ความเป็นจริงต้องสอนตนเองเสียก่อน แล้วจึงค่อยสอนคนอื่น
เราปฏิบัติอย่างไร ? เรารู้อย่างไร ? เราเข้าใจอย่างใด ?

การสอนคนอื่นก็ไม่ใช่ไปตั้งหน้าตั้งตาสอนแต่คนอื่น เราปฏิบัติเห็นดีเห็นชอบ เห็นว่าเป็นธรรมเป็นวินัย เห็นคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นธรรมเป็นวินัย เราก็เอาอันนั้นแหละมาสอน

ไม่ยากหรอกสอนคน ถ้าเราสอนตนเองได้แล้วมันไม่ยาก เว้นแต่เราไม่สอนตนเอง ที่เราไม่สอนตนเองนั่นอยู่เฉยๆไม่รู้เรื่องรู้ราว อยู่เฉยๆเรื่อยไป ตนเองก็ไม่รู้ คนอื่นก็ไม่รู้ ก็เลยไปทราบว่าจะเอาอะไรไปสอน

เราเห็นตัวของเราเข้าใจตัวของเราดีแล้ว สอนตัวของเราให้รู้สึกเห็นดีเห็นชอบเราจึงเอาอันนั้นแหละไปสอนคนอื่น มันก็ได้ความเข้าใจน่ะซี ที่สอนเขาไม่เข้าใจก็เพราะเหตุที่เราไม่เข้าใจตัวเราเอง

: สอนตนเองเสียก่อน
: หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
http://www.thewayofdhamma.org/page3_1_2/57.html

ไม่ยากหรอกสอนคน ถ้าเราสอนตนเองได้แล้วมันไม่ยาก เว้นแต่เราไม่สอนตนเอง

อนุโมทนาครับ

ความเป็นจริง ต้องสอนตนเองเสียก่อน แล้วจึงค่อยสอนคนอื่น

ทุกวันนี้ ก็ยังไม่ค่อยกล้าสอนใครเลย โดยเฉพาะสิ่งที่ตนเองยังปฏิบัติไม่ได้ ก็ไม่ควรไปสอนผู้อื่น
รอบๆ ตัวเรา มีบุคคลเช่นนี้อยู่มาก คิดว่าตนเองบรรลุแล้ว เที่ยวไปอบรมสั่งสอนผู้อื่น ถึงขนาด
หลงว่าตนเองนั่งสมาธิแล้ว ทราบไปหมด เหมือนเป็นผู้วิเศษ ก็ไม่ปาน(เราก็ไม่กล้าทัดทาน กลัวทะเลาะกัน)
เวรกรรมจริงๆ จึงเห็นจริง ตามที่หลวงปู่ สอน สาธุ..

อตฺตานญฺเจ ตถา กยิรา
ยถญฺญมนุสาสติ
สุทนฺโต วต ทเมถ
อตฺตา หิ กิร ทุทฺทโม . . . ฯ ๑๕๙ ฯ

สอนคนอื่นอย่างใด ควรทำตนอย่างนั้น
ฝึกตนเองได้แล้ว จึงควรฝึกคนอื่น
เพราะตัวเราเองฝึกยากยิ่งนัก

As he instructs others,
He should himself act.
Himself fully controlled,
He should control others.
Difficult indeed is to control oneself.

สาธุค่ะ...คุณ I am

ธรรมะสวัสดีค่ะ

ตนเตือนตนได้ใครจะเหมือน
ตนเตือนตนไม่ได้ใครจะเตือน

สาธุ