อย่าเห็นแก่ตัว

อย่ากลัวเสียเปรียบ

แล้วจะเข้ากับเพื่อน ฝูงได้ดี

แก่แล้วต้องทำดีไว้ให้ลูก ทำถูกไว้ให้หลาน

ไม่ ทำสิ่งชั่วช้าสามานย์ ให้ลูกหลานดูถูก

อย่าทำอะไรตามอยากกันเรื่อยไป

ถ้าขืนทำตามโดยไม่ยับยั้ง ชั่งใจ

ชีวิตก็จะวนเวียนอยู่ในวัฏจักรแห่งทุกข์ไม่สิ้นสุด

จงรักษาความถูกต้องมากกว่าความถูกใจ

คนเดี๋ยว นี้มันจัญไรรักษาความถูกใจมากกว่าความถูกต้อง

ขั้วของความชั่ว อยู่ที่เห็นแก่ตัว

ขั้วของความดี อยู่ที่เสียสละ

ทรัพย์สมบัติในบ้านที่เราว่า “เป็นของเรา”

มัน เคยพูดกับเราว่า “ฉันเป็นของคุณ” บ้างไหม

มีแต่เสียงกิเลสของเราสั่งเอาว่า นั่นของกู นี่ของกู

คนขยันเปรียบเหมือนแมลงผึ้ง

ชอบบินไปดูดดมตอมเอา เกสรดอกไม้

ส่วนคนขี้เกียจเปรียบเหมือนแมลงวัน

ชอบดมตอมแต่สิ่งสกปรก โสโครก

คิดทำลายผู้อื่นเท่าไร

ตัวเองก็ต้องถูกทำลาย เท่านั้น

เดี๋ยวนี้ชอบเห็นโง่ เป็นโก้

เดินอยู่บนรากฐานของความโง่

แต่สำคัญตัวว่าโก้ ว่าฉลาด

ปมเด่นเกิดมากเท่าไหร่

ถ้ามันไม่เป็นไปเพื่อการเสียสละ

มันก็สร้างความหายนะมากขึ้นเท่านั้น

ความมืดในสีขาวอันตราย

มากกว่าความมืดในสีดำ

ยอมลำบากเมื่อหนุ่ม

ดีกว่ากลุ้มเมื่อแก่

ตายเสียในการต่อสู้ ยังดีกว่าคนพ่ายแพ้ตนเอง

การทำงานหนัก

คือดอกไม้ของชีวิต

มนุษย์ต้องมีใจสูงอยู่

เหนือความเกียจคร้าน

อยู่เหนือความเบื่อหน่าย

มนุษย์เดี๋ยวนี้มีพวกทำน้อย

อยากได้มาก

ไม่ทำเลยจะเอาทั้งหมด