ตัวกู (:ความโง่ชั่วขณะ)
ตัวกู! ตัวกู!! ตัวกู!!!
มิใช่สิ่ง มีอยู่ เป็นพื้นฐาน;
มันเป็นเพียง จิตพลุ่ง เฉพาะกาล
เมื่อเราท่าน โง่ไปบ้าง บางอารมณ์ฯ
ตัวกู! ตัวกู!! ตัวกู!!!
เพราะอวิชชา มาเป็นคู่ เข้าสู่สม
ในขณะ แห่งผัสสะ ปลุกระดม
ให้โง่งม ในเวทนา : ตัณหาครองฯ
ตัวกู! ตัวกู!! ตัวกู!!!
เมื่อ "ความอยาก" เกิดอยู่เต็มขมอง
พลุ่งต่อไป เป็น "ผู้อยาก" ที่ยึดปอง;
ผลสนอง เป็นยึดมั่น "ฉัน" หรือ "กู"ฯ

ถาม ท่าน ก่อน
"นับสิบก่อน" ตอนเกิด อารมณ์แรง
นั้นย่อมแปลง อารมณ์ร้าย ให้ดีได้;
"ถามท่านก่อน" ตอนจะทำ สิ่งใดๆ
นี่ ความหมาย ตรงกัน ฉันรับรอง,
ถามท่านก่อน! นั่นถามใคร รู้ไหมเล่า?
คือทูลถาม พระพุทธเจ้า ในหม่อมขมอง
จะตรัสตอบ ถ้วนถูก ทุกทำนอง
ไม่ต้องหมอง หม่นใจ ไปจนตาย,
ตอนจะโกรธ จะละโมบ จะโง่เง่า
ตอนถูกเย้า ให้หมุนจี๋ เป็นผีร้าย
จะตีลูก หย่าคู่ ฯลฯ: อย่าดูดาย
หยั่งใจกาย "ถามท่านก่อน" ห่อนผิดเอยฯ

อนุโมทนาครับ