วันหนึ่งมีกี่ชั่วโมง ในชั่วโมงหนึ่ง ๆ เราคิดอ่านไตร่ตรองทำหน้าที่การงานอะไรบ้าง คิดไปโดยลำดับ จนกระทั่งวันหนึ่ง ๒๔ ชั่วโมงเราได้อะไรบ้าง ให้คิดอ่านไตร่ตรองบ้างนะ

เราหาความดีต่อเรา เราอย่าเป็นไปตามกิเลสทุกอย่าง ความโลภไม่มีคำว่าเมืองพอนะ คนเสียเพราะความโลภมากนี้ มากต่อมากทีเดียว แล้วยังชมเชยกันว่าความโลภนี้เป็นของดิบของดี ได้เท่าไรก็ไม่พอ ๆ

พุงหนึ่งแล้วยังไม่พอ อยากหาพุงมาอีก ไปหาซื้อตามตลาดก็ไม่มีพุง ใครก็มีแต่พุงเดียว ๆ ถ้าหากว่ามีตลาดร้านค้าขายพุงคนนี้ คนคนเดียวนี้จะไปกว้านซื้อเอาหมดในตลาดร้านค้า ไม่ว่าอำเภอจังหวัดใดก็ตาม ขายพุง ๆ ให้มนุษย์ เพราะมนุษย์นี้พุงใหญ่พุงหลวง กางออกตลอดเวลา ความอยากความโลภมันยัดเข้าไปใส่เข้าไปเต็มพุง จนกระทั่งพุงแตกก็ไม่รู้ตัว

ความโลภไม่พาคนให้รู้ตัวนะ ถ้าเป็นธรรมแล้วอิ่มก็รู้ว่าอิ่ม พอดีแล้วก็รู้ว่าพอดี หิวก็รู้ว่าหิว อิ่มขนาดไหนก็รู้ อิ่มเต็มที่พอหยุดแล้วก็ควรหยุด การรับประทานเขารับประทานกันอย่างนั้น การหลับนอนก็เหมือนกัน ไม่นอนจนจมเหมือนหมูอยู่ในปลักในขี้ตมขี้โคลน เรานอนแบบจะตื่นเพื่อหาผลหาประโยชน์ใส่ตัวของเรา เราไม่ได้นอนเพื่อจม อันนี้เราเกิดมาเป็นมนุษย์ เราก็ไม่ได้เกิดเป็นมนุษย์เพื่อจม เราเกิดเป็นมนุษย์เพื่อยกฐานะของเราขึ้นด้วยคุณงามความดีทั้งหลายต่างหาก เพราะฉะนั้นเราจึงควรคิดให้มาก

คำว่าความโลภพี่น้องทั้งหลายทราบไหม เมืองไทยเรากำลังจะจมอยู่เวลานี้เพราะความโลภมิใช่หรือ นี้ละความโลภ ไปหามาซิพุง ไปอุดรนี้ดูเขาขายพุงไหม มนุษย์มีพุงเดียว อยากได้มาอย่างน้อยให้ได้สัก ๑๐ พุง แขวนเป็นพวงเต็มตัวเลย พุงนี้ใส่ความโลภ พุงนี้ใส่ความโกรธ พุงนี้ใส่ราคะตัณหา หาเมียหาผัวให้ได้มาก ๆ ร้อยคนพันคนใส่พุงนี้ ความโกรธ โกรธเคียดแค้นเท่าไรไม่มีวันอิ่มพอ เอาใส่ถุงนี้ย่ามนี้ เอา โกรธมาเท่าไรใส่ย่ามนี้ถุงนี้ เอาจนกระทั่งให้พอ ความโกรธจะพอไหม ย่ามแตกก็ไม่พอ ถุงย่ามใส่ผัวใส่เมียมีหลาย ๆ คนไม่พอ ถุงย่ามแตกผัวก็ยังไม่พอ เมียก็ยังไม่พอ แน่ะ ความโลภ โลภเท่าไรก็ไม่พอ มีอะไรขนเข้ามาใส่ถุงนี้อีก ได้เงินเป็นแสนเป็นล้านยังไม่พอ อยากได้สิบ ๆ ล้าน พันล้าน หมื่นล้าน แสนล้าน สมบัติของคนทั้งโลกเอามาใส่ย่ามเดียวถุงเดียวให้เต็ม ถุงย่ามแตกความโลภยังไม่แตก ยังไม่พอ ดิ้นหาอยู่อย่างนั้น

เป็นของดีแล้วเหรอ คนดีดคนดิ้นเพราะความหิวความกระหายไม่ใช่คนสบายนะ หิวด้วยความโลภก็ไม่สบาย หิวด้วยความโกรธก็ไม่สบาย หิวด้วยราคะตัณหาผัวมากเมียมากก็ไม่สบาย ผัวเมียแตกฉานซ่านเซ็น ลูกเล็กเด็กแดงแตกไปหมด พ่อแม่เอาผัวเอาเมียเอาหญิงเอาชาย ซึ่งไม่ใช่เป็นของเลิศเลออะไร แม้แต่สัตว์เดรัจฉานเขาก็มีตัวผู้ตัวเมีย แล้วเอามาแข่งกันในบ้านเรือน กัดลูกกัดเต้าหลานเหลนตลอดครอบครัวผัวเมีย จนกระทั่งถึงวงศ์สกุลแตกกระจัดกระจายไปหมด เพราะผัวไม่พอเมียไม่พอ นี่ละความโลภพิจารณาซิ ถุงไหน ๆ แตกทั้งนั้น เอามากี่ถุงไปซื้อเอามาจากเมืองอุดรนี้ เอามากี่ถุงมาใส่คนเดียวนี้แตกหมด เพราะคนนั้นก็จะเอาเท่านั้นถุง คนนี้ก็จะเอาเท่านั้นถุง สุดท้ายทางตลาดก็เลยจะทะเลาะกัน หาถุงมาขายไม่พอกับคนซื้อ คนนั้นก็โลภ คนนี้ก็โลภ คนนั้นก็โลภไม่พอ ถุงย่ามไม่พอ ถุงใหญ่ไม่พอ สุดท้ายก็เลยแตกกระจัดกระจายกัน ทั้งผู้ไปซื้อไปขายทะเลาะกันยุ่งไปหมด นี่เพราะความโลภเห็นไหม พิจารณาซิ

ให้อยู่ในความพอดีบ้าง ความพอเพียงความเพียงพอเป็นยังไง ศาสนาสอนความพอดี อยู่เพียงพอ ไม่ได้สอนให้โลภดิ้นตามความโลภ ดิ้นจนตายก็ไม่มีสิ้นสุด ตายทิ้งเปล่า ๆ วิ่งตามความโกรธ ราคะตัณหา วิ่งเท่าไรไม่มีเมืองพอนะ ตายทิ้งเปล่า ๆ ด้วยกันหมด


ที่มา : http://www.luangta.com/thamma/thamma_ta ... 12&CatID=2