เรายังเป็นปุถุชนยังมีกิเลสอยู่ย่อมต้องโศกเศร้า

ผู้มีปัญญาย่อมไม่เศร้าโศกถึงสิ่งที่เสียไปแล้ว

แต่เรายังเป็นปุถุชนยังมีกิเลสอยู่ย่อมต้องโศกเศร้าเป็นธรรมดา

แต่พระพุทธองค์ไม่ทรงส่งเสริมให้เกิดอกุศลจิตเลยแม้แต่นิดเดียว

จึงควรไม่ประมาท ค่อย ๆ อบรมเจริญปัญญารู้ลักษณะของนามธรรมและ

ลักษณะของรูปธรรมตามความเป็นจริง


พระธรรมที่พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงตลอด ๔๕ พรรษา เพื่อการดับ

ทุกข์ในวัฏฏะทั้งหมด ผู้ที่ฟังพระธรรมแล้วเกิดปัญญารู้ความจริงจึงดับทุกข์ทางใจ

ดับโสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส ความเศร้าโศกได้ สำหรับผู้ที่ปัญญายังไม่ถึงก็ย่อม

ยังมีความทุกข์ความเศร้าโศกเป็นธรรมดา แต่จะน้อยกว่าผู้ที่ไม่ได้ฟังพระธรรม ดังนั้น

การศึกษาพระธรรมจนค่อยๆเข้าใจขึ้นจนปัญญาสมบูรณ์จึงเป็นหนทางเพื่อการดับ

ทุกข์ทั้งหมดได้ อย่างน้อยขณะที่รู้ว่าความเศร้าโศกเป็นธรรมะอย่างหนึ่ง ขณะนั้นก็

ความเศร้าก็เริ่มคลายลงได้ แม้การเจริญกุศลอื่นๆก็ช่วยบรรเทาความโศกเศร้าได้ครับ



การพลัดพรากจากของรักเป็นธรรมดาของโลก

เรามีความตายเป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความตายไปได้

นี้เป็นธรรมดาของโลก !

เป็นการยากที่จะไม่มีความเศร้าโศกเสียใจ

เรายังเป็นปุถุชนยังมีกิเลสอยู่ย่อมต้องโศกเศร้า

จากการพลัดพรากจากของรัก