31168.หลักแห่งการพึ่งตน

ningnong

นาถสูตร
“หลักแห่งการพึ่งตน”

ภิกษุทั้งหลาย พวกเธอจงเป็นคนมีที่พึ่งเถิด อย่าเป็นคนไม่มีที่พึ่งเลย เพราะคนไม่มีที่พึ่งย่อมอยู่เป็นทุกข์ ธรรมมะที่ทำให้มีที่พึ่ง มี ๑๐ ประการคือ

๑. ความประพฤติดี รักษาระเบียบวินัย มีอาชีพบริสุทธิ์ (ศีล)
๒. ความเป็นผู้ได้ศึกษาเล่าเรียนมาก มีความรู้กว้างขวาง (พาหุสัจจะ)
๓. การคบเพื่อนที่ดี ได้ผู้ปรึกษาและแนะนำสั่งสอนที่ดี (กัลยาณมิตตตา)
๔. ความเป็นคนรับฟังเหตุผล ใจกว้าง รับฟังความเห็นและคำแนะนำของคนอื่น (โสวจัสสตา)
๕. ความมีน้ำใจช่วยเหลือกิจการน้อยใหญ่ของหมู่คณะ และขยันทำกิจการงานของตนเอง (กิง กรณีเยสุ ทักขตา)
๖. ความเป็นผู้รักธรรม คือใฝ่ความดีงาม (ธัมมกามตา)
๗. ความมีความเพียรระวังชั่ว เพียรละชั่ว เพียรทำดี และเพียรรักษาความดีที่มีอยู่ (วิริยารัมภะ)
๘. ความภาคภูมิใจในสิ่งที่ได้มาด้วยความพากเพียรของตน และได้มาด้วยความสุจริตชอบธรรม (สันตุฏฐี)
๙. ความมีสติสัมปชัญญะ (สติสัมปชัญญะ)
๑๐. ความมีปัญญาหยั่งรู้เหตุผล รู้ความพิจารณา เข้าใจสิ่งทั้งหลายตามความเป็นจริง (ปัญญา)

ทุกวันนี้เรามักสอนให้รู้จัก “พึ่งตนเอง” แต่ไม่ได้บอกชัดเจนว่า การพึ่งตนเองต้องทำอย่างไร พระพุทธเจ้าตรัส นาถสูตร สูตรแห่งการพึ่งตนเองไว้ว่า คนจะพึ่งตนเองได้ดี จะต้องมีคุณสมบัติ ๑๐ ประการนี้
(องฺ.ทสก. ๒๔/๑๗-๘/๒๕-๓๑)

.........จากพระไตรปิฎกศึกษา ชุดที่ ๑ ธรรมะนอกธรรมาสน์ ...เสถียรพงษ์ วรรณปก

:b43: