"มนุษย์เราในโลกนี้ล้วนปรารถนาความสุขและเกลียดความทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น"

บางครั้งหลงเข้าใจว่ากำลังแสวงหาความสุข แต่กลับเป็นการแสวงหาความทุกข์ใส่ตนก็มี

ทั้งนี้เพราะไม่รู้จักความสุขที่แท้จริงนั่นเอง

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต) ได้กล่าวแยกแยะลักษณะของความสุขไว้ ๕ประการ

คือ


สุขที่เกิดจากการเสพวัตถุ

สุขที่เกิดจากการเจริญธรรม

สุขที่เกิดจากการเจริญชีวิตให้สอดคล้องกับความจริงของธรรมชาติ

สุขที่เกิดจากความสามารถปรุงแต่ง

สุขที่อยู่เหนือจากการปรุงแต่ง


โดยความสุขในแต่ระดับ จะมีความละเอียดอ่อนที่ต่างกันไปตามสภาวะ
ตามทัศนะของพระพุทธศาสนากล่าวไว้ว่า

"การละสุขและทุกข์เสียได้เป็นยอดที่แท้จริงของความสุข"


ผู้ปรารถนาความสุขที่แท้จริง ควรละทิ้งภาพมโนคติที่มีอยู่ แล้วดำรงตนอยู่ด้วยการปล่อยวาง

ไม่นานจะได้พบความสุขที่ใจคิด

สุขสูงสุดของชีวิตที่เราวาดหวังได้อย่างแท้จริง

สาธุ สาธุ สาธุจ้ะ...คุณหมูตอน

ขอบคุณค่ัะสำหรับภาพสวยสวย...และบทความดีดี
บวกกับความตั้งใจที่มีให้

ธรรมะสวัสดีค่ะ

สุขอื่นใด ยิ่งกว่าความสงบ...ไม่มี