ท่านสิริมงคล มาพร้อมกับฝน
ปรายโปรยโรยมาลงดิน

ฝนเวียนมาเป็นอาจิน จากฟ้าสู่ดิน
มิเคยขาดปลายสายฝน

กระบี่ฯ ขอเปรียบจิตตน เวียนว่ายไม่พ้น
โอฆะมหรรณพพา

เวียนว่ายอยู่ในวัฏฏา จุติแล้วอุบัติมา
แต่ก็ไม่พ้นภูมิสาม

ต้นเหตุคงไม่พ้นกาม- คุณห้าที่ตาม
แต่งภพมิจบสิ้นไป

ดั่งฝนมีเมฆเหตุใหญ่ ไม่ต่างอนุสัย
ที่นอนเนื่องในจิตตน

ขออภัยท่านสิริมงคล กระบี่พากลับวน
ที่แต่งพรรณาไม่เป็น

อยากลองบรรยายตามเห็น แต่กลับมาเป็น
อย่างที่ท่านได้ทัสนา

กราบขออภัยด้วย..เจ้าค่ะ


เจริญในธรรมค่ะ

หญ้า ยังอยู่ยืนยั้ง พงไพร
อิงแอบต้นไม้ใหญ่ ซุกร่าง
พิรุณ โปรยโรยไล้ งอกชื่น งามนา
ลามลุกชูใบ สล้าง แท้ตฤณชาติงาม


สิ่งลามก ต่ำทรามเศร้า ตัณหา
ซ่านซุกไซร้ดั่งมายา จิตเจ้า
ซ่านสุม อารมณ์ พา สู่โศก สลดแฮ
อริยะแท้แก้หลีกเศร้า พ้นด้วยปัญญาฯ










เจริญในธรรมค่ะ

สายลมสีไหน
ขึ้นอยู่กับใจ
ที่จะมองเห็น

จะร้อนจะหนาวหรือเย็น
มายาซ่อนเร้น
แท้จริงเป็นสายลมลวง


^^ขอร่วมด้วยนะคะ
แต่งกลอนไม่เก่ง
แต่ชอบอ่านค่ะ

โรแมนติก...เอย (จบ)


แบบว่าอยากแจม

สาธุ คุณกระบี่ ฯ คุณจันทร์ ณ ฟ้า คุณดุสิตธานี(เอย)
ขอบคุณที่ร่วมแจม

สายลมจากฟ้าแดนสรวง ใช่สายลมลวง
สั่นไหวพร่างพริ้วปลิวมา

แต่จิตมนุษย์ยากหา ความสุขใดมา
น้อมนำอาบจิตชิดจินต์

จึ่งให้โหยหาถวิล จากฟ้าจรดดิน
ไม่พบแม้สิ้นลมปราณ

เวียนว่ายวนนับกัปป์กาล มิเคยพบพาน
ความสุขสงบครบครัน

ตราบพบพระสัทธรรม์ ที่ทรงรังสรรค์
ตรัสแสดงพระธรรมเทศนา

สุขสงบจึ่งเริ่มพบพา ดุจสายฝนพรมหล้า
สัตว์โลกแช่มชื่นสุขสันต์

เชิญจันทร์ ณ ฟ้า ร่วมกัน บูชาทรงธรรม์
ด้วยมโน พร้อมกาย วาจา


เจริญในธรรมค่ะ

สาธุ
กลอนไพเราะและความหมายดีมากค่ะ
เจริญในธรรมยิ่งๆ

ลมที่สัมผัสร้อนเย็น
และสีที่เห็น
แท้แล้วไม่มีอยู่จริง

เพราะจิตแสวงหาผัสสะ
ซ่อนการปรุงแต่งในทุกสิ่ง
มีเพียงเกิดขึ้นและดับลง

หากหลงในวังวนตัณหา
ยิ่งเกิดอวิชชา
คิดว่ารูปนามของจริง

จึงเกิดตัวเราตัวเขา
สนองอัตตาตนยิ่ง
วนในวงกลมวัฏฏะ

สาธุ......

จันทร์เจ้าลอยอยู่บนฟ้า อยู่กลางนภา
ทอแสงเยือกเย็นงดงาม

ดาวใดจะมาทาบทาม จันทร์เจ้าแสนงาม
เอ่ยความให้เห็นปัจจัย

ปัจจยการก่อกำเนิดนัย แม้รู้ทันไซร้
ย่อมกระทำดับเหตุโดยพลัน

ผัสสะที่เกิดได้นั้น อุบัติขึ้นพลัน
เพราะอายตนะที่หกหทัย

ร้อนเย็นล้วนเหตุแต่งไซร้ ชอบหรือผลักไส
ล้วนรู้ได้ด้วยเวทนา

ตัณหาจึ่งเกิดตามมา อุปทานตัวข้าฯ
เพราะเหตุเป็นทาส กลกาม

จึงเวียนในภพทั้งสาม ชาติก่อเกิดตาม
ชรามรณะตามมา

โสกะ ความเศร้าโศกา ปริเวทนา
คร่ำครวญหวลไห้รำพัน

ทุกข์ ไม่สบายกายเกิดพลัน โทมนัสจาบัลย์
อุปายาส แสนคับแค้นใจ

โซ่ห่วงโหยหาอาลัย เหตุอวิชชาไซร้
จึ่งพาจิตว่ายเวียนวัฏฏ์


เจริญในธรรมค่ะ

อนุโมทนาสาธุค่ะคุณกระบี่ไร้เงา
กลอนไพเราะมากค่ะ อยากแต่งได้เก่งบ้างจัง(เริ่ม serve ตัวกรู^^)

สติสัมปชัญญะที่ฝึกไว้ดีแล้วใช้ตัดผัสสะ-เวทนา-ตัณหา
ไม่เลยเถิดไปถึงอุปาทาน(ตัวกู-ของกู)

(ขออภัยคุณสิริมงคลด้วยนะคะ จากโรแมนติกสู่ความจริงไปแล้วค่ะ^^)

กวีที่จารขานไข หาใช่กลอนไม่
นี้เรียกว่ากาพย์ฉบัง

ขอจันทร์ ณ ฟ้า โปรดฟัง หน้าหก สี่หลัง
ที่เหลืออีกหกติดตาม

ไม่มีอะไรเกินพยายาม รู้แล้วใส่ความ
ตามที่ต้องการสื่อไป

ส่วนความที่จันทร์ฯ กล่าวไซร้ ไพเราะจับใจ
นั่นเพราะจันทร์ฯ ซาบซึ้งธรรม

รสใดเลอเลิศยิ่งล้ำ กว่ารสพระธรรม
สามภพนั้นหาไม่มี

นำธรรมมาสู่ด้วยกวี เพื่อเพิ่มอินทรีย์
ทั้งแปดให้เจริญยิ่งไป

กระบี่ฯ เชิญจากพระไตร- ปิฎกยกมาให้
เพื่อให้ได้สัทธรรม

ส่วนธรรมอื่นมินำ พาให้ระกำ
ย่อมพาเข้ารกหมกพง

แค่พบกามคุณหนุนคง พาให้ใหลหลง
ยังมีธรรมดำอำพราง

ล้วนแล้วพาเดินหลงทาง มิใช่แสงสว่าง
จึงไม่สนใจใยดี

แม้จันทร์ฯ สนใจในกวี เชิญร่วมพาที
สนทนาในธรรมกัลยาฯ




เจริญในธรรมค่ะ

กวีที่แต่งตอบไป เกิดพลาดครั้งใหญ่
ทำให้หายลับดับพลัน

กระบี่ฯ แต่งให้คุณจันทร์ฯ ร้อยเรียงรังสรรค์
ชื่นชมคุณจันทร์ ณ ฟ้า

ในอิทัปปัจจยตา เรียงร้อยธัมมา
แก้คำผิดกลับทับลงไป

ผู้อ่านท่านใดเซฟไว้ เมตตาทันใด
ช่วยนำกลับมาลง

เพื่อให้ความถ้อยกระทง ความยังดำรง
ร้อยรับกับคำคุณจันทร์ฯ



ขออภัยคุณจันทร์ ณ ฟ้า ด้วยค่ะ

มันเป็นเช่นนั้นเอง

สายลมเดิมไร้สีสรร
แต่กวีจำนรร
ตามสมมุติสัจจา

ควมจริงปรมัตถธรรมา
พระพายนั่นนา
ประหนึ่งด้วยใจมนุษย์

แรกเริ่มเสริมบริสุทธิ์
พอผ่านสมมุติ
จึงได้หลากหลายสีสรร

ปรุงแต่งจริตชีวัน
ยึดมั่นถือมั่น
ตัวกูของกูอหังการ

จึงไกลจากสายธรรมธาร
สู่โอฆ์สงสาร
เวียนว่ายตายเกิดเป็นนิตย์

คุณจันทร์ ณ ฟ้าสถิตย์
กัลยาณมิตร
กระบี่ไร้เงาเข้าใจ

ขอจงทรงธรรมอำไพ
ดื่มด่ำฉ่ำใส
อย่าได้ปนเปื้อนหม่นหมอง

เหมือนดั่งสายลมลำพอง
ผสมขุ่นข้อง
ตามแต่สีสรรรายทาง

ปรุงแต่งตามแต่แตกต่าง
สิ่งใดกั้นกาง
ต่างต้องเป็นเหยื่อสลาย

ผสมกลมกลืนกลับกลาย
เป็นสีเป็นสาย
ไร้รู้จุดหมายปลายปม

นั่นคือเรื่องราวสายลม
สบสุขทุกข์ตรม
ตามแต่ปรุงแต่งแบ่งบาง

สรรพสิ่งปรมัตถ์ไม่ต่าง
หากรู้ปล่อยวาง
จะเห็นความเป็นอย่างนั้น

เป็นอย่างนั้นมันเป็นเช่นนั้น
อิทัปปัจจยาปัน
ขับเคลื่อนโลกย์อยู่ไปมา

เว้นแต่ผู้ตัดสังสาร์
อรหัตตา
ไม่ต้องท่องโลกย์นิรันดร์ ๚ะ๛

สิริมงคล ๑๒/๐๖/๕๓
เจริญพร อุบาสิกาผู้มั่นในธรรมทั้งสอง
การสนทนาธรรมตามกาลย่อมเป็นมงคลยิ่งแก่ชีวิต
ขออนุโมทนา ฯ