32737.ธรรมะสากัจฉา

Bwitch

ธรรมะสากัจฉา - ฉบับที่ ๙๔
โดย ทพ. ณัฏฐ์ ศรีวชิรวัฒน์

ผู้ร่วมสนทนา : เวลาที่อยู่กับคนเยอะๆ ต้องพูดคุยกับคนอื่นๆ จะทำอย่างไรให้รู้สึกตัวได้ดีบ้างคะ

หมอณัฏฐ์ : ไม่ดีหรอกครับ เพราะว่าผัสสะมากระทบเร็ว มันจะคล้ายๆ ฟุ้งซ่านนั่นแหละครับ เราดูก็ไม่ทันหรอก

ผู้ร่วมสนทนา : เพราะว่าจิตมันส่งออกไปตลอด เป็นปกติใช่ไหมครับ

หมอณัฏฐ์ : เป็นปกติครับ ถ้ายิ่งหัดใหม่ๆ ยิ่งเละเทะเลย
แต่ว่าพอหยุดพักแล้ว ทีนี้จิตจะเริ่มฟุ้งซ่านแล้ว เพราะเก็บอารมณ์จากที่คุยมา
ตอนนี้ก็จะมาตามรู้ บางทีถ้าจิตมันไม่ตั้งมั่นนะ กำลังอ่อน ยิ่งไม่เห็นอะไรเลย
แต่ว่าบางคน จิตมีกำลังมาก ก็พอจะรู้ทัน แต่ถ้าตามรู้ไม่ทัน ก็ให้รู้ว่าอาการทั้งหมดทั้งหลายนี้คือการฟุ้งซ่าน ให้รู้แค่นั้นพอ

ผู้ร่วมสนทนา : รู้ภาพรวมไปใช่ไหมคะ

หมอณัฏฐ์ : ครับ อย่างที่หลวงพ่อบอก เหมือนไฟล์ในคอมพิวเตอร์
คือรู้เฉพาะโฟลเดอร์ ไม่ต้องไปรู้ไฟล์ข้างใน

-------------------------------------------------------------------------------------
ท่านที่สนใจถามปัญหา สามารถส่งคำถามมาได้ที่ dharmma.sagutja@gmail.com นะคะ :b8:

Bwitch

ธรรมะสากัจฉา - ฉบับที่ ๙๕
ตอน ภาวนา เจริญแล้วเสื่อม เสื่อมแล้วเจริญ
โดย ทพ. ณัฏฐ์ ศรีวชิรวัฒน์

ผู้ร่วมสนทนา : สติมาช้ามากเลยครับ เผลอกันแบบนานมาก รู้สึกว่า เฮ้ย มันเกิดอะไรขึ้น

หมอณัฏฐ์ : จริงๆ ก็ทำแบบนั้นแหละ แต่ว่าทุกคนมันก็มี
คือก็เป็นแบบนั้นแหละ บางช่วงสติเกิดบ่อย บางช่วงก็ไม่ค่อยเกิด
ถ้าเกิดสมมติ ว่างานเรายุ่ง หรือสิ่งที่กระทบเรามาก
เราดูไม่ทัน หรือช่วงนั้นเราดูได้น้อย มันก็จะเกิดน้อย
มันเป็นเรื่องธรรมดานะครับ ผมก็เป็น
บางทีมันก็เละเทะเลย บางทีก็ดี
แต่ว่ามันจะดีหรือไม่ดีเราต้องมองอย่างเป็นกลาง
บางทีดีทั้งวัน จิตไหลนิดรู้ตื่นตลอดเวลา
แต่บางทีมันก็เละเทะไปเลย มันก็เป็นแบบนั้นของมันครับ

Bwitch

ธรรมะสากัจฉา - ฉบับที่ ๙๖
ตอน ภาวนา เจริญแล้วเสื่อม เสื่อมแล้วเจริญ
โดย ทพ. ณัฏฐ์ ศรีวชิรวัฒน์

ผู้ร่วมสนทนา : ตอนนี้จิตมันมัวๆ ตื่นเต้น จะดูอย่างไรคะ

หมอณัฏฐ์ : ก็รู้ไปตรงนั้นนะครับ รู้จิตใจที่มัวๆ จิตมันซึมๆ
หน้าที่ของเรามีอย่างเดียวก็คือตามรู้จิตใจไปอย่างเดียว
คนที่หัดดูจิตแต่ยังไม่คุ้นเคย บางทีจะทรมาน
เพราะการตามรู้อย่างเดียวเราจะรู้สึกว่าทำได้แค่นั้นเองเหรอ
รู้อย่างเดียวแล้วเราจะได้อะไรขึ้นมา...
อันที่จริงการปฏิบัติ เมื่อเราทำไปถึงจุดหนึ่งแล้ว เราก็จะรู้แบบนั้น
เพราะแค่ถ้าเราคิดว่าเราอยาก ความปรุงแต่งก็จะเข้ามาซ้อนทันทีเลย
เราต้องรู้ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งสติมันมีกำลัง
จนจิตมันจำได้ว่าความซึมหน้าตามันเป็นอย่างไร ถ้าความซึมมันเกิดบ่อยนะ

ยกตัวอย่าง ถ้ามีอารมณ์หลายอารมณ์เกิดขึ้น
จิตมันจะไม่อยู่กับอารมณ์เดิมอย่างเดียว มันจะเปลี่ยนไปรู้อารมณ์ใหม่
แต่อารมณ์ไหนที่จิตไปเกาะเกี่ยวมาก
จิตจะเอาอารมณ์นั้นไปเป็นที่อยู่ของเขา ถึงจะเป็นอกุศลก็ตาม
แต่พอมีอารมณ์อื่นเกิดขึ้นมา จิตก็ไปจับอารมณ์ใหม่
สักพักหนึ่งก็จะกลับมาอยู่ที่อารมณ์เดิมอีก
ให้เรารู้ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเกิดปัญญา มีสติที่แท้จริงเกิดขึ้น
จิตมันจะดิ้นหลุดออกมาเอง
ถ้าทำสมถะได้ การเดินจงกรมหรือการสวดมนต์ก็สามารถช่วยได้ครับ

กฎการใช้บอร์ด

32737.ธรรมะสากัจฉา

ผู้ใช้งานขณะนี้


ทั่วไป เว็บธรรมจักร