ช่วงเวลาที่มีค่าที่สุดสำหรับชีวิตอย่างแท้จริง

พระธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดง เป็นอนุสาสนีปาฏิหาริย์ (คำสอนเป็น

อัศจรรย์) เป็นคำสอนของบุคคลผู้ที่ทรงบำเพ็ญพระบารมีมาตลอดระยะเวลาสี่-

อสงไขยแสนกัปป์ ซึ่งเป็นระยะเวลาที่นานมาก เพื่อที่ตรัสรู้ธรรมตามความเป็นจริง และ

ไม่ใช่เพียงเพื่อตรัสรู้เฉพาะพระองค์เพียงพระองค์เดียวเท่านั้น แต่ทรงมีพระมหากรุณา

ที่จะทรงแสดงพระธรรมให้สัตว์โลกได้เข้าใจพระธรรมตามพระองค์ด้วย ดังนั้น

พระธรรมที่พระองค์ทรงแสดง จึงทำให้ผู้ได้ฟัง ได้ศึกษา จากที่เคยเต็มไปด้วยกิเลส

นานาประการ สามารถรู้แจ้งอริยสัจจธรรม ถึงความเป็นพระอริยบุคคล ดับกิเลสตาม

ลำดับมรรค ได้ สูงสุดคือถึงความเป็นพระอรหันต์ หมดจดจากกิเลสโดยประการทั้งปวง

จะเห็นได้ว่ากิเลสในชีวิตประจำวัน มีเยอะมากจริง ๆ กิเลสมีมากมายมหาศาล

เกิดขึ้นทำกิจหน้าที่อยู่เป็นประจำ (เมื่อไม่กล่าวถึงขณะที่เป็นวิบาก กิริยา และ กุศล)

ถ้าไม่ได้อาศัยพระธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดง ก็จะไม่รู้เลยว่า ตนเองเป็นผู้มี

กิเลสมากน้อยแค่ไหน เมื่อไม่รู้กิเลสตามความเป็นจริงแล้วจะละกิเลสได้อย่างไร?

เพราะฉะนั้นจึงควรอย่างยิ่งที่จะได้ฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมอบรมเจริญปัญญา ซึ่ง

เป็นช่วงเวลาที่มีค่าที่สุดสำหรับชีวิตอย่างแท้จริง เพื่อวันหนึ่งข้างหน้า ปัญญาก็จะ

เจริญสมบูรณ์ขึ้นจนสามารถดับกิเลสทั้งหลายได้จริง ๆ แต่ต้องเริ่มสะสมปัญญา

ตั้งแต่ในขณะนี้ โดยที่ไม่ขาดการฟังพระธรรม นั่นเอง ครับ.