20345.**สุขใจ**

ปลายฟ้า...ค่ะ

จะร่ำร้องบอกรัก
คนทั้งโลก
นั้น
มันจะมีค่าอะไร
หากคุณไม่เปิดใจ
ยอมรับความผิดพลาดของตน
เคยมั้ยใจเอย
ที่จะวางเฉย กับความเป็นไป
แล้วหันมาทำความเข้าใจ
ในความเป็นอยู่
อย่างผู้ที่รู้จริง
และเห็นจริงกับแสงธรรมแห่งชีวิต
ที่สมบูรณ์ด้วยความสุข สงบ และสันติ
หยุด...หลอกตัวเอง
ถอดหน้ากาก..วางไว้
ก้มลงกราบ..ธรรมะ
ด้วยจิตประภัสสร

ขอบคุณค่ะ...คุณคนไร้สาระ..

ปลายฟ้า...ค่ะ

อุเบกขาตั้งวางอย่าห่างจิต
น้อมนำธรรมพินิศใคร่คิดดี
หมั่นสงวนวาจาและท่าที
กล่าววจี...ผูกมิตรพิชิตใจ...

กรุณาต่อเขาพ้นเศร้าหมอง
ไม่ประลองหักหาญพาลเข้าใส่
ควรสงสารปองดองต่างผ่องใส
คิดช่วยให้...พ้นทุกข์มีสุขเสริม...

เมตตาจิตต่อกันหมั่นฝึกฝน
รักตัวตนรักเขาเราหมั่นเพิ่ม
มีแรงใจถ้อยคำคอยย้ำเติม
รู้สึกเดิมอย่าเคืองเรื่องขี้หมา...

มุฑิตาจิตน้อมพร้อมสรรเสริญ
พูดคุยเพลินยินดีมีคุณค่า
ด้วยจริงใจไร้เล่ห์ทุกเวลา
เฝ้ารักษาน้ำมิตรเพ่งพิศควร...

น้อมนำพรหมวิหารสี่เป็นที่พึ่ง
นิ่งนับหนึ่งบวกลบได้ทบทวน
ถึงเวลาปล่อยวางอย่างถี่ถ้วน
ทุกสิ่งล้วนเกิดดับแล้วลับเลือน

ปลายฟ้า...ค่ะ

* รัติกาลยามผ่านหลังเทียงคืน
ข่มตาฝินนิทราให้หลับใหล
ทั้งพลิกซ้ายป่ายขวาขัดเคียงใจ
ด้วยเหตุใดไม่หลับกระสับกาย

* เสียงแห่งยามราตรีที่มืดมิด
ทั่วทุกทิศวังเวงพาใจหาย
ทั้งหรีดหริ่งร้องก้องอยู่รอบกาย
แสงพราวพรายหิงห้อยพลอยแสงเรือง

* อาวาสแห่งกลางดงพงไพสนธ์
ทั่วสกลสรรพสัตว์สดับเสียง
ดุจปีศาจร้ายกาจก้องสำเนียง
ไทรใหญ่เอียงแรงลมโถมทวี

* แววตาเรืองเขียววับเมื่อรับแสง
พยัคฆ์แห่งวนาราชสีห์
ออกค้นหาภักษายามราตรี
ล้วนมากมีคชสารเจ้าพงพี

* ตั้งสติจิตกำหนดสมาธิ
ด้วยอาปานสติไม่คิดหวน
ไร้นิวรณ์ทุกสิ่งตัดทั้งปวง
สัญญาร่วมรับรู้สู่สัจธรรม

* เวทนาทุกข์สุขสงบนิ่ง
รู้ความจริงจิตเราไม่ถล่ำ
สรรพเสียงเงียบลงจิตดื่มด่ำ
ตามหลักธรรมกัมมัฏฐานวิปัสสนา

* เพราะจิตเราไม่นิ่งวิ่งหลอกหลอน
แม้ยามนอนเจตสิกวิ่งแส่หา
ต้องจับใส่ในกรงวิปัสสนา
จึงรู้ว่าแท้จริงหลอกตนเอง ฯ

แก้วประเสริฐ.....

ปลายฟ้า...ค่ะ

โกสุมส่งกลิ่นซ้อน............ผสมผสาน
หอมห่มห้วงจักรวาล.........เพริศแพร้ว
ดอกธรรมร่วมเบ่งบาน ...บริสุทธิ์
สัมฤิทธิ์จิตผ่องแผ้ว..........ล่วงแล้วสัจธรรม

สรรพสัตว์หมู่มนุษยชาติ
ทั่วทั้งอวกาศเวียนไหว้วัฏสังสาร
สิ้นซากเกษมสันต์อนันตกาล
หากห่างพระนิรพาณเสกวิญญาณชน

สรรพสัตว์หมู่มนุษย์ชาติ
สิ้นสุดศาสตร์สถุลทรามสับสน
เมื่อพบวิมุติวิโมกข์มิ่งมนตร์
หลุดพ้นพิภพพินาศทาสจัญไร

พุทธองค์ทรงสั่งสอนส่ำสัตว์มนุษย์
ด้วยสัจธรรมวิสุทธิ์วิเศษศรีสมัย
เสพวิญญาณทิพย์ทวีนิรามัย
ชั่วฟ้าดาราลัยลับจักรวาล

ปาฏิโมกข์มิ่งฟ้ารุจิรรัฐ
อริยสัจสั่งสอนสถิตย์สมาน
อิทธิบาทบทบรมธรรมวิธาน
วิเศษวิศาลประเสริฐล้ำเลิศไกวัล

พานพบเพรงพุทธานุภาพ
พาขจัดคราบกิเลศตัณหาทุกสิ่งสรรพ์
ให้เวไนยสัตว์พ้นภัยสารพัน
ประสบสุขนิรันดร์สืบบุญขจรขจายฯ

.......ดอกบัวคลี่บาน
หมู่นกขับขาน......
......สายธารไหลอ้อยอิ่ง
เสียงสวมมนต์ดังกังวาน......
......กลับสงบแล้ว
ในห้วงสำนึก......

ลำนำพุทธปรัชญา

ลุงมะตูม

หากเหนื่อยนัก..ก็พักก่อน..
เพื่อผ่อนคลายความเหนื่อยล้าในจิตใจ..
ด้วยการนั่งสงบนิ่งๆ..
ปล่อยวางอารมณ์และความรู้สึก..สักนิด..

อย่าปล่อยให้ใจต้องเหน็ดเหนื่อยกับการทำงาน..
ที่หามรุ่งหามค่ำ..
บนเก้าอี้แห่งความทุกข์..ที่กำลังชำรุดอยู่เลย..

แต่จงลุกขึ้นแล้วตรวจสอบดูว่า..
เก้าอี้แห่งความสุขของเราเป็นเช่นไร..
เรามีสติในการทำงานบ้างหรือไม่..

หากเหนื่อยนัก..นั่งพัก..ทำใจให้สงบนิ่งสักนาที..
แล้วความสุขก็บังเกิดขึ้น..
บนเก้าอี้แห่งความสุขได้ทุกๆ วินาที..

ปลายฟ้า...ค่ะ

สดุดีทหารกล้า.../...ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ

. ขอสดุดี แด่ มวลทหารกล้าทั้งหลาย
ที่เฝ้าคอย ปกปักรักษาดินแดน สยามประเทศแห่งนี้
ท่านบุกป่า ฝ่าดงหนาม ดงกระสุนปืน และกับดักระเบิด
เป็นรั้วของชาติ เพื่อประชาชนทั้งหลาย ทั้งผอง

ข้าศรัทธา ในความอดทน แข็งแกร่งของท่าน
อากาศจะหนาว แดดจะร้อน ฝนจะตก ท่านไม่หวั่น
ในเครื่องแบบทหาร ยืนจังก้าจับปืนM16น่าเกรงขาม
ขบวนฯขนยาเสพติด สินค้าหนีภาษี ท่านสกัดกั้น

ซึ้งใจท่าน ณ. ชายแดนใต้
ท่านกำลังเดินอยู่บนเส้นด้ายของความตาย
เพียงวินาทีเดียว อาจตัดสินการมีชีวิต หรือไม่มี
ทั้งที่เจ้าหน้าที่อย่างท่านประสานความสัมพันธ์ที่ดี มิตรไมตรี

หนทางข้างหน้าอาจมีตะปูเรือใบ โปรย.........
อาจมีมวลชนของกลุ่มขบวนการณ์ฯ สกัดกั้นขวางทาง
ข้างถนน.......อาจมีโจรลอบทำร้าย กราดยิง.....
บริเวณข้างหน้า อาจมีการจุดชนวน วางระเบิด

พิการไปแล้วกี่นาย เหล่าทหารกล้าและตำรวจ
บาดเจ็บไปแล้วเท่าไหร่ สาหัสไปแล้วกี่ราย........
เสียชีวิตไปกี่ศพแล้ว เซ่น ไอ้พวกโจรกุ้ยก่อการร้าย
แม้จะตายกี่ศพ อุดมการณ์ทหารไม่มีวันตาย

เลือดเปื้อนหลั่ง รดแผ่นดิน ประเทศไทย
ศพทหารถูกฝัง เท่าไหร่แล้ว ในสุสาน กุโบร
ฌาปณกิจศพทหารเท่าไหร่แล้ว กี่ร้อยกี่พันวิญญาณ
จิตวิญญาณ อุดมการณ์ทหาร เสียสละเพื่อสรรสร้างสันติภาพ

คนไร้สาระ

ดีจ๊ะ คุณน้อง รู้สึกช่วงนี้กระทู้เศร้า ๆ จังค่ะ
จิตเศร้าหมองบ่อย ๆ ไม่ดีน่ะค่ะ เป็นความเคยชิน
เป็นอาจินกรรม กรรมที่ทำบ่อย ๆ จะกลายเป็นอนุสัย
นอนเนื่องอยู่ เมื่อใดมีเรื่องมากระทบ คราวนี้ทำนบพังแน่

:b47:

ในโลกนี้ล้วนอยู่ภายใต้กฏ ไตรลักษณ์ เกิดขึ้น-
ตั้งอยู่ - ดับไป ไม่มีอะไรคงสภาพอยู่ได้ สิ่งที่เกิดขึ้นล้วน
มีเหตุและปัจจัยที่แต่ละท่านผูกโยงกันมา พระพุทธเจ้าท่าน
ว่า ชีวิตมนุษย์ยุ่งเหมือนหญ้ามุงกระต่าย หาเงื่อนหาปลายไม่ได้

:b47:

เมื่อทุกสิ่งในโลกล้วนอยู่ภายใต้ความ เปลี่ยนแปลง
ดั่งหยดน้ำทุกหยดไม่เคยหายไปจากโลกนี้ แค่เปลี่ยนสภาพ
และกลับคืนมายังโลกนี้ เป็นวัฏฏะ ของน้ำ เราเองก็เป็นเช่นเดียวกัน
ทุก ๆ คนหมุนวนอยู่ในวัฏฏะ ตราบใดที่ยังไม่รู้แจ้งในอริยสัจจ์
ใจก็คอยกระเพื่อมหวั่นไหว เมื่อเจอสิ่งกระทบ

:b47:

จิตเศร้า เท่ากับ เราไปรับกรรมนั้นมาด้วย คนไร้สาระรู้ว่า
มันรู้สึกว่ามีความเป็น อันหนึ่งอันเดียวกัน เป็นพวกผ้อง เป็นหมู่คณะ
เป็นกลุ่มเป็นก้อน แต่ยามที่เราจะลาจากโลกนี้ ไม่มีใครเป็นสอง
เป็นพวกผ้องตามไปด้วย เอาสถานะการณ์เป็นครู ดูความเปลี่ยน
แปลงของโลก(กายกับใจ) และของสรรพสิ่ง ซึ่งเไม่เคยคงสภาพ

:b47:

ลองดูง่าย ๆ ก็ได้ คุณน้องเศร้าหมอง ไปหาประโยชน์
อะไรไม่ได้ แต่กลับเป็นการสร้างทางให้จิตตัวเองลงสู่นรก ขออภัย
ใช้คำแรงแต่ความจริงคือเช่นนั้น สังเกตุดูว่าใจเป็นทุกข์ มันอึดอัด
คับแคบ มองไปทางไหนก็เห็นแต่ความเศร้าหมอง ภาวะของจิตที่
เศร้าหมองนั้น ท่านว่าเท่ากับจิตอยู่ในนรกน่ะ คนโบราณท่านพูด
ไว้ว่า "สวรรค์ในอกนรกในใจ" ท่านพูดไว้จริงค่ะ

:b47:

ขออภัยวันนี้พูดยาว ด้วยความรักเป็นห่วง พระพุทธเจ้า
ท่านตรัสว่า "จิตเศร้าหมอง ทุคติเป็นที่หวังได้ " เป็นกำลังใจ
ให้จิตใจกลับมามีความสุขเช่นเดิม ซึ่งประภัสสรผ่องใสแต่กลับ
ขุ่นมัวเมื่อกิเลสจรมา

ปลายฟ้า...ค่ะ

ยกมา.."..บ้านนี้ไม่เข้ามาไม่ได้ค่ะ
เพื่อนซี้ที่น่ารักของคนไร้สาระอยู่ที่นี่"
ขอบคุณนะ...เพื่อน(คุณคนไร้สาระ)...
ขอบคุณกำลังใจที่โหยหายเวลานี้

ของคุณค่ะ...ลุงมะตูม...ผู้ใหญ่ใจดี...
ที่รับฟังลูกหลาน...กับเก้าอี้ความสุขให้พักอิง

ขอเวลานิดนะ...ก็จะจางๆ....ขอบคุณค่ะ

COMA!

เนี้ยแหละเพื่อน...ป้าอ่านที่คุณคนไร้สาระสื่อสาร..ถึงหนูฟ้า..แล้วชื่นใจ
ย้อนหลังไป..หนูฟ้าปลอบโยน...คุณคนไร้สาระ...ไว้กินใจสมเป็นเพื่อน
สุขใจและชื่นชม สองสาว อย่างจริงใจ
รักษามิตรภาพดีๆ ไว้ นะค่ะ

ดีใจนะที่นี้..มีกัลยาณมิตรแท้...

ลุงมะตูม

ร่ายอักษรกลอนศาสน์ผ่านบ้านนี้
ด้วยไมตรีมีล้นท่วมท้นอยู่
เหล่าเพือนพ้องน้องพี่ที่เอ็นดู
คอยเชิดชูรู้สิ้นด้วยยินดี

แม้ว่ากาลผันผ่านมินานนัก
เริ่มรู้จักทายทักมิผลักหนี
มธุรสวาจาค่ามากมี
เอื้ออารีวจีถ้อยร่วมร้อยเรียง

น้ำใจไหลไม่สิ้นรินรดหยาด
คราพลั้งพลาดวาดกลับสดับเสียง
มีผองเพื่อนเตือนติดคู่คิดเคียง
ด้วยสำเนียงเรียงถ้อยคอยย้ำเตือน

ดอกไมตรีคลี่บานเต็มลานทุ่ง
ช่างหอมฟุ้งจรุงใจหาใดเหมือน
กลิ่นอบอวลชวนปลื้มมิลืมเลือน
ครามาเยือนเรือนสุขใจแสนสุขจริง.

เที่ยนหยด..........

ปลายฟ้า...ค่ะ

ขอบคุณค่ะ...ลุงมะตูม..ป้าโคม่า!"...กระบี่ใบไม้..คุณเทียนหยด...ฯลฯ

ปลายฟ้า...ค่ะ

สุดขอบฟ้าล่องลอยไปในห้วงภพ
อ้อมบรรจบสายทางอย่างหรรษา
คลอเมฆินทร์ผินผ่านม่านนภา
ขับฟองฟ้าให้กระจายเป็นลายจาง

ผ่านหมู่นกยกปีกให้ได้บินเหิร
พัดให้ลอยเพลิดเพลินแต่รุ่งสาง
เป็นลมน้อยหนุนใต้ปีกไม่เว้นวาง
ทุกเส้นทางห่วงหาอาทรกัน

ผ่านแมกไม้แวะทักทายใบไม้เขียว
จนเอนลู่กรูเกรียวทั้งไพรสัณฑ์
หยอกล้อกิ่งก้านไหวไปด้วยกัน
สร้างสีสันสวนไพรให้รื่นเริง

ผ่านเปลวร้อนผ่อนแดดที่แผดร่าง
คนเดินทางให้เย็นใจในลมเหลิง
ระบัดกายคลายพิษแผดของแดดเพลิง
ได้สำเริงสำราญผ่านสายลม

ผ่านเมืองแมนแดนสรวงของปวงเทพ
ก็เที่ยวท่องล่องเสพถิ่นงามสม
ไปจนถึงเทวาชั้นพระพรหม
ด้วยแรงลมแห่งตนด้นเที่ยวไป

ผ่านมนุษย์สุดลำเค็ญเห็นการแย่ง
และขันแข่งเอาแต่ตนจนสิ้นไร้
ความเมตตาอาทรคลอนจากใจ
ใช้แรงลมพัดเท่าใดไม่หวนคืน

สุดขอบฟ้าพาร่างไปไล้ทุกถิ่น
เห็นหมดสิ้นความทุกข์...สุข...เริงรื่น
มิมีใดมั่นคงและยงยืน
ดั่งสายลมพรมพื้นพัดผ่านไป

ขอบคุณ..พี่ดอกแก้ว....

ปลายฟ้า...ค่ะ

วันเวลาผ่านไปไม่เคยรั้ง
จะหยุดยั้งรอใครในโลกฝัน
ต่างต้องตื่นมาพบสบตะวัน
เพื่อแบ่งปันชีวาครารุ่งราง

เสียงไก่ขันผันแว่วแก้วเสียงใส
กระจ่างไพรคอยรอคลอรุ่งสาง
ปลุกชีวิตจิตใจให้กู้ทาง
เมื่อสว่างอีกครั้งตั้งชีวี

สู้ต่อไปอย่าให้ใจหม่นเศร้า
มีรอยเงาลบเลือนเปื้อนราศี
สว่างนอกสว่างในใจที่ดี
เปล่งแสงสีสัจธรรมนำหมู่ชน

คนเดินดินจะยินเสียงกล่อมใจ
จากพระธรรมนำชัยไปทุกหน
แม้คลี่คลุมสุมทุกข์ที่รุกตน
ยังคงฉ่ำกมลเพราะมีธรรม

แม้นราตรีมีเพียงแสงดาวน้อย
ไม่เลื่อยลอยไปตามความคิดย้ำ
แต่ตั้งใจไว้ในความที่มืดดำ
ว่าวันหนึ่งจักนำแสงส่องทาง

เพื่อให้โลกหมดโศกและเศร้าซม
ความช้ำตรมอาลัยใจอ้างว้าง
ความหดหู่หมองไหม้ใจเลือนลาง
จะพ่ายแพ้ความสว่างจากแสงธรรม

ลุงมะตูม

หยาดน้ำใจได้พรมห่มโลกหล้า
ให้โสภาชื่นกมลกว่าหนไหน
มิแบ่งแยกชายหญิงด้วยจริงใจ
ร้อนร้ายใดก็สงบ..จบด้วยดี
เพราะคุณเป็นคน..จิตใจดี...
เรื่องดีดี..ย่อมเกิดขึ้นเสมอ..

ปลายฟ้า...ค่ะ

หนึ่งเดียว...

กาลเวลาพามาให้ประสบ
ตั้งแต่พบลึกซึ้งคิดถึงนัก
สวยสดงดงามความผูกพัน
สายใยมั่นกลมกลืนชื่นชีวา

วันคืนผ่านเห็นมากมายคราบน้ำตา
ต่างฝ่ายต่างรำพึงคนึงหา
ฝากหัวใจไปกับลมพรมพร่างมา
ขอบคุณฟ้ามอบเพื่อนรักให้พักพิง

แม้หนาวเหน็บคราใดมอบไออุ่น
รอยละมุนนำสุขเหนือทุกสิ่ง
น่าถนอมอ้อมโอบรักประจักษ์จริง
จิตแอบอิงเพื่อนบ่ล่วงบ่วงละไม

รักในสายลมร้อนยิ่งอ่อนหวาน
ประทับผ่านรัญจวนชวนหวามไหว
ริ้วสุนทรียภาพอาบหัวใจ
คำหวานไกลคลายร้อนซ่อนอารมณ์

ธรรมชาติวาดรักสลักขวัญ
มิแปรผันยามท้อยังห่อห่ม
มิเคยสิ้นกลิ่นร่ำอวลคำคม
เฝ้าเลี้ยงบ่มเพาะไว้ดอกไมตรี

หนาวเริ่มผ่อนร้อนคลายกับสายฝน
ความรักหล่นจากฟ้ามาห่มคลี่
ดอกพันธะสะพรั่งทั้งหมดมี
หัวใจนี้ยอมพลีเป็นเพื่อนตาย

เพียงพลิ้ว..ไทยโพสต์.

ขอบคุณ..คุณป้าCOMA!, jintana63, walaiporn, yahoo, คนไร้สาระ, บุหลัน..เลื่อนลอย,
คุณลุงมะตูม..และกัลยาณมิตรทุกท่าน...สาธุ..ค่ะ..สาธุ

กฎการใช้บอร์ด

20345.สุขใจ

ผู้ใช้งานขณะนี้