การทำกรรมฐานต้องกำหนดต่อกันไปเรื่อย
เหมือนปลูกต้นไม้

ถ้าเราเอาต้นไม้มาปลูกลงตรงนี้ ๓ วัน
แล้วถอนออกไปปลูกตรงนั้นอีก
ปลูกตรงนั้นได้อีก ๓ วันถอนไปปลูกต้นโน้นอีก
ตายเลย ไม่ได้กินหรอก ต้นไม้ก็ตาย
กรรมฐานก็หมดเหมือนกันอย่างนั้น
เข้าใจด้วยนะ มันเป็นอย่างนั้น ไปพิจารณานะ
กลับไปนี่เอาต้นไม้ไปปลูกก็ได้
ปลูกตรงนี้ได้ ๓ วัน ถอนไปปลูกตรงนั้นได้ ๓ วัน
ถอนอีกอยู่อย่างนั้นน่ะ ไม่ได้กินหรอก
ตายหมด ไม่มีเหลือแล้ว

กรรมฐานก็เหมือนกัน
ไปนั่งกรรมฐาน ๗ วัน ออกมา
เล่นตั้ง ๗ เดือน ปล่อยจิตไปทำสกปรกหมด
แล้วก็อีก ๗ วันก็มาทำกรรมฐานอีก
ไม่พูด เฉย แล้วก็เลิกอีก เหมือนกับต้นไม้แหละ
ตายหมดไม่มีเหลือเลย กรรมฐานไม่เกิดแล้ว ต้นไม้ก็ไม่เกิด
กรรมฐานก็เหมือนกันอาตมาว่าทำอย่างนี้ไม่ได้ผลหรอก

ลองดูก็ได้ กลับไปนี้เอาต้นไม้ไปปลูกก็ได้
ปลูกตรงนี้ ๓ วัน วันที่ ๔ ก็ไปถอนอีกไปปลูกตรงนั้น
อาตมาเห็นว่าตาย ลองดูก็ได้นะ เข้าใจไหมล่ะ

อาตมาไม่ค่อยอยากจะมาเทศน์
เทศน์มันอดพูดว่าไม่ได้
มันสงสารโยม โยมทำผิดอยู่แล้วก็ไม่บอกไม่ได้
ใจมันสงสารคน แต่ไปบอกโยมบางคน
บางทีคนมันก็ไม่ค่อยสบายใจ คิดว่าไปว่าเขา
ความเป็นจริงไม่ได้ว่าหรอก
ที่ไหนมันผิดก็ช่วยให้รู้จัก
บางคนคิดว่าหลวงพ่อว่าเราแล้ว ว่าเราแล้ว
นี่ไม่ได้เป็นอย่างนั้น
อาตมานั้นนานๆ ถึงมาเทศน์เสียทีหนึ่งนะ
เทศน์ทุกวันๆ โยมจะเดือดร้อนนะ
ไม่ใช่โยมเดือดร้อน กิเลสมันเดือดร้อนเท่านั้นแหละ
วันนี้พูดเท่านี้ล่ะนะ


นำมาจากบอร์ดเก่า โพสต์โดย คุณลูกโป่ง สาธุๆๆ นะค่ะ
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=6971