คำคม....คารมคุณดังตฤณ

ในโลกนี้มีหลายสิ่งเกิดขึ้นจริง
แต่ไม่มีสิ่งใดเลยที่เป็นตัวเป็นตนจริงๆ
ไม่นานก็ต้องเปลี่ยนจากความเป็นอย่างหนึ่งไปสู่ความเป็นอีกอย่างหนึ่งแล้ว



แต่ละปีคือขั้นบันไดลงสู่หลุมศพ
ทุกขั้นบันไดมีทั้งเสบียงและความว่างเปล่าโรยอยู่
แล้วแต่คุณจะมองเห็นอะไรก่อน และเต็มใจเก็บอะไรไปบ้าง



ถ้าแม้แต่ตาที่ใสสว่างยังมองไม่เห็นขั้นปัจจุบัน
แล้วใจที่มืดบอดจะเห็นขั้นต่อไปได้อย่างไร



การเสียเวลาให้กับความเศร้าหนึ่งนาที
อาจไม่ได้หมายถึงการสูญเวลาในชีวิตไปเปล่าๆแค่หนึ่งนาที
แต่อาจหมายถึงนาทีแรกของปีที่สูญเปล่าเลยก็ได้



ไข้หนักอาจห้ามไม่ให้คุณขยับตัวไปทำความดี
หรือกระทั่งง้างกรามขึ้นพูดดี
แต่มันไม่สามารถห้ามคุณให้เลิกคิดอะไรดีๆได้เลย



คุณจะรู้ว่าร่างกายแข็งแรงแค่ไหนก็จากความสามารถต้านไข้
หรือความรวดเร็วในการฟื้นไข้

และคุณจะรู้ว่าจิตใจเข้มแข็งขนาดไหน
ก็จากความสามารถต้านความเศร้า
หรือความรวดเร็วในการหายเศร้า



ถ้าจะพักอย่าพักแบบนิ่งซมคล้ายตายแล้ว
แต่ให้นิ่งพักอย่างรู้สึกว่ายังมีชีวิตอยู่



แม้คุณจะยังไม่พบหลักฐานว่าชีวิตมีค่า
แต่ศรัทธาในคุณค่าของชีวิตจะทำให้คุณมีแก่ใจใช้ชีวิตอย่างดี
จนกระทั่งกลายเป็นชีวิตดีๆ ควรค่าแก่การเกิดมา



ร่างของคนตายไม่แตกต่างกัน
และไม่แน่ว่าคนเป็นจะต่างจากคนตาย

วิธีแน่ใจว่าคุณแตกต่างจากคนตาย
คือการไม่ปล่อยให้นาทีนี้ผ่านไปด้วยอาการงอมืองอเท้า



การรู้ตัวว่ายังมีชีวิตไม่ใช่เรื่องน่าดีใจ
ความภูมิใจในการมีชีวิตต่างหากที่ใช่



อยู่อย่างไร้ค่า เพราะไม่หาเรื่องน่าภูมิใจให้ตัวเองทำ



คนส่วนใหญ่ใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตไปในการทำเรื่องน่าอาย
แต่ชั่วขณะที่ทำก็สำคัญว่าเป็นเรื่องน่าภูมิใจ



โลกจะเปลี่ยนแปลงไปนิดหนึ่ง ในทันทีที่คุณแตกต่างไปจากเดิม



พายุฝันที่วกวนขณะหลับตาไม่ใช่คำพยากรณ์
ไฟฝันที่ลุกโชนขณะลืมตาต่างหากที่ใช่



คุณจะใช้ชีวิตอย่างไรก็เป็นทุกข์อยู่ดี
แต่โดยแท้ที่จริงแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องเป็นทุกข์ก็ได้



ดังตฤณ
กรกฎาคม ๕๒



(ที่มา : "จากใจ บ.ก. ใกล้ตัว" ; นิตยสารธรรมะใกล้ตัวฉบับที่ ๗๓ พฤหัสบดีที่ ๒๓ กรกฎาคม ๒๕๕๒)

ชอบมากมายเลยค่ะ

อนุโมทนาบุญด้วยนะจร้า



บรรลุถึงวัดชะลอก็รอจิต
ใครช่างคิดชะลอวัดไม่ขัดสน
ถ้าไม่ชะลอก็จะพังลงวังวน
ชะลอพ้นที่จะพังจึงยั่งยืน
แต่ชะลอจิตมนุษย์นี้สุดยาก
เอาพรวนลากก็ไม่ไหวอย่าได้ขืน
ใครขัดขวางน้ำใจเหมือนไฟฟืน
ทั้งแผ่นพื้นภพไตรใจเหมือนกัน
ประเดี๋ยวร้ายประเดี๋ยวดีมีต่างต่าง
ประเดี๋ยวร้างประเดี๋ยวเริดระเหิดหัน
ประเดี๋ยวกลัวประเดี๋ยวกล้าสารพัน
เพราะใจนั้นมากมายเป็นหลายใจ

๐๐๐ ๐๐๐