จั บ กั บ ว า ง
พระราชวุฒาจารย์ (หลวงปู่ดูลย์ อตุโล)
วัดบูรพาราม อ. เมือง จ.สุรินทร์

นักศึกษาธรรมะ และนักปฏิบัติธรรมะ มีสองประเภท

ประเภทหนึ่ง ศึกษาปฏิบัติเพื่อเข้าถึงความพ้นทุกข์อย่างแท้จริง

ประเภทที่สอง ศึกษาปฏิบัติเพื่อจะอวดภูมิกัน
ถกเถียงกันไปวันหนึ่งๆ เท่านั้น

ใครจำตำราหรืออ้างครูบาอาจารย์ได้มาก
ก็ถือว่าตนเป็นคนสำคัญ

บางทีเข้าหาหลวงปู่
แทนที่จะถามธรรมะข้อปฏิบัติจากท่าน
ก็กลับพ่นความรู้ความจำของตน
ให้ท่านฟังอย่างวิจิตรพิสดารก็มีไม่น้อย ฯ

แต่สำหรับหลวงปู่นั้นทนฟังได้เสมอ
เมื่อเขาจบลงแล้วยังช่วยต่อให้หน่อยหนึ่งว่า

“ผู้ใดหลงใหลในตำราและอาจารย์ ผู้นั้นไม่อาจพ้นทุกข์ได้
แต่ผู้ที่จะพ้นทุกข์ได้ต้องอาศัยตำราและอาจารย์เหมือนกัน”



(ที่มา : บันทึกพระธรรมเทศนา ของ พระราชวุฒาจารย์ (หลวงปู่ดูลย์ อตุโล),
รวบรวมและบันทึกไว้โดย พระโพธินันทมุนี วัดบูรพาราม อ.เมือง จ.สุรินทร์, หน้า ๔๕)

สาธุครับ...

แอบมีประเภทที่ 3 คือ พวกผสม 1+2
คือตั้งใจปฏิบัติด้วยแล้วเพิ่งอยู่ครึ่งๆ กลางๆ พอมีโอกาสก็อดที่จะโอ้อวดซะหน่อยนึงบ้าง
(ก็ตัณหาที่มันควบคุมปากนี่มีพลังมาก สงบปากสงบคำกันไม่ค่อยจะได้)...อ้าวเป็นซะเอง



สาธุ...อนุโมทนาค่ะ