เนื้อที่พระพุทธเจ้าห้ามภิกษุฉัน

๑) พระพุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้อมนุษย์ เพราะไม่เป็นไปเพื่อความเลื่อมใสของชุมชน ที่ยังไม่เลื่อมใส ภิกษุไม่พึงฉันเนื้อมนุษย์ รูปใดฉัน ต้องอาบัติถุลลัจจัย อนึ่ง ภิกษุยังมิได้ พิจารณา ไม่พึงฉันเนื้อ รูปใดฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ

๒) พระพุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้อช้าง สมัยนั้น ช้างหลวงล้มลงหลายเชือก สมัยอัตคัตอาหาร ประชาชน พากันบริโภคเนื้อช้าง และถวายแก่พวกภิกษุผู้เที่ยวบิณฑบาต ภิกษุทั้งหลายฉันเนื้อช้าง ประชาชนจึงเพ่งโทษ ติเตียน เพราะช้างเป็นราชพาหนะ พระผู้มีพระภาจึงคทรงบัญญัติ ห้ามแก่ภิกษุทั้งหลายว่า ภิกษุไม่พึงฉันเนื้อช้าง รูปใดฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ

๓) พระพุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้อม้า สมัยนั้น ม้าหลวงตายมาก สมัยอัตคัดอาหาร ประชาชนพากันบริโภคเนื้อม้า และ ถวายแก่ภิกษุผู้เที่ยวบิณฑบาต ภิกษุทั้งหลายฉันเนื้อม้า ประชาชนจึงเพ่งโทษ ติเตียน เพราะม้าเป็นราชพาหนะ พระผู้มีพระภาคจึงทรงบัญญัติ ห้ามแก่ภิกษุทั้งหลายว่า ภิกษุไม่พึงฉัน เนื้อม้า รูปใดฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ

๔) พระพุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้อสุนัข สมัยนั้น ถึงคราวอัตคัดอาหาร ประชาชนพากันบริโภคเนื้อสุนัข และถวายแก่พวก ภิกษุผู้เที่ยวบิณฑบาต ภิกษุทั้งหลายฉันเนื้อสุนัข ประชาชนจึงเพ่งโทษ ติเตียน เพราะสุนัขเป็นสัตว์น่าเกลียด น่าชัง พระผู้มีพระภาคจึงทรงบัญญัติ ห้ามแก่ภิกษุทั้งหลายว่า ภิกษุไม่พึงฉันเนื้อสุนัข รูปใดฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ

๕) พระพุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้องู สมัยนั้น ถึงคราวอัตคัดอาหาร ประชาชนพากันบริโภคเนื้องู และถวายแก่พวกภิกษุ ผู้เที่ยวบิณฑบาต ภิกษุทั้งหลายฉันเนื้องู ประชาชนจึงเพ่งโทษ ติเตียน เพราะงูเป็นสัตว์น่าเกลียดน่าชัง พระยานาคชื่อสุปัสสะก็เข้าไปในพุทธสำนักถวายบังคมพระผู้มีพระภาค กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า ขอพระคุณเจ้าทั้งหลายโปรดกรุณาอย่าฉันเนื้องู พระผู้มีพระภาคทรงรับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า ภิกษุไม่พึงฉันเนื้องู รูปใดฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ

๖) พระพุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้อราชสีห์ เพราะพวกพรานฆ่าราชสีห์แล้วบริโภคเนื้อราชสีห์ และถวายแก่พวกภิกษุผู้เที่ยวบิณฑบาต พวกภิกษุฉันเนื้อราชสีห์แล้วอยู่ในป่า ฝูงราชสีห์ฆ่าพวกภิกษุเสีย เพราะได้กลิ่นเนื้อราชสีห์ พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติห้ามภิกษุ ทั้งหลายว่า ภิกษุไม่พึงฉันเนื้อราชสีห์ รูปใดฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ

๗) พระพุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้อเสือโคร่ง เพราะพวกพรานฆ่าเสือโคร่งแล้วบริโภคเนื้อเสือโคร่งและถวายแก่พวกภิกษุผู้เที่ยวบิณฑบาต พวกภิกษุฉันเสือโคร่งแล้วอยู่ในป่า เหล่าเสือโคร่งฆ่าพวกภิกษุเสียเพราะได้กลิ่นเนื้อเสือโคร่ง พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติห้าม ภิกษุทั้งหลายว่า ภิกษุไม่พึงฉันเนื้อเสือโคร่ง รูปใดฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ

๗) พระพุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้อเสือเหลือง เพราะพวกพรานฆ่าเสือเหลือง แล้วบริโภคเนื้อเสือเหลืองและถวายแก่พวกภิกษุ ผู้เที่ยวบิณฑบาต พวกภิกษุฉันเนื้อเสือเหลืองแล้วอยู่ในป่า เหล่าเสือเหลืองฆ่าพวกภิกษุเสีย เพราะได้กลิ่นเนื้อเสือเหลือง พระผู้มีพระภาค ทรงบัญญัติห้ามภิกษุทั้งหลายว่า ภิกษุไม่พึงฉันเนื้อเสือเหลือง รูปใดฉัน
ต้องอาบัติทุกกฏ

๘) พระพุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้อหมี เพราะพวกพรานฆ่าหมีแล้วบริโภคเนื้อหมี และถวายแก่พวกภิกษุผู้เที่ยวบิณฑบาต พวกภิกษุฉันหมีแล้วอยู่ในป่าเหล่าหมีฆ่าพวกภิกษุเสียเพราะได้กลิ่นเนื้อหมี พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติห้ามภิกษุทั้งหลายว่า ภิกษุไม่พึงฉันเนื้อหมี รูปใดฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ

๙) พระพุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้อเสือดาว เพราะพวกพรานฆ่าเสือดาวแล้วบริโภคเนื้อเสือดาว และถวายแก่พวกภิกษุผู้เที่ยวบิณฑบาต พวกภิกษุฉันเนื้อเสือดาวแล้วอยู่ในป่า เหล่าเสือดาวฆ่าพวกภิกษุเสีย เพราะได้กลิ่น เนื้อเสือดาว ระผู้มีพระภาค ทรงบัญญัติ ห้ามภิกษุทั้งหลายว่า ภิกษุไม่พึงฉันเนื้อเสือดาว รูปใดฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ

ขอบพระคุณที่ให้ความรู้คะ
ขออนุโมทนาบุญนะคะ

ขออนุโมทนา สาธุค่ะ
กับบทความที่นำมาฝาก