26997.อิสระชน

กระบี่ไร้เงา

"มุนี" ผู้โดดเดี่ยว :b47:

เที่ยวไป
จิตมั่น มิหวั่นไหว :b47:

โลกหล้า
โลกธรรม จักโลมไล้ :b47:

มิพรั่น ใดนา
เปรียบราชสีห์มิว้า :b47:

วุ่นได้ในเสียง

:b48:

ตาข่ายรูกว้างกว้าง :b47:

โหว่กาย
ลมโชยพัดผ่านหาย :b47:

หลุดคว้าง
ลมบ่กักข้องภาย :b47:

ข่ายแน่
หลุดไหลผ่านดังร้าง :b47:

บ่ติดมลายสูญ

:b48:

เปรียบบัว อยู่ติดน้ำ :b47:

ในบึง
กลีบบัวไม่เคล้าคลึง :b47:

หยดน้ำ
ตัณหา ทิฐิบ่ตรึง :b47:

จิตผู้ นั้นเอย
ปราชญ์ชมผู้เลิศล้ำ :b47:

นี่แท้มุนี

รูปภาพ

เจริญในธรรมค่ะ :b48:

มหาราชันย์

ชนใดใจผ่องแผ้ว :b42:

นิวรณ์

สงบไป
เพียรตัดสังโยชน์ถอน :b42:

สละแล้ว
จิตมั่นดั่งสิงห์ขร :b42:

ดับโศก

พร้อมเหตุ
มโนมั่นสู่เมืองแก้ว :b42:

ดับสิ้นขันธ์แล

:b41:

ความเพียรยังจิตเจ้า :b42:

ล่วงทุกข์

ทั้งปวง
ยังจิตปีติสุข :b42:

ทั่วพร้อม
ยังกิเลสเหตุทุกข์ :b42:

มิก่อ

ตามมา
วัฏฏะมิอาจล้อม :b42:

ต่อได้อีกเลย

:b41:

เสรีอิสระแล้ว :b42:

ผุดผ่อง จิตเอย
ดังว่าแก้วแสงส่อง :b42:

เจิดจ้า
รัศมีแผ่ซ่านล่อง :b42:

ทุกทิศ

ทุกทาง
เยี่ยมยิ่งในจิตข้า :b42:

ที่ต้องฝึกเอง

เจริญในธรรมครับ

กระบี่ไร้เงา

ไก่เอย เจ้าอยู่ในกรงดัง :b47:

ปลอดภัย
แต่เขาจักพา เจ้าไป :b47:

เข่นข้า(ฆ่า)
กลับจิกตีกันไฉน :b47:

ไป่รู้ มรณา
ด้วยทิฐิมานะข้าฯ :b47:

ท่วมฟ้าท่วมดิน

รูปภาพ

ไก่เอย เจ้าอยู่นอกกรงไซร้ :b47:

งามตา
ท่องเที่ยวไปในพนา :b47:

ทุ่งกว้าง
ทุกถิ่นไปดั่ง จินตนา :b47:

มิขัด ข้องเฮย
ดั่งได้พบ อิสระร้าง :b47:

ห่างแล้วบ่วง วง

รูปภาพ

เจริญในธรรมค่ะ :b48:

มหาราชันย์

อวิชชา

ก็ชื่อว่า

เครื่องจองจำ
เพราะครอบงำ :b42:

หมู่สัตว์ไว้ :b42:

ใต้สังขาร
อปุญญา :b42:

ปรุงแต่งขันธ์ :b42:

อันยาวนาน
ทุกข์ทรมาน :b42:

เวียนเกิดตาย :b42:

ใต้วัฏฏา

กามสัญญา

ก็ชื่อว่า

เครื่องจองจำ
เพราะครอบงำ :b42:

หมู่สัตว์ไว้ :b42:

ในสังสาร์
บุญปรุงแต่ง :b42:

เป็นสังขาร :b42:

ตระการตา
ครอบงำมา :b42:

พอเป็นสุข

ซ่อนทุกข์ใน

:b41:

รูปสัญญา

ก็ชื่อว่า

เครื่องจองจำ
เพราะครอบงำ :b42:

รูปสมบัติ

หมู่สัตว์ไว้
บุญปรุงแต่ง :b42:

รูปขันธ์

อันวิไล
มีสุขได้ :b42:

หลายกัปกัลป์ :b42:

ในชั้นพรหม

:b41:

อรูปสัญญา

ก็ชื่อว่า

เครื่องจองจำ
เพราะครอบงำ :b42:

อรูปภพ

สงบสม
อาเนญชา :b42:

ปรุงแต่งขันธ์ :b42:

อันรื่นรมย์
จิตสุสม :b42:

มิหวั่นไหว :b42:

ได้ยาวนาน

แต่มุนี

ที่เจริญ

อรหัตตมัคค
จิตท่านจัก :b42:

ไร้ธุลี

ที่สังสาร
โลกุตตระ :b42:

ดับขันธ์ได้ :b42:

ตามต้องการ
สุขสำราญ :b42:

สิ้นอาสาวะ :b42:

ละจองจำ

ท่านบัณฑิต :b42:

ทั้งหลาย

อย่าได้ช้า
เร็วเถิดหนา :b42:

ละธุลี

ที่พาต่ำ
โลกุตตระ :b42:

คอยท่า

พาถึงธรรม
พ้นจองจำ :b42:

อาสาวะสิ้น :b42:

ถิ่นนิพพาน

[๓๗๐] ธรรมเป็นกุศล เป็นไฉน ???
โยคาวจรบุคคล เจริญโลกุตตรฌาน อันเป็นเครื่องนำออกไปจากโลก ให้เข้าสู่นิพพาน เพื่อประหาณทิฏฐิ เพื่อบรรลุปฐมภูมิ ( ภูมิพระโสดาบัน ) สงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรมทั้งหลายแล้ว บรรลุปฐมฌาน ประกอบด้วยวิตก วิจาร มีปีติและสุขอันเกิดแต่วิเวก เป็นทุกขาปฏิปทาทันธาภิญญา อยู่ ในสมัยใด ในสมัยนั้น

สังขารเกิดเพราะกุศลมูลเป็นปัจจัย
วิญญาณเกิดเพราะสังขารเป็นปัจจัย
นามเกิดเพราะวิญญาณเป็นปัจจัย
อายตนะที่ ๖ เกิดเพราะนามเป็นปัจจัย
ผัสสะเกิดเพราะอายตนะที่ ๖ เป็นปัจจัย
เวทนาเกิดเพราะผัสสะเป็นปัจจัย
ปสาทะเกิดเพราะเวทนาเป็นปัจจัย
อธิโมกข์เกิดเพราะปสาทะเป็นปัจจัย
ภพเกิดเพราะอธิโมกข์เป็นปัจจัย
ชาติเกิด (โสดาปัตติมัคคจิตเกิดขึ้น) เพราะภพเป็นปัจจัย
ชรามรณะ (โสดาปัตตมัคคจิตดับไป) เกิดเพราะชาติเป็นปัจจัย
ความเกิดขึ้นแห่งธรรมเหล่านี้ ย่อมมีด้วยประการอย่างนี้

เจริญในธรรมครับ

มหาราชันย์

๑. มาตุโปสกชาดก

ว่าด้วยเรื่องพญาช้างเลี้ยงมารดา

[๑๔๙๓] ไม้อ้อยช้าง ไม้มูกมัน ไม้ช้างน้าว
หญ้างวงช้าง ข้าวฟ่าง และลูกเดือย งอกงามขึ้นแล้ว
เพราะพญาช้างนั้นพลัดพรากไป อนึ่ง ต้นกรรณิการ์
ทั้งหลายที่เชิงเขาก็เผล็ดดอกบาน.

[๑๔๙๔] พระราชาหรือพระราชกุมาร ประทับนั่งบนคอพญาช้างใด
ซึ่งไม่มีความสะดุ้ง ย่อมกำจัดเสียซึ่งปัจจามิตรทั้งหลาย
อิสรชนผู้ประดับด้วยอาภรณ์อันงดงามผู้หนึ่ง
ย่อมเลี้ยงดูพญาช้างนั้นด้วยก้อนข้าว.

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๖ - หน้าที่ 2

[๑๔๙๕] ดูก่อนพญาช้างตัวประเสริฐ
เชิญพ่อรับเอาคำข้าวเถิด อย่าผ่ายผอมเลย
ราชกิจมีเป็นอันมากท่านจะต้องทำราชกิจเหล่านั้น.

[๑๔๙๖] นางช้างนั้นเป็นกำพร้า ตาบอด ไม่มีผู้นำทาง
คงจะสะดุดตอไม้ล้มลงตรงภูเขาจัณโฑรณะเป็นแน่.

[๑๔๙๗] ดูก่อนพญาช้าง นางช้างตาบอดหาผู้นำทางมิได้
คงจะสะดุดตอไม้ล้มลงตรงภูเขาจัณโฑรณะนั้นเป็นอะไรกับท่านหรือ.

เมื่อพราหมณ์เดินทางยืนขออยู่ บัณฑิตทั้งหลายไม่กล่าวว่าควรไป.

[๑๔๙๘] ข้าแต่พระมหาราชา นางช้างตาบอด ไม่มีผู้นำทาง
คงจะสะดุดตอไม้ล้มลงตรงภูเขาชื่อจัณโฑรณะนั้น
เป็นมารดาของข้าพระองค์.

[๑๔๙๙] พญาช้างนี้ย่อมเลี้ยงดูมารดา
ท่านทั้งหลายจงปล่อยพญาช้างนั้นเสียเถิด
พญาช้างตัวประเสริฐจงอยู่ร่วมกับมารดา
พร้อมด้วยญาติทั้งหลายเถิด.

[๑๕๐๐] พญาช้างอันพระเจ้ากาสีทรงปล่อยแล้ว
พอหลุดพ้นจากเครื่องผูก
พักอยู่ครู่หนึ่ง ได้ไปยังภูเขา
จากนั้นเดินไปสู่สระบัวอันเย็นที่เคยซ่องเสพมาแล้ว
ดูดน้ำด้วยงวงมารดมารดา.

เจริญในธรรมครับ

มหาราชันย์

[๙๖] มุนีปลงเสียได้แล้วซึ่งกรรมที่ชั่งได้

และกรรมที่ชั่งไม่ได้ อันเป็นเหตุสมภพ

เป็นเครื่องปรุงแต่งภพ และได้ยินดีในภายใน

มีจิตตั้งมั่น ทำลายกิเลสที่เกิดในตนเสีย

เหมือนนักรบทำลายเกราะฉะนั้น ฯ

เจริญในธรรมครับ

มหาราชันย์

พระโยคาวจร.....

พิจารณาเห็น ตัณหาอันเป็นที่ตั้งแห่งชราและมรณะ
.....โดยความเป็นภัย
.....มีจิตน้อมไปในนิพพานอันไม่มีที่ตั้ง
.....เพิกเฉยความเป็นไปแล้ว
.....คำนึงถึงนิพพานอันเป็นที่ดับ ไม่มีที่ตั้ง
ย่อมเข้าสมาบัติ นี้ชื่อว่า อัปปณิหิตสมาบัติ

พระโยคาวจร.....

พิจารณา ความถือมั่นแห่งชราและมรณะ โดยความเป็นภัย
.....มีจิตน้อมไปในนิพพานอันว่างเปล่า
.....เพิกเฉยความเป็นไปแล้ว
.....คำนึงถึงนิพพานอันเป็นที่ดับว่างเปล่า
ย่อมเข้าสมาบัติ นี้ชื่อว่า สุญญตสมาบัติ

เธอเป็นผู้สันโดษ
ด้วยจีวรเป็นเครื่องบริหารกาย
และบิณฑบาตเป็นเครื่องบริหารท้อง
จะไปที่ใดๆย่อมถือเอาบริขารไปได้หมด

เหมือนนกมีปีก
จะบินไปที่ใดๆ ย่อมมีแต่ปีก
ของตัวเท่านั้นเป็นภาระบินไป ฯ

เจริญในธรรมครับ

กฎการใช้บอร์ด

26997.อิสระชน

ผู้ใช้งานขณะนี้