิใช่อยู่เพื่อกิน กินอาหารพอแค่อิ่ม เน้นอาหารผักต้มเป็นพิเศษ
เลือกอาหารย่อยง่ายๆ
งดอาหารรสจัดทุกชนิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งรสเค็ม เพราะความเค็มเป็นอันตรายต่อไตของผู้สูงอายุ ควรดื่มน้ำ ๔ – ๕ แก้ว ก่อนอาหารเช้าทุกวัน เป็นการล้างของเสียออกจากร่างกายทางปัสสาวะ

ข.เครื่องดื่ม ประเภท แอลกอฮอล์ กาแฟ ชา บุหรี่ จงเลือกเอาระหว่างความสุขกับสุขภาพอนามัย
ถ้าไม่จำเป็นงดได้ก็ดี
ถ้าเห็นว่ายังเป็นความสุขก็เสพเพื่อโอสถ คือ เสพแต่น้อย และควรลดลงเรื่อยๆ จะดีมาก

ค. การร่วมประเวณี ระวังอย่าฝืนความต้องการ ถ้าไม่พร้อมจะยิงแล้วจงถนอมกระสุนเอาไว้หรือยิงโดยไม่ให้ลูกระสุนออก ควรจะจำไว้ว่าการเคลื่อนน้ำอสุจิแต่ละครั้งนั้นจะเสียพลังงานในตัวมาก และมากขึ้นตามอายุ ถ้าจำเป็นและร่างกายแข็งแรงดีก็ควรปฏิบัติตามลัทธิต๋าว แต่ถ้าปล่อยวางได้เร็วเท่าใด ก็จะเป็นการตัดกิเลสตัณหาลดภาระของตนเองได้เป็นอย่างดีเท่านั้น

๓. ต้องออกกำลังกาย ทุกวันเป็นประจำ ต้องขยันปฏิบัติอย่าให้ขาดได้ อย่าได้รู้สึกขี้เกียจเป็นอันขาด และถ้าเป็นไปได้ให้ปฏิบัติสมาธิจิตเป็นประจำ วันละ ๒๐ - ๓๐ นาที (เดินจงกรม ๒๐ นาที นั่ง ๒๐ นาที - เดินจงกรม ๓๐ นาที นั่ง ๓๐ นาที)

๔. ต้องบรรจุตลอดเวลา ๒๔ ชั่วโมง ให้มีกิจกรรม ได้แก่ ก่อนนอน การพักผ่อนและงานอดิเรก อย่าให้เหลือเวลาว่างชนิดที่ไม่รู้จะทำอะไร ปัญหาจะเกิดตอนว่าง
ตอนว่างนี้จะรู้สึกเบื่อตนเอง คือ ว่างเวลาที่เคยทำงาน ๙ – ๑๒ น. ๑๔ – ๑๖ น. ฉะนั้น การบรรจุเวลา ควรบรรจุด้วยการงีบหลังอาหารกลางวัน อย่างหนึ่ง และ
บรรจุเวลาด้วยการออกกำลังกายเช้า และเย็น การประชุมสมาคม สโมสรมูลนิธิหรือกลุ่มต่างๆ ประเภทช่วยหลานเก็บสะสม เช่น แสตมป์ เหรียญพระ วัตถุโบราณ หรือหนังสือ เป็นต้น
บางท่านที่ชอบเขียนเรื่องก็ใช้เวลาว่างได้เต็มที่
สถานที่อีกแห่งที่ผู้เขียนใคร่ขอแนะนำคือ การสนทนากับพระสงฆ์ตามวัดต่างๆ ที่สนใจร่วมกัน เช่น ธรรมะ โหราศาสตร์ หรือสมาธิวิปัสสนากรรมฐาน และ
ถ้าสนใจมากก็อาจไปถือศีล และปฏิบัติ ณ สถานที่นั้นเป็นครั้งคราวจะยิ่งได้ประโยชน์แก่ตนมากยิ่งขึ้น

๕. พยายามหาโอกาสเปิดหูเปิดตาท่องเที่ยวไปตามจังหวัดต่างๆ ในประเทศหรือต่างประเทศ สุดแต่ฐานะจะอำนวยให้
วิธีท่องเที่ยวที่ดีที่สุด คือ ไปกับบริษัททัวร์ไปเป็นกลุ่มทุกเพศทุกอายุ ทำให้มีโอกาสพบปะบุคคลและสิ่งแวดล้อมแปลกๆใหม่ๆ ชีวิตได้รับการกระตุ้นให้ตื่นอยู่เสมออันเป็นวิธีหนึ่งที่ทำให้ชีวิตไม่อับเฉา

๖. ต้องสนใจตามสมควรต่อการแต่งกาย และควรอย่างยิ่งที่จะต้องแต่งกายให้ทันสมัย สะอาดหมดจดสมสัดส่วน อย่าให้รุ่มร่าม เมื่อแก่ตัวลงแล้วมักจะผอมเหี่ยวย่นความสูงลดลง ถ้าไม่ตัดเสื้อผ้าใหม่ก็ต้องเอาไปแก้ให้สมสัดส่วน
ถ้าลูกหลานสามารถจะพูดตรงๆกับเราได้ ก็ต้องแต่งกายชนิดที่ลูกหลานจะไม่พูดว่า พ่อหรือแม่ ”เชย” เป็นอันขาด
ถ้าลูกหลานยังเห็นว่าเราเชย อย่าได้ไปดุว่าหรือโกรธเขา ต้องขอคำแนะนำเขาว่าควรจะแต่งตัวอย่างไร แล้วปฏิบัติตามเขาเสียโดยดี

๗.ต้องสนใจต่อความเคลื่อนไหว และการเปลี่ยนแปลงของโลกปัจจุบัน ด้วยการฟังข่าวทุกประเภท อ่านหนังสือพิมพ์ ฟังอภิปราย ดูหนังประเภทต่างๆ ที่สามารถพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับทุกวัยทุกเพศได้

๘. มองโลกในแง่ดี หัดให้มีอารมณ์ขันตลอดเวลา หลีกเลี่ยงหรือลดกิเลสตัณหา ๔ ประการ คือ รัก โลภ โกรธ หลง และควรปิดหู ปิดตา ปิดปาก ไม่ฟัง ไม่สนใจในเรื่องไม่เป็นเรื่อง เห็นอะไรไม่สบายตาก็แนะนำ เขาจะเชื่อหรือไม่ ก็ให้ผ่านไปเสีย ไม่เป็นอารมณ์ ไม่นินทาว่าร้ายใคร พูดก็มีแต่สิ่งเพราะหูหรือมีแต่คำชม
แต่ถ้าจะติก็ทำให้เป็นการเตือนเสียด้วยความเมตตา แม้มีเรื่องร้ายก็แปลให้เป็นเรื่องดีและอย่าพูดคุยเพ้อเจ้อ ซ้ำซาก

๙. หลีกเลี่ยงหรืองดสิ่งซึ่งจะก่อให้เกิดปัญหาแก่ชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องการเงิน เช่น การลงทุนทุกประเภท ซึ่งอาจจะก่อให้เกิดปัญหายุ่งยากในบั้นปลายของชีวิต จงอย่าดิ้นรนในเรื่องนี้เป็นอันขาด ควรพอ ควรหยุด ควรจัดสรรงบประมาณสำหรับตัวเองและครอบครัวให้พอกินพอใช้ และเพื่อทำบุญทำทานตามควรแก่อัตภาพ ให้เหลือเพียงพอจนตลอดชีวิต โดยประมาณอายุที่จะตายไว้สูงๆสักหน่อย โดยไม่ต้องคิดพึ่งลูกหลาน ที่เหลือนอกนั้นก็สุดแต่ใจแบ่งสันปันส่วนให้เรียบร้อยแต่เนิ่นๆ ให้เป็นบุญเป็นคุณไว้เสียก่อนตาย โดยไม่หวังผลตอบแทน

๑๐.สำหรับท่านที่มีธุรกิจหลายอย่าง ก็จงปล่อยวางธุรกิจภาระต่างๆ ออกไปทีละอย่างสองอย่างให้ลูกหลานรับช่วงไป อย่าได้หอบภาระไว้ในตนเองโดยเด็ดขาด และจำต้องทำใจไม่ให้ติดอยู่กับภาระที่ปล่อยวางนั้น กล่าวคือ ต้องปล่อยวางไปแล้ว กิจการจะทรุดลงก็ต้องตัดใจให้ได้

๑๑.ให้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยการให้ คือ “ทาน” แล้วแผ่เมตตาให้แก่มนุษย์และสัตว์โลกทั้งปวง ปล่อยสัตว์ให้ทานชีวิตสัตว์ตามควรแก่โอกาส

๑๒.ให้ค่อยๆตัดภาระต่างๆ ของตัวเองลง อย่ายุ่งยากสับสนแก่ลูกหลาน หรือผู้อยู่ใกล้ชิด ไม่จู้จี้ขี้บ่น หวง งก ทำตัวให้มีความเป็นอยู่ที่ง่ายที่สุด ไม่ว่าจะทำอะไรไม่ต้องรบกวนผู้ใด ไม่เป็นภาระแก่ใครๆ โดยไม่จำเป็น ฝึกความสันโดษให้แก่ตัวเองจนติดเป็นนิสัย ทำตัวอย่างนี้ให้ได้แล้วลูกหลานกลับจะรักและเห็นใจมากยิ่งขึ้นเสียอีก