สิ่งที่เกิดขึ้นในจิตใจของเรา..
ควรค่าแก่การดำรงอยู่และรักษา..บ้างหรือไม่ ??

จิตใจ..ที่ปราศจากความว่างเปล่า..
จิตใจ..ที่ไม่หลงยึดติดกับสิ่งใด ๆ..
เป็นจิตใจ..ที่พร้อมจะปล่อยวางและว่างเปล่า..

วางจาก..อารมณ์และความรู้สึก..
วางจาก..ความสุขและความทุกข์..
วางจาก..สรรพสิ่งทั้งปวงในโลก..
วางจาก..ความว่างเปล่าในจิตใจ..
วางจาก..สิ่งที่มีสู่ความไม่มี..

ถ้าปล่อยวาง..จะเกิดความรู้สึกที่เบาสบายภายในจิตใจ..
ถ้าปล่อยวาง..จะเกิดความรู้สึกสงบลึก ๆ ภายในจิตใจ..
ถ้าปล่อยวาง..จะเกิดความไม่ยึดถือ..ไม่ยึดติด..ภายในจิตใจ..
ถ้าปล่อยวาง..จะเกิดความรู้เฉย ๆ เป็นกลาง ๆ ว่างเปล่า..ภายในจิตใจ..อย่างแท้จริง..

หลายคนประสบปัญหา..
กับคำว่า..ปล่อยวาง..และว่างเปล่า..
จึงพูดออกมาดัง ๆ ว่า..
มัวแต่ปล่อยวาง ๆ แล้วจะทำมาหากินอะไรได้..

การพูดเช่นนี้..
แสดงว่า..เรายังไม่เข้าใจ..
ความหมายของคำว่า..ปล่อยวาง..อย่างแท้จริง..

การปล่อย..ก็คือ..ไม่ยึด..ไม่ติด..ไม่ถือ..
การวาง..ก็คือ..ปลดลง..ปล่อยลง..ไม่แบก..สละละวาง..
ดังนั้น..คำว่า..ปล่อยวาง..
ก็คือ..ความว่างเปล่า..จากสิ่งทั้งหลายทั้งปวง..
ไม่ยึด..ไม่ติด..ไม่ถือ..ไม่แบก..ปลดปล่อย..สละออก..ได้อย่างสบายใจ..

พูดง่าย ๆว่า..ถ้าถือมันก็หนัก..ถ้าวางมันก็เบาสบาย..
ชีวิตของเราจะไม่หนัก..เพราะรู้จักปล่อยวาง..
ชีวิตของเราจะไม่ทุกข์..เพราะรู้จักวางใจได้ถูกที่..และถูกต้อง.

นั้นคือ..การปล่อยวาง..
จากอารมณ์และความรู้สึกทุก ๆ อย่าง..
ที่มันทำให้เราทุกข์ใจ..หนักใจ..
วางมัน..เพื่อให้มันเบาสบายใจ..
แล้วความสุขสงบจะบังเกิดขึ้นภายในจิตใจเรา..


บทความ..โดย..ชายน้อย..
ที่มา : dhammathai

ขออนุโมทนาบุญด้วยนะค่ะ




ปฎิบัติ มีธรรมะ มาข่มจิต
ค่อยๆคิด หาทางออก จนเห็นแสง
มันมาจาก ปัญญา อันแข็งแรง
ที่เราแปลง มาได้จาก ปฎิบัติธรรม