น้ำจริงๆ หรือของเหลวทุกอย่าง ถ้าต้องการให้ไหลลงสู่ที่ต่ำ
ไม่ต้องไปทำอะไรเพียงเจาะช่องให้ น้ำก็ไหลไปสู่ที่ต่ำเองโดยไม่หยุด
แต่ถ้าต้องการให้น้ำไหลขึ้นไปสู่ที่สูงจะต้องใช้เครื่องอัด
ปั๊มหรือชักดึงขึ้นไปด้วยพลังงานอย่างใดอย่างหนึ่งจึงจะสำเร็จ


ใจของคนก็มีสภาพเหมือนน้ำ คือ ถ้าต้องการให้ตกลงไปที่ต่ำก็ไม่ต้องทำอะไร
เพียงปล่อยใจไปตามยถากรรม คือ ไม่ฝึกฝน ไม่อบรม ไม่เหนี่ยวรั้ง
ใจจะไหลลงสู่ที่ต่ำไปเรื่อยๆ
แต่ถ้าจะยกระดับใจให้สูง ก็ต้องใช้พลังพยายามฉุดดึงจึงจะสำเร็จ
พลังสำหรับฉุดดึงใจให้ขึ้นสู่ระดับสูงนั้น พระพุทธเจ้าสอนไว้ 4 ขั้นตอน


1. พยายามป้องกันอย่าให้บาปเกิดขึ้นในใจได้
ด้วยวิธีการหักห้ามใจอย่ายินดีในสิ่งเป็นบาป
เหมือนคนป้องกันเสื้อผ้ามิให้แปดเปื้อนสกปรก


2. อันใดที่เป็นบาปเกิดขึ้นในใจแล้ว
ต้องสละละทิ้งให้หมดไปจากใจมิให้เหลือ
เหมือนคอยซักผ้าให้สะอาด ในเมื่อมีสิ่งสกปรกมาแปดเปื้อน


3. สร้างสมความดีทีละน้อยโดยไม่หยุด
เหมือนเอาผ้าซักแล้วมาอบกลิ่นให้หอมหวนตลอดไป


4. ความดีใดที่สะสมไว้แล้ว ก็ควรรักษาความดีนั้นให้คงอยู่อย่าให้เสื่อม
เหมือนเก็บผ้าไว้ในตู้เก็บที่ปลอดภัย


ถ้าทำได้สมบูรณ์โดยใช้ความพยายาม 4 ขั้นตอนอย่างสม่ำเสมอ
ก็จะเป็นคนมีใจสูงแล้วท่านล่ะ!
ได้ทำถึงขั้นตอนใด ตามหลัก 4 ประการนี้แล้วหรือไม่?


ที่มา...หนึ่งในคอลัมน์ของธรรมจักษุ
เรื่อง...น้ำจริง น้ำใจ
โดย...นาวาเอก(พิเศษ) วุฒิ อ่อนสมกิจ
พิมพ์ลงในนิตยสาร “ธรรมจักษุ”
ฉบับเดือน สิงหาคม 2546

สาธุครับ



ดีทั้งสี่ข้อเลยครับ

รักษาความดี ดุจเกลือรักษาความเค็ม