34159.การเจริญด้วยปัญญา (ท่านชยสาโร ภิกขุ)

บัวไฉน

“...การเจริญด้วยปัญญา
มีเงื่อนไขอยู่ที่ความสงบของจิตใจ และความรู้ตัว
....อารมณ์รุนแรงครอบงำจิตใจเมื่อไร
ไม่ว่าจะเป็นอยากได้ ความโกรธ
ความน้อยใจ ความกล้า
หรืออะไรก็แล้วแต่
ปัญญาจะดับไปทันที
...อาตมาจึงเคยพูดว่า
คนเราฉลาดเฉพาะเวลาที่ไม่โง่”

:b42:

พระพุทธองค์ เคยจำกัดความของคำว่าบัณฑิตหรือ
นักปราชญ์ ว่าหมายถึงผู้ไม่เบียดเบียนตน ไม่เบียดเบียนผู้อื่น
คือพระองค์ทรงสอนว่าใครฉลาดจริงต้องมีพฤติกรรมที่ไร้
โทษด้วยความฉลาด ไม่ใช่เรื่องสมอง เรื่อง IQ อย่างเดียว พระ
พุทธคุณข้อหนึ่งซึ่งตรงกับเรื่องนี้คือ “วิชชาจรณะ สัมปันโน”
:b48:

พระพุทธเจ้าถึงพร้อมด้วยวิชาและจรณะ วิชาก็คือความรู้
จรณะก็คือความประพฤติ การกระทำของพระองค์งดงาม
อย่างยิ่งเพราะพระองค์ทำอะไรหรือพูดอะไรก็ตาม ล้วนแต่
เกิดจากความบริสุทธิ์ ความเมตตากรุณา และปัญญาภายใน
พระหทัยของพระองค์ทั้งนั้น

:b42:

ทางหลักพุทธศาสนาของเราถือว่าด้านนอกด้านใน
ต้องสอดคล้องกัน ต้องมีความสมานกัน ต้องมีความเป็นอัน
หนึ่งอันเดียวกัน ความรู้ภายในหากไม่ปรากฏในการสัมพันธ์
กับโลกหรือกับสังคม ในทางสร้างสรรค์หรือเกื้อกูล หรือยิ่งร้ายกว่านั้น
ถ้าถูกใช้ไปในการเอารัดเอาเปรียบคนอื่น ท่านไม่ให้เกียรติแก่ความรู้นั้น
ว่าเป็น “ปัญญา” และผู้ที่กระทำอย่างนั้นไม่
ถือว่าเป็นบัณฑิต เป็นแค่คนสมองใส

:b48:

สรุปว่าปัญญาในทางพุทธศาสนา คือวิชาหรือคุณ
ธรรมที่สามารถตัดความทุกข์และกิเลสได้ เป็นความรู้ที่
เราน้อมนำไปสู่ประโยชน์และความสุขที่แท้จริงในชีวิตของเรา
นำไปสู่ความสุขและประโยชน์แก่ชุมชน แก่สังคม แก่ประเทศ
ชาติ แก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย ปัญญาในลักษณะนี้จะเกิดขึ้น
จากจิตใจที่สามารถดำรงอยู่เหนืออำนาจของกิเลสที่มีชื่อว่า
“นิวรณ์”

:b50:

คัดมาบางส่วนจาก ความฉลาดไร้พรมแดน-โดยท่านชยสาโร ภิกขุ :b50:

กฎการใช้บอร์ด

34159.การเจริญด้วยปัญญา (ท่านชยสาโร ภิกขุ)

ผู้ใช้งานขณะนี้


ทั่วไป เว็บธรรมจักร