26120.ธุลีในใจ

กระบี่ไร้เงา

มหาราชันย์ เขียน:

กาลใดจิตก่อด้วย :b42:

วิชชา
โอภาสจากปัญญา :b42:

เกิดแล้ว
ธุลีห่อจักษุพา :b42:

ละดับ

สนิทดี
กาลนั่นจิตเพริศแพร้ว :b42:

ดั่งแก้วเจียรไน

เจริญในธรรมครับ

ธุลีที่ห่อหุ้ม :b47:

นัยนา
ผ่านภพผ่านวัฏฏา :b47:

มากแล้ว
ฟังธรรมท่านมหา- :b47:

ราชันย์ มาเอ่ย
ปลุกจิตให้แกร่งแกล้ว :b47:

ผ่องแผ้วปรารถนา

:b48:

ท่านเอยโชคดีแล้ว :b47:

เกิดมา
พบพระไตรฯ พจน์ศาสดา :b47:

นานเนิ่น
ได้มีเพื่อนผู้เมตตา :b47:

ช่วยนำ เอ่ยนา
กล่าวผิดเพื่อนช่วยเกริ่น . :b47:

แก้ด้วยเมตตา

:b48:

พยายามแนะเพื่อนด้วย :b47:

กรุณา
แม้ท่านถูกวาจา :b47:

ก้าวล่วง
เห็นท่านนำหลักฐานมา :b47:

ชี้ช่อง เพื่อนเอย
กุศลนำท่านสู่ห้วง . :b47:

ภูมิพระนฤพาน

รูปภาพ

เจริญในธรรมค่ะ :b48:

ningnong

ราคะเรากล่าวว่า......ธุลี
โมหะ โทสะ มี......อย่าต้อง
องค์พระชินศรี........กล่าวอ้าง ว่าไว้
หากผู้ใดเกี่ยวข้อง....ไม่พ้น วังวน

นิวรณ์อาจดับได้......โดยฌาณ
สังโยชน์โดนประหาร..ก่อเกื้อ
ญาณเกิดผ่องสราญ...ปิติ
ธุลีหมดต้องเชื่อ.......อย่าได้ ลืมหลง

:b41:

สาธุ !!! กับทุกท่านด้วย เจริญในธรรมครับ :b8:

มหาราชันย์

จิตตนฝนฝึกด้วย :b42:

ปัญญา
สอนสั่งอบรมมา :b42:

กล่าวถ้อย
ทำเหตุแห่งวิชชา :b42:

เจริญยิ่ง

อินทรีย์
ฝึกจิตวันละน้อย :b42:

มิช้าเจริญธรรม

:b41:

ปัญญาที่ยิ่งด้วย :b42:

กรุณา
ปกแผ่ทั่วโลกา :b42:

เลิศแล้ว
ฌานญาณสู่บุญญา :b42:

นำจิต

เหตุดี
อริยะมัคคแผ้ว :b42:

เหตุล้วนนิพพาน

เจริญในธรรมครับ

กระบี่ไร้เงา

มหาราชันย์ เขียน:

จิตตนฝนฝึกด้วย :b42:

ปัญญา
สอนสั่งอบรมมา :b42:

กล่าวถ้อย
ทำเหตุแห่ง วิชชา :b42:

เจริญยิ่ง

อินทรีย์
ฝึกจิตวันละน้อย :b42:

มิช้าเจริญธรรม

กล่าวให้ทำเหตุแห่ง :b47:

วิชชา
ตามพจน์องค์ศาสดา :b47:

ตรัสไว้
อาหารของ"วิชชา" :b47:

หนุนเกื้อ
เจริญ"โพชฌงค์"ไซร้ :b47:

เพื่อเอื้อวิชชา

:b48:

มนุษย์นั้นเมื่อก่อเกิด :b47:

กายา
ไป่ย่อมบำรุงพา :b47:

ให้แกร้ว
ด้วยอาหารนานา :b47:

เพื่อสร้าง พัฒนา
วิชชาก่อเกิดแล้ว :b47:

เร่งสร้างเสริมพลัน

มหาราชันย์

เป็นมุนี

มีพรตเคร่ง :b42:

เพ่งธรรมะ
ฝึกตบะ :b42:

ถิ่นพนา

อยู่อาศัย
บำเพ็ญเพียร :b42:

อบรม

บ่มจิตใจ
อยู่ห่างไกล :b42:

นิวรณ์ห้า

อุปาทาน

ปฏิจจะ

สมุปบาท

ก็ขาดช่วง
จักได้ดวง :b42:

ญาณปัญญา

อันกล้าหาญ
อวิชชา :b42:

ราคะหนัก

จักแหลกลาญ
จักพบพาน :b42:

ถึงวิโมกข์ :b42:

คลายโศกตรม

:b41:

เพื่อนบัณฑิต :b42:

คิดตรอง

ส่องทางมัคค
ผลก็จัก :b42:

ตั้งอยู่ได้ :b42:

ในอาศรม
ใครสละ :b42:

ละวาง

ทางอารมณ์
เราขอชม :b42:

ผู้นั้น

บัณฑิตจริง ฯลฯ

เจริญในธรรมครับ

กระบี่ไร้เงา

อ้างคำพูด:

เพื่อนบัณฑิต :b42:

คิดตรอง

ส่องทางมัคค
ผลก็จัก :b42:

ตั้งอยู่ได้ :b42:

ในอาศรม
ใครสละ :b42:

ละวาง

ทางอารมณ์
เราขอชม :b42:

ผู้นั้น

บัณฑิตจริง ฯลฯ

เจตนากระบี่ ฯ นี้ ใคร่เที่ยวไป
ในพงไพร ป่ากว้าง กลางสิงขร
มีอาศรม หลังน้อย เป็นที่นอน
ใช้ไม้ขอน แทนหมอน นอนนิทรา

:b48:

แต่ด้วยบุญ บารมี ที่มีน้อย
จำต้องค่อย สะสมไป ในสิกขา
สร้างอาศรม เพาะบ่ม ในกายา
กระบี่ข้าฯ จึ่งไร้แสง และแรงบิน

:b48:

ใคร่จะท่อง เที่ยวไป ในยุทธจักร
แต่สุดหัก ใจได้ ดั่งถวิล
ทั้งลูก หลาน พี่ น้อง ครองชีวิน
กระบี่จึ่งบิ่น แอบซ่อนไว้ ในฝักงาม Kiss

เจริญในธรรมค่ะ :b48:

กระดังงาลนไฟ

Quote Tipitaka:

ปัพพตสูตร

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ไม้แก่นขนาดใหญ่ๆ อาศัยขุนเขา หิมวันต์ ย่อมงอกงามด้วยความเจริญ ๓ ประการ ๓ ประการเป็นไฉน คือ เจริญ ด้วยกิ่ง ใบแก่ และใบอ่อน ๑ เจริญด้วยเปลือก และกะเทาะ ๑ เจริญด้วย กะพี้และแก่น ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ไม้แก่นขนาดใหญ่ๆ อาศัยขุนเขาหิมวันต์ ย่อมงอกงามด้วยความเจริญ ๓ ประการนี้ ฉันใด ดูกรภิกษุทั้งหลาย ฉันนั้น เหมือนกัน คนภายในอาศัยพ่อบ้านแม่เรือนผู้มีศรัทธา ย่อมเจริญด้วยธรรมอัน เป็นเหตุเจริญ ๓ ประการ ๓ ประการเป็นไฉน คือ เจริญด้วยศรัทธา ๑ เจริญด้วย ศีล ๑ เจริญด้วยปัญญา ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย คนภายในอาศัยพ่อบ้านแม่เรือนผู้ มีศรัทธา ย่อมเจริญด้วยธรรมเป็นเหตุเจริญ ๓ ประการนี้แล

มหาราชันย์

พุทธพจน์เพียงบทน้อย :b42:

ยลยิน
แทงตลอดรสริน :b42:

ต่อถ้อย
ระงับกิเลสกิน :b42:

ในจิต

แสดงมา
คำกล่าวแม้ตั้งร้อย :b42:

บ่ สู้ ธรรมเดียว

:b41:

ธุลีมอดดับด้วย :b42:

โดยญาณ
เพราะก่อโลกุตตระฌาน :b42:

แจ่มแจ้ง
ญาณตัดธุลีพาล :b42:

ทุกข์เหตุ

อวิชชา
กิเลสกังวลแห้ง :b42:

จิตปลื้มเปรมปรีย์

:b41:

พระโยคาวจรผู้ฉลาด
พึงรักษาคุ้มครองจิตเพราะอะไร ?

เพราะ......!!

....."การฝึกจิตที่ข่มได้ยาก เบา
มักตกไปในอารมณ์ใคร่
การฝึกจิตเป็นความดี
จิตที่ฝึกดีแล้วจะนำความสุขมาให้"

เพราะฉนั้น....!!

....."บัณฑิตพึงรักษาจิตที่เห็นได้ยาก
ละเอียดยิ่งนัก
มักตกไปในอารมณ์ใคร่
จิตที่คุ้มครองแล้วจะนำความสุขมาให้"

เพราะ......!!

....."จิตนี้ไปไกล
เที่ยวไปดวงเดียว
ไม่มีรูปร่าง
มีถ้ำเป็นที่อาศัย
ผู้ใดสำรวมจิตไว้ได้
ผู้นั้นจะพ้นจากบ่วงมาร"

....."ปัญญาของผู้มีจิตไม่ตั้งมั่น
ไม่รู้สัทธรรม
มีความเลื่อมใสเลื่อนลอย
ย่อมไม่บริบูรณ์"

....."อนึ่ง ภัยย่อมไม่มีแก่ผู้ตื่นอยู่
ผู้มีกัมมัฏฐานมั่นคงเป็นสหาย
มีจิตไม่ขวนขวาย
มีจิตไม่ถูกกำจัดละบุญและบาปได้แล้ว
ย่อมอยู่เป็นสุขทุกเมื่อ"

เจริญในธรรมครับ

หนอนน้อย

อนุโมทนาครับ
:b16:

มหาราชันย์

" ความดับ "

คนตาบอด ย่อมดับความยินดียินร้ายในรูปทั้งปวง
เพราะวิบากกรรม

คนหูหนวก ย่อมดับความยินดียินร้ายในเสียงทั้งปวง
เพราะวิบากกรรม

คนพิการ ย่อมดับความยินดียินร้ายในธรรมผัสสะทั้งปวง
เพราะวิบากกรรม

อวิชชาของพาลชนผู้ประมาท ย่อมดับปัญญารู้แจ้งในธรรมของตน
เพราะกิเลสที่หนาแน่นของตนๆ

พระอรหันต์ขีณาสพ ย่อมดับความยินดียินร้ายในนามรูปทั้งปวง
เพราะวิมุติญาณทัสนะ

เจริญในธรรมครับ

มหาราชันย์

อัคคิเวสนะ

เรากินอาหารหยาบให้ร่างกายมีกำลัง

สงัดจากกามและอกุศลทั้งหลายแล้ว

บรรลุ “ปฐมฌาน”

ที่มีวิตก วิจาร ปีติ และสุขอันเกิดจากวิเวกอยู่

แม้สุขเวทนาที่เกิดขึ้นเช่นนั้น ก็ครอบงำจิตของเราอยู่ไม่ได้.....

เจริญในธรรมครับ

มหาราชันย์

เพราะวิตก วิจารสงบระงับไป

เราบรรลุ “ทุติยฌาน” มีความผ่องใสในภายใน

มีภาวะที่จิตเป็นหนึ่งผุดขึ้น

ไม่มีวิตก ไม่มีวิจาร

มีแต่ปีติและสุขอันเกิดจากสมาธิอยู่

แม้สุขเวทนาที่เกิดขึ้นเช่นนั้น ก็ครอบงำจิตของเราอยู่ไม่ได้

เจริญในธรรมครับ

มหาราชันย์

เพราะปีติจางคลายไป
เรามีอุเบกขา

มีสติสัมปชัญญะ

เสวยสุขด้วยนามกาย

บรรลุ “ตติยฌาน” ที่พระอริยะทั้งหลายสรรเสริญว่า

“ผู้มีอุเบกขา มีสติ อยู่เป็นสุข”

แม้สุขเวทนาที่เกิดขึ้นเช่นนั้น ก็ครอบงำจิตของเราอยู่ไม่ได้

เจริญในธรรมครับ

มหาราชันย์

เพราะละสุขและทุกข์เสียได้

เพราะโสมนัสและโทมนัสดับไปก่อนแล้ว

เราบรรลุ “จตุตถฌาน”

ที่ไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข

มีสติบริสุทธิ์ เพราะอุเบกขาอยู่

แม้สุขเวทนาที่เกิดขึ้นเช่นนั้น ก็ครอบงำจิตของเราอยู่ไม่ได้

เจริญในธรรมครับ

มหาราชันย์

เมื่อจิตเป็นสมาธิ บริสุทธิ์ผุดผ่อง ไม่มี“กิเลสเพียงดังเนิน”
ปราศจากความเศร้าหมอง อ่อน เหมาะแก่การใช้งาน
ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหวอย่างนี้
เรานั้นจึงน้อมจิตไปเพื่อ “ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ”

ระลึกชาติก่อนได้หลายชาติ คือ ๑ ชาติบ้าง ๒ ชาติบ้าง ๓ ชาติบ้าง ๔ ชาติบ้าง ๕ ชาติบ้าง ๑๐ ชาติบ้าง ๒๐ ชาติบ้าง ๓๐ ชาติบ้าง ๔๐ ชาติบ้าง ๕๐ ชาติบ้าง ๑๐๐ ชาติบ้าง ๑,๐๐๐ ชาติบ้าง ๑๐,๐๐๐ ชาติบ้าง ตลอด“สังวัฏฏกัป” เป็นอันมากบ้าง ตลอด“วิวัฏฏกัป”เป็นอันมากบ้าง ว่า......

“ในภพโน้น เรามีชื่ออย่างนั้น มีตระกูล มีวรรณะ มีอาหาร เสวยสุข ทุกข์ และมีอายุอย่างนั้นๆ จุติในภพนั้นก็ไปเกิดในภพโน้น
แม้ในภพนั้นเราก็มีชื่ออย่างนั้น นั้น มีตระกูล มีวรรณะ มีอาหาร เสวยสุข ทุกข์ และมีอายุอย่างนั้นๆ จุติในภพนั้นจึงมาเกิดในภพนี้
เราระลึกชาติก่อนได้หลายชาติพร้อมทั้งลักษณะทั่วไปและชีวประวัติอย่างนี้”

เราบรรลุ “วิชชาที่ ๑” นี้ในปฐมยามแห่งราตรี
กำจัดอวิชชาได้แล้ว วิชชาก็เกิดขึ้น
กำจัดความมืดได้แล้ว ความสว่างก็เกิดขึ้น
เหมือนบุคคลผู้ไม่ประมาท มีความเพียร อุทิศกายและใจอยู่ฉะนั้น

เจริญในธรรมครับ

กฎการใช้บอร์ด

26120.ธุลีในใจ

ผู้ใช้งานขณะนี้